Φτιάξτε το δικό σας τραγούδι/ ποιήμα

Halloo, δεν έχω ιδέα από ποίηση. Ωστόσο κατανοώ πως οι ψυχρές λογικές βλάπτουν σοβαρά τον ύπνο. Γράψτε και κάνα δικό σας τραγούδι. Δεν βλάπτει. Δεν χρειάζεται να γίνετε διάσημοι για το όνομα σας. Η ατομικότητα δεν βλάπτει το σύνολο αλλά τον εαυτό.

Άλλωστε...

Μπορεί να το διαβάσει μια μάνα στο παιδί της και να ευχαριστεί τον άγνωστο ποιητή.


Έφαγα ένα μηλαράκι
και έφτιαξα αυτό το στιχάκι
ακούγωντας μουσική και τη βωβή
μασώντας καπνό από ξεραμένο γρασίδι

Καβαλόντας την καρέκλα που δανείστηκα
και το σώμα που μου χαρίστηκε
έφτιαξα το νού μου
και είπα έχε το νου μου κι ας έχουν όλοι τον εαυτό τους

Ποτέ να μην δειλιάζεις να μιλάς
γιατί δείλια είναι η σιωπή
που είναι δανεική
και αυτή με τη σειρά της
θα φτιάξει την μηλιά της

Ειναι λαθος
τοσο παθος
μερα μπαινει
μερα βγαινει
και το ματαιο τουτο μενει.

Τι να κανω
Τι να κανω
με τον χαρο απο πανω.
Θα νικησω ,
Θα επιζησω
αλλα θελω
και ολα να τα ζησω.

:)

Δεν ειναι ανια βαρεμαρα

ειναι του μυαλου καταρα.

Θελω ολα να τα ζησω

και στις εμπειριες να πηξω:)

Η ηλέκτρα μπροστά στα μάτια μας

Η ηλέκτρα, η ηλέκτρα που στον νου μας λέι πέτα
τα όνειρα σου για το κρύο να τα βρεί ενά θηρείο
να μαζέψει τα κομμάτια από ανεπιθύμητα χωράφια
στο νού ομώς κοιτάει και σίγοτραγουδάει

\"δεν είμαι εκεί για κανέναν, είμαι για εμένα
και προβάλλω ήχους και εικόνες, και εντολές και φερορμόνες
και σαν τα παιδάκια μεγαλώσουν φοβάται λέει η ηλέκτρα
που δεν είναι σαν αυτά να νιώεθι την ζωή και να αγαπά\"

οι μικροί χρωματιστοί καουμπόηδες

ένα τόσο δα στιχάκι αλλά με τι υφάκι
έχει το θράσσος να μιλά κι ας μην ξέρει να θυμάται
παρά μόνο όταν του το πούν και δει το άσπρο μαύρο ή το μαύρο άσπρο
μηχανή δεν είναι, ούτε κότα, ούτε φίδι ούτε ρώτα
ένα άσχημο παιδάκι που μόνο για τον λόγο αυτό έμαθε να κρύβει το πρόσωπο του
και σαν του πουν πως δεν είναι εκεί γελάει και θυμάται
το μεγάλο αδελφό που τον πότισε κοιμάται

Πως περναει ετσι ο χρονος
ειτε με παρεα ειτε μονος
Ισως να μην τα υπολογισαν καλα
οι φυσικοι οι μεγαλοι
ειναι του χρονου η σταθερα
μεταβλητη μεγαλη.

δεν γνωρίζει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα
ούτε ποιός τον έκανε έτσι
ίσως ένα παιδάκι που θυμάται
να του ψιθύρηζε όταν κοιμάται

αυτο το τραγούδι δεν είναι για σένα

είναι για την μάνα με τα φρένα
τον πατέρα και τα χέρα
τον φίλο και τον σκύλο
το δένδρο και τη γάτα
τα καναρίνια και τα κλουβίνα
τους δράκους και τις μηχανές
τα φίδια και τα νερά
τις κότες και τα αυγά
τον ήλιο και τον αέρα
την παροιμία και εμένα
για εσένα και την νένα
για τον φίλο και τον σκύλο
για τον αέρα και τον πατέρα
για ένα ψέμα πήγε χαμένα

