Πρόβλημα από έναν φοιτητή

Καλησπέρα σας

Είμαι φοιτητής σε μια υψηλόβαθμη πολυτεχνειακή σχολή και μπαίνω αυτή τη στιγμή στο τελευταίο έτος της σχολής(5ο). Λόγω λανθασμένων παρελθοντικών επιλογών αυτή τη στιγμή χρωστάω αρκετά μαθήματα, τα μισά της σχολής και παραπάνω, αν και στις 2 τελευταίες εξεταστικές περιόδους κανώ μεγάλη προσπάθεια και όσα μαθήματα έχω περάσει είναι αρκετά απαιτητικά και με ικανοποιητικό μέσο όρο( γύρω στο 7). Τα γεγονότα που με οδήγησαν στο να αφήσω τη σχολή ήταν με σειρά χρονικής εμφάνισης η συσσωρευμένη κούραση και η απάθεια μου προς τη σχολή, η εμμονή μου να αποκτήσω την πρώτη κοπέλα, η ομορφιά της απόκτησης μιας σχέσης- μάλιστα στην ίδια περίοδο είχα και την καλύτερη ακαδημαική μου απόδοση- και τέλος δύο χωρισμοί από τη συγκεκριμένη κοπέλα, ένας που διήρκησε για λίγες μέρες και ένας τελειωτικός που ωστόσο και οι δύο συνέπεσαν με εξεταστικές και με πήγαν αρκετά πίσω. Ωστόσο τώρα βλέπω αρκετούς συμφοιτητές μου που έχουν προχωρήσει και σε λιγότερο από ένα χρόνο θα έχουν πάρει πτυχίο και θα ψάχνουν για μεταπτυχιακό. Και εγώ φοβάμαι, πως ακόμα και αν τελειώσω τη σχολή στα έξι χρόνια, με κανονική διάρκεια κύκλου σπουδών τα πέντα έτη, θα έχω χάσει αρκετές ευκαιρίες σε μπεταπτυχιακά προγράμματα και αρκετές ευκαιρίες στη ζωή μου. Με τις σκέψεις αυτές, ότι λόγω δικών μου λαθών ίσως να έχω καταδικάσει το μέλλον μου, σκέφτομαι πολύ αρνητικά και πολλές φορές σκέφτομαι να βλάψω και τον ίδιο μου τον εαυτό. Πώς όμως μπορώ να επαναφέρω τη ζωή μου σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο που θα είμαι ικανοποιημένος με τον εαυτό μου;Ξέρω ότι το πρώτο μέλημα είναι να τελειώσω τη σχολή και θα την τελειώσω.Πώς όμως μπορώ να ηρεμήσω από τις σκέψεις πως η αργοπορία μου έστω και ένα χρόνο στο τελείωμα της μπορεί να μου στερήσει αρκετές επιλογές σε μεταπτυχιακά αλλά και σε επαγγελματικές επιλογές;Και κυρίως πώς μπορώ να αποκτήσω αυτοπεποίθηση πως παρά την παλιότερη ανοργανωσιά και αμέλεια στα μαθήματα μπορώ να έχω μια καλύτερη και κοινωνικά άξια πορεία ακαδημαικά και επαγγελματικά;

Εκ των προτέρων σας ευχαριστώ

Εδω ατομα που τελειωνουν στο 8ο ετος σε κατι ΦυσικοΜαθηματικα τμηματα μετα ειναι μια χαρα.

Σιγουρα το να τελειωσεις στην ωρα σου ειναι κατι πολυ θετικο (οπως πολυ σωστα ειπες για ενα μεταπτυχιακο πχ) , παρολα αυτα δεν ειναι το μονο σημαντικο σε αυτη την ζωη.


Τι ειναι προτιμοτερο?

