ΜΕΣΑ Ή ΕΞΩ: ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΕΝΟΣ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥ
Χθες το μεσημερι ειχα ραντεβου με το γιατρο.Επιτελους.Του ειπα οσα εγιναν, του ειπα το νεο μου ψυχαναγκασμο με τα ρουχα.Του ειπα οτι θελω να κατσω για μια περιοδο, για καποιους μηνες μεσα στο σπιτι και να μη βγαινω εξω.Του ειπα οτι θα ηθελα να διακοψω για ενα χρονο τη σχολη.
Ο γιατρος ποτε δεν ειναι καθετος σε αυτο που λεει.Μου κανει συνεχεια ερωτησεις προσπαθωντας να με κανει να σκεφτω.Ωστοσο, τελικα αυτο που ειπε, ειναι οτι οσο αποφευγω τους φοβους, οσο κρυβομαι απο τους φοβους και τους ψυχαναγκασμους μου, τοσο αυτοι θα συνεχιζουν να υπαρχουν και να διογκονωνται.
Αυτη ειναι η γνωμη του και με εβαλε σε σκεψεις.Τελικα, δεν ξερω τι θα επρεπε να κανω, τι ειναι σωστο, τι θα με βοηθουσε, τι εχω αναγκη, ποια ειναι η λυση.Να εκτιθεμαι στους φοβους και τους ψυχαναγκασμους και να γινομαι ψυχολικα ρακος ή να καθομαι στο σπιτι, ασφαλης και προστατευμενος αλλα τελικα ετσι να μη λυνεται το προβλημα αλλα να χειροτερευει οπως λεει ο γιατρος.Εσεις τι πιστευετε;
Εγω παντως, μακαρι να μπορουσα να κατσω ενα χρονο μεσα στο σπιτι και να μην το κουνησω.Και μακαρι να μπορουσα να διακοψω για ενα χρονο τη σχολη.Αλλα δε νομιζω να με αφησουν οι γονεις μου.
Εχω αγχος και ειμαι πολυ πιεσμενος.Δε θα αντεξω αλλη ιψδ.Εχω φτασει στα ορια μου.