ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΙ ΚΑΙ ΖΑΛΑΔΕΣ

Καλημέρα σε όλους σας. Έχω γράψει κατά καιρούς στο forum, συνήθως απαντώντας σε ερωτήματα άλλων. Αποφάσισα αυτή τη φορά να "ανοίξω" εγώ ένα θέμα, βασισμένος στην προσωπική μου εμπειρία. Είμαι 33 ετών και το πρόβλημά μου ξεκινάει εδώ και 1μιση χρονο. Ζω πλεον με κρισεις πανικου, ζαλαδες, ημικρανίες και όλα τα σχετικά. Εχω κανει ο,τι εξετασεις υπαρχουν, για ολα τα μερη του σωματος, μεχρι και αξονικη για το κεφαλι. Στην αξονικη βρεθηκε μια κυστη εσωτερικη, η οποια ομως, οπως ειπαν, δεν ειναι ανησυχητικη, μαλλον υπαρχει πολλα χρονια και δεν χρειαζεται να φοβαμαι, οπως ειπαν... Εκανα ομοιοπαθητικη για 1 μηνα και κατι, αλλα δεν με "κερδισε", οποτε τα παρατησα... Ξεκινησα λοιπον ψυχοθεραπεια, την οποια εκανα καθε εβδομαδα για 8 ολοκληρους μηνες. Σιγουρα με βοηθησε αρκετα: σταματησαν οι κρισεις πανικου (ή τουλάχιστον μειωθηκαν), σταματησε το ξυπνημα μεσα στη νυχτα με ταχυπαλμιες και φοβο οτι κατι θα παθω. Την ψυχοθεραπεια την εκανα μεχρι πριν τις διακοπες του Αυγουστου και μετα σταματησα, γιατι δεν μου προσφερε κατι παραπανω. Οσο με βοηθησε, με βοηθησε. Ωστοσο, δεν εχουν σταματησει καποια βασικα συμπτωματα: τα ψυχοσωματικα. Απο οταν γυρισα απο τις διακοπες, εχω εντονους πονοκεφαλους, που ξεκινουν απο την ωρα που ξυπναω και δεν με αφηνουν σε ησυχια. Συνοδευονται απο ιλιγγους και ζαλαδες. Ολα αυτα με κανουν να φοβαμαι και παλι και ετσι υπαρχει ενας "φαυλος κυκλος". Αυτες τις μερες δεν μπορω να λειτουργησω. Νιωθω μια αδυναμια, παρολο που γυμναζομαι κιολας συστηματικα, νιωθω ενα "καψιμο" στο κεφαλι, φοβαμαι οτι εχω κατι σοβαρο. Απο τη μια δεν θελω να το μαθω, αν ισχυει κατι τετοιο, αλλα απο την αλλη, με "τρωει" η ανησυχια αυτη. Εμαθα και τις προαλλες για εναν πρωην συναδερφο, που του διεγνωσαν τον Μαιο καρκινο στο κεφαλι και μεσα σε 3 μηνες, πεθανε... και εχω θορυβηθει απιστευτα. Δεν ξερω πραγματικα τι να κανω. Εχω ανησυχησει και ολους τους γνωστους μου, και ιδιαιτερη την σχεση που εχω εδω και 1μιση χρονο. Τι μπορω να κανω, παιδια; Υπαρχει κανεις απο σας που να εχει τοσο επιμονους πονοκεφαλους και για πολλες μερες χωρις σταματημο;;;

καλημερα πανο..