Να τελειωσεις στα 5 χρονια και να μην μπορεις να αρθρωσεις λεξη μπροστα σε εργοδοτη και να μην πιανουν τα χερια σου

ή

να τελειωσεις στα 6-7 χρονια αλλα να γνωριζεις το αντικειμενο σου πολυ καλα, να εχεις ικανοποιητικο λεγειν, να εισαι \"επιστημονας\" ?



Αν ημουν εργοδοτης/επιτροπη μεταπτυχιακου , τον δευτερο παντως θα επαιρνα μαζι μου...




Στην τελικη σκεψου οτι αυτα τα 1-2 χρονακια που θα χασεις ηταν απο καταληψεις. Εχω χασει και εγω καμποσα εξαμηνα απο δαυτες στο παρελθον. σιτ χαπενς.

φιλε μου θα με συγχωρεσεισ για τον τροπο μου αλλα ξυπνα μαλλον δεν εχεισ παει ποτε για δουλεια για να κανεισ μεταπτυχιακο στην ελλαδα χρειαζεται βυσμα και για να πασ για δουλεια επισησ ανεπτυξε τισ κοινωνικεσ σου δεξιοτητεσ αυτεσ χρειαζονται πιο πολυ σε μια δουλεια δεν μετραει τι ξερεισ μετραει να πειθεισ οτι ξερεισ και ενιοτε να ξερεισ η δουλεια ωσ αντικειμενο την μαθαινεισ σε ενα μηνα τα βασικα και σε ενα χρονο το 90 τοισ εκατο μπορει και παραπανω και μετα κανεισ τα ιδια πανε και φανταροσ και μετα αγχωσου λιγο παλι γιατι οταν θα τα χεισ κανει ολα αυτα εγω πρωσοπικα δεν ειμαι σιγουροσ αν θα υπαρχει κρατοσ ακομη η αν θα εχουμε χρεοκοπησει

Εγω παλι θα σου ελεγα να ασχοληθεις με κατι που θα σου δωσει προβαδισμα στο να σε δεχτουν σε μεταπτυχιακο: κανε καποια ξενη γλωσσα και προσπαθησε να παρεις εστω ενα μεσαιου επιπεδου πτυχιο, κανε εργασιες, γραψε αρθρα, δημοσιευσε!! Και πανω απ ολα επιδιωξε καλους βαθμους!!!! Αυτο ειναι πολυ σημαντικο! Το αν θα σε αρνηθουν απο ενα μεταπτυχιακο μαλλον δεν θα εχει να κανει με το οτι αργησες να αποφοιτησεις, αλλα ας πουμε επειδη ο μεσος ορος σου ηταν πολυ χαμηλος, ή επειδη καποιος αλλος ειχε καλυτερο βιογραφικο!

Ε, και κλασικο θα σε συμβουλεψω να φυγεις εξωτερικο! Ελλαδα τζαμπα θα χασεις τον χρονο σου στο μεταπτυχιακο.... Αν θες, δωσε και για υποτροφια στο ΙΚΥ και αν περασεις θα εχεις την δυνατοτητα να διαλεξεις απ τα καλυτερα πανεπιστημια του εξωτερικου, αφου δεν θα εχεις το οικονομικο στη μεση!
Α, επισης, υπαρχουν υποτροφιες που με μεσο ορο πανω απο 8 ή 8,5 τις παιρνεις αυτοματα! ;)

Μην αγχωνεσαι! Δεν ειναι δα οτι θα αργησεις τρια χρονια να την τελειωσεις! Ενας χρονος δεν ειναι τιποτα!

