Εχω ξεχασει ποια ειμαι...Κανεις δεν μπορει να βοηθησει..

Γεια σας και παλι.Πριν λιγο καιρο ειχα ανοιξει ενα τοπικ με θεμα την υπερβολικη ζηλια του αγοριου μου.Απο τις συμβουλες τις δικες σας,των φιλων,της αδερφης μου αλλα και του ιδιου μου του εαυτου αποφασισα πως θα προσπαθησω να βελτιωσω την σχεση μου διοτι νοιαζομαι γι'αυτον τον ανθρωπο και θελω να ειμαστε μαζι.Συζητησα μαζι του,παραδεχθηκε λαθη μου ειπε πως προσπαθει(και οντως μερικες φορες το κανει) κ προσπαθησα κι εγω απ'τη μερια μου να κανω κι αλλα πραγματα που με ευχαριστουν οπως το να βλεπω τους φιλους μου.Αυτο εγινε για λιγο καιρο ωσπου παλι τα πραγματα εγιναν οπως πριν κ χειροτερα,εγω επεσα ξανα στην λουμπα του διοτι φοβαμαι πως θα νευριασει οπότε κανω οτι θελει αυτος. Δεν βλεπω τους φιλους μου στεναχωριεμαι πολυ, ειμαι συνεχεια μαζι του, δεν μπορω να αναπνευσω. Δεν τα εχω παρατησει 2 μηνες τωρα και συνεχιζω να προσπαθω, να τον καθησυχαζω, να του δειχνω πως τον αγαπαω.Ωσπου...
...σημερα ξυπνησα με το ζορι.Για την ακριβεια δεν ηθελα καν να ξημερωσει.Συνειδητοποιησα πως δεν ειμαι πια εγω.Ο εαυτος μου.Ζω οχι για να κανω αυτο που θελω εγω αλλα για να κανω αυτο που θελει αυτος.Να ειναι αυτος ευχαριστημενος.Δεν ξερω τι να κανω...Νομιζω πως θελω να χωρισω, για να βρω ξανα τον παλιο μου εαυτο η εστω να κανω ενα διαλειμμα.Με εχει κουρασει αυτη η κατασταση πολυ ακομα κ αν θα με πονεσει γιατι εχω αισθηματα γιαυτο το παιδι.Το προβλημα μου ειναι το εξης ομως: αυτος ειναι πολυ προσκολλημενος πανω μου και ξερω πως αν του ελεγα μια μερα ξερεις κουραστηκα, δεν παει αλλο με τους τσακωμους,θελω να χωρισουμε, αυτος μπορει να εκανε μεγαλη βλακεια επειδη θα πληγωθει παρα πολυ.Δεν ξερω φοβαμαι πολυ για αυτον μην κανει καμια κουταμαρα κ ταυτοχρονα φοβαμαι κ για μενα(αν και δεν μου εχει φερθει ποτε ασχημα) μηπως δεν με αφησει να φυγω η μηπως θολωσει απο τα νευρα και την στεναχωρια.Φοβαμαι δηλαδη να παω σπιτι του και να του το πω.Αλλα αυτα τα πραγματα πως αλλιως λεγονται;;;;
Αισθανομαι απιστευτα μπλεγμενη σε μια κατασταση που δεν οδηγει πουθενα...Θελω να εξαφανιστω απο ολους και απο ολα.Θελω κατι να γινει επιτελους.Ακομα σκεφτομαι να μην τον χωρισω αφου τον θελω, απλα να κανω κι εγω οτι γουσταρω εντελως χωρις να σκεφτω τις συνεπειες δλδ τους τσακωμους και τα νευρα του κ οπου βγαλει...

ας απαντησει καποιος...ειμαι σε αθλια κατασταση...μια γνωμη ν\'ακουσω μονο :)

Κοιτα καλή μου.
Σήκωσε το τηλεφωνο και πεστου ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ. Σήκω και φύγε όσο είναι καιρός γιατί όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, μόνο χαμένη θα είσαι.
Ο άνθρωπος χρειάζεται γιατρό οπωσδήποτε. Δεν είναι δυνατό να έχει τέτοιες απαιτήσεις για να τροφοδοτεί την ανασφάλεια που να είσαι σίγουρη ΔΕΝ τη δημιουργησες εσύ.
Το λάθος το δικό σου είναι πως γίνεσαι συμμαχος του.
Δεν σχολιάζω αυτό που είπες πως δεν τον χωρίζεις γιατί φοβάσαι μη κάνει καμιά βλακεία.
Αυτό ούτε που να το σκέφτεσαι.
Τα άτομα που φέρονται έτσι στο σύντροφο τους, είναι απελπιστικά θρασύδειλα.

Φύγε. Γιατί κάθεσαι μαζί του αφού είσαι δυστυχισμένη? Πώς μπορείς και αγαπάς έναν άνθρωπο που σε δυναστεύει! Τι τρομοκρατία είναι αυτή ότι αν τον παρατήσεις θα κάνει μεγάλη βλακεία? Ας την κάνει. Αν αυτός δεν αγαπάει τον εαυτό του, πώς θα τον αγαπήσεις εσύ? Του χρωστάς?
Μην χρονοτριβείς. Μπορείς να του το πεις κατάμουτρα ή αν φοβάσαι πες το και με sms. Εν πάση περιπτώσει, ας κόψει τον λαιμό του.
Σήκω φύγε κορίτσι μου, που κάθεσαι και τυραγνιέσαι! Δεν βλέπεις ότι χάνεις χρόνο!
Τι προτιμάς: να είναι μαζί του δυστυχισμένη ή χώρια του και ανάλαφρη?