Η διαχείριση της απόρριψης

Δε μπορώ κάν να θέσω το ερώτημα \"πως μπορείς να διαχειριστείς την απόρριψη \".
Εχω πια εδραιωμένη ως τα βάθη του μυαλού μου οτι ο καθρέφτης μας είναι οι άλλοι.
Μια απόρριψη λοιπόν δεν είναι παρά μια ρωγμή στην εικόνα σου.Ενας τριγμός.
Η δυσκολία να θέσω ένα τέτοιο ερώτημα έγκειται κυρίως στις πιθανές συμβουλές που ακολουθούν ένα τέτοιο ερώτημα οι οποίες είναι υπερ-λογικές.
\"Δεν είναι δυνατόν να αρέσουμε σε όλους μιας και είμαστε διαφορετικοί\"
\"Μια απόρριψη ουσιαστικά σου δίνει ενα έναυσμα να ανακαλύψεις τα μειονεκτήματά σου ή τις λανθασμένες επιλογές σου \"
\"Κανείς δε φταίει,ούτε εσύ ούτε οι άλλοι\"
ή ακόμα χειρότερα
\"φρόντισε το είδωλο σου να είναι ξεκάθαρο σε σένα και να μην αφήνεσαι να διαμορφώνουν οι άλλοι σε τέτοιο βαθμό την εικόνα σου στα δικά σου μάτια\".

Γιατί λοιπόν κάθομαι νυχτιάτικα και γράφω για ένα θέμα ενώ έχω μια αρνητική στάση ήδη..
Δε ξέρω...

το \"κατσε κι απολαυσε την\" σου κανει κατι?
μπορεις να πεις οτι ακουγεται και παλι σαν συμβουλη, απλα δεν σου λεει να διορθωσεις απαραιτητα κατι σε σενα...
μπορεις αν θες να αδρανησεις και να την βλεπεις να σε ποναει...μπορεις και να της κλεισεις το ματι αν εχεις την διαθεση...

Καλημέρα!!
Θα συμφωνήσω με την 2sweet2b4go10. Να της κλείσεις το μάτι…

Κατά τη γνώμη μου από μια απόρριψη ξεκινάνε όλα, συνήθως δεν μπορούμε να την χειριστούμε, συνήθως όσο πιο κοντινό είναι το πρόσωπο που μας απορρίπτει ή νομίζουμε ότι μας απορρίπτει (ανάλογα με την ηλικία μας και την εκάστοτε οπτική γωνία που έχουμε) τόσο περισσότερο χρόνο χρειαζόμαστε για να νιώσουμε και πάλι όμορφα.

Εγωισμός (είμαι το τέλειο ανθρώπινο ον, πώς μπορείς και με απορρίπτεις) ή ανασφάλεια (κανείς δεν με αγαπάει, γιατί να μη με απορρίψεις και εσύ)? (τι βαριές λέξεις χρησιμοποιώ μεσημεριάτικα ??:)).

Χαίρε βάθος αμέτρητο..