Υπάρχει τριχασμένη προσωπικότητα ?

Είμαι σε μία κατάσταση ( θέλω να αποφύγω την λέξη άσχημη η δύσκολη μόνο και μόνο για να μην προσβάλω τα άτομα που πραγματικά βιώνουν χειρότερες καταστάσεις ) που με την λογική να μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα αλλά με το τι νοιώθω με έχει κανει κομμάτια , και μάλιστα 3

Το κομμάτι επώνυμο που πρέπει να διαχειριστεί τα οικονομικά , και γενικά τις ανάγκες , τις υποχρεώσεις της οικογένειας

Το κομμάτι φευφάτος που σας μιλά τωρα και που μέσα απο γρίφους προσπαθεί να επικοινωνίσει μέσο του φορουμ για να βρεί το επόμενο κομάτι

Το κομμάτι δημήτρης που έχασα και σιγά σιγά προσπαθώ να ξανα βρώ

Με την λογική έχω καταφέρει να συντομεύω τον χρόνο που χρειάζομαι για να επανέλθω απο αυτό που αποκαλείται κρίσεις πανικού , κυκλοθυμικότητα μου ,
Με την λογική έχω καταφέρει να αντιμετωπίζω κάποια άσχημα γεγονότα όπως την μη πληρωμή των δεδουλευμένων μου , και όλα τα συμπτώματα τις ανεργίας ( παω για την 2 η εβδομάδα και τώρα κάνω κάτι προσωρινό και όπως όλα δείχνουν κατ όπιν σε κάτι το περιστασιακό ( χωρίς ένσημα , ωράρια , συνθήκες , κλπ κλπ )

Προσπάθησα να εκμεταλλευτώ στο έπακρο τις τελευταίες 10 μέρες ( με την ενεργή παρουσία μου ) την επαφή με την οικογένεια μου ( μιας και οι συνθήκες του επαγγέλματός μου δεν το επιτρέπουν αυτό )
Με λίγα λόγια ζούσα στον παράδεισο , πόσα μικρά καθημερινά πράγματα χάνουμε αλήθεια , τις μικρές χαρές όπως τις αποκαλώ , αν ήταν σταγόνες νερό θα είχα σκεφτεί έναν τρόπο να τις συγκεντρώσω και να τις κάνω θάλασσα που μέσα της θα κολυμπούσα , αλλά νοητικά και μέσα στο μυαλό μου όλα γίνονται
Το κενό που αισθάνομαι πως να το καλύψω ? την μετωπική με την πραγματικότητα πως να αποφύγω ?
Σχεδόν το φώναζα σήμερα μπάς και το ακούσω , πού είναι τα θέλω σου Δημήτρη ? τι γίνανε οι κορυφές που θές να κατακτήσεις ?
Λές και ήταν μαγικές λέξεις και σταμάτησαν όλες τις σκέψεις και τα γιατί που με βασάνιζαν μέχρι εκείνη την στιγμή
Αλήθεια πόσο πολύ επικεντρώθηκα στα πρέπει και πόσο αυτά σαν να με εξουσιάζουν και να κατορθώνουν να επιβάλλονται πάνω στον πραγματικό εαυτό μας

Νύχτωσε όμως και σιγά σιγά ξαναέρχονται , και όλο λέω αύριο θα ξημερώσει μια άλλη μέρα να δεις πως κάτι , κάπως , πάντα γίνεται και θα αλλάξει έστω και μια λέξη είναι αρκετή για να το καταφέρει

Δεν θέλω να σας βαρύνω περισσότερο απλά κάπου ήθελα για να τα πω έτσι απλά

οχι φευγατε Δημητρη

δεν υπαρχει τριχασμενη προσωπικοτητα


αλλα ακαμπτα μυαλα που προσπαθουν να κανουν κομματακια αυτο που ειναι ολοκληρο


ενας ολοκληρος Ανθρωπος

ειναι αυτος που εχει ολα αυτα μεσα

ολα αυτα που περιγραφεις κι αλλα τοσο

και δεν ειναι τριπλη ουτε τετραπλη προσωπικοτητα


αλλα ειναι ο ιδιος ανθρωπος που προσπαθει να ισσοροπησει και να βρει χαρα μεσα απο εσωτερικους και εξωτερικους περιορισμους

μεσα απο αναζητησεις και περιπλανησεις


μεσα απο λογικες και συναισθηματα


μεσα απο πρεπει και απο ονειρα

μεσα απο συμμορφωση αλλα και απο αυθορμητισμο


που ειναι αραγε ο Δη,μητρης

ποιος? αυτος που ειναι τι ? που κανει τι?


