Δύσπνοια - αρρυθμίες

Καλημέρα σε όλους σας. Διαβάσω πολύ καιρό διάφορα θέματα στο site σας και προσπαθούσα έτσι να εξηγήσω διάφορα συμπτώματα που ένοιωθα, και πολλές φορές τα κατάφερνα. Τα δικά μου τα προβλήματα άρχισαν πριν από πέντε χρόνια περίπου όταν ο σύζυγός μου έπαθε ξαφνικά γενικευμένη επιληπτική κρίση και διαπιστώσαμε ότι πάσχει από αγγειακή δυσπλασία εγκεφάλου. Από τότε μέχρι σήμερα έχει κάνει δύο εμβολισμούς και μια επέμβαση με ρομποτική χειρουργική. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ τον έχω δει πολλές φορές μπροστά μου να παθαίνει επιληπτική κρίση και δεν ξέρω αν το έχει δει κάποιος άλλος από εδώ μέσα αλλά είναι τρομερό. Άρχισαν λοιπόν κάποια συμπτώματα άγχους τα οποία εξελίχθηκαν σε πάρα πολλά ψυχοσωματικά. Έχω κάνει πολλές εξετάσεις, δεν μου έχουν βρει κάτι παθολογικό, εκτός από υποθυροειδισμό και κάποιες αλλοιώσεις στον αυχένα. Τόσα χρόνια το παλεύω μόνη μου χωρίς φάρμακα και όσο περνούν τα χρόνια τα συμπτώματα άλλες φορές μεγαλύτερα και άλλες φορές μικρότερα είναι καθημερινά, ιδίως το βράδυ. Αυτό που με απασχολεί πολύ τον τελευταίο καιρό και θα 'θελα τη γνώμη σας είναι η δύσποινα και οι αρρυθμίες σε καθημερινή βάση πια. Έχω μπει πάλι στη διαδικασία να σκέφτομαι ότι πρέπει να ξαναπάω σε καρδιολόγο γιατί κάτι έχει η καρδιά μου αν και έχω κάνει τρίπλεξ. Σας παρακαλώ πέστε μου τι να κάνω είμαι απελπισμένη δεν μπορώ να σταθώ καθόλου όρθια γιατί νοιώθω όλη την ώρα αρρυθμίες. Έχω σπίτι και παιδιά να φροντίσω και με το ζόρι κάνω τα βασικά. Μπορεί το μυαλό μας να μας φέρνει σε τέτοιο σημείο χωρίς κάτι παθολογικό; Αν διαβάζει κάποιος που έχει τα ίδια συμπτώματα θα με βοηθούσε πολύ να μου απαντούσε. Συγνώμη αν σας κούρασα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

καλωσορισες στην παρεα


ειναι φυσικο μετα απο τετοιο σοκ

το οποιο επιτεινεται και το αοποιο περνας καθε φορα μονη σου σχεδον


να εχεις τοσες δυσκολιες


σειναι πολυ ψυχοφθορο και πολυ πιεστικο να βιωνεις την ενταση της επιληπτικης κρισης στα καλα καθουμενα

ειναι τρομαχτικο και εχει πολλη αγωνια


θα προτεινα να μην το αντιμετωπιζεις μονη σου πια

βρες εναν καλο ψυχολογο ειτε σε κεντρο ψυχικης υγειας ειτε σε κεντρα συμβουλευτικης εαν υπαρχουν ψαξε παρε τηλεφωνα και βρες

ετσι ωστε να εχεις την καταλληλη ψυχικη στηριξη σε ολο αυτο


ειναι κριμα να το περνας μονη σου

εφ οσον οπως λες δεν ειναι κατι αυτο που εχεις καθαρα οργανικο

ειναι κριμα να εισαι μονη σε ολον αυτο τον γολγοθα


δεν μας κουρασες καθολου

και ευχαριστουμε για την εμπιστοσυνη σου :)


καλωσορισες και παλι

Σε ευχαριστώ πολύ που μου απάντησες. Ξέρεις πια το πρόβλημα δεν είναι οι επιληπτικές κρίσεις γιατί έχουν αραιώσει πάρα πολύ ίσως μια φορά το χρόνο. Το πρόβλημα πια είμαι εγώ και όλα αυτά τα κατάλοιπα που μου έχουν μείνει. Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι μιλώντας σε ένα άγνωστο αυτό θα με κάνει καλά. Θα μου πεις και εσείς άγνωστοι δεν είσαστε; Δεν είναι το ίδιο γιατί πολλοί εδώ μέσα έχουν τα ίδια συμπτώματα για διαφορετικούς λόγους ο καθένας και λέγοντας τα μας κάνει να όλους νομίζω να νοιώθουμε καλύτερα. Και πάλι σε ευχαριστώ αλλά νομίζω ότι μάλλον ήρθε η ώρα να καταφύγω στα φάρμακα, δεν την παλεύω άλλο.

