ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΟΡΙΑΚΟ.ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΩ

Γεια σας!θα ηθελα μεσω του forum και ολων εσας να μαθω οσα περισσοτερα μπορω για την οριακη καταθλιψη.εχω σχεση εδω και 4 χρονια περιπου με καποιον που τελευταια διαγνωστηκε ως οριακος.για τιν ακριβεια αυτη τη στιγμη νοσηλευεται ακομα, αλλα οι γιατροι πλεον εχουν καταληξει σε αυτο. και απο οσο κ εγω ενημερωθηκα κ προσπαθησα να καταλαβω απο τη συμπεριφορα του τοσα χρονια μπορω να πω πως μοιαζει πολυ στην περιπτωση του. συναιβησαν πολλα ολο αυτον τον καιρο στη σχεση μας.τον τελευταιο καιρο συζουσαμε για 6 μηνες.κολαση ηταν.δεν ηξερα.πιστευα απο ενα σημειο κ μετα πως απλα δεν τον ενδιεφερα κ απλα με χρησιμοποιουσε.δεν με αφηνε να εχω επαφες με τουσ δικουσ του, ωστε να μαθω και η αληθεια ειναι πως ουτε αυτος ειχε.ηξερα μονο πως ειχε νοσηλευτει για 2 μηνες οταν ειχαμε χωρισει,επειδη ειχε κανει αποπειρα με χαπια.τελικα μετα απο 6 μηνες συγκατοικησης κατεληξα εγω με επιλιπτικη κριση πανικου, κ εκεινος 2 βδομαδες μετα σε ψυχιατρειο.επικοινωνησε μαζι μου μεσω των δικων του.το ιδιο κ εγω.τωρα πλεον τον επισκεπτομαι πολυ συχνα.ειναι πολυ καλυτερα με τη φαρμακευτικη αγωγη.πολυ σταθερος.κανει σχεδια κ ονειρα.για το μελλον.το κοινο μας μελλον.αλλα δεν εχει καταλαωει ποσο πολυ φοβαμαι εγω.μαλλον δεν μπορει?ειμαι μαζι του.θελω να τον βοηθησω.ονειρευομαι κ εγω μαζι του, δεν το κρυβω.κανω οτι μου λενε οι γιατροι.του λεω παντα την αληθεια και τα πραγματα οπως ειναι.νιωθω ομως πως παλι θελει να στηριχτει πανω μου.κ η αληθεια ειναι πως δεν νιωθω τοσο δυνατη.αλλα οποτε του το λεω, με λεει παλικαρι.κ σκεφτομαι, μηπως αθελα του με χρησιμοποιει?μπορει να εχει αισθηματα για εμενα?κατα διαστηματα εμπλεκε με διαφορες.αλλα παντα κατεληγε σε εμενα.και τωρα λεει ξερει.το θεμα ειναι πως ειμαι εγω απεναντι του?πιστευω αυτα που λεει?ή εχω παντα στο νου μου τη καταθλιψη?θελω να τον βοηθησω.πιστευω πως αν προσπαθησει κ το αποδεχτει μπορει να εχουμε επιτελους μια φυσιολογικη σχεση.δε θελψ να ειμαι μαζι του κ να ζω συνεχως με το φοβο.επισης ειναι επιρεπης στις καταχρησεις.κυριως αλκοολ και λιγοτερο ινδικης καναβης.ξερει πως για να ειμαστε μαζι αυτα δεν πρεπει να τα ξανα ακουμπησει.ευθεως του εχω πει πως εχω φυγει.ειναι τελικα και θεμα χαρακτηρα?μηπως τελικα αυτο ειναι κατι που δεν αλλαζει?ξερω πως εχει καλη καρδια.ειναι κακο που του ζηταω να μου δωσει επιτελους?που πιστευω πως μπορει?ειναι τοσα πολλα τα ερωτηματα μου....και το βασικοτερο.τον βοηθαω τελικα με το ν ειμαι παλι εκει?η πρεπει να φυγω για να καταλαβει?σας ευχαριστω