εισαι αυτο που εισαι μεσα απο αυτα τα τοσα που παλευεις και αντιπαλευεις και που χαιρεσαι η στραυομουτσουνιαζεις

γιατι εδω σε εβγαλε η ζωη ο οργανισμος σου η αγαπες σου και οι λυπες σου οι συγκυριες και οι επιλογες σου

εισαι εδω γιατι εισαι εδω


γιατι το κομματι που δεν εξελιχθηκε δεν εξελιχθηκε γιατι επιτραπη σε καποιο αλλο να εξελιχθει

γιατι ετσι αισθανοσουν πως μπορεις να ζησεις και ετσι ισψς ειναι αληθεια


εαν βλεπεις και κομματια μεσα σου λησμονημενα και θες να τα φερεις στο φως εχει καλως και καλωσορισε τα


αλλα δεν εισαι η το ενα η το αλλο η το παραλλο


εισαι ολα ολα ολα


εισαι ο Δημητρης που εισαι αλλα και ο Δημητρης που ψαχνεις να βρεις


καλη τυχη

τις κορυφες δεν τις κατακταμε ευκολα
θελουν αγωνα και κοπο πολυ
αλλα τις βλεπεις
και αυτο εχει σημασια
θα τις φτασεις αμα τις βλεπεις
θα σε θεωρουσα δυστυχη ,αν δεν φωναζε η ψυχη σου για τα θελω σου
τα δικα σου θελω,για τις κορυφες σου ,γ αυτα που θες και λαχταρας,kαι αυτες που ψαχνεις.
γ αυτες τις σταλες, σταγονες που μαζεψες απο ευτυχια σε αυτες τις μερες
που θες να τις κανεις περισσοτερς ,να τις κανεις θαλασσα για να θυμασαι την αισθηση της ευτυχιας στη ψυχη σου,τον παραδεισο

δεν υπαρχει τριχασμενη ,υπαρχεις μονο εσυ :)

Συμπάσχω.Για να αντιμετωπίσω αρκετές καταστάσεις στη ζωή μου διχάζομαι,ανάμεσα σ\'έναν εαυτό τρυφερό και ευάλωτο και σ\'έναν σκληρό και κυνικό που χρειάζεται για να τα βγάζω πέρα κυρίως με τους μαλάκες που μας περιστοιχίζουν και σε καταστάσεις που η ευαισθησία μου δεν θα είχε χώρο να αναπνεύσει.Ωστόσο,δε νιώθω πια διχασμένη,ούτε αυτές μου οι πλευρές να έρχονται σε σύγκρουση.

Ένας τρόπος να πάψεις να νιώθεις τις ενοχές και να αμβλύνεις τις συνέπειες της σύγκρουσης των διαφόρων σου πλευρών,είναι να σκεφτείς πως όσο πιο εύκαμπτος γίνεσαι,τόσο πλησιάζεις προς την υγεία.Γιατί καμία συμπεριφορά μόνιμη και ίδια πάντα δεν είναι εύκαμπτη,άρα και εκεί λείπει η προσαρμοστικότητα.Δε θα είμαι ευαίσθητη και ευάλωτη στον φασίστα,σοζ.Ούτε όταν έχω να κάνω με ανάλγητους μηχανισμούς ας πούμε θα τους δώσω το όπλο της συναισθηματικότητάς μου.Εκεί τους το αφαιρώ συνειδητά.

Σκέψου το κάπως έτσι.Μας χρειάζονται διάφορα,οι άνθρωποι έχουμε διάφορες πλευρές που ξεδιπλώνονται σε διαφορετικές καταστάσεις,αυτό είναι ο άνθρωπος,ένα μείγμα υφών και χρωμάτων,ένα κράμα πέτρας και καρδιάς μαρουλιού.Λοολ,δε μπορώ ρε να μένω για πολύ σοβαρή λέμε.:P

Δοκίμασε να συμφιλιώσεις τις πλευρές σου Δημήτρη.Δεν είναι ανάγκη να βρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους,απλά να σέβεται η μία την ύπαρξη της άλλης.Κι εσύ να τις αποδέχεσαι όπως είναι,όπως σου έρχονται,δίχως ενοχές.Αυτός είναι ο Τζίμης ο Φευγάτος και να τον αγαπάς ολόκληρο.:)

Ρειν εχεις τοσοοο δικιο..
Κι εγω μια απο τα ιδια Φευγατε..σαν να ακροβατω νιωθω..σαν να εχω 10 εαυτους..
Τον νευρικο που δεν αντεχει τις μαλακιες,τον συμπονετικο, που δινει και την ψυχη του (συνηθως σε λαθος ατομα),τον απαθη που γελαει με τους εγωιστες,καιιιιι καιιιι καιιιι....
Η Ρειν καλα τα λεει..προσαρμοστικοτητα αναλογως της καταστασης..μα ποσηηη δουλεια εχει αυτο ρε γμτ..
Απο το να ξεπερασεις τη βλακεια σου και να αναγνωρισεις την καθε κατασταση,μεχρι να εφαρμοσεις (αφου εχεις κατανοησει)τη σωστη αντιμετωπιση..εγω τη βλακεια μου τη βρισκω μπροστα συνεχεια..μα συνεχεια!!!
Φιλια!!