κοιτα ανα κατι δεν το ζησεις δεν μπορεις να ξερεις


δεν λεω να παρεις η να μην παρεις φαρμακα

αυτο ειναι δικη σου δουλεια και του γιατρου σου

απο την εμπειρια μου παντως


λεω πως σκεφτομαι εγω

τα φαρμακα δεν σε μαθαινουν κολυμπι

απλα σε βοηθουν να επιπλεεις και να μην πνιγεις

κολυμπι δυστυχως η ευτυχως μαθαινουμε σιγα σιγα μονοι μας η με βοηθεια

αυτη ειναι η αποψη μου για τα φαρμακα

κολυμπι λοιπον μαθαινουμε

εχοντας υποστηρικτικο περιβαλλον (σε αυτο συμπεριλαμβανεται και ο ψυχολογος)


οχι σαν μαγικη λυση

αλλα σαν καποιος που η δουλεια του ειναι να σε ακουει να σε αποδεχεται και να σε σεβεται

ετσι ωστε και συ να τα πεις και να ανακουφιστεις και να βγαλετε μαζι μια ακρη

για να σου φυγει το πολυ στρες και να αναπνευσεις σιγα σιγα ψυχικα και σωματικα


απο την εμπειρια μου και απο τα χρονια μου εδω μεσα αυτο εχω καταλαβει

οτι ειτε παιρνεις φαρμακα ειτε δεν παιρνεις

ο ανθρωπος εχει παντα ανθρωπινες αναγκες που καλο ειναι να μαθαινει σιγα σιγα να τις καλυπτει


για να αντλει ευχαριστηση απο τη ζωη

αλλιως βρισκεται παντα σε μια θεση

δεν αναπνεω δεν υπαρχω δεν μπορω βοηθεια


που και ατο ειναι ενας τροπος


αλλα απο κει και περα τι γινεται


παντως το ξεναλεω

δεν ειναι μαγικα

ψυχολογος ισον λυση

φαρμακα ισον λυση

φορουμ και κουβεντουλα ισον λυση

ταδε ματζουνι ισον λυση

βλεπουμε τι μας κανει και προπαντος αφουγκραζομαστε τι μας κανει χαρουμενους

τι προσωπικα μας -θεραπευει-

και το επιδιωκουμεσιγα σιγα

η τα επιδιωκουμε

μακαρι να σε διαφωτισα

Έχεις απόλυτο δίκιο και σίγουρα πιστεύω ότι η εμπειρία σου σε κάνει να βλέπεις αυτές τις καταστάσεις από καλύτερη οπτική γωνία. Αλλά καταλαβαίνεις ότι όταν φτάσει κάποιος σε ένα σημείο να λέει δεν αντέχω άλλο να νοιώθω άρρωστος, θέλω να νοιώσω καλύτερα να μπορέσω να αναπνεύσω όπως λες και εσύ, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ψάχνει την πιο γρήγορη λύση. Θα μου πεις τόσα χρόνια έκανες υπομονή... Δεν ξέρω, φοβάμαι και τις παρενέργειες των φαρμάκων, νοιώθω πολύ μπερδεμένη.

ακου να σου πω κυρα κουμπαρα

το λεω χαιδευτικα

λοιποοοοοοοοον


δεν υπαρχουν τοοοοοοοοοοοοοοοοσο γρηγορες λυσεις σε χρονια προβληματα


αλλιως....πιασαμε ξερα παρτο αλλιως...δεν βγαζει...


σιγουρα ολους μας αρεσουν τα μαγικα και να ξεμπερδευω με το προβλημα σαν να ηταν ρουχο να το βγαλεις και να το βαλεις στο πλυντηριο

ομως δεν ειναι

οπως το προβλημα των κιλων

τρως πχ δεκα χρονια το καταπετασμα

και ξαφνικα λες αμαααααααααααααν ειμαι χοντρη...πιο χαπακι θα με αδυνατισει μεσα σε μια μερα???? ε????


λοιποοοοοον

δεν υπαρχει μαγικη διαιτα ουτε χαπακι

αλλα σωστη διατροφη

καλη ασκηση

υγιινες συνηθειες και τσουπ να το το καλυτερο και το πιο υγιες σωματακι ξεπροβαλει...


τωρα ετσι καπως συμβαινει και με την ψυχουλα μας


τα νεα λοιπον δεν ειναι ουτε καλα ουτε ασχημα


ειναι απλα νεα....


ετσι λοιπον εχουν τα πραγματα στο μυαλο μου


τοσο για τις ψυχικες οσο και για τις σωματικες ασθενειες

Φαίνεσαι πολύ συνειδητοποιημένος και μακάρι εφαρμόζοντας αυτά που σκέφτεσαι να έχεις βρει λύση στο δικό σου το πρόβλημα, εγώ όμως όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να το δω τόσο λογικά. Αρχίζεις να το βλέπεις λογικά όταν αρχίσουν να υποχωρούν τα συμπτώματα. Στις φάσεις όμως που νομίζεις ότι δεν θα επιβιώσεις, πανικοβάλλεσαι και δεν μπορείς να δεις τόσο καθαρά. Ψάχνεις τη λύση που θα σε βοηθήσει να επιβιώσεις. Καλά κάνεις όμως και μου τα λες γιατί πρέπει σιγά σιγά να αρχίσω να δουλεύω πάνω στον εαυτό μου και στο τι μου κάνει κακό και τι όχι. Σε ευχαριστώ.