ειπες οτι εχεις περασει κρισεις πανικου,εκανες ψυχοθεραπεια κτλ..αρα λοιπον γνωριζεις φανταζομαι πως οτι αισθανεσαι ειναι ψυχοσωματικα.
γνωμη μου ειναι οτι κακως σταματησες την ψυχοθεραπεια,(κ αληθεια τι ειδους ψυχοθεραπεια εκανες?)
αφου ακομα με το παραμικρο συμπτωμα μπαινεις σε φαυλο κυκλο αρνητικων σκεψεων(μηπως εχω κατι σοβαρο??κτλ)
αν δεν εξαλειψεις τις αρνητικες σκεψεις δεν θα κανεις τιποτα,παντα θα φοβασαι!το θεμα δεν ειναι να σταματησουν οι κρισεις πανικου,αλλα να αλλαξεις τροπο σκεψης..ελπιζω να γινομαι κατανοητη.

οσο θα σκεφτεσαι οτι κατι σου συμβαινει(πχ κατι εχω στο κεφαλι)τοσο θα σε ποναει το κεφαλι..

Καλημέρα Δώρα μου και σ ευχαριστω για το μηνυμα σου. Εκανα ραϊχικη ψυχοθεραπεια, που ειδικευεται στο σωμα, δηλαδη αντιμετωπιζει το προβλημα του \"ασθενη\" με ασκησεις στο σωμα, παραλληλα βεβαια με τον διαλογο θεραπευτη-θεραπευομενου.
Το θεμα ειναι οτι, οσο ημουν στις διακοπες, ημουν μια χαρα. Απο τον Σεπτεμβρη που επεστρεψα, ολα αλλαξαν προς το χειροτερο και παλι. Αποφασισα να μην συνεχισω ψυχοθεραπεια, γιατι δεν ειχε κατι αλλο να μου προσφερει. Δεν μπορουσα να το κανω καταπιεστικα, αν με καταλαβαινεις...
Αυτο με τους εντονους πονοκεφαλους και τις ζαλαδες σε καθημερινη βαση ειναι ο,τι πιο αφορητο εχω ζησει, νομιζω πλεον οτι ζω σε μια παραλληλη πραγματικοτητα, πολλες φορες δεν νιωθω τον εαυτο μου, αισθανομαι σαν να εχω βγει απο το ιδιο μου το κορμι...
Απο το περασμενο Σαββατο οι πονοκεφαλοι εχουν επιστρεψει δριμυτεροι ολη μερα, σε συνδυασμο με μουδιασμα στο κεφαλι, σε ολο το κορμι και εντονη αδυναμια... Πολλες φορες εχω σκεφτει να παω παλι σε γιατρους, αλλα εχω κουραστει... Τι να μου πουν κι αυτοι..
Το χειροτερο ειναι αλλο: ντρεπομαι που το λεω, αλλα ομως ετσι ειναι... υπαρχουν φορες που βρισκομαι με τους φιλους μου και περναμε καλα, και ενω σχεδιαζουν πραγματα (ταξιδια κλπ.) εγω σκεφτομαι αν θα ειμαι εγω καλα την περιοδο που συζητανε, για να μπορω να τους συνοδευσω, ή αν θα εχω \"φυγει\" γι αλλου...
Αυτες οι μαυρες σκεψεις φευγουν κι επανερχονται συνεχεια...

πανο σε καταλαβαινω οσο δεν φανταζεσαι!τα ιδια περναω!

\"Αυτες οι μαυρες σκεψεις φευγουν κι επανερχονται συνεχεια...\" ειδες ποια ηταν η τελευταια προταση σου?μαυρες σκεψεις!
εκει ειναι ολο το παιχνιδι!μπορουμε να τις αλλαξουμε?
γιαυτο σου ειπα περι ψυχοθεραπειας..συζητησε με τον εαυτο σου,μειωσε τον φοβο εστω κ λιγο!σκεψου τι σου προσφερει ολο αυτο?κ εγω στο ψαξιμο ειμαι γιαυτο στα λεω..
ως ποτε θα υποφερουμε??ολα στο μυαλο ειναι πανο!δεν εχουμε τιποτα!

