κι ενω νόμιζα ότι το χα ξεπεράσει........

γεια σε όλους,

μετά από πολύ καρό επανέρχομαι στο forum με δικό μου topic παρόλο που αρκετά συχνά παρακολουθούσα τα δικά σας...
πριν από 1,5 χρόνο παρουσίασα τις πρώτες κρίσεις πανικού..απίστευτο άγχος ,νοσοφοβία και 2 επισκέψεις στα επειγοντα χωρίς ευρήματα παθολογικά.
Μετά από εξετάσεις καρδιολογικές και αιματολογικές παρόλο που ειχα αυξημένη χοληστερίνη 272 !!! οι γιατροί με παρέπεμψαν σε νευρολόγο ο οποίος διέγνωσε αγχώδη διαταραχή με κρίσεις πανικού.
Αν και καθυστέρησα γιατί προσπαθούσα επίμονα να αποφύγω τη φαρμακευτική αγωγή που μου συνέστησε...τελικά λόγω του πανικού και των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων δεν είχα άλλη διέξοδο από το να την ακολουθήσω...efexor+xanax. Ακόμα και μία επίσκεψη που έκανα ι σε ψυχολόγο και αυτός με προέτρψε να ακολουθήσω την αγωγή με τα φαρμακα του νευρολόγου.
3 μήνες όπως με συμβούλεψε ο νευρολόγος πήρα τα φάρμακα...και όπως μου είχε συστήσει αρχισα σταδιακά να μειώνω τη δόση μια που αισθανόμουν πολύ καλύτερα.
Για 1,5 μήνα μετά την οριστική διακοπή του efexor είχα συμπτώματα απεξάρτησης...κυρίως κάτι σα ζαλάδες ..σαν κενό ή αιώρηση. Επειδή ο νευρολόγος μου το χε επισημάνει ότι θα έχω κάποιες παρενέργειες δε με φόφησαν και κράτησα. Ακολούθησαν 4 μήνες που είχα σχεδόν επανέλθει...ή τουλάχιστον μπορούσα να κοντρολάρω πολύ εύκολα τη νοσοφοβία μου...κι ενώ όλα ήταν μια χαρά και πίστευα ότι φτάνω στη λύτρωση πλέον...στην πλήρη επαναφορά μου...ένα γεγονός με τον πατέρα μου με διαλύει κυριολεκτικά.
Μπήκε στο νοσοκομείο μετά από μία λυποθυμία έκανε εξετάσεις επί μία βδομάδα εκεί λόγω του ιστορικού του...by-pass από τα 43 χρόνια του....όλα τελικά καλά γιαυτόν..ήταν μία απλή άτυπη λιποθυμία.
Όμως όλη αυτή η βδομάδα στο νοσοκομείο ...η αναμόχλευση του καρδιακού προβλήματος κλπ κλπ...με έκαναν να με πιάσει πάλι ο γνωστός φόβος για καρδιολογικό πρόβλημα.
Είμαι 35 λέω με βεβαρυμένη κληρονομικότητα...καπνιστή� � ...με χοληστερίνη 272 ! (μετρημένη την περίοδο των πανικών)....άρα πάει!!!! σίγουρα έρχεται το έμφραγμα...δηλαδή πάλι τα ίδια....Ξανά πανικός ..ξανά φοβία ...ξανά ψυχωσωματικά...αρρυθμίες ..μέρες και νύχτες αγωνίας...και φυσικά έπιασα πάλι τα xanax που απέμειναν από την πριν 6 περίπου μήνες σταματημένη θεραπεία. Έτσι λειτουργώ τον τελευταίο μήνα που συνέβησαν αυτά...και αναρωτιέμαι και ρωτώ κι εσάς..αν τελικά πρέπει να καταλάβω ότι δε πρόκειται να το ξεπεράσω ποτέ. Ή μήπως όντως συμβαίνει κάτι και έχω τον πανικό ως δικαιολογία?
Πάω να τρελλαθώ...και που να μιλήσω για τη γυναίκα μου που τραβάει όλα αυτά μαζί μου. Δώστε μου τα φώτα σας!

