Υπάρχει λύση?

Καλησπέρα

Τυχαία βρήκα το συγκεκριμένο φόρουμ και θα ήθελα να γράψω την προσωπική μου ιστορία ζητώντας αν έχει κάποιος να μου συστήσει κάποιον καλό ψυχίατρο ή ψυχολόγο αφού πιστεύω ότι η βοήθεια ενός ειδικού θα είναι χρήσιμη στο να καταφέρω να δομήσω τις σκέψεις μου.

Το πρόβλημα μου είναι το ακόλουθο. Είμαι 29 χρονών μοναχοπαίδι και ζώ με τους γονείς μου με εξαίρεση το διάστημα κάποιων ετών που έλειπα για σπουδές στο εξωτερικό που ίσως ήταν το πιο όμορφο διάστημα της ζωής μου. Το θέμα είναι ότι σχεδόν από τότε που γεννήθηκα υποφέρω από την διαμάχη του πατέρα με την μητέρα μου. Έχω σκεφτεί το να φύγω από το σπίτι μου και να πάω να ζήσω μόνος μου αλλά νοιώθω ότι θα αφήσω την μητέρα μου ανυπεράσπιστη απέναντι στην επιθετική συμπεριφορά του πατέρα μου. Τι εννοώ επιθετική και παράλογη συμπεριφορά? Ο πατέρας μου παντού βλέπει ότι η μάνα μου έχει εραστές…. Για όσα χρόνια η μάνα μου εργαζόταν έπρεπε να τηλεφωνεί όταν πήγαινε στο γραφείο και όταν έφευγε έτσι ώστε να την χρονόμετρα πόση ώρα κάνει να πάει και να γυρίσει μήπως κάνει καμία στάση και βλέπει κανα «φίλο». Την έπαιρνε τηλέφωνο καμιά 10αρια φορές στην δουλειά της απλά για να την ελέγχει που είναι και τι κάνει. Τώρα που είναι συνταξιούχος δεν την αφήνει να βγαίνει μόνη από το σπίτι και γυμναστήριο που ήθελε να πάει της είπε αποκλείεται όπως λέει – ο νόμος στο σπίτι είναι αυτός- Έστω και απλά το τηλ να χτυπήσει και να είναι κάποιος που έχει κάνει λάθος αυτό είναι αιτία για καυγά αφού αυτός που έκανε λάθος ήταν κάποιος φίλος της μητέρας μου στο μυαλό του πατέρα μου. Αυτά είναι πολύ μικρά από άπειρα παραδείγματα που μαζί με πολλούς καυγάδες που περιείχαν σωματική (στο παρελθόν) λεκτική και ψυχολογική βία έκαναν όλα αυτά τα χρόνια το περιβάλλον που μεγάλωσα εκρηκτικό – στενάχωρο – προβληματικό. Το κακό είναι ότι όλα αυτά έχουν κάνει την ψυχολογία μου να καταρρεύσει δεν έχω καμιά εκτίμηση για τον εαυτό μου νοιώθω αδύναμος και το κακό είναι ότι η άσχημη διάθεση μου έχει αρχίσει να γίνεται ορατή και στο επαγγελματικό μου περιβάλλον με άγνωστες μελλοντικές συνέπειες.
Δεδομένου από την άλλη ότι έχω μια σχέση τα τελευταία 6 χρόνια θα περίμενε κάποιος ότι έχω κάποιο άτομο το οποίο μπορεί να με εμπιστευτεί και να με καταλάβει. Δεν είναι όμως έτσι …παρόλο που έχω κοπέλα για την οποία έχω κάνει τα πάντα όποτε προσπαθώ να της περιγράψω τα οικογενειακά μου θέματα δείχνει αδιαφορία μου λέει «θα περάσει» και αλλάζει το θέμα και πάμε σε δικά της ζητήματα (αν είναι όμορφη….αν θα καταφέρει να βρει δουλειά με κύρος ) …ειδικά αν είναι κουρασμένη και σε χάλια κατάσταση να είμαι μου λέει ….θα τα πούμε αύριο,,, και αύριο μέρα είναι π.χ γιατί νυστάζει. Ακόμα και τηλέφωνο όταν με παίρνει δεν θα μου μιλήσει πάνω από πέντε λεπτά γιατί η μάνα της δεν θέλει να ξοδεύει στο τηλέφωνο πολλά!!!!!!! (η κοπέλα μου έχει την ίδια ηλικία με εμένα, μοναχοπαίδι και ζει με τους γονείς της). Νομίζω ότι η κατάσταση μου αν δεν είναι τραγική (γιατί σίγουρα υπάρχουν και πιο τραγικές ) σίγουρα είναι για κλάματα…..και το χειρότερο είναι ότι έχω γράψει είναι απλά λίγα παραδείγματα.

