Καλησπερα στο forum! Αποφασισα να μπω και εγω στην παρεα σας την οποια βρισκω ομορφη με ατομα που ειναι προθυμα να βοηθησουν πραγμα που με κανει θετικο στο να μοιραστω το θεμα που με προβλιματιζει τελευταια.
Πηρα την αποφαση να τα πω ολα. Να τα βγαλω ολα απο μεσα μου οτι εχω και δεν εχω.
Λοιπον ειμαι 18 χρονων (σε 2 μηνες τα κλεινω). Θα κανω 1 πολυ συντομο προλογο για την ζωη μου γενικα μηπως μπορεσω να γινω πιο κατατοπιστικος. Απο τα 15 μου ειχα κανει μια σχεση μεγαλη και "σοβαρη", πηγαινα πρωτη λυκειου και τοτε ηταν που εχασα ταξη στο σχολειο για πρωτη φορα. Στενοχωριθηκα γιατι εμεινα 1 χρονο πισω αλλα δεν το εβαλα κατω. Συνεχισα το σχολειο την επομενη χρονια παλι πρωτη και τοτε χαλαει η σχεση μου (σχεση εθισμος βασισμενη στο σεξ τον τελευταιο καιρο και πολυ λαθος λογω ελειψης εμπειριων μεταχειρισης). Χαλια ψυχολογια κλπ οπως ολοι οι χωρισμενοι αλλα συνεχισα και χωρις αυτο. Λιγους μηνες μετα σπαω τον αυχενα μου πολυ σοβαρα απο πολυ σοβαρο τρακαρισμα και χανω 10 μηνες απο την ζωη μου (οι 4 απο αυτους περασαν ΚΑθΕ ΜΕΡΑ μεσα στο σπιτι με 4 βιδες και σιδερα στο κεφαλι.) απο λαθος διαγνωσεις και επιπολεοτιτες των γιατρων. Αλλη μια σχολικη χρονια χαθηκε τοτε... Οτι ειχα αρχισει να πηγαινω σχολειο (πρωτη λυκειου ακομα).
Ηταν Οκτώβριος (2009). Θυμαμαι ακομα την σκηνη στο μυαλο μου οταν ο τοτε πολυ κοντινος μου φιλος ο, ******* εβγαλε απο την τσεπη του μια ζελατινα απο τσιγαρα γεματη με χασις και την πεταξε στο γραφειο μου με στυλ και πονηρο γελακι. Οι παλμοι ανεβηκαν και το περιεργο συναισ8ημα στο στομαχι, μου εκανε παρεα για 10 δευτερολεπτα μεχρι που ειπα μεσα μου "αυτο ηταν... ξαναμπαινω στο παιχνιδι" (πιο παλια στα 15 επινα που και που κανενα τσιγαρο αλλα τοτε δεν το εβλεπα σαν τροπο ζωης... γιατι απλα ειχα επιλογες, κοπελα εξοδους κλπ.)
Στριβω γρηγορα γρηγορα 1 και κατευθειαν βγαινουμε εξω για "ειδικη αποστολη" (οπως το λεμε εμεις).
Οι μερες περνουραν... καθε μερα = 1 τσιγαρο. Μετα απο μια βδομαδα τα τσιγαρα εγιναν 2 την μερα... και μεσα σε 1 μηνα, 5 τσιγαρα την μερα ηταν σιγουρα.
Θυμαμαι επινα και αλλαζα τελειως... μια ζωντανια μια αυτοπεποιθηση... αδρεναλινη στο 100%. Ημουν ετοιμος για ολα και παντα. Τρελο και τελειο συναισθημα... που στο τελος μου γυρισε μπουμερανγκ. Τα αφησα ολα για το χασις, βολτες καφεδες εξοδοι τα παντα. Καρναβαλι δεν βγηκα φετος (που ειδικα εδω στην πατρα γινεται χαμος μεγαλος). Το μονο που με ενδιεφερε ηταν το πως να ψωνισω χασις και το ποτε θα καπνισω χασις. Απο την μια μου αρεσε, απο την αλλη παντα υπηρχε 1 μερος του μυαλου μου που με οθουσε να σκεφτω να βγω εξω οπως παλια, να βρω μια κοπελα, να κανω κιαλλα πραγματα... αλλα το γεγονος πως το χασις με εστελνε τελειως αλλου τα χαλαγε ολα και τα απομυθοποιουσε.
Παντα ειχα το ανχος του να μην με καταλαβει κανεις πως κανω οτι κανω... κλειδωνα την πορτα οποτε εκανα "εργασιες" και παντα επαιρνα κολυριο για τα ματια. (για να μην φαινονται κοκκινα) ενοιωθα μεσα μου πως ειχα αυτο το ειδος ανχους που δεν με κυριευε... απεναντιας μου αρεσε που προνοουσα στο να μην γινουν ατυχιες...