Κι αν ολες αυτες οι φοβιες, οι κρισεις πανικου, οι ταχυπαλμιες, οι πονοκεφαλοι τελικα δημιουργουν στο τελος προβλημα στον οργανισμο;; Αυτο το εχουμε σκεφτει; Εγω το βιωνω εδω κι εναμιση χρονο πια, αλλα τελευταια ειναι πιο εντονο απο ποτε. Αυτη τη στιγμη που σου γραφω, ειμαι στο γραφειο μου, με το κεφαλι να το νιωθω πιο βαρυ απο ποτε και την αισθηση οτι κατι ειναι μεσα μου και με ταλαιπωρει. Φοβαμαι οτι ανα πασα στιγμη θα λιποθυμησω και θα πεσω κατω... Και δεν εχω και προβληματα μεγαλα να με ταλαιπωρουν... Τι να πουν κι αλλοι, που εχουν χασει αγαπημενα προσωπα ή εχουν βιώσει καταστασεις δυνατες, που τους εχουν οδηγησει στις κρισεις πανικου;
Δεν υπαρχει περιπτωση ομως τελικα να εχω κανει κακο εγω στον ιδιο μου τον εαυτο με ολη αυτη την κατασταση που περναω; Δεν ξερω πώς να το αντιμετωπισω ειλικρινα...
Πολλες φορες φοβαμαι οτι ειναι σαν να \"επιδιωκω τον θανατο μου\", οσο μακαβριο κι αν ακουγεται...
Νιωθω και θελω να ζησω πολλα ακομη με τα αγαπημενα μου προσωπα και οχι να με βλεπουν να υποφερω...

α τωρα επικοινωνουμε..!αυτη την στιγμη που σου γραφω ειμαι ενα σκαλι πριν να πεσω κατω..οκ λοιπον ας πεσω!!κ ας πεσεις!θα ξανασηκωθουμε!οχι πανο δεν παθαινουμε τιποτα..την συσσωρευμενη μας ενταση βγαζουμε!καλο μας κανει οσο κ χαζο να σου ακουγεται!αστο να μας αδειασει!

Πάνο, μόνο και μόνο το γεγονός ότι σου ήρθαν και πάλι τα συμπτώματα όταν επέστρεψες στην καθημερινότητά σου, μετά τις διακοπές, αυτό δεν σου λέει κάτι;;;
Να ξέρεις, ότι μάλλον ακόμα δεν νίκησες τις κρίσεις πανικού... Απλώς είναι πολύ ύπουλες... Όταν τις συνηθίσεις με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλάζουν πρόσωπο για να σε τρομοκρατήσουν και πάλι...
Δεν είναι τίποτα... Πολέμησέ το και θα το κερδίσεις...
Μήπως μπήκες πάλι στο φαύλο κύκλο μετά από αυτό που έμαθες για το γνωστό σου;;;

Πάνο, όλος τυχαίος και μένα μία συνάδερφος και φίλη μου βέβαια είναι στο νοσοκομείο με εγγεφαλικό όγκο και μάλιστα αρκετά επιθετικό. 34 ετών, γυμνάστρια, δεν κάπνιζε και πρόσεχε την διατροφή της.

Αν μάθαινα κάτι τέτοιο πριν 6 μήνες ενδεχομένως να έτρεχα για ανάλογες εξετάσεις (αν και να σου πω την αλήθεια κάπου τον Μάρτιο είχα κάνει μαγνητική στο κεφάλι με το φόβο πως κάτι έχω).

Τώρα που έχω ξεπεράσει σε ένα τεράστιο βαθμό τη διαταραχή άγχους και τις κρίσεις πανικού, ξέρεις τι λέω; Τι χαζός που ήμουν. Κατά φαντασία ασθενής ενώ οι πραγματικές ασθένειες είναι άλλες και όπως βλέπεις δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά γι΄ αυτό. Αν είναι να σε βρει, θα σε βρει. Καλό είναι να προσέχουμε και να σκεφτόμαστε την υγεία μας αλλά με μέτρο. Τα λέω μπας και τα πιστέψω και εγώ ο ίδιος :))))))