Pepe μου χαίρομαι που επανήλθες έστω και υπό άσχημες ψυχολογικές συνθήκες. Όπως και ο Αλέξης έτσι και εγώ βιώνω αρκετό χρονικό διάστημα τους πανικούς και παρόλο που είμαι σε αγωγή 9 χρόνια με seroxat δεν μπορώ να πω ότι έχω ξεπεράσει πλήρως τις φοβίες ή τις ανησυχίες μου. ʼλλωστε πιστεύω ότι τα φάρμακα απλώς κοιμίζουν τα συμπτώματα .....δεν θεραπεύουν το πρόβλημα στη ρίζα του. Από τη στιγμή που το έβαλα βαθιά στο μυαλό μου ηρέμισα και κατάλαβα ότι καλώς ή καλώς τις έχω τις ρυμάδες τις φοβίες ωθούμενες και πυροδωτούμενες από τα άσχημα βιώματά μου και πρέπει να ζήσω με αυτές ακόμα και αν έχουν σκαμπανευάσματα κατά τη διάρκεια της ζωής μου. Σίγουρα η φάση επαναφοράς σε αγωγή μετά από διακοπή της και πάνω από όλα που είχες την εντύπωση ότι ισορρόπησες πλήρως είναι πολύ άσχημη εμπειρία και σε απογοητεύει με τη μία!!! δεν το συζητώ.....πρόσφατα πέρασα και εγώ χοντρό λούκι και το αποτέλεσμά του ήταν η αύξηση και όχι μείωση της αγωγής μου. Εκεί ειλικρινά ένιωσα σκατά!! Το άσχημο όμως είναι ότι άτομα σας εμάς με ιστορικό πανικών , έχουμε ευαισθησία να εμφανίζουμε κρίσεις σε αγχωτικές καταστάσεις και είναι λογικό. Μην απογοητεύεσαι όμως!!! Ευτυχώς το Ναδίρ δεν έχει μονιμότητα ...και σύντομα επανέρχεται το θετικό Ζενίθ μόλις ηρεμήσουν τα ύδατα!! Φάση είναι και θα περάσει..έτσι σκέψου το!

αυτην την παθηση δεν μπορω να την καταλαβω οποτε και δεν εχω σαφη αποψη.αλλα απο οτι ξερω μια φαρμακευτικη αγωγη για να ειναι αποτελεσματικη πρεπει να εχει διαρκεια.τα effexor επειδη τα επαιρνα και εγω 12 μηνες πρεπει να τα παιρνεις για να ειναι αποτελεσματικα τουλαχιστον ενα εξαμηνο.τα xanax δεν μπορεις να τα παιρνεις καιρι διοτι εξαρτιεσαι.

σας ευχαριστώ πολύ για τα ενθαρρυντικά σας μηνύματα!

