Παλι..

Καλησπέρα.
Συνχαρητηρια για τη σελιδα και για τη στηριξη που προσφέρεται σε τέτοια θέματα,γιατί δυστιχώς δυσκολα σε καταλαβαίνουν όσοι είναι ''έξω''απο το χορό.
Η δική μου..καταθλιπτικη ιστορία ξεκινάει πριν 5 χρόνια με μια μορφη κατάθληψης πιθανον και λεω πιθανον γιατι ποτε δε πηγα σε ειδικο.Ειχα αυπνιες,τρομερη εξουθενωση δε μπορουσα να παω καν απο το ενα δωματιο στο άλλο,ανυσηχίες και πολλά άλλα...ήρθε παθολογος εκανα εξετάσεις απολυτως τίποτα...12 μηνες(τους πρωτους 3 χάλια)κρατησε...σιγα σιγα συνήλθα.Πάντα αναρωτιομουν τι να ηταν αυτο που κρατησε εμενα και την οικογενεια μου μακρια απο τη ζωη(εγω ξερω τι τραβηξα )
Πρνωντας 5 χρονια και παλι τα ιδια...Να αναφερω οτι τι πρώτη φορα,ημουν πολυ ευτυχισμενη εκεινη τι περιοδο εκτος του οτι δουλευα πολλες ώρες και τοπαθα.Τη δευτερη ημουν πολυ στρεσσαρισμενη(γεννηση 2ο παιδιου ταυτοχρονα με πολυ ανχογονα εργασια).
Ο γιατρος διεγνωσε καταθλιψη μου έδωσε effexor,σταθηκα στα ποδια μου..σιγα σιγα εγινα παλι καλα 'ομως με τρομαζει το γεγονος των..πεντε χρονων?\Απο οτι διαβαζω οι καταθλιψεις μπορει να επαναλαμβανονται τι μπορω να κανω για αυτο?Ειχε κανεις αναλογη εμπειρια και πως τη ξεπερασε?
Ειναι τρομερο καθε 5 χρονια να παθαινεις κατι(που εμενα με ριχνει και πολυ..μεχρι να μη μπορω να κουνηθω)και στο τελος νασαι συνεχεια με φαρμακα και που ισως δε σε ΄΄πιανουν''κιολας
Ευχαριστω

Ζέτα μου καλώς μας ήρθες! Όντως η κατάθλιψη σε ευαίσθητα άτομα και ιδιαίτερα σε αυτά που ήδη την έχουν εμφανίσει μπορεί να κάνει πάλι την εμφάνισή της υπό ανάλογες συνθήκες. Κυρίως μετά τη γέννα ένας λόγος παραπάνω να σκάσει μύτη , αλλά είναι φυσικό και αναφέρεται και στα ιατρικά βιβλία. ʼλλο κομμάτι όμως αυτό. Και εμένα μου ξαναήρθε μετά από 8 χρόνια και παρόλο που ήμουν σε αγωγή χρειάστηκε να την αυξήσω. Σίγουρα δεν ένιωσα καλά , μιας και νόμιζα ότι τουλάχιστων την είχα αντιμετωπίσει, αλλά συμβιβάστηκα με την πραγματικότητα και έπραξα ανάλογα. Δεν υπάρχει κάποιος γενικός κανόνας ούτε χρόνου εμφάνισης, ούτε επανάληψης, ούτε οριστικής ίασης μιας και συνυπάρχουν πολλοί παράγοντες. Ούτε να έχεις άγχος για το αν και πότε μπορεί να σε ξαναχτυπήσει γιατί δεν αξίζει..ειλικρινά... Ακόμα και έτσι να είναι...θα την αφήσεις να σε κυριεύσει? Δεν νομίζω...οπότε μην προβληματίζεσαι για κάτι που μπορεί και να μην σου ξαναεμφανιστεί ανάλογα με τον τρόπο σκέψης και ζωής σου..Φαντάσου και εγώ να σκεφτόμουν πότε θα με ξαναχτυπήσει η αγοραφοβία ή οι κρίσεις πανικού....θα είχα ήδη λαλήσει τελείως με τις υποχρεώσεις που ήδη έχω!!! ΧΑΛΑΡΩΣΕ.......;)

Μεσα απο όλη αυτή τι διαδικασία της αρρώστιας μου το μόνο θετικο ήταν \'οτι γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου και εκτιμησα πράγματα απλα καθώς και το ότι μου \'\'βγήκαν\'\' όλα τα ψυχολογικά που είχα,τα οποία \'αλλα απο αυτά τα έκανα \'\'πέρα\'\' και ότι δε μπόρεσα να αλλαξω πιστευω ότι κατορθωσα να συνηπάρχω μαζί τους.Κανεις και ποτε δεν υπαρχει η δεν υπηρξε σε αυτο τον κοσμο χωρις προβληματα..οποτε ολοι σηκωνουμε το δικο μας σταυρό.
Στη καταθληψη βοηθαει πολυ η θετικη σκεψη νομιζω..εχω αρχισει να σκεφτομε ολο θετικα και ΠΡΕΠΕΙ ολοι μας να το εφαρμοσουμε.Ειλικρινα βοηθαει πολυ...και στο τελος οταν περασουν τα βασανιστικα συμπτωματα σου γινετε και συνηθειο.
Βεβαια ανθρωποι με αισηματα και νευρα ειμαστε κι αν καμια φορα παρεκτραπουμε ηνιωσουμε θυμωμενοι με καποιον η κατι...ε ενταξει φυσιολογικο κι αυτο αλλιως θαμασταν αναισθητοι χωρις αισθηματα.Απλα ολα πρεπει να τα βλεπουμε απο τη θετικη πλευρα τους.
ζωΕλπιζω να μη το ξαναπερασω,γιατι με \'\'χτυπαει\' άσχημα,ελπιζω ολοι μας να μη ξαναζησουμε παρομοιες καταστασεις.