σου προτεινω να καθησεις να γραψεις ολες τις ανησυχιες σου σε ενα χαρτι και να πας σε εναν ψυχιατρο να του τα ρωτησεις ολα ενα-ενα. αυτος ειναι ο ειδικος και ξερει να σου απαντησει

Σε ευχαριστω παρα πολυ που απαντησες.σκοπευω να το κανω αυτο και μαλιστα συντομα.απλα ημουν εντελως ανιδεη με τετοια θεματα κ μπηκα στα βαθεια.οποτε προσπαθω να ενημερωθω με οποιον δυνατο τροπο.

Πλεον πηγαινω στη κλινικη σχεδον 4 φορες την εβδομαδα.μου το ζηταει ολο και πιο πολυ.μου κανει κ εμενα καλο γιατι μιλαω με τους γιατρους και λυνουν και τις δικες μου αποριες.κανω και εγω καποιου ειδους ψυχαναληση εκει.συν του οτι αρχισα και προσωπικη δικη μου, αφου νιωθω παρα πολυ φοβισμενη.ειναι φορες που νιωθω δυνατη και πως μπορω να κανω κατι για αυτον κ να ειμαι διπλα του, και αλλες που παραλυω τελειως.δεν αντεχω το γεγονος μαλλον πως δεν ξερω τα αληθινα του αισθηματα πλεον.φοβαμαι μαλλον μηπως απλα με χρησιμοποιει γιατι εχει την αναγκη να στηριχτει καπου.και τν εχει πολυ εντονα.εχει και την οικογενεια του διπλα του, αλλα εχει πεσει πολυ πανω σε εμενα.και μερικες φορες ο φοβος που νιωθω,δεν με αφηνει να αναπνευσω.οταν ανχονομαι πολυ παθαινω ταχυκαρδιες, ζαλιζομαι και δυσπνοια.αλλα πλεον ξερω οτι ειναι απλα κριση και με βαθιες ανασες το ξεπερναω.η αληθεια ειναι οτι παει πολυ καλα.δειχνει να κατανοει το προβλημα του και οτι θελει να το παλεψει.αλλα βρε παιδια εχω ενα προβλημα.δυσκολευομαι να τον πιστεψω.η φαρμακευτικη αγωγη που του δινουν ειναι πολυ δυνατη.και αυτο με τρομαζει.και οπου να ναι θα βγει..και αυτο με φοβιζει ακομα πιο πολυ...γιατι το θεμα δεν ειναι πως συμπεριφερεται τωρα που ειναι στη κλινικη...αλλα οταν θα βγει εξω.και θελει να μεινουμε μαζι...δεν μπορει λεει μονος του κ μακρια μου.το πρωτο ισχυει σιγουρα παντως..τωρα δεν μπορω πλεον να κανω πισω.αν τον αφηνα θα του εκανε πολυ κακο.κ δεν το θελω.οποτε θα το παλεψω.του ειπα οτι απο εμενα εχει μια τελευταια ευκαιρια.η ολα η τιποτα λοιπον...

εσυ περνας καλα μαζι του, η σκοπευεις να κατσεις για να του κανεις τη μαρια τερεζα?

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
εσυ περνας καλα μαζι του, η σκοπευεις να κατσεις για να του κανεις τη μαρια τερεζα?

---

ditto.;)
Eξέτασε προσεχτικά τους λόγους για τους οποίους είσαι στη σχέση αυτή,νομίζω πως μένεις από ενοχές και από διάθεση σωτηρίας.Τι ζητάς από μία σχέση;Αυτά που ζητάς καλύπτονται άραγε;Aπ\'όσα έγραψες είσαι ήδη στο σημείο να διαπραγματεύεσαι πράγματα απλώς για να καλυφθούν οι μεγάλες ανάγκες κάποιου άλλου,πατώντας κάτω τις δικές σου.Φυσικά και ο εαυτός σου αντιδρά με πανικό,αφού δεν τον ακούς και δεν τον υπολογίζεις.Και γι αυτό σκάει και δεν μπορεί να αναπνεύσει.Όχι γιατί ο σύντροφός σου σε σκάει,αλλά γιατί εσύ τον αφήνεις να σε σκάει.

