Προς όλα τα φιλαράκια....
...που γνώρισα τις τελευταίες ημέρες.
Καλημέρα σε όλους σας!
Στο πρώτο μήνυμα, σας περιέγραψα, περιληπτικά, τα "βάσανα" μου. Η αλήθεια είναι ότι, δεν περίμενα πως, θα βρω ανταπόκριση. Χαίρομαι πολύ, που έπεσα έξω, μακράν! Χωρίς να με ξέρετε, χωρίς να είμαστε φιλαράκια, χωρίς να έχουμε κοινά βιώματα, μ'αγκαλιάσατε, λες και είμασταν μαζί στον πόλεμο. Είστε όλοι πολύ πιο ώριμοι, κατασταλαγμένοι και συνειδητοποιημένοι από εμένα. Γιατί συνείδηση σημαίνει αυτό ακριβώς. Είναι η ιδιότητα του ανθρώπου να αντιλαμβάνεται τα όσα συμβαίνουν γύρω του και την ίδια την ύπαρξη του (Τον έριξα και τον ορισμό). Αυτό σημαίνει ότι, εσείς με βοηθάτε και εγώ όχι. Μου στέλνετε μηνύματα και χαίρομαι, μαθαίνω, αισθάνομαι καλύτερα. Εγώ όμως, δε μπορώ να σας προσφέρω κάτι ανάλογο. Ίσως στο μέλλον... Ποιος ξέρει? Μπορεί να "φωτιστώ¨. Όπως και να'χει, θέλω να σας ευχαριστήσω.
Με αγάπη,
Ίκαρος.