Προβληματισμένος...

Καλησπέρα σε ολους
Μόλις τελειωσα την εγγραφη μου στο φορουμ..και θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας, αυτα που μ απασχολουν, χωρις να ξερω αν το προβλημα ειναι ενα μεγαλο, πολλα μικρα κλπ

Ειμαι 36 χρονων, παντρεμενος εδω και 3 σχεδον χρονια με ενα παιδι 2.5 χρονων

Ο τελευταιος χρονος ηταν πραγματικη κολαση. Συνεχεις καυγαδες με τη συζυγο μου, χωρις πραγματικα να υπαρχουν σοβαροι λογοι
Απο την αρχη ειχα αρνητικη σταση απεναντι στα πεθερικα μου, τα οποια μενουν ακριβως απο πανω μας
Ο μικρος ομως μεγαλωνει και αρχιζει και καταλαβαινει
Η απειλη "χωριζουμε" πλεον ειναι τοσο συχνη και ακουγεται περισσοτερο απ την απλη "καλημερα"

Τα δικα μου νευρα εχουν χτυπησει κοκκινο!
Προκειμενου να προκαλεσω την γυναικα μου, την απειλω με χωρισμους
Ειναι δεδομενο πως καποια στιγμη εκεινη θα πει το οριστικο "τελος", χωρις πραγματικα να θελουμε να χωρισουμε

Δεν ξερω ποσες ωρες μπορω να γραφω...αλλα θα προτιμησω να μεινω και ελπιζω στη συνεχεια να ξετυλιξω κι αλλο αυτο το κουβαρι προβληματων που εχει αρχισει και με πνιγει...

Συνοπτικα για οσους "χαθηκαν" σε ολα τα παραπανω αυτα που μου συμβαινουν ειναι
1. Υπερβολικα πολλα νευρα (κανενα απολυτως προβλημα στη δουλεια ή στα οικονομικα μου)
2. Συνεχεις καυγαδες με τη γυναικα μου
3. Απειλες για διαζυγιο
4. Συχνες ημικρανιες οταν νιωθω οτι "πιεζομαι"
5. Δεν μπορω να συνυπάρξω με τους γονεις της γυναικας μου

Εχει χαθει η ελξη που νοιωθετε ο ενας για τον αλλον. Η \"ουσια\" κατα καποιον τροπο που λεμε.
Γυρνα πισω στο χρονο, σκεψου πως την εβλεπες πριν αρχισετε να ειστε μαζι. Αυτη τη στιγμη το εχεις κανει ηδη, συνεχισε, Πως ησουν οταν αρχισε η σχεση σας ? Πως προχωρησε ? Πως ηταν αυτη ? Ολα τελεια χωρις αμφιβολιες.
Εβλεπες αυτην την γυναικα και χαλαρωνες, σου χαμογελουσε και εκανες το ιδιο γεματος χαρα. Σε φιλουσε και ταξιδευες και οτι εκανες μαζι της σου φαινοταν τελειο οπως ακριβως ηταν και στην πραγματικοτητα...
Ειναι η γυναικα σου, εχετε κανει παιδι, εχετε κανει πολλα και εχετε περασει σε αλλο σταδιο το οποιο δεν μπορω καν να διανοηθω εγω που ειμαι 18 χρονων.
Γιατι τοτε ησουν ετσι και τωρα οχι? Δεν ειναι δυσκολο να ξυπνισεις να της δωσεις 1 φιλι και να της πεις μια ζεστη καλημερα. Ακομα και αν δεν παρεις απαντιση με τον τροπο σου θα δειξεις θετικοτητα και θα το καταλαβει αμεσως. Απ οτι καταλαβαινω η σχεση σας ειναι σαν ενα σκετο οικοπεδο. Φαντασου το οικοπεδο με ενα ωραιο κοκκινο τριανταφυλλο που εσυ φυτεψες. Φαντασου αν φυτεψεις αλλο ενα... Φαντασου το οικοπεδο γεματο τριανταφυλλα.
Ασε τους εγωισμους, (αν εχεις) προχωρα και κανε κατι. Καθε μερα και απο κατι... Σε μια εβδομαδα θα εχουν γινει 7 τα καλα (υποθετικα). Σε εναν μηνα, 30 τα καλα.
Συζητησε την, δειξε θετικος στο να λυθει το θεμα. Εχετε ενα παιδι το οποιο δεν θελετε κανεις απο τους 2 να βιωσει απο νωρις καποιες καταστασεις που δεν θα του κανουν καλο.