μενω μαζι του επειδη τον αγαπαω.εχει πολυ καλη καρδια, απλα ειναι μπερδεμενος.δεν σκοπευω σε καμια περιπτωση να μεινω αν δεν δω πως το παλευει.και το ξερει.η αληθεια ειναι οτι αυτος κανει οτι μπορει για να με ηρεμει, απλα εγω εχω χασει την εμπιστοσυνη μου.και τι να κανω δηλ?να τον παρατησω τωρα?υστερα απο 4 χρονια?τωρα που επιτελουσ παει να γινει κατι?περασαμε κ πολλες καλες στιγμες μαζι...αυτα που θελω δεν τα εχω στη σχεση μας, οχι οπως θα επρεπε τουλαχιστον, αλλα ελπιζω...συναισθημα η λογικη λοιπον???

λοιπον icare για να τον καταλαβεις πρεπει να μαθεις για την οριακη διαταραχη,εμεις οι οριακοι ενεργουμε σε μερικα επιπεδα..οπως.. ο απομακρος προστατης.θυμωμενο παιδι..κτλ,.ετσι και ο φιλος σ οταν δεν ειναι στο επιπεδο του υγιους ενηλικα ενεργει με βαση τα αλλα επιπεδα..αν τα μαθεις θα μπορεις και να τον καταλαβεις και να τον βοηθησεις...

και μην περιμενεις τπτ απο το ψυχιατρειο...δυστυχως,,,το μονο π μπορεις να κανεις ειναι να βρεις εναν καλο ψυχολογο και να πηγαινει τακτικα οταν βγει.τα ψυχιατρεια ειναι μια αλητεια καθαρα,,ξερω πως θα σ ακουστει καπως αυτο.απλως σκεψου ποσοι ασθενεις αναλογουν ανα γιατρο.,το μονο π κανουν ειναι να τους φλομωνουν στα ψυχοφαρμακα καθαρα για καταστολη,μονη σ ειπες οτι παιρνει πολυ βαρια φαρμακα.αμα δεις την αγωγη τ τσεκαρε μετα τα φαρμακα και θα δεις οτι δεν ειναι για οριακη διατ.το πιο πιθανον ειναι μεσα σε αυτα να του δινουν κ alloperidin ενα βαρυ φαρμακο παλιας γενιας π ειναι για σχιζοφρενεια.

