Επειγον! για σημερα να παρω μια αποφαση

Παιδια, με εχει πιασει παλι το ασταματητο κλαμα, το σημα κατατεθεν τησ καταθλιψησ μου
πρεπει να παρω μια αποφαση τωρα.
το πρωι εχει μια σημαντικι ορκομοσια ενα μελοσ τησ οικογενειασ, και επισησ εγω έχω στη δουλεια ενα σημαντικο ραντεβου. μπορει να γινει και χωρις εμενα απλα καλό θα ήταν να παρευρισκομαι γιατι είναι δική μου δουλεια. ο μανατζερ είπε ότι το αφηνει σε μενα τι θα κανω. σημειωτέον είναι πρακτικη, και είναι ο πρώτος μου μήνασ.
απ την άλλη, στον αδερφό μου θα πάνε οι γονείσ μου και οι δυο κολλητοι του.οποτε εγώ περισευο κατα καποιο τροπο΄. θα παω εκει και θα μιλάνε οι γονείσ μου και οι φίλοι μεταξύ τουσ

τι να κανω??? οτι και να κανω θα με πιασουν κλαματα και τυψεισ.

Ήμαρτον κοπελιά.Γιατί τόσος οδυρμός καλέ;Πήγαινε στη δουλειά σου,που είναι αρχή ακόμη και χρειάζεται να σιγουρέψεις τη θέση σου.Άσε την υποχρέωση στον αδερφό,αφού έχει άλλα άτομα(και αρκετά μάλιστα)να δώσουν το παρόν και πέστους να βγάλουν φωτό να τον καμαρώσεις κι εσύ.Μετά,αδέρφια είστε,έλεος,θα καταλάβει.Και άμα θέλεις,βγείτε ρε παιδί μου μια μέρα να το γιορτάσετε μαζί,μπορείς να τον κεράσεις εσύ για τα συγχαρίκια.

Εάν αυτομαστιγώνεσαι έτσι για διλήμματα καθημερινά,πώς περιμένεις να ξεπεράσεις την κατάθλιψη;Προσπάθησε να μην σε δικάζεις διαρκώς,να μην σε πρεσσάρεις με ηθικά διατάγματα.Γιατί σε βάζεις στη θέση του υπόλογου;