Για μια περιοδο λοιπον (Μαρτης - Απριλης, καπου εκει) καθομουν σπιτι με 2 φιλους και καπνιζαμε μαυρο (ε τι αλλο...). Αραχτοι σε ταινια χαρτακι και τηλεοραση. Θα ηταν καμια εβδομαδα που γινοταν αυτο χωρις να βγω εξω. Τοτε αρχισα να νοιωθω ενα περιεργο συναισθημα. Μια αμηχανια αρχισε να με κουκουλωνει και συνειδητοποιησα πως αρχισα να αλλαζω... Γελαγα αμηχανα και οταν γινοταν αυτο, αυτο που επαιρνα ηταν ακριβως το ιδιο... Αμηχανο γελιο εγω αμηχανοι και οι φιλοι μου, κανονικο εγω κανονικο και αυτοι. Σταματησα σε μια φαση και ρωτησα τον εαυτο μου "ΤΙ ΕΧΩ ΠΑθΕΙ". Το μυαλο μου δεν πηγαινε στο μαυρο... Λεω δεν γινεται αλλοιως η κλεισουρα φτεει και αρχισα να βγαινω. Τοτε επιασα και μια καινουρια φιλια. Το ΑΝΧΟΣ. Πιστος συντροφος παντου και παντα κανοντας με να γινομαι ο σπαστικος της παρεας που χεζεται μηπως και μας δεσουν οι μπατσοι εκει που πιναμε. Εβλεπα περιπολικο στο δρομο και ανχονομουν... ακουγα ασυρματο απο περιπολικο η μηχανη αστυνομικου (Ακομα και απο ταξι καμια φορα επειδη ειναι ιδιο) και ανχονομουν.
Η χειροτερη εποχη να μας κανουν πεσιμο ζηταδες σε μια καβατζα που ειχαμε αραξει 4 ατομα μεσα σε 1 αμαξι εχοντας 3 διαφορετικα ναρκωτικα πανω μας. (εγω μονο χασις επινα δεν τα γουσταρα τα αλλα)
Για καλη μας τυχη του ενος η μανα δουλευει στην αστυνομια και καθαρισαμε ετσι.
ανχος ανχος ανχος... και τοτε απεκτισα κιαλλο φιλο. Τις ΣΚΕΨΕΙΣ... Αρχισα να κανω σκεψεις για το τι θα κανω, που θα βγει ολο αυτο το οποιο δεν μου αρεσει κλπ. Αυτο για λιγο καιρο μονο γιατι αργοτερα τις εκοψα, οχι τελειως βεβαια αλλα κατα πολυ μπορω να πω.
Ηταν περιοδος εξετασεων και ενω επινα ενα τσιγαρο εκεινο το βραδυ πηρα και την αποφαση να κοψω το χασις γιατι μου ειχε καταστρεψει την ζωη. (μιλαω για 4-5 μηνες πριν)
Πλεον εχω χασει τα παντα. Δεν εχω φιλους (που να μην πινουν) δεν εχω κοπελα δεν εχω τι να κανω και που να παω. Μονος μου βαδιζω και οπου με βγαλει. Τωρα εχω σταματισει να καπνιζω χασις εδω και 4 μηνες κοντα αλλα δεν εχω σταματισει να κανω παρεα με ατομα που πινουν και να στριβω καμια φορα και κανενα τσιγαρο επειδη ειμαι ο καλυτερος στριφτης στην παρεα. Αλλα μεχρι εκει, στο στομα μου δεν το εχω βαλει απο εκεινο το βραδυ.
Νοιωθω μονος... εχω εναν φιλο ο οποιος πινει και στην ουσια δεν εχω ουτε αυτον γιατι μια παει με την κοπελα του μια παει να πιει μια καθεται σπιτι... Οι υπολοιποι λεγονται γνωστοι εφοσον ειμαστε φιλοι μονο στο σχολειο.
Εγω που κατεβαινα ολομοναχος στο κεντρο της πατρας εμπαινα σε μια καφετερια και εβρισκα καμια φορα και 5 διαφορετικες παρεες να κατσω και να γελασω τωρα ειμαι ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ και τα εχω χασει ολα... μα το κυριοτερο, εχω χασει τον ιδιο μου τον εαυτο. Παντα flirt με κοπελες παντα συναναστροφες με ατομα παντα πολλα...
Τωρα θελω μια κοπελα και δεν μπορω να κανω ουτε ενα βημα επειδη εχω χασει τον εαυτο μου. Οταν μιλαω μπερδευω τα λογια μου απο το ανχος και ερχομαι σε τρομερη αμηχανια (η οποια απο τοτε που αρχισε δεν εχει φυγει απο πανω μου.) Κανω πραγματα ασυνιθιστα. Ξεχναω και δεν δινω σημασια σε τιποτα, παιζω ταβλι και ενω εχω ριξει τα ζαρια και κουναω τα πουλια μου, ρωταω ποσο εφερα γιατι εχω ηδη ξεχασει... και αλλα πολλα παραδειγματα που με κανουν σκατα.
Δεν ειμαι τοσο χαλια... ΕΛΠΙΖΩ πως ο τροχος θα γυρισει και υπαρχει μια πιθανοτητα επανερθουν ολα αλλα αυτο δεν σημαινει πως ειμαι και καλα...
Καλο θα φερει το προβλημα μου, αυτο ειναι το μονο σιγουρο. Εχω οριμασει πολυ απο αυτα που εχω περασει και ειδικα απο αυτο που περναω τωρα.
Περιμενω να ερθει η μερα που θα πω τελικα ειμαι καλα και εχω βρει τον εαυτο μου...
Ο λογος που εγραψα το τοπικ ειναι για να βρω μια λυση μιας και δεν ξερω τι να κανω πλεον σε αυτην την κατασταση που βρισκομαι.
Ειλικρινα συγγνωμη αν εγινα κουραστικος με τις λεπτομερειες μου (που Σιγουρα θα εχω ξεχασει να πω πολλα που σκεφτομαι καθε μερα πανω στο θεμα αλλα δεν πειραζει)
Σας ευχαριστω παρα πολυ εκ των προτερων για οτι απαντησεις παρω!!!!!
