κακες αναμνησεις

Ψαχνοντας στo google για το ξεπερασμα δυσαρεστων αναμνησεων βρηκα ενα παλιο ποστ για τις ασυνειδητες αναμνησεις στο παρακατω λινκ που μπορει να βοηθησει

http://e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=3008

Γνωριζει κανεις κατι παρομοιο για τις συνειδητες αναμνησεις η καποια τεχνικη.Το προβλημα δημιουργειται συνηθως οταν επιστρεφω στο χωρο που εγινε γιατι εχει περασει αρκετος καιρος αλλα και γενικα ολο εθετα ερωτηματα στον εαυτο μου με βαση αυτες τις αναμνησεις δηλαδη ειναι συνειδητες και ολο δικαιολογω και διερωτομαι και αναπλαθω τα σκατα και δεν μπορω να προχωρησω και το μεγαλυτερο προβλημα ειναι οτι γινεται το κεφαλι μου τουμπανο οταν γυρναω σπιτι.Ειναι μεγαλο το συμβαν κ δεν μπορω να το αναλυσω γιατι ειναι σαν να πυροδοτησαν βομβα για να με καραφλιασουν.Οποτε τι παιζει με τις συνειδητες αναμνησεις γνωριζει κανεις τπτ...?

Χμ, θα με ενδιέφερε και μένα αυτό.

Α ναι και μενα θα με ενδιεφερε...ειναι καποιες φορες που αισθανεσαι ενα deja vu ή οτι ενα μερος εχει κακο καρμα ή ενας ανθρωπος ή κατι.

πχ βλεπω καποιον-καποια και κοκινιζω και γεμιζω αμηχανια , μετα στην επομενη συναντηση θυμαμε την προηγουμενη που εγινα λιγο μακακας και το ξαναπαθαινω κλπ. Υπερβολικο αλλα καπως ετσι δουλευει.

Βασικα μου συμβαινει συνηθως οταν δεν εχω να απασχολησω το μυαλο μου με κατι αλλο εκεινη τη στιγμη.

Μαλλον ειναι ανθρωπινο και συμβαινει σε ολους αλλα μερικοι δεν ειναι τοσο διαφανοι , εχουν καλυτερο αυτοελεγχο ή νομιζουν οτι τα εχουν δηλαδη δεν αισθανονται τοσο διαφανοι οποτε και δεν ειναι.

Καλοσόρησες στο σάιτ!

Ένας τρόπος που έμαθα για να ξεπερνώ τις σκέψεις που αναπλάθει ο νους μου, οι οποίες βασίζονται σε βιώματα, κάτι σαν ψυχαναγκασμός, είναι πρώτα από όλα να μάθεις να αναγνωρίζεις τισ σκέψεις αυτές σαν ένας εσωτερικός παρατηρητής. Μόλις ρθει η σκέψη να την αναγνωρίζεις ως τέτοια, δηλαδή να τη συνηδητοποιείς ως μια φανταστική ιστορία που πλάθει ή είναι σε εξέλιξη εκείνη τη στιγμή στο νου σου.

Αφού πρώτα γίνει αυτό μετά να επιβάλεις στη σκέψη σου ότι αυτή η σκέψη, η οποία έχει ρίζες σε βιώματα, δεν έχει σχέση με το τώρα, δε συμβαίνει τώρα , ότι είναι κάτι παράλογο και φανταστικό που είναι μόνο στο νου και όχι στην πραγματικότητα.

Στη συνέχεια προσπαθείς να βάλεις στη θέση της μια ευχάριστη σκέψη, κάτι ευχάριστο που συνέβη ή κάποιο στόχο. Αυτή η διαδικασία είναι όπως να μπαίνει κάποιος σπίτι σου χωρίς πρόσκληση και αμέσως να τον διώχνεις.

Πρόκειται για μέθοδο που γνώρισα στη γνωσιοσυμπερφορική θεραπεία.
Για αρχή ακόμα, αν σου είναι εφικτό απέφευγε τους τόπους όπου έζησες τα βιώματα.