ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ

την στιγμη της κρισης ειναι πολυ δυσκολο να κοντρολαρεις τον εαυτο σου..σε κυριευει ο φοβος!

κ εγω διαφωνω με τα ηρεμιστικα,αλλα σε μια καλη ψυχολογο να πας,μακαρι να ειχα κ εγω εδω στο νησι μου!

Γεία είμαι η αντα και είμαι 37 ετω εδω και τρεις μήνες περνω το SEROGYE και με παρακολουθεί και ψυχολογος , ακουσε με μην το παραμελεις και πηγενε αυριο σε καποιο ειδικό για την περιπτωση σου , περιμένω νεα σου

απο τα λεγομενα σου τωρα σε αντιλαμβανομαι πολυ power!

μην σκεφτεσαι εκεινη την στιγμη(του πανικου)προσπερασε το..

κ εμενα προχτες με ξαναεπιασε μετα απο 2 χρονια και..

και εκανα τοσο αγωνα για να το ξεπερασω..τοσο αγωνα!χαλαστηκα κ εγω τρομερα!τελος παντων μην σε πρηζω με τα δικα μου.
μην το σκεφτεσαι..η σκεψη οτι θα το ξαναπαθουμε φερνει,την επομενη κριση κ παει λεγοντας..

Καλησπερα και καλη εβδομαδα αν και απο οτι διαβασα δεν σου ξεκινησε καλα η εβδομαδα Arsous. Μην απογοητευεσαι ομως, μια κριση ηταν και παει περασε. Θα ηθελα να σου πω ομως και την γνωμη για τα ηρεμηστικα. Δεν ειναι κατι τοσο τραγικο να παιρνεις ενα ηρεμηστικο οταν σε πιανει η κριση. Εξαλλου ειδα οτι δεν σε πιανουν κρισεις συχνα. Οταν ενα φαρμακο το χρειαζομαστε πρεπει να το παιρνουμε. Αν π.χ ειχες προβλημα με την πιεση δε θα επαιρνες το αντιστοιχο φαρμακο;

Μην νομιζεις οτι εγω που τα παιρνω συνεχομενα επι ενα χρονο, οτι το κανω επειδη μου αρεσει αλλα επειδη πρεπει. Υπηρχαν και διαστηματα που δεν επαιρνα, οταν ο γιατρος εκρινε οτι δεν χρειαζοταν.

Πιστευω οτι εκανες την πιο σωστη κινηση. Παντα μετα απο μια κριση πανικου νιωθουμε εξαντληση και απογοητευση. Μην πτοεισαι ομως γιατι αυτα ειναι παροδικα.

πιστεύω πως πρέπει να το δεις πιο χαλαρά. δηλαδή, οκ και να πάρεις καμιά φορα αν σε πιάσει πανικός και δεν την παλεύεις και φάρμακο δεν είναι κάτι τόσο τραγικό. μοιάζει λες και αγχώνεσαι ακόμα και γι αυτό.

γενικά, μπορείς να χρησιμοποιείς διάφορα κολπάκια, σαν security blankets κάπως.

px. na έχεις πάντα μαζί σου μια λιχουδίτσα που σε κάνει να νιώθεις καλά (εγώ παίρνω από στάρμπακς, βάφλες με μέλι, αν νιώσω ζαλάδα ή ταραχή, τρώω λίγο και κάπως συνέρχομαι)
επίσης κάτι που να μπορεί να σου αποσπάσει την σκέψη, πχ βιβλίο, κάποιο κόμικ, mp3 player κτλ.

και νερό. δεν ξέρω για κάποιο λόγο αν ταραχτώ και πιω μπόλικο νεράκι επίσης συνέρχομαι. μάλλον βοηθάει και στην αναπνοή (ξέρεις πίνοντας το νερό, σε σταματά από το να αναπνεέις γρήγορα)

δεν ξέρω βέβαια πόσο έντονα είναι τα ψυχοσωματικά που νιώθεις και αν μπορείς κάπως να τα διαχειριστείς εκείνη την ώρα.

ε, λογικό, μετά από 12 χιλιόμετρα.

Αγαπητέ μου εγώ σταμάτησα τα φάρμακα εδώ και λίγο καιρό γιατί τα προβλήματα από τις παρενέργειες που δέχτηκα δεν μπορούν να συγκριθούν με τα θετικά που ενδεχομένως πήρα καταπίνοντας αρκετά από τα φαρμακοφιδοχαπακια…
Η ενδεδειγμένη λύση είναι άμεση προσφυγή σε ψυχολόγο
Είναι τόσο απλό και εμείς το κάνουμε τόσο σύνθετο…