πραγματικά με άγγιξαν αυτά που γράφεις alex....ειδικά στο σημείο που λες \"Τώρα πλέον λέω θα πάθω έμφραγμα; Ε ας πάθω. Ας έρθει. Τι θα γίνει αν το σκέφτομαι όλη μέρα; Τίποτα καλό\"
Ίσως είναι επίσης σωστό αυτό που γράφει και olga...ότι πρέπει να το θεωρώ σα μία φάση που έρχεται και περνάει. Βέβαια αυτό μάλλον παραπέμπει περισσότερο στο ότι θα πρέπει να μάθω να ζώ μαζί του και δεν σας κρύβω ότι αυτό με τρομοκρατεί.
Είναι απίστευτα κουραστικός, ψυχοφθόρος και ψυχοβγάλτης αυτός ο φαύλος κύκλος \"σύμπτωμα-φόβος-πανικός-σύμπτωμα\". Δε ξέρεις από που να πιαστείς για να δώσεις εξήγηση. Ποιό απ όλα αυτά προυπάρχει και πιο δημιουργεί το άλλο?
Ένας μεγάλος προβληματισμός όμως που κι αυτός επηρεάζει πιστεύω πολύ τουλάχιστον εμένα για να απαλλαγώ από τις αρνητικές σκέψεις είναι ο εξής που τον διατυπώνω απλά όπως τον αισθάνομαι
\"Οκ..δεν είναι τιποτα...είναι απλά το γνωστό άγχος , η φοβία και ο πανικός. Δε του δίνω σημασία...δε πρόκειται να πάθω κάτι..εξάλλου τόσες φορές μου έχει συμβεί και δεν έγινε τίποτα εκτός από το να μου καταστρέφει την καθημερηνότητά μου και τη ζωή. ΝΑΙ ΟΚ ...αλλά το άγχος αυτό τελικά θα μου δημιουργήσει στην πραγματικότητα οργανικά προβλήματα καθώς αποδεδειγμένα είναι επικίνδυνο για καρδιακά εγκεφαλικά κλπ κλπ.\"
και έτσι αυτομάτως πάλι αγχώνομαι γιατί λέω οκ δεν έχω τώρα κάτι αλλά το παθολογικό αυτό άγχος σε λίγο καιρό θα γίνει αυτό η αιτία να τα αποκτήσω. Δηλαδή και να πειστώ ότι όλα συμβαίνουν από άγχος και δεν έχω κάτι οργανικό...φοβάμαι πάλι ότι το άγχος αυτό αύριο μεθαύριο θα μου τα δημιουργλησει. Φαύλος κύκλος! Δεν ξάρω αν επικρατεί αυτός ο τρόπος σκέψης σε όλους....
Ένα ακόμη θέμα είναι το θέμα (και ίσως το θέσω και σε νέο topic) της συμβίωσης με τον εκάστοτε σύντροφο και ειδικά όταν αυτός σε έχει γνωρίσει προ πανικού. Συγκεκριμένα με τη γυναίκα μου είμαστε 3 χρόνια μαζί αλλά η διαταραχή εμφανίστηκε μόλος πριν 1,5 χρόνο...που σημαίνει ότι έδώ και καιρό βλεπει έναν άλλο ανθρωπο που δεν τον αναγνωρίζει (όπως κι εγώ άλλωστε). Καταλαβαίνω ότι αν και προσπαθεί να καταλάβει οι αντοχές της τελειώνουν..δε μπορεί να κατανοήσει πως κατάντησα έτσι. Τον τελευταίο καιρό μου δήλωσε και δικαιολογημένα ότι έχει κουραστεί αφάνταστα να βιώνει ξανά κάτι που ειχε θεωρήσει κι αυτή ...ότι οκ εμφανίστηκε πριν 1,5 χρόνο για μερικούς μήνες αλλά το χα ξεπεράσει... Τι πρέπει να κάνω...και τι να της πω...πως μπορεί η ίδια να βοηθήσει? Αισθάνομαι τόσες ενοχές που τα τραβάει όλα αυτά μαζί μου.....

..πεπε μου..
κατ αρχας πιστεύω πως πανω απ ολα το πρωτο βημα για ίαση σε οποιοδηποτε προβλημα ειναι το να αρχησουμε να αγαπαμε και να φροντίζουμε περισσότερο τον εαυτο μας..ετσι ωστε εστω και καθαρά σωματικα.. να μειώσουμε οσο το δυνατόν περισσοτερο τις πιθανότητες να πάθουμε κατι.. τι σημαίνει αυτο?.... κατα την γνωμη μου.. άρχισε να ζεις πιο υγιεινά... να κόψεις το καπνισμα (θα σου φυγει αυτο το αγχος).... να αρχίσεις να τρως πολλα πολλα λαχανικά και φρουτα (τωρα καλοκαίριασε κι ολας και τα λαχανικά και τα φρουτα ειναι ακομα πιο υγιεινά και χρωματιστά... σε φλερτάρουν για να τα φας..:) ).... μη τρως λίπη και κρεατα..(άλλωστε καλοκαιριάτικα πέφτουν και βαριά....στα στομαχάκια μας... και μεχρι να χωνέψουμε καλα.. νυσταααζουμε πολυ)...:) ... κολύμπα πιο πολυ στη θαλασσα... η θαλασσα ηρεμεί. .γαληνεύει και γυμνάζει.... κοιτα ποοσα καλα μπορεις να κανεις για τον εαυτο σου?... θα γινεις πιο υγιής και θα ξερεις πως δεν υπαρχει λογοσ να ανησυχείς τοσο πολυ... γιατι το σωμα σου θα σε βοηθαει οσο μπορεις για να παραμένεις υγιής... ¨)¨) ..συγγνώμη για την πολυλογία δεν ηθελα να σε κουράσω...