είναι για όλους, εκτός από εμένα

φτιάξε ένα ποιηματάκι

κι ας σε πούνε αδελφάκι

όσα ξέρεις τόσα ξέρω

όσα ξέρω τόσα λέω

κι ας σε βγάλουν και τρελό

πέρνα καλά και ρίξε ένα γέλιο

γιατί η μικρή είναι ζωή

αλλά μην της μιλάς πολύ

Quote:

---

Originally posted by insect
kai telika ti mathame telos pantwn. pws eimaste pionia. mallon auto mathame. pws me mia diatagh kanoume auyto poy theloun. gia na glitwnoyn to tomari tous oi enoxoi kai na xalane thn psychikh tous ygeia oi kallitexnikes fleves kai ta eyaisthita paidia.

pistepste ston theo. thymithite me.

---

???

3. Η χειμωνιάτικη συλλογή: Σαν την παγωνιά του Χειμώνα. . . .
3.1. Σκιές νωχελικών ποδηλάτων στην πλατεία . . . .



Σκιές νωχελικών ποδηλάτων στην πλατεία, αναμνήσεις μιας γλυκιάς νιότης
που δεν τιθάσεψε κανείς ποτέ, γιατί το μεγαλείο της μοναχικής πνοής είναι η ελευθερία.

Άνθρωποι γύρω μας απόμακροι και ξένοι, χωρίς να ξεθωριάζουν την ζωή μας με ρουτίνα. Βυθισμένοι στις έγνοιές τους, ένας σκληρός ήλιος τους ρίχνει σε λήθαργο, σαν αυτόν της βαριάς σιδερένιας σκιάς των ποδηλάτων-ξέχωρα και συνάμα όλα μαζί-πρόσωπα και μπουλούκι.


Άδεια θαμπά παράθυρα σεργιανίζουν στην βουερή πλατεία, άδειες καρδιές και θύμισες στοιχειώνουνε τις παιγνιδιάρικες φυλλωσιές των δένδρων, σιγομουρμουρίζοντας ψευδαισθήσεις συντροφικότητας.


Φύγαν τα ποδήλατα κουδουνίζοντας χαρούμενα, έτσι χωρίς λόγο, σαν βλάκας που περνιέται για ξύπνιος. Τα παγκάκια και οι καρέκλες καληνύκτησαν τους συντρόφους που τ’ απαρνήθηκαν. Οι δείκτες του ρολογιού φλέρταραν με την αμίλητη μοναξιά, που τάραξε το δικό σου καλοσώρισμα . . .

Μου μαύρισες την καρδιά άνθρωπε μου.

Μήπως να διαβάσουμε τι έχω γράψει και στο δημοτικό?

Έχω κάνει πολλές μαλακίες, δεν χρειάζεται καν να δικαιολογηθώ η να με τιμωρήσω αφού οι πρόθυμοι υποψήφιοι τιμωροί είναι πάρα πολλοί, εγώ τα έκανα όλα Κύριε πρόεδρε, τα ποιήματα, την αντίδραση, το nickname insect αντιπροσωπεύει ένα σκοτεινό κομμάτι του εαυτού μου όπως και η περισσότερη παρουσία μου στο internet. Είμαι επιρεπής στα λάθη και επηρεάζομαι αρνητικά από τον χλευασμό που έχω υποστεί.

αντε να γραψω εγω ενα να σου την ασπρισω (ολοφρεσκο για σενα)


insect

ενα τοσο δα εντομακι
μια μικρη απροσμενη φωνη
πατα το πληκτρο
λεει καλημερα
παρεα ψαχνει φιλοσοφικη
σε δεκα δευτερα αν δεν απαντησεις
με γραφεις λεει
με φωνη λυπητερη
μα τωρα πια καλα εχει καταλαβει
να εχει συναισθηματικη αντοχη
δινει και παιρνει και πια δεν ζηταει
με τοση αναγκη επιτακτικη
φανταζεται λεει και τραγουδαει
μια κοινωνια αγαπητικη
αραγε υπαρχει? αναρωτιεται
μα παλι πισω στην φωλιτσα του γυρνα
δειλα κοιταζει αν απαντιεται
το ερωτημα αυτο που ξεκινα

Έχω πολλά ελατώματα φαίνεται. Δεν με συμπαθείς και πολύ έτσι researcher?