Σ ευχαριστώ πολύ.Πρέπει έστω και με το ζόρι να αρχίζουμε όταν περναμε τετοια περίοδο να βγαίνουμε,να \'\'ξεχνιόμαστε\'\' είτε διαβάζοντας κατι ευχάριστο \'η βλέποντας κάτι ανάλογο.Οσο δυσκολο κι αν ειναι...δε θα ξεχασω τα βασανιστικα σκαμπανεβάσματα που ηθελα να πεθανω να τσιριξω να λεω ΓΙΑΤΙ σε μενα,και να ξεσπαω σε κλαματα μετα καπως..λυτρωτικά για λιγο ομως..Τη περασα σε βαρια μορφη η μαλλον με \'\'χτυπησε\'\'ασχημα.Ηθελα ατομο να με προσεχει γιατι δε μπορουσα να κινηθω καν μεσα στο σπιτι.Χωρια τις εσωτερικες αλλαγες που περναει καποιος.Τελικα ομως δεν ειναι ανεφικτο..Η κατασταση νικιετε θελει ομως πρωτα απο ολα θεραπεια και προσπαθεια και απο εμας.Ναι.θελει οσο μπορουμε να μην αφεθουμε,να ντυθουμε να βγουμε να περπατησουμε η αν δε γινετε εστω και μια βολτα με το αυτοκινητο να μας παει καποιος,σκεφτομενοι οτι θα περασει αυτη η εσωτερικη αναταραχη και θα ανακτησουμε παλι τις δυναμεις μας.;)

Ναι Ζέτα μου όντως συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!! Το μόνο θετικό που βρίσκω και εγώ στην κατάθλιψη είναι ότι κατά έναν έμμεσο αλλά επίπονα δημιουργικό τρόπο σε οδηγεί στην απόλυτη αυτογνωσία και στην προσέγγιση του βαθύτερου ψυχισμού μας , πράγμα που ίσως σε φάση απόλυτης ηρεμίας και αρμονίας μπορεί και να μην το κάναμε. Αναλύεις τον εαυτό σου μέσα από άλλο πρίσμα και συχνά συναντάς δυνάμεις που ίσως αγνοούσες μέχρι τώρα ότι είχες. Όντως λοιπόν γνωρίζεις κρυφές πτυχές του εαυτού σου που αρκετές φορές αποτελούν και τους μοναδικούς σου συμμάχους στον αγώνα σου για την εξόντωση των βαθύτερων φοβιών σου και τον έλεγχο της συναισθηματικής λάβας που βγήκε από το ενδότερο διαταραγμένο ΕΓΩ σου... Αυτό εγώ το βίωσα σαν κατάσταση σε όλες του τις διαστάσεις!!

Αυτο που θελει ειναι να μην αφηνομαστε γιατι οσο μενουμε στα ιδια τοσο χειροτερα γινονται τα πραγματα.Εγω μπορει να εκανα και βδομαδες να βγω λιγο απο το σπιτι και καθομουνα συνεχεια να σκεφτομαι τα ιδια και τα ιδια,με αποτελεσμα να γινομαι χειροτερα απ\'οτι πριν.Ειναι δυσκολο να παρεις την αποφαση να βγεις εξω,ειναι δυσκολο να προσπαθησεις να κανεις κατι γιατι οσο και να το θες κατι σε κραταει κολλημενο στο να μην κανεις τιποτα.Ειναι δυσκολο αλλα οχι και ακατορθωτο..απλα χρειαζεται χρονος και πολυ υπομονη.Στην αρχη και το να αρχισεις να βγαινεις ισως δεν σου κανει καμια αισθηση,ομως σιγα σιγα θα αρχισεις να αισθανεσαι καλυτερα.
Συμφωνω και εγω οτι με ολο αυτο γνωριζεις καπως καλυτερα τον ευατο σου και ισως αποκτας και μεγαλυτερη κατανοηση.Αυτο ειναι και το μονο θετικο της ολης καταστασης..
Ζετα μου οσο μπορεις μην αφηνεσαι και θα δεις οτι καποια στιγμη θα τα καταφερεις να βγεις και παλι απο ολο αυτο.

αυτο ειναι τυχερο...μπορει να μην το ξαναπαθεις και ποτε...μην το σκεφτεσαι