Ειμαι και εγω φοιτητρια και εχω κανει και εγω τις μαλακιες μου, στα πρωτα εξαμηνα ημουν τοσο ενθουσιασμενη με την νεα μου ζωη που δεν ειχα μυαλο για πανεπιστημια! Ο μονος λογος που πατουσα ηταν επειδη μου αρεσε ενα αγορι απ το τμημα μου! χεχε! :P

ΜΜΜΜαλιστα....μιας και ειμαι παθουσα περιπου στα ιδια, δεν θα χρειαστει να ανοιξω καινουριο thread, ευχομαι να παρω καποια απαντηση απο εδω....
Εσυ μπορει να εισαι 5ο ετος, εγω ομως ειμαι 8ο και χρωσταω επισης πολλα μαθηματα....
για 3.5 χρονια περιπου, ειχα καταθλιψη, γιατι ξεκινωντας ενα προγραμμα πρακτικης που ηταν υποχρεωτικο, κατεληξα να δουλευω αμισθοι στο αστεροσκοπειο αθηνων. Εκει με πηρε υπο την \"προστασια\" του ενας ερευνητης ο οποιος ηταν συγγενης μου. Ενω στην ουσια δεν ειχα σκοπο να δουλεψω πανω απο χρονο, δουλεψα σχεδον 5 χρονια επειδη μου καθυστερουσε εσκεμμενα το Project, και οταν ηρθε η ωρα να εισπραξω τα δεδουλευμενα, φυσικα δεν μου τα εδωσε γιατι τα ειχε φαει ολα...και το χειροτερο...με τη συμπεριφορα του με εκανε να πιστεψω οτι ΔΕΝ κανω για την επιστημη που σπουδαζω...(επισης εχουμε και τον πολεμο των καθηγητων οι οποιοι μας αντιμετωπιζουν και σαν παιδακια γυμνασιου, αλλα και σαν κλεφτες δουλειας στο μελλον...τωρα πως γινεται αυτο...μην τα ρωτας)....σταδιακα λοιπον, δεν πηγαινα στις εξεταστικες και με 1.5 χρονο καταληψεις επισης, εχασα εντελως το ρυθμο μου... με επιασε και μια φοβια με τις εξεταστικες, στις οποιες διαβαζα για ενα μαθημα εντατικα για μια εβδομαδα, αλλα οταν απειχα 5 βηματα απο την αιθουσα, με ελουζε κρυος ιδρωτας και δεν εμπαινα...(οπως εκανα και τωρα)...
οι κολλητες μου φιλες εχουν παρει σχεδον ολες πτυχιο και εγω εχω μεινει πολυ πισω....νιωθω πολυ σκατα...και εχω και την πιεση απο το οικογενειακο μου περιβαλλον (το σοι ολοκληρο) \"εσυ ποτε θα παρεις πτυχιο???\" πιο πολυ πλεον θελω να το παρω να τους το τριψω στη μαπα και να σηκωθω να φυγω παρα να το παρω για να κανω κατι....και ξεκινησα τοσο δυναμικα, με τοση θεληση και τοση ορεξη...και κοιτα που κατεληξα...εγω το πρωην σπασικλακι με τα πατομπουκαλα και την ατημελητη αλογοουρα...
στη διαρκεια αυτων των χρονων δε, ηθελα να βιωσω και γω την σχεση με το αλλο φυλο και οπως και εσυ, δεν τα πηγα καλα....εκανα πολλα λαθη τα οποια επισης μου στοιχισαν....
τωρα απλως προσπαθω να συμμαζεψω τα σπασμενα μου κομματια, και να συνεχισω...σηρθηκα για πολυ καιρο στο χωμα τωρα ηρθε η ωρα να ξανασταθω στα ποδια μου...το θεμα ειναι πως δεν ακομα δεν ξερω πως να το κανω...εχω την υποστηριξη του τωρινου μου συντροφου, αλλα και παλι κατι λειπει...πως ξεφευγουμε λοιπον απο αυτο το λουκι???? οεο???? εχω ακουσει επανειλλημενα πως αυτα θελουν το χρονο τους....ποσο ακομα ομως?
αυτο που μπορω να σου πω ειναι οτι υπαρχουν και πολυ χειροτερα εκει εξω οποτε ΕΣΥ ειδικα που εισαι και μικροτερος μου μην απελπιζεσαι....σιγουρα εχεις περισσοτερες ελπιδες απο εμενα....χαμογελα και ξανα προς τη δοξα τραβα...