Δώρα: συμφωνώ ότι αν πέσουμε, θα ξανασηκωθούμε. Εξάλλου από τα λάθη μας και τα πάθη μας μαθαίνουμε. Το άσχημο είναι όταν ζεις μια όμορφη ζωή και ξαφνικά ένα πρωί όλα αλλάζουν, γιατί εμφανίζεται η \"απρόσκλητη\" κρίση πανικού κι οι διάφορες φοβίες (αρρωστοφοβία, θανατοφοβία...). Υπήρχαν μέρες που φοβόμουν ότι μπορεί να μου συμβεί κάτι, όταν είμαι εκτός σπιτιού, και να μην υπάρχει κοντά ένα αγαπημένο μου πρόσωπο να με βοηθήσει...
Σοφάκι: Ίσως έχεις δίκιο ότι οι κρίσεις εμφανίζονται πλέον με άλλο πρόσωπο, όχι με εφίδρωση και έντονες ταχυπαλμίες, αλλά με πονοκεφάλους μέχρι θανάτου... Επίσης, κάθε φορά που ακούω για κάποιον γνωστό να αντιμετωπίζει ανίατη ασθένεια, νομίζω ότι μου χει \"χτυπήσει κι εμένα την πόρτα\" και δεν το έχω καταλάβει... Ξέρεις ποιο είναι το ερώτημα: τόσον καιρό που έκανα όλες τις εξετάσεις, ήμουν θεωρητικά καλά, βάσει αποτελεσμάτων, και οι δικοί μου έλεγαν να σταματήσω να ασχολούμαι και να τα σκέφτομαι. Τι γίνεται όμως αν τελικά κάποια στιγμή υπάρξει πραγματικά αρρώστια, και ενώ το λες, δεν πείθεις κανέναν;; (Νιώθω σαν παιδί Δημοτικού με αυτά που λέω, αλλά δυστυχώς είναι η καθημερινότητά μου...)
Nickbin: για την μαγνητική που λες, το έχω σκεφτεί πολλές φορές, αλλά τρέμω στην ιδέα του \"εγκλεισμού\" μέσα στο μηχάνημα της τομογραφίας, για ένα ολόκληρο μισάωρο. Είχα πάει μία και μοναδική φορά να την κάνω, πέρισυ τα Χριστούγεννα, και ο \"έξυπνος\" νεαρός που ήταν υπεύθυνος εκεί, αντί να με χαλαρώσει, μου έλεγε πόσο κλειστοφοβικά είναι και πόσο ανυπόφορος είναι ο θόρυβος που πρέπει να υπομείνει κανείς εκεί...

η αλήθεια είναι πως δεν ήταν και η καλύτερη μου εμπειρία ωστόσο δεν είναι και τόσο τραγικό όσο φαίνεται.

Πιο πολύ με ενοχλούσε ο θόρυβος παρά το κλειστοφοβικό σκηνικό.

Απλά μωρέ είναι μία super εξέταση και θα σου φύγουν όλες οι αμφιβολίες περί κεφαλιού. Εμένα τότε αυτό έγινε. Νόμιζα πως έχω ανεύρησμα και θα σπάσει. Μόλις το έκανα τέρμα και οι πονοκεφάλοι.

Αρχίσαν άλλα βέβαια....η καρδιά :PPPPP

Ειναι ο φαυλος κυκλος που λεγαμε... κι αν εχω κανει εξετασεις καρδιας, triplex, holter ρυθμου... υπηρχαν μερες που ενιωθα την καρδια μου να χτυπα δυνατα ολη μερα, ετοιμη να σπασει... Τι να πω; Φευγει το ενα προβλημα, ερχεται το αλλο...
Μου φαινεται πρεπει να βρεθουμε ολοι εμεις εδω, που αντιμετωπιζουμε αναλογα προβληματα, να κανουμε ψυχοθεραπεια μονοι μας, ο ενας στον αλλον... :-)