οσο για την γυναίκα σου.,... ναι ειναι λογικο να κουραζεται.. να χάνονται οι αντοχες της.. αλλα αν πχ είχες αναιμία θα ζητουσεσ συγγνώμη?..οχι βεβαια γιατι ειναι ασθένεια και δεν θα έφταιγες εσυ.. εχεις αγχη..και φοβιες... και αυτο ασθένεια ειναι και θα περασει.. δεν φταις εσυ.. (βεβαια βαλε κι εσυ το χερακι σου να βοηθήσεις).... ..καποτε ρωτησα εναν αγαπημένο μου πρώην ..\"πως γινοταν και με άντεχες σε τοσο ασχημη κατασταση που ημουν.. πως γινοταν και παντα ηθελες να με αγκαλιάσεις ..πως δεν έπαψες να πιστευεις σε μενα.. να με αγαπας .... ?\" \" κι εκεινος απαντησε\" σε αγαπουσα πραγματικα.... τιποτα δεν μπορουσε να με κανει να φύγω...το μονο που ηθελα ηταν να σε βοηθησω\". Την θαυμαζω ακομη την σταση του για τοτε... και σε αυτο πιστευω και τωρα.. οταν με καποιον σε δενει κατι.. και τον εχεις αγαπησει... οσο και να ελαττώνονται οι αντοχές σου... θα εισαι εκει μεχρι να γινει ο αλλος καλητερα... δεν τον αφήνεις μονο στα χειροτερα... υστερα οταν γινει καλητερα και ειναι σε θεση να προσπαθησει να σε κρατησει ..και δεν προσπαθησει ..τοτε εχεις καθε δικαιωμα να φυγεις.....

Αλέξη ότι και να γράψω με κάλυψες απόλυτα με τις απαντήσεις σου...
πεπε είναι στο χέρι σου. Μην το αφήσεις να σε καταβάλλει αφού το έχεις ξαναπεράσει. Τώρα είσαι συνειδητοποιημένος στο τι συμβαίνει και τι πρέπει να κάνεις. ʼλλωστε ότι είναι να έρθει έρχεται. Το να αγχωνόμαστε καθημερινά για αυτό δεν μας αφήνει να ζούμε και να χαιρόμαστε αυτά που έχουμε. Μην καταπέφτεις στη σκέψη ότι μπορεί η γυναίκα σου να μην αντέξει την κατάστασή σου, αλλά να πεισμώνεις με τον εαυτό σου ότι δεν θα χάσεις την γυναίκα σου για αυτό. Μην το γιγαντώνεις στο μυαλό σου. Πρόσπάθησε να ζήσεις μέρα με την μέρα. Και όπως λέω πάντα την δύναμη την έχουμε, θέληση χρειάζεται...

σας ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον και τη συμπαράστασή σας!