Larry28 σε ευχαριστω παρα πολυ που απαντησες!πλεον εχουν συμβει τοσα πολλα τον τελευταιο 1,5 μηνα...πριν 1,5 μηνα περιπου λοιπον ο φιλοσ μου πηρε εξιτηριο απο το ψυχιατρειο.οι δικοι του τον πηγαν σπιτι του κ πηγαν να κανου καποια ψωνια.τον αφησαν για λιγο μονο του.εγς δουλευα εκεινη τη μερα κ δεν θα μπορουσα να παω.θα βρισκομασταν την επομενη.κατι με εκανε ομως να περασω σε ενα κενο που ειχα να δω τι κανει.χτυπουσα τη πορτα κανα 10λεπτο μεχρι να μου ανοιχει.ηξερα πως κατι δεν παει καλα κ μολις ακουσα τις προσπαθειες του να μου ανοιξει ,σιγουρευτηκα...καταφερε να μου ανοιξει.ειχε παρει 3 καρτελες tavor k ηταν σε αθλια κατασταση.καλεσα ασθενοφορο κ τουε δικουσ του.κ ολα αυτα 2 ωρες αφου ειχε βγει απο τη κλινικη.παλι πλυση στομαχου, παλι νοσοκομεια...συνηλθε κ μας ζητησε να μην μπει παλι σε ψυχιατρειο.πως δεν εντεχει αλλα νοσοκομεια κ πως θα κανει οτι πρεπει.ειπαμε να το δοκιμασουμε.ετσι αντι της κλινικης πηγαμε να μεινουμε μαζι με τουσ δικουσ του.μαζι κ εγω.αφησα το σπιτι μου για να ειμαι μαζι του κ να νιωθει ασφαλεια απο τις οποιες φοβιεσ του.επαιρνε τα φαρμακα του κανονικα...πηγαιναμε καμια βολτα..γενικα αρχιζε να παιρνει τα πανω του..πηρε κ κινητο για να μιλαμε οταν δουλευα...μεχρι που ενα πρωινο φευγω για δουλεια, αφηνοντας τον καλα.ετσι νομιζα δηλ.μιλαμε κ στο τηλ αργοτερα, κ ειναι καλα..το απογευμα μεπαιρνει η μητερα του κ με ρωταει πως ηταν το πρωι, κ λεω μια χαρα τον αφησα.δεν ανοιγε την πορτα ,ουτε το κινητο του.τρεχω παλι σπιτι, παλι ασθενοφορα, παλι νοσοκομεια, παλι πλυσεις...ειχε παρει παλι χαπια...οταν συνηλθε μου ειπε πως φοβοταν κ πως πολυ απλα θελει να πεθανει.οπως καταλαβαινετε αυτη τη φορα μπηκε παλι στο ψυχιατρειο.στην αρχη ηταν χαλια.αυτη τη φορα στη κλινικη ειναι αλλοι γιατροι.γνςριζουν βεβαια τη περιπτωση του αλλα του κανουν καποιες αλλαγες στα φαμακα.κ μαλλον εηουν κανει δουλεια.στην αρχη φαινοταν πολυ φοβισμενος. τωρα ειναι σε μια φαση που φαινεται αλλιως.και πραγματατικα βρε παιδια δεν εχει καθολου αυτο το φοβισμενο στα ματια του ποια...τον βλεπω αλλιως.κ νομιζω πως νιωθει τοσο δυνατος τωρα που εχει αρχισει τα ελα μωρε αν πιω κ μια μπυρα?αν κανω κ κανα τσιγαρο?αν παιζω κ λιγο playstation? και εγω εχω φρικαρει.ξερει πως εγω δεν θα τα ανεχτω ,ουτε θα τα αντεξω.του το λεω κιολας. κ η απαντηση του ηταν ..στο π..... μου τι θα κανεις να σου πω την αληθεια.μη με εκβιαζεις κ τετοια...κ δεν εχει καμια σχεση με εκβιασμο απλα ξερω τι αντεχω ποια...εχουν γινει τοσα...παλι τα ιδια?πολυ απλα του ειπα αν θες αυτα καλως, αλλα χωρις εμενα....εκανα καλα?εκανα ασχημα?δεν ξερω...αλλα του λεω παντα την αληθεια.σημερα λοιπον πηγα παλι να τον δω.παω καθε μερα.μετα τη δουλεια.πλεον με εχουν μαθει ολοι..κ το κανω γιατι θελω κ γιατι το αισθανομαι.αλλα τελικα δεν πηγε καλα...σηκωθηκα κ εφυγα...γιατι παλι ηταν μες στη σιγουρια κ ειπε πως θα συνεχισει να παιζει (νιχθημερον επαιζε, τιποτα αλλο δεν εκανε ενω δεν ειχαμε ουτε να φαμε) γιατι ειναι απο τα λιγα πραγματα που αξιζουν στη ζωη του κ δεν θα τα κοψει επειδη το θελουμε εμεις.οποτς επραξα οπως ενιωσα.του ειπα πως αν πιστευει πως κ εγω αξιζω κατι, ασ πει στη μητερα του να μου πει να χαναπαω, αλλιως ας ειναι καλα κ μπορει κ μονος του..δε ξερω ρε παιδια, αλλα μηπως το χανω κ εγω?ειμαι εκει, τιποτα..μηπως φευγοντας γινει κατι?πραγματικα δε ξερω....αλλα ειναι κ θεμα χαρακτηρα...ειναι πανεχυπνος κ τα χειριζεται ολα οπως θελει...τον λατρευω αλλα πλεον μαλλον χερω ποσα μπορω να αντεχω...κ μπορω να ειμαι διπλα του οσο προσπαθει...κ ας μη τα καταφερνει..αλλα αυτη η αλλαγη μου θυμιζει ανθρωπο κακομαθημενο κ εξαρτημενο κ οχι με ψυχολογικα προβληματα.εν τω μεταξυ ειπαν για οριακη, αλλα δεν ειναι κ σιγουροι λογω της χρονιας χρησης...αντε να βγαλουμε ακρη...οι οριακοι μπορει ξαφνικα με μια μικρη αλλαγη σε φαρμακευτικη αγωγη να νιωσουν τοσο συντομα τοσο δυνατοι κ ετοιμοι???