Αυτα ειχα να πω. Δεν ξερω αν ειναι λαθος η σωστα. Δεν εχω εμπειριες γιατι ειμαι μικρος.
Επρεπε να μιλαω και στον πληθυντικο αλλα δεν πειραζει :Ρ
Καλη τυχη :)

Ειμαστε μαζι 8 χρονια
Θεσσαλονικη εγω, αθηνα εκεινη
Πριν απο 5 σχεδον χρονια, αφησα τα παντα και ηρθα στην Αθηνα, μονο και μονο για να ειμαστε μαζι
Παντρευτηκαμε και ενω τους πρωτους μηνες με το μωρο ολα ηταν σχετικα καλα (το σχετικα αναφερεται στην κουραση που νιωθαμε), ο τελευταιος χρονος ειναι στ αληθεια κολαση

Το προβλημα ξερω πως το εχω εγω
Κανω το μικρο μεγαλό
Δινω σημασια σε πραγματα τα οποια ο μεσος ανθρωπος λογικα θα αγνοουσε
Με ενοχλουν ολα οσα κανουν οι δικοι της
Βρισκω λαθη στους αλλους (και στην ιδια) ενω ο ιδιος κανω ακριβως τα ιδια λαθη
Προκειμενου να την προκαλεσω της αναφερω πλεον τη λεξη \"χωριζουμε\"

Χθες με αφορμη εναν ακομη καυγα, αναφεραμε κι δυο στον γιο μας \"ο μπαμπας θα φυγει\" και εκεινος το καταλαβε αμεσως και εβαλε τα κλαμματα
Δεν αντεχω να τους χασω

Δεν ξερω αν ειμαι εγωιστης. νευρικος ναι, παραλογος ναι, ηλιθιος (γιατι ρισκαρω να την χασω) ναι, εγωιστης ομως δεν νομιζω να ειμαι

Υπαρχουν στιγμες που περναμε τελεια
Υπαρχουν στιγμες που ψαχνω αφορμες για καυγα. Που θελω να την προκαλεσω
Και μολις το κανω, αμεσως μετανιωνω
Αλλα το εχω ηδη κανει. Και καθε φορα ειναι χειροτερη απ την προηγουμενη

(τωρα μαλλον σκεφτομαι φωναχτα...)

Αρα το προβλημα το εχεις 100% εσυ... Σωστα ?

Πιστευω οτι το εχω εγω
Χωρις στην ουσια να υπαρχει κανενα σημαντικο θεμα μεσα στην οικογενεια
Μεγαλωνουμε σωστα το παιδι μας, του αφιερωνουμε ολο σχεδον τον χρονο μας, εχουμε τις δουλειες μας, εχουμε αρκετα καλη κοινωνικη ζωη με φιλους...

Αλλα ψαχνω αφορμες...για να καταστρεφω ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Δεν ξερω πως λεγεται αυτο, δεν ξερω αν υπαρχει λυση...

Ισως θα πρέπει να μείνετε κάπου μακρυά από τα πεθερικά υπάρχει αυτή η δυνατότητα?

Μηπως θα επρεπε να παρεις μια βοηθεια/συμβουλη απο καποιον γιατρο?
Εγω δεν νομιζω να μπορω να σε βοηθησω...
Το θεμα ειναι σε εσενα...δεν υπαρχει καμια περιπτοση να αλλαξεις τον τροπο που λειτουργεις οπως μου ειπες ?

