κι άλλη κρίση πανικού!!!!!!!

Τα 'χω παίξει... Τι άλλο να πω;;; Το πάλεψα όσο μπορούσα... Ήλπιζα ότι η ψυχοθεραπεία θα τα έδιωχνε όλα, αλλά όλα είναι εδώ και με ταλαιπωρούν και κυρίως με φοβίζουν...
Ξαφνικά, εντελώς ξαφνικά, μια φοβερή ζέστη, όλο μου το κορμί να ιδρώνει, το στομάχι μου να θέλει να τα βγάλει όλα... Πώς να ηρεμήσω για μια ακόμη φορά τον εαυτό μου;;; Πώς να τον πείσω ότι είναι μια ακόμα κρίση πανικού;;; Πώς να πειστώ ότι η καρδιά μου είναι καλά κι ότι δεν θα μ'εγκαταλείψει από στιγμή σε στιγμή;;; Πώς να πιστέψω ότι δεν πεθαίνω;;; Και τώρα, τώρα που ευελπιστώ ότι η μεγάλη κρίση έχει περάσει, όλο το κεφάλι μου είναι μουδιασμένο, ένας πόνος στο μέρος της καρδιάς κι εγώ ένα φοβισμένο κοριτσάκι ότι ο θάνατος καραδοκεί...
Υπάρχει κανείς που κατάφερε να νικήσει αυτές τις γ.......... κρίσεις πανικού;;; Υπάρχει κανείς που μπόρεσε να τις αρπάξει από τα μούτρα και να τις κυλήσει στα λασπόνερα;;;; Υπάρχει κανείς που σήμερα να βλέπει το χθες και να γελάει μαζί τους;;;;;;;;;; Εάν υπάρχει έστω κι ένας, ίσως πάρω ξανά δύναμη για να παλέψω μαζί τους.........

Σοφάκι πόσο καιρό έκανες ψυχοθεραπεία, την έχεις σταματήσει?

Πρέπει πρώτα απο όλα να καταλάβεις οσα περισσότερα μπορείς για αυτό που σου συμβαίνει. Για παράδειγμα γιατί υπάρχουν οι κρίσεις αυτές - απο τί προέρχονται - πως εμφανίζονται - πως εξελίσσονται και αν υπάρχει κάτι/ κάποιος που να κάνει τα ερεθίσματα πιο έντονα.

Δεν μπορείς να νικήσεις κάτι εαν δεν καταλάβεις πολλά περι αυτού. Είναι σαν να παλεύεις μα φαντάσματα αλλά στην ουσία παλεύεις με τον ιδιο σου τον εαυτό.

Οι κρίσεις πανικού μπορούν να αντιμετωπιστούν και να κρατηθούν υπο έλεγχο - δεν σου λέω οτι είναι εύκολο αλλά σου εγγυόμαι οτι γίνετε. Χρειάζεσε ομως καλή στήριξη και καθοδήγιση για αυτό.

Εαν σταμάτησες την ψυχοθεραπεία, σου συνιστώ να ξανα αρχίσεις και ίσως με κάποιον αλλον ψυχολόγο. Καινούρια αρχή + νέα ελπίδα = περισσότερη δύναμη

Σου εύχομαι να σου πάνε ολα καλα. Μην το βάζεις κάτω, μπορείς να απαλλαγεις απο τα δυσάρεστα συναισθήματα που βιώνεις!!!!

για σου σοφια μου...πρεπει να επιμενεις στο να εκτηθεσε στην κατασταση που σου προκαλει τισ κρισεις πανικου μεχρι να καταλαβει ο οργανισμος οτι δεν διατρεχει κινδυνο...ξερω πως ειναι πολυ τρομακτικο αλλα μονο ετδι εν τελη αντιμετοπιζεται το προβλημα...και σιγουρα η συνεχεια της ψυχοθεραπειας με πολυ στηριξη απο δικα σου ατομα...μονο με στηριξη και αγαπη απο τα δικα σου ατομα θα σε κανει να δεις οτι ναι μεν ειναι ενα μεγαλο προβλημα αλλα με συνεχη πολεμο και προσπαθεια μπορει να μην φανταζει μετα στα ματια σου τοσο μεγαλο...πραγματικα σου ευχομαι ανακουφιστεισ απο ολο αυτο:(...ειναι πολυ σκληρο...

