Μια ιστορία.. Με κατάθλιψη με κρίσεις πανικού...
Γεια χαρά.
Θα σας πω την ιστοριούλα μου, για να τα βγάλω από μέσα μου και να ακούσω και τις συμβουλές σας.
Τον τελευταίο χρόνο έφαγα αρκετές σφαλιάρες στη ζωή μου.
Άλλαξα τόπο διαμονής λόγω ανεργίας, έπεσα θύμα μικροκλοπής, κατέστρεψα το πολύ χρήσιμο μεταφορικό μου μέσο και η επιπλέον απόπειρα κλοπής του το κατέστρεψε εντελώς.
Με αποκορύφωμα ασύγκριτο με όλα τα άλλα, να χάσω τον πατέρα μου εντελώς ξαφνικά από καρδιά στην ηλικία των 54 ετών. Με όλα τα επακόλουθα, τους καυγάδες για τα χρέη που έμειναν πίσω και την κληρονομιά, και εμένα να πενθώ από απόσταση και να προσπαθώ να κάνω τον διαιτητή.
Εν το μεταξύ έτρεχαν και οι στρατιωτικές υποχρεώσεις (είμαι αρνητής στράτευσης και σκόπευα να πάρω Ι-5).
Τρεις μήνες αργότερα έγινε κάποιος φόνος για τον οποίο φοβήθηκα πως θα θεωρηθώ ένοχος και μπορεί να λάβω αντίποινα. Δεν ήταν παράλογο, θεωρούσαν λογικό τον φόβο μου οι γύρω μου.
Μετά από ένα καυγά (οχι τίποτα το ιδιαίτερο) με την κοπέλα μου κατάρρευσα ψυχολογικά. Έθεσα σε κίνδυνο τη ζωή μου παρακαλώντας να πεθάνω. Έπειτα της είπα να χωρίσουμε. Έκλαιγα ασταμάτητα, με την παραμικρή σκέψη. Δυο μέρες αργότερα τα βρήκαμε όμως η κατάσταση μου συνεχίστηκε να είναι άσχημη. Αδυνατούσα να πάω στη δουλειά μου.
Ζήτησα την βοήθεια ψυχίατρου ο οποίος μου είπε ότι έχω κατάθλιψη και μου έδωσε seropram 20mg (από τότε παίρνω 1 το βράδυ).
Μερικές μέρες αργότερα άρχισαν οι κρίσεις πανικού. Ένα σφίξιμο στο στήθος, πόνος στην κοιλιά, νευρικότητα. Μια αίσθηση φόβου, στα καλά καθούμενα, χωρίς να μπορώ να την αποβάλω. Τότε η ψυχίατρος μου έδωσε XANAX 0,5 mg (Μισό το πρωί, μισό το μεσημέρι, ένα το βράδυ, έπειτα έκοψα το μεσημεριανό γιατί κοιμόμουν συνέχεια).
Οι μέρες συνεχίστηκαν όμορφα κι ωραία, πήγα στην πόλη μου για την προγραμματισμένη μου άδεια μαζί με την κοπέλα μου, και όταν τελείωσαν οι διακοπές κανονικά επέστρεψα στη δουλειά μου.
Αποποιήθηκα την κληρονομιά, πείρα αναβολή από το στρατό, μετακόμισα στην επαγγελματική στέγη ενός φίλου οπότε και απαλλάχτηκα από το ενοίκιο.
Λίγο καιρό αργότερα ελάττωσα (πάντα με τη συμβουλή της ψυχιάτρου) το XANAX στο μισό την ημέρα, όπου ξεχνούσα να το πάρω, και έπειτα το έκοψα εντελώς.
Μερικές μέρες αφότου το έκοψα εμφανίστηκαν πάλι κρίσεις πανικού. Απογοητεύτηκα εντελώς και έπεσα και ψυχολογικά. Την Τρίτη λοιπόν ξεκίνησα να παίρνω μισό XANAX το πρωί μισό το μεσημέρι. Οι κρίσεις πανικού σταμάτησαν..
Πριν λίγες ώρες προσπάθησα να ξεκινήσω για την δουλειά μου.. Αμέσως με έπιασε μια δύσπνοια ένας πονόκοιλος.
Απογοητεύτηκα πάλι και έπεσα ψυχολογικά.
Μπόρεσα και βγήκα κανονικά έξω, περπάτησα, πήγα στην τράπεζα, πήγα για ψώνια.. Δεν είναι αγοραφοβία. Φοβάμαι να πάω στη δουλειά. Την ημέρα που πέθανε ο Πατέρας μου επίσης δεν είχα πάει στη δουλειά και ήμουν τυχερός που έμαθα τα δυσάρεστα ενώ ήμουν στο σπίτι.. Δεν ξέρω αν υποσεινήδητα το συνδυάζω με αυτό..
Πλέον έχω καταρρεύσει και οικονομικά επειδή δεν πηγαίνω στη δουλειά. Δεν ξέρω.. Άλλοι άνθρωποι που έχουν παρόμοιο πρόβλημα πως τα βγάζουν πέρα; Σκέφτηκα να βγω στο ταμείο ανεργίας για ένα διάστημα αλλά μετά;
Επίσης η κοπέλα μου είναι πιεσμένη για τους δικούς της λόγους το τελευταίο χρονικό διάστημα. Δεν με καταλαβαίνει και με αμφισβητεί. Πιστεύει πως έχω επαναπαυθεί στο ότι δεν έχω ενοίκιο και στο ότι μπορώ να βγω στο ταμείο ανεργίας (που δε είναι σίγουρο ακόμα). Προσπαθώ να της εξηγήσω το πως νιώθω και δεν μπορώ να πάω στην δουλειά και δε το καταλαβαίνει. Δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι κάτι που δε μπορώ να ελέγξω και πως δεν νιώθω εντάξει με αυτό. Έχει καταλήξει αντί να μου κάνει καλό όπως πριν, να με κάνει ακόμα χειρότερα με τον άσχημο τρόπο που μου συμπεριφέρεται.
Δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω κάτι..
Αύριο πάντως θα ξαναπροσπαθήσω να πάω στη δουλειά..
Ευχαριστώ που με ακούσατε..