Quote:

---

Originally posted by Χάιντι
Ισως θα πρέπει να μείνετε κάπου μακρυά από τα πεθερικά υπάρχει αυτή η δυνατότητα?

---

Δυστυχως οχι
Το σπιτι ειναι μεγαλο, ειναι δικο μας, ο μικρος ειναι σαν να μεγαλωνει σε εξοχικο

Στην ουσια τα πεθερικα μου αποτελουν μια καλη αφορμη για μενα
Σχολιαζω οτι κανουν, καλα ή ασχημα, χωρις να υπολογιζω τη διαφορα ηλικιας που εχουμε, τις διαφορετικες συνθηκες ζωης που εχουν βιωσει κλπ

Και σε καθετι που κανουν, βαζω τη γυναικα μου στη \"μεση\" και προκαλω καταστασεις...

Εδώ που τα λέμε δεν είναι και ευκολο πράγμα να μένεις με τα πεθερικά σου.

αυτο που σε ενοχλει ειναι οι γονεις της?

σε ενοχλει κατι αλλο? ειναι δυνατον να μετακομισετε? το να μενετε πανω κατω ειναι πολυ \"κοντογειτονια\", αν με εννοεις , για ανθρωπους που δεν συμπαθεις.

μπορεις να θεσεις ορια. ασε την να βλεπει τους δικους της οσο θελει, αλλα εσυ μην εμφανιζεσαι. αντε κανα χριστουγεννο το πολυ. επισης, μην κατηγορας τους δικους της σε αυτην. πες της μια φορα οτι δεν τους μπορεις, σε εκνευριζουν κ δε θελεις να τους βλεπεις, κ οτι εισαι αμετακλητος κ απο εκει κ περα μην το ξανασυζητησεις.

Νομίζω οτι θα ημουν ο ιδιος \"κακος\" ανθρωπος ακομη και αν μεναμε μακρια απ τα πεθερικα μου

Τον πρωτο καιρο δεν το ειχα διαπιστωσει αλλα τελικα καταλαβα πως εγω ειμαι αυτος που ψαχνει αφορμες
Και δυστυχως δεν ειναι κατι το οποιο δεν εχει συνεπειες
Εχει και μαλιστα μεγαλες

Καυγαδες και εντασεις, απ το πουθενα
Δεν ξερω αν υπαρχει καποιος που αντιμετωπισε το ιδιο \"προβλημα\" αλλα θα ηθελα να διαβασω κατι αναλογο, ειδικα αν βρεθηκε λυση
(το να απευθυνθω σε καποιον ψυχολογο...το εχω ηδη σκεφτει. Η αληθεια ειναι πως το υποσχεθηκα στη γυναικα μου...)

στο λινκ υπαρχει ενα βιντεακι απο ψυχολογο περι πεθερικων!

http://www.youtube.com/view_play_list?p=B49C82C1AA5474E2

Σου δημιουργεί πίεση η συγκατοίκηση με τα πεθερικά αυτό είναι όλο και είναι απόλυτα φυσιολογικό.

τι σε κανει να θυμωνεις?

Quote:

---

Originally posted by Lou!..
τι σε κανει να θυμωνεις?

---

Τα \"λαθη\" που θεωρω οτι κανουν οι γονεις της
Το να της ζητησω πχ να μαθει (ή να κανει κατι) κατι, να επανελθω, να το εχει ξεχασει... και εγω να το θεωρησω ως το ΜΕΓΑ θεμα..για καυγα
Το να δωσει πχ για φαγητο στο παιδι κατι που εγω θεωρω οτι δεν θα επρεπε! Επισης ΜΕΓΑ θεμα για καυγα
Το να την δω να μιλαει για αρκετη ωρα με μια φιλη της...και εγω να θεωρω πως εκεινη τη στιγμη θα επρεπε να κανει αλλα πραγματα
Τετοια μικροπραγματα, ολα ομως ανουσια...

Νομιζω πως εχω αρχισει και το χανω! (και δεν ξερω αν η συγκεκριμενη εκφραση αρμοζει στο συγκεκριμενο φορουμ!)