Αχ όμορφη Κέρκυρα, το γεγονός ότι απάντησες στο θρήνο μου, πόσο δύναμη μου δίνει!!!
Ακολούθησα γνωσιακή - συμπεριφορική θεραπεία, ένα σχήμα δεκαέξι συνεδριών, + 1 στο μήνα... Θεωρώ ότι είχα μια καλή σχέση με την ψυχολόγα μου. Όμως... Υπάρχουν φορές που μπορώ να εκλογικεύσω από που έρχεται η κρίση και τότε όλα είναι πιο εύκολα... Όμως το σημερινό, δεν μπορώ να εξηγήσω από πού ήρθε και γιατί ήρθε... Όποια αιτία κι αν έψαξα, μου φάνηκε εντελώς γελοία... Και το κακό είναι ότι ακόμα δεν λέω να ηρεμήσω... Είμαι στη δουλειά και κάνω ότι δουλεύω... Στην πραγματικότητα δουλεύω τον εαυτό μου...
Αφέθηκα τόσο πολύ στο ταξίδι της ψυχοθεραπείας, άραγε να υπάρχουν κι άλλα πράγματα που δεν ανακάλυψα;;;

Σοφακι μου οι κρίσης πανικού είναι κομμάτι απο κάποια αγχωδη διαταραχη. Το πιο συνηθισμένο ειναι Γενικευμένη Αγχώδη Διαταραχη (ΓΕΔ). Οι κρίσεις είναι πολυ πιθανόν το αποτέλεσμα , οτρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλος σου προσπαθεί να σου δώσει κάποια σηματα, κάποια σημάδια.

17 συνεδρίες δεν είναι αρκετές για να μπορέσεις να καταλάβεις τι συμβαίνει στο εαυτο σου - πως να το αντιμετωπίσεις (χωρις φαρμακα) και πως μάθεις να έχεις εσυ τον έλεγχο.

Η γνώμη μου είναι να ξανα αρχίσεις έστω για μερικούς μήνες ακόμα ωστε να μπορέσεις να το ξεπεράσεις. Μην παλεύεις μόνη σου και απογοητεύεσε.

Το αν θα συνεχίσεις με την ψυχολογο που είχες ειναι κατι που μονο εσυ μπορεις να αποφασίσεις. Εαν είδες κάποια αποτελεσματα οταν πηγαινες και πολυ σημαντικο εαν αισθανόσουν άνετα μαζί της πήγαινε στην ίδια. Εαν έχεια και την παραμικρή αμφιβολία για την αποτελεσματικότητα της, ψάξε για καποιον αλλον. Εδώ μιλάμε για την ζωή σου και την ηρεμία σου.

Παντως να θυμασαι πως δεν εισαι μόνη σου!!!!!

Wake up και Corfu μου, σας ευχαριστώ πολύ!!!
Ήθελα τόσο πολύ μια καθησυχαστική κουβέντα για να μην αρχίσω να ψάχνομαι πάλι οργανικά...
Μα το ρημάδι το μυαλό τόση δύναμη πια έχει;;;;

τοση δυναμη εχει ειναι τρομαχτικο...σε τι περιπτωσεις παθαινεις κρισεις?

Παθαίνω κρίσεις όταν αισθάνομαι ότι άλλοι ελέγχουν κι επικρίνουν το τι κάνω και το πως συμπεριφέρομαι (π.χ. μπορεί μια παρατήρηση \"για το πως κάθεσαι έτσι\" να μου δημιουργήσει πρόβλημα), όταν αισθάνομαι ότι πιέζομαι από τις υποχρεώσεις και δεν προλαβαίνω να κάνω αυτά που θέλω, όταν έχω δουλειά που πρέπει να παραδώσω σε συγκεκριμένες ημερομηνίες. Τα χρονοδιαγράμματα με πεθαίνουν. Π.χ. ακόμα και η σκέψη ότι πρέπει να πάω σ\'ένα γάμο συγκεκριμένη ώρα, μπορεί να με αγχώσει αφάνταστα. Αντίθετα οι ξαφνικές έξοδοι, τα ξαφνικά ταξίδια μου αρέσουν πολύ...
Όμως σήμερα ήταν τόσο ξαφνικό και τόσο έντονο (μισό λεπτό πριν μου συμβεί, ήμουν μες στην τρελλή χαρά), που αισθάνθηκα ότι ξανακύλησα. Ότι πρέπει να περπατήσω ξανά στο δρόμο με τις λεύκες, τα πάντα αυτή τη στιγμή με γεμίζουν ανασφάλεια...