ICare, ήθελα να σε ρωτήσω το εξής :
εσένα σε φοβίζει περισσότερο η τυχόν οριακή ή χρήση ουσιών ?
και σε ρωτάω γιατί το να κατεβάζεις καρτέλες ταβόρ είναι μία συνήθεια που κάπου παραπέμπει.
στο παρελθόν δλδ που γινόντουσαν τα ίδια αμφέβαλλες για αυτή τη σχέση ή όχι ?
παιζόσουν ανάμεσα στο να μείνεις ή όχι ?

μπορει η οριακη να μη σε αφηνει να σκεφτεις κανεναν αλλον?μονο το τοι εσυ βαριεσαι?εσυ εχεις κουραστει?να μη σε νοιαζει ο αλλος καθολου?αν ειναι φοβισμενος, κουρασμενος, στεναχωρημενος?αυτα δεν σε αφηνει να τα δεις?να εισαι εγωιστης , εριστικος κ σκληρος με τον ανθρωπο σου?διαβαζω, ενημερωνομαι...αλλα δεν πολυκαταλαβαινω μαλλον....να μη μπορεις να καταλαβεις πως κ ο αλλος ανθρωπος ειναι?πως παλευει κ προσπαθει αλλα καποιες φορες σπαει?τα κανει ολα αυτα?αλλα μονο οταν νιωθει δυνατος κ ετοιμος...κ οταν νιωθει ευαλωτος να ειναι γεματος ομορφα συναισθηματα?το μονο που μου εχουν πει οι γιατροι ειναι να ειμαι αληθινη.και αυτο κανω...να λεω πως αισθανομαι, να μην τον κοροιδευω...αλλα τοσο καιρο στα νοσοκομεια κ μαλλον ακομα δεν εχω καταφερει να μαθω πολλα....νιωθω τοσο ασχημα για αυτο που εκανα σημερα..αλλα αν εμενα...με τα μουτρα κατεβασμενα χειροτερο δεν θα ηταν?αδικα περιμενω μια καλη κουβεντα?μια αναγνωριση?μονο οταν θελει κατι?γιατι τοτε τα λεει μια χαρα...ετσι ειναι οι οριακοι?η τελικα ο ανθρωπος μου ειναι λιγο απο ολα?συνηθιζουν να φερονται ετσι στους πιο κοντινους τους?επειδη ειναι παντα εκει?η μηπως χρειαζεται καποιον αλλον τελικα?κ οχι εμενα?μηπως τελικα η οικογενεια παιζει μεγαλυτερο ρολο κ μετα οι συντροφοι?γιατι στη δικη μας περιπτωση εγω ειμαι πιο μεσα στα πραγματα κ μετα οι δικοι του....εγω πρεπει να δειχνω τις αναγκες μου?τισ αγωνιες μου?η πρεπει να τα κρυβω γιατι η δκη του υγεια προεχει?τελικα νιωθω πως με τον καιρο, μεσα απο ολη αυτη την ιστορια, αντι να λυνονται οι αποριες μου, μεγαλωνουν.....ειναι λογικο?δεν ειμαι κ εγω στα καλυτερα μου....εχω αντιμετωπισει πολλα τελευταια....ισως να ειναι αυτο ενας λογος...και τωρα τι κανω?εμενω στην αποφαση μου?τον αφηνω να σκεφτει?η θα νιωσει εγκαταλειψη?αλλα απο την αλλη παντα καταφερνε να κανει οτι ηθελε..κ εμενα μαζι...κ το ξερει αυτο...κ νομιζω πως μερικες φορες το χρησιμοποιει....μαλλον ειμαι σιγουρη!