pano εγω θα σου πω αυτο που μου λεει κ η ψυχολογος μου!μην τις αποφευγεις τις κρισεις!αστες να κανουν την δουλεια τους,αστες να ξεσπασουν..μην φευγεις απο το προβλημα!ξερω οτι εν ωρα πανικου ο φοβος μας νικαει,τουλαχιστον υποτιμησε τον!εγω αυτο κανω!ζαλιζομαι?ε λεω ας πεσω!
βρες την σπιθα που σου προκαλει τις κρισεις πανικου!ειναι σκεψεις?προσπαθησε να τις αλλαξεις!βημα-βημα!
εγω ξερεις τι θα\'θελα?να μαζευτουμε καμια δεκαρια ατομα κ να παθουμε κριση ολοι ταυτοχρονα(μαζικο εμφραγμα)!χαχαχα ο ενας θα γελαει με τον αλλον:)

Quote:

---

Originally posted by panos32
Κι αν ολες αυτες οι φοβιες, οι κρισεις πανικου, οι ταχυπαλμιες, οι πονοκεφαλοι τελικα δημιουργουν στο τελος προβλημα στον οργανισμο;;

---

αν σκέφτεσαι έτσι, απλά αγχωνεσαι περισσότερο. άγχος για το άγχος, δεν βοηθάει.

Φιλε μου σε καταλαβαινω απολυτα ειδικα απο θεμα πονοκεφαλων.Για 4 χρονια ειχα πονοκεφαλο ολη τη μερα καθε μερα.Πραγματικος εφιαλτης σου λεω αλλα με την καταλληλη θεραπεια βελτιωθηκε σημαντικα η κατασταση μου.Υπομονη θελει το πραγμα να βρεις τη σωστη θεραπεια τι να πω και εγω ο αμοιρος που εχω δοκιμασει πανω απο 30 διαφορετικα αντικαταθλιπτικα για να βρει ο γιατρος ποιο μου κανει.Λετε να φταει αυτος?

Ο πονοκέφαλος και οι αναγούλες είναι για μένα από τις χειρότερες παρενέργειες των κρίσεων πανικου.
Είναι αυτές οι παρενέργειες που πραγματικα σε καθηλώνουν.
Δεν μπορεις να δουλέψεις δεν μπορεις να συγκεντρωθείς δεν μπορεις να κάνεις σχεδόν τιποτε. Αυτο που σε ικανοποιεί είναι το κρεβάτι σου και μονο αυτό.
Δεν είναι δυνατόν βεβαίως να ζουμε ετσι.
Κάτι πρέπει να κάνουμε. Κάπως πρεπει να δράσουμε.
Δεν μπορεί κάθε τοσο και λιγο να κάνουμε αξονικές τομογραφίες..
Εγω είναι γνωστό ότι ειμαι εναντίον των φαρμάκων.
εδώ μιλαμε για αφόρητες καταστασεις που επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής μας.
Επομένως θα επρεπε να μπουμε στη διαδικασια μιας φαρμακευτικής αγωγης.

Προσωπικά τελευταία αντιμετωπίζω και εγω πονοκεφάλους και ζαλαδες ωστόσο πρέπει να είναι από το αυχενικό.
Δεν πονάω καπου συγκεκριμενα. Πονάω ακανόνιστα σε ολο το κεφαλι.
Περισσότερο βέβαια πισω και στα μηνίγγια.
Παίρνω Norgesic και ο ορθοπεδικός μου εγραψε και φυσιοθεραπείες.
Αντιμετωπίζω επισης αυτή την αηδία πραγματικα να αισθάνομαι τους παλμους της καρδιάς μου ειδικα μετα το γευμα.
Ο καρδιολόγος μου εγραψε το Tenormin των 25mg και αυτό να το παίρνω μισό πρωί και μισο βραδυ.Δεν είναι ηρεμιστικό αλλα Β-αναστολέας.