:(...δεν θα σε βοηθουσε το να κανεις κατι δημιουργικο?να παρεισ πχ καποιον τορα ξαφνικα τηλεφωνο και να πατε καπου ησυχα να τα πειτε να ξεχαστεις...ειληκρινα ξερω ποσο ασχημο και απομονωτικο ειναι ολο αυτο...φαινετε ομως να εχεις και τισ καλεσ σου στιγμες...εμενα με κρατουσε πανικος για μερες...και νομιζω ξανακυλαω...νιωθω κενη σε καποια θεματα τις ζωης μου και οτι δεν προχωραω καθολου και αυτο με αγχωνει με πανικοβαλλει και ξανα απτην αρχη...ενας φαυλος κυκλος...τα εχω και εγω ολα αυτα που λες...ξεκιναω ψυχοθεραπεια μπας και σωθω...ειληκρινα μακαρι να σημερα να σου περασει αυτο το απαισιο αισθημα...φιλια πολλα!!!

εγω μια μερα ενιωσα οτι επιασα πατο.τα ειχα παγωσει ολα ,σχολη ,σχεσεις, φιλιες.Χτυπησε ενα καμπανακι μεσα μου κ αποφασισα σεπτεμβρη να διαβασω οπως κ κανω γ την εξεταστικη,να αρχισω ενα σπορ ,ν πηγαινω στη σχολη μου κ αλλα.Με λιγα λογια ενα προγραμμα θα σε κανει να νιωθεις παραγωγικοτητα και θα γεμιζεις το χρονος σου ξεφευγοντας απο τις απειρες κακες σκεψεις οταν εχεις απλετο έλευθερο χρονο..

ναταλι μετα με τισ φιλιες σου ολα καλα?
εννοω ξανασυνδεθηκες ?

Κορίτσια, το πρόβλημα δεν είναι ότι έχω άπλετο χρόνο για να σκέφτομαι... Ακριβώς το αντίθετο... Δεν έχω καθόλου μα καθόλου ελεύθερο χρόνο για μένα... Οικογένεια, δύο παιδιά σε τελείως διαφορετικές ηλικίες, μια απίστευτα απαιτητική δουλειά... Για να βρω χρόνο να πιω έναν καφέ, πρέπει να πάρω άδεια απ\'όλους κι απ\'όλες (εκτός από τη Σοφία)...

Οταν λεω παγωμα με τις φιλιες δεν εννοω πως χαθηκαν,δεν εβγαινα σχεδον καθολου,δεν επαιρνα τηλεφωνο,αλλα ειχα πει οτι ειμαι στις μαυρες μου λογο του προβληματος.Ακομα δεν εχω καμια τρελη ορεξη να βγω αλλα σιγα σιγα τους ξαναβλεπω ολους.Δεν τους εχασα ποτε.Και οσους εχασα σημαινει οτι δεν ειχα ποτε.Χαιρομαι που βρεθηκε ενα ακομα κριτηριο για να δω πιοι αξιζουν!

σοφια μου,θα βρεις δυο ωρες το σαββατο η οποτε εχεις χρονο να κανεις κατι για σενα.Ενα χομπι ,οτιδηποτε.Θα γνωρισεις ατομα,θα ξεχνιεσαι απο τις υποχρεωσεις .Ψυχοθεραπεια κανεις?1 ωρα την βδομαδα + 2 = 3 δεν νομιζω οτι ειναι τοοσο δυσκολο να βρεθουν.Θα κανουν μεγαλη διαφορα.Αρκει να ενεργοποιηθεις.Ξεκινα χορο,πιλατες,τρεξιμο,ποδηλ� �το.σεμιναρια θεατρου..Δεν σε ξερω για να πω κατι στα γουστα σου αλλα εχω πολλες προτασεις.

ειναι καλο που εχεις πολλουσ φιλους να ειναι εκει...