Στο δρόμο,στο δρόμο Φωτεινή,εκεί βρισκόμαστε πάντα.Δεν εγκαταλείπουμε.Οι δρόμοι δεν τελειώνουν ποτέ.Η μαγεία της ζωής είναι αυτή,ότι κάθε στιγμή έχεις τη δυνατότητα να μάθεις κάτι καινούργιο.Για σένα,για τους άλλους.Με τις οργισμένες κραυγές σου και τα σιωπηλά σου δάκρυα.Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι.Και περνώντας κάθε φάση μας βγαίνουμε σοφότεροι,έστω αν δεν το συνειδητοποιούμε αρχικά,κάτι περιμένει να μας υποδεχτεί άξαφνα,μία μικρή ανακάλυψη.Δεν είναι υπέροχο;
:):):)
Παραμίλησα πάλι.λολ

Οχι ματια μου,τι παραμιλησες..μια χαρα τα ειπες..
απλως καποιες στιγμες μπορει να φωτιζεται μια πτυχη,αλλα ξερεις αυτο εχει και το τιμημα της..
Το θεμα ειναι να καταφερεις να μεινεις στην ουσια.Οτι δηλ ανακαλυψες κατι.Οχι ποσες μαλακιες ανεχτηκες,ποσο καραγκιοζης υπηρξες κτλ..

Η συγκίνηση μου είναι τόσο έντονη αυτή την στιγμή διαβάζοντας τις απαντήσεις σας που είναι αδύνατων ένα ευχαριστώ να καταφέρει να ανταποκριθεί σε αυτά τα συναισθήματα που νοιώθω

Δεν ξέρω γιατί λειτουργώ με παροιμίες αλλά ας μου επιτραπεί η έκφραση και λόγο του περιορισμένου χρόνου μου να πω πως τα λόγια σας είναι σαν σπόροι και να είστε βέβαιοι πως θα τους φροντίσω ανάλογα και πιστεύω πως θα πάνε όλα καλά

Εύχομαι πως κάποια μέρα να σας δείξω τους καρπούς και ίσως να σας δροσίσουν η και γιατί όχι να σας θρέψουν

Εύχομαι να σας ανταποδοθεί το καλό που κάνετε να είστε πάντα καλά

Quote:

---

Originally posted by fevgatos67
Η συγκίνηση μου είναι τόσο έντονη αυτή την στιγμή διαβάζοντας τις απαντήσεις σας που είναι αδύνατων ένα ευχαριστώ να καταφέρει να ανταποκριθεί σε αυτά τα συναισθήματα που νοιώθω

Δεν ξέρω γιατί λειτουργώ με παροιμίες αλλά ας μου επιτραπεί η έκφραση και λόγο του περιορισμένου χρόνου μου να πω πως τα λόγια σας είναι σαν σπόροι και να είστε βέβαιοι πως θα τους φροντίσω ανάλογα και πιστεύω πως θα πάνε όλα καλά

Εύχομαι πως κάποια μέρα να σας δείξω τους καρπούς και ίσως να σας δροσίσουν η και γιατί όχι να σας θρέψουν

Εύχομαι να σας ανταποδοθεί το καλό που κάνετε να είστε πάντα καλά

---

χαιρομαι που συγκινεισαι

αυτο για μενα λεει πως ειμαστε εδω και αγγιζουμε ο ενας τον αλλον με τον τροπο μας

με την αυθεντικη μας εκφραση εδω


και μενα με αγγιξαν προσωπικα τα λογια σου

η προσωπικη σου αγωνια για το ποιος ειμαι τελικα

υπηρξε και υπαρχει και δικη μου αγωνια

και παλι με συγκινει τοσο πολυ οταν και εγω ξαναθυμαμαι ποσο ανθρωπινη ειναι αυτη η αναρωτηση ποσο ζεστα αισθανομαι οταν συμπεριλαμβανω ολα μου τα κομματια οταν δικαιολογω την υπαρξη ολων μου τον πτυχων οταν σκεφτομαι


ποιος ειναι ο εαυτος μου

ποια ειμαι τι βλεπουν οι αλλοι και τι εγω

σε ευχαριστω και καλη συνεχεια