Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Χθες επεστρεψα στην Αθηνα.Μου ηταν πολυ δυσκολο.Ημουν ολη μερα σπιτι κλεισμενος.Φοβομουν μη δω κατι να κολλησω.Στο αμαξι εκλεισα τα ματια για να μη δω τιποτα εξω απο το παραθυρο.
Στο πλοιο κολλησα με καποια ατομα που φορουσαν κατι μπλουζες με περιεργα σχεδια.Ετσι αναγκαζομουν να περιμενω και να προσπαθω να ειμαι στο καταλληλο οπτικο πεδιο.
Ημουν σε πολυ ασχημα ψυχολογικη κατασταση στο πλοιο.Μου ερχοταν να βαλω τα κλαματα.Ξαφνικα ενιωσα τοσο παρακατιανος, τοσο βρωμιαρης, τοσο σκουπιδι, σαν τα σκουπιδια που μαζευα.
Θυμηθηκα τη σχολη μου και με επιασε αγχος.Και με επιασε θλιψη και αισθημα κατωτεροτητας που παω σε ΙΕΚ και οχι ΑΕΙ και που ενω περασα σε δυο σχολες ΑΕΙ τις παρατησα και τωρα ειμαι σε ενα ΙΕΚ, οσο κι αν μου αρεσει.
Δε μπορουσα να κοιμηθω.Πηγα στο σαλονι προσπαθωντας να διαβασω κατι.Ευτυχως περασε η ωρα και μετα πηγα να κοιμηθω.
Στο ταξι δεν κοιταζα επιτηδες εξω.
Τελικα ομως τα καταφερα και γυρισα Αθηνα.
Τα μισω τα ταξιδια.Με αναστατωνουν.