Καλησπέρα και καλως όρισες.
Κατά κάποιο τρόπο μου θύμισες τον εαυτό μου. Όντας κι εγώ παιδί προβληματικών γονιών, αν μπορούμε να το πούμε αυτό, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Ζώντας στον απόλυτο πανικό και με το φόβο και το άγχος πότε θα ξεσπάσει ο επόμενος καυγάς μεταξύ των γονιών μου, έχω φτάσει στα 24 μου να με ταλαιπωρούν κρίσεις πανικού.
Αυτό που θέλω να σε συμβουλέψω είναι να φύγεις όσο το δυνατόν συντομότερα από αυτό το περιβάλλον. Αν είσαι οικονομικά ανεξάρτητος βρες ένα σπίτι μόνος σου και προσπάθησε να ηρεμήσεις. Λες πως ανησυχείς για τη μητέρα σου και θέλεις να την προστατέψεις. Πιστεύεις πως αν εκείνη ήθελε να προστατευτεί και να προστατέψει και εσένα δε θα έκανε κάτι για να αλλάξει τη ζωή σας; Καλώς ή κακώς η μητέρα σου έκανε τις επιλογές της και έχει έρθει ο καιρός να κάνεις και εσύ τις δικές σου. Πρέπει να πας μπροστά τη δική σου ζωή. Προσπάθησε να φύγεις, στο ξαναλέω και αν θέλει κι εκείνη να πάρεις και τη μητέρα σου μαζί. Αν δε θέλει όμως μην συνεχίζεις να αναλώνεις τη ζωή σου με αυτό τον τρόπο.
Όσο για την κοπέλα σου, προσπάθησε να της εξηγήσεις ότι αυτό σε απασχολεί πραγματικά πολύ και δεν είναι κάτι που περνάει, πως είναι κάτι που σε πονάει πολύ και ότι χρειάζεσαι πραγματικά κάποιον άνθρωπο να σε ακούσει, να σε καταλάβει και να σε βοηθήσει. Αν δεν ενδιαφέρεται για το πώς νιώθεις σκέψου αν πραγματικά αξίζει να είσαι με έναν τέτοιο άνθρωπο.
Συγνώμη αν γίνομαι σκληρή σε ορισμένα σημεία αλλά πίστεψέ με, έχω περάσει αυτά που περνάς, μπορεί κάπως διαφορετικά, αλλά ειλικρινά όσο σκληρά με τα δικά σου, αν μου επιτρέπεις και πιο σκληρά.
Ελπίζω να πάνε όλα καλά για σένα και τη μητέρα σου, και όποτε νιώθεις την ανάγκη εδώ είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλοί που θέλουμε να ακούσουμε και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε.

agnwstos007 , στην πραγματικότητα ο πατέρας σου θέλει βοήθεια από ειδικό.
για να ησυχάσει και η μητέρα σου.
πρόσεξε όμως γιατί για να το υπομένει κι αυτή κάπου το γουστάρει.
το τραβάει ο οργανισμός της.

τώρα εσύ θα ήταν καλύτερο να απομακρυνθείς από αυτό το περιβάλλον.
δεν σε παίρνει να περιμένεις άλλο.
όσο αναφορά την κοπέλα σου...τί να πω.
αν δεν ακούει τα προβλήματα που έχεις και να τα συζητήσετε , δεν καταλαβαίνω τί ακριβώς σχέση έχετε.
φαντάζομαι θα έχεις δώσει απαντήσεις για τους δικούς της προβληματισμούς.
πως είναι ωραία και ναι θα βρει μια δουλειά με ΚΥΡΟΣ!
άλλωστε τόση ανεργία έχουμε δεν θα δυσκολευτεί. :D

Μην κάνεις το λάθος να εγκλωβιστείς σε μια σχέση που δεν παίρνεις
πράγματα μόνο και μόνο από αντίδραση στον πατέρα σου.
Ατομα πολύ δοτικά γίνονται γρήγορα είδος προς εκμετάλλευση.
Μήπως αυτή η συμπεριφορά σου έρχεται να παίξει το ρόλο του αντίβαρου της συμπεριφοράς του πατέρα σου απέναντι
στη μητέρα σου ?
Οσο αφορά την κατάσταση που επικραττεί στο σπίτι σου μην περιμένεις να την αλλάξεις.
Εφόσον σε καταπιέζει τόσο καλά θα έκανες να έφευγες το γρηγορότερο.
Δεν πρέπει να έχεις ενοχές για ευθύνες απέναντι στη μητέρα σου για τη ζωή που εκείνη επέλεξε.

Πες στον πατερα σου οτι την επομενη φορα που θα ενοχλησει τη μανα σου οτι θα τον σπασεις
στο ξυλο και κοιτα τον με αγριο βλεμμα,να δεις πως θα αλλαξει η κατασταση του απεναντι της(ακουγεται ηλιθιο αλλα μερικα πραγματα ετσι λειτουργουνε δυστυχως).
Μην προσπαθεις να κανεις την κοπελα αυτη να σε ακουσει,μπορει και να σε εγκαταλειψει.
Ξεκινα να κανεις κατι δημιουργικο για να ξεχαστεις,κανε ενα χομπι και μην μου πεις οτι δν εχεις)Εγραψες εδω για να ακουσεις μερικες συμβουλες,η πρωτη και κυρια ειναι αφου το πηρες αποφαση να ΚΑΝΕΙΣ κατι.Γυμνασου,μπορεις.Δωσε στον πατερα σου να καταλαβεις,το εχεις.
Επισης αρχισε απο τωρα να ψαχνεις σπιτι εφοσον εχεις την οικονομικη ανεση!=)

καλησπερα!και μονο του οτι αναφερεις το διαστημα των σπουδων ως το ομορφοτερο (παιζει μεγαλη σημασια η λεξη που χρησιμοποιησες γιατι εγω το δικο μου το περιγραφω \"ανεμελο\".) δειχνει οτι δεν απολαμβανεις κατι αλλο εως σημερα κ αναπολεις καποιες στιγμες απο το παρελθον σου.κατανοω οτι ζεισ εντονα τα προβληματα αναμεσα στους γονεις σου και επιπλεον εχεις μια σχεση που δε σε καλυπτει.νιωθεις απογοητευση δηλαδη οσον αφορα την προσωπικη σου ζωη γενικοτερα(οικογενεια+σχεσ η).αυτο επισης που πιθανολογω ειναι οτι σε αυτη σου τη σχεση η συμπεριφορα σου θα ