Κάθε φορά και διαφορετικά...

Γεια σας και παλι.... η δικιά μου ιστορια άρχισε πριν τρία χρονια μετά απο μια δύσκολη γέννα... είχα αγχώδης διαταράχη, με φόβο λιποθυμίας.... με μια αγωγή μετά απο ενα χρονο πέρασε... αλλα ξαναεπανήλθε πέρσυ αυτή την φορά με φόβο θανάτου... πάλι θεραπεία πάλι ολα καλά... κ τώρα να μαι ξανά.. κατι που δεν ειχα ως τώρα... φόβο για καρδιά... εχω ζάλη, αναγούλες, ταχυπαλμία, βάρος στο στήθος, κ βούλωμα στα αυτιά... πριν τρία χρόνια βέβαια εκανα ολεσ τις εξετασεις κ ητανε καλες, πέρσυ εκανα ενα απλο καρδιογράφημα κ ητανε καλό, ηθελα να ρωτησω αν υπάρχει κ αλλος με αυτα τα συμπτωματα... δεν θέλω να ξαναμπω σην διαδιακασια των γιατρων ηδη το παιδι μου εχει καταλαβει πολλα..

Γεια σου τι κανεις.Ναι εχουμε και αντιμετωπισει και εμεις αυτα τα συμπτωματα.Υπερβολικο αγχος ειναι με αποτελεσμα να εχεις αυτα τα συμπτωματα οπως περιεγραψες.

Δεν ξερω τι να κανω ολο αυτό εχει περασει στο παιδι μου.... αληθεια δεν ξερω... σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου!

Τι εννοεις εχει περασει στο παιδι σου?? Ποσο χρονων ειναι??
Εγω θα σου ελεγα να συμβουλευτεις εναν παιδοψυχολογο για το πως πρεπει να χειριστεις τις καταστασεις.
Καθε οικογενεια ειναι διαφορετικη, αλλα εγω εχω ταλαιπωρηθει αρκετα απο τα αγχη, τους ψυχοναγκασμους και τις διατροφικες διαταραχες της μητερας μου.
Ειναι πολυ θετικο παντως το οτι αντιλαμβανεσαι οτι αυτη η κατασταση μπορει να επηρεασει το παιδι σου! Μπραβο για την ευσυνειδησια σου!! ;)

Ειναι 3 χρονων... εχει την αισθηση πως τον παραμελω.. οταν βρισκομαι σε αυτην την κατασταση ξερεις χρειαζομαι τον χρονο μου απομονονομαι... λες να παω ε? αλλα ποσο αδικο ειναι να βαλω το παιδι μου σε ολο αυτο... πρεπει να το πολεμησω αλλα ειναι τοσο δυσκολο

Quote:

---

Originally posted by ampisareti
Ειναι 3 χρονων... εχει την αισθηση πως τον παραμελω.. οταν βρισκομαι σε αυτην την κατασταση ξερεις χρειαζομαι τον χρονο μου απομονονομαι... λες να παω ε? αλλα ποσο αδικο ειναι να βαλω το παιδι μου σε ολο αυτο... πρεπει να το πολεμησω αλλα ειναι τοσο δυσκολο

---

Πιστεύω πως για το παιδί είναι πολύ πιο δύσκολο να νιώθει παραμελημένο απότη μητέρα του, παρά να \"υποστεί\" όπως λες κάποιες εξετάσεις σου. Ούτε εγώ έχω καταλάβει που θα επιβαρύνεις το παιδί με αυτό.

Δεν χρειαζεται να παει το παιδι στον παιδοψυχολογο! Αρκει να πας εσυ, για αρχη τουλαχιστον, γιατι ο ψυχολογος ειναι αυτος που θα κρινει, αν και δεν το νομιζω να χρειαστει να παει και το παιδι. Μου φαινεται αρκετα ευκολολυτο θεμα, πιστευω θα ξεμπερδεψετε ευκολα! Το ευχομαι, πραγματικα! :)
Κοιτα να εισαι εσυ καλα, γιατι αυτο ειναι το σημαντικοτερο για το παιδι: να εχει διπλα του υγιεις και νοητικα διαυγεις γονεις. ;)

Θεοφανια ενα παιδι οταν βλεπει πως κατι δεν παει καλα το καταλαβενει κ εγω πιστευα πως ειναι μικρος αλλα δεν ειναι ετσι.Οταν βρισκομαι σε αυτην την κατασταση γινεται επιθετικος, φωναζει προσπαθω οσο μπορω να μην το καταλαβαινει αλλα οταν βρισκεσαι σε κριση πανικου ξερεις τι γινετε... εισαι στον κοσμο σου προσπαθεις να ξεφυγεις απο αυτο, η δουλεια του αντρα μου ειναι ετσι που πολλες φορες λειπει μερες οταν ειμαι ετσι και δεν ειναι εδω κ το παιδι μου μιλαει και εγω ειμαι βυθισμενη στους φοβους μου εκεινο το καταλαβαινει... ετσι το επηρεαζει... θα το κανω ghost το συζηταμε με τον αντρα μου σε ευχαριστω πολυ~