πραγματικα νομιζω πως η χρηση με τρομαζει πιο πολυ. και θα σου πω γιατι...μεναμε μαζι αφου νοσηλευτηκε σε ψυχιατρειο τη πρψτη φορα για 6 μηνες οατν βγηκε.στην αρχη ολα καλα....μετα αρχησε το αλκοολ κ μετα απο λιγο καιρο κ το χασις.και ηταν κολαση.ηταν παρα πολυ κακος μαζι μου...βεβαια δεν επαιρνε τα χαπια του τοτε, τα σταματησε..οποτε δεν χερω τι εφταιγε για τη συνπεριφορα του.κ σκεψου οτι δεν ειναι βιαιος.ουτε καν βριζει.δεν του αρεσει.ποιο λολυ με φοβιζει το οτι δεν ξερω τι συμβαινει ακριβως.αλλα αυτο που καταλαβαινω ειναι οτι εθιζεται κ στα χαπια τωρα.το απολαμβανει μπορω να πω που την ακουει τωρα εστω κ ετσι...μου το ειπε δηλ....αν αρχισει να σχεδιαζει κ τα υπολοιπα μαζι...ε, τοτε αν ειναι κ οριακος τελικα καποια στιγμη θα κανει μια αποπειρα με επιτυχια.να σου πω την αληθεια παντα σκεφτομουν κ μαλωναμε για τις χρησεις..αλλα ελεγε πως θα τα κοψει η πως το ελενχει....εκανα κ εγς που κ που μαζι του για να ειμαι ειλικρινης....αλλα πριν του συμβει το 1ο ψυχωσικο σοκ δεν εδινα κ τοση σημασια....οποτε μαλλον οχι...εμενα συνηδητα

να προστατευσεις κ τον εαυτο σου κ να αποενοχοποιηθεις. κ αν του κανεις ολα τα χατιρια, συμβαλλεις κ εσυ στο να ενισχυεις τη συμπεριφορα του να σε κανει ο,τι θελει.

καλησπερα icare!δυστυχως το ψυχιατρειο του εκανε κακο...και αυτο δειχνουν οι μετα πραξεις του.και εγω πιο θυμωμενος εβγαινα και πιο πολλες και μεγαλες μ.... εκανα!!για το κακομαθημενος που λες.και εγω ετσι ημουνα.αυτο πιστευω οφειλετε πιο πολυ στην χρηση.τωρα εσυ πρεπει να ζυγισεις την αγαπη σου για αυτον με τις θυσιες που πρεπει να κανεις για να τον βοηθησεις να γινει καλα.και αυτο δεν ειναι σιγουρο δυστυχως...(οτι θα γινει καλα).κοιτα ολα εξαρτωνται αποι ΑΥΤΟΝ και μονο!!!αμα δεν θελει οτι μα οτι και να κανεις θα ειναι μια τρυπα στο νερο.εγω θα σου προτεινα να τον αφησεις λιγο μονο να ταρακουνηθει....δωστου να καταλαβει οτι πρεπει επιτελους να διαλεξει.και αμα σε εκβιασει η κανει παλι τπτ αστον...αστον να καταλαβει οτι ειναι η τελευταια του ευκαιρια.ελπιζω να εχουμε καλα νεα!!!!!!