κάτι που αρχίζει και με προβληματίζει πλέον σοβαρά ενώ πριν 1,5 χρόνο το απέκλεια κατηγορηματικά, είναι μήπως θα πρέπει να απευθυνθώ σε κάποιον επαγγελματία ειδικό στα θέματα της ψυχικής υγείας.
Όταν αρχισα να συνειδητοποιώ κατά κάποιο τρόπο ότι είναι μάλλον πρόβλημα ψυχής επέμενα ότι θα μπορούσα μόνος να το νικήσω και εκτός από τους κλασσικούς γιατρούς που επισκέφτηκα δεν ήθελα να δώ ούτε ψυχολόγο, ούτε ψυχίατρο. Με τα χίλια ζόρια της γυναίκας μου έκανα μία επίσκεψη σε ψυχολόγο ο οποίος με έπεισε απλά να ακολουθήσω την αγωγή που μου \'χε γράψει ο νευρολόγος (την οποία και αυτή αρνούμουν να ακολουθήσω) και μου εξήγησε ότι αν τελικά θέλω να ακολουθήσω ψυχοθεραπεία η οποία θα ήταν χρονοβόρος να το σκεφτώ και να ξαναπάω. Δεν ξαναπήγα ακολούθησα για τρεις μήνες τη φαρμακευτική αγωγή...είδα βελτίωση και αφού τη διέκοψα για 5-6 μήνες ήμουν όχι όπως πριν ( είχα διάφορα περίεργα τινάγματα στον ύπνο μου, μουδιάσματα κλπ ...αναφέρομαι και σε προηγούμενα ποστ στο site) αλλά σε γενικές γραμμές αρκετά καλά που πείστηκα ότι το ξεπερνάω και σε λίγο θα ήμουν όπως πριν.
Με τα τελευταία όμως σκέφτομαι ότι ίσως θα ήταν σοφό να πάρω και κάποια βοήθεια και τα ερωτήματά μου είναι τα εξής:

1. Τι είδους επαγγελματίας μπορεί να με βοηθήσει? Στο forum έχω διαβάσει για ψυχολόγους-ψυχαναλυτές, ψυχιάτρους και γιατρούς ομοιοπαθητικής. Που τελικά να απευθυνθώ? Έχω ακούσει στην ΤV και για κάποιο κέντρo ψυχικής υγιεινής και έρευνας. Ομολογουμένως έχω λίγο μπερδευτεί και ήθελα τη βοήθειά σας. Αν επιτρέπεται και θέλει κάποιος ας μου στείλει ονόματα ή διευθύνσεις σε u2u message..
2. Έχω την εντύπωση ότι μόνο γιατροί (ψυχίατροι ή νευρολόγοι) μπορούν να δώσουν φαρμακευτική αγωγή και οι ψυχολόγοι δε μπορούν να συνταγογραφήσουν...τουλάχι� �τον έτσι μου είπε ο ψυχολόγος που επισκέφτηκα. Αληθεύει? Και αν ναι...θα πρέπει αν χρειάζεται αγωγή να πηγαίνω και σε ψυχολόγο και σε ψυχίατρο για να μου γράφει τα φάρμακα? Όπως καταλαβαίνετε θέλω να αποφύγω να επισκέπτομαι 2 και 3 ειδικούς..άλλον για φάρμακα...άλλον για ψυχανάλυση κλπ κλπ....
3. Έχω διαβάσει για διάφορες μεθόδους..πχ γνωσιακής συμπεριφοράς κλπ....μπορεί να βοηθήσει και άραγε μόνο οι ψυχολόγοι την ακολουθούν ή και ψυχίατροι? Και ποιοί όντως είναι ειδικευμένοι σ αυτό?
4. Για περίπου 2 βδομάδες τώρα παίρνω xanax απ αυτά που είχαν απομείνει αφότου διέκοψα την αγωγή. Οχι καθημερινά, σχεδόν μέρα παρά μέρα από μισό δισκίο και ανάλογα με την κατάσταση που βιώνω αλλά έχει συμβεί να πάρω και 2 φορές από μισό σε 2 μέρες πχ συνεχόμενα. Πότε αρχίζει η εξάρτηση...δηλ οι 2-3 βδομάδες με τον τρόπο που περιέγραψα ότι τα παίρνω μπορεί να με οδηγήσουν σε εξάρτηση απ το φάρμακο?

συγνώμη που σας κούρασα..περιμένω με αγωνία τις απόψεις σας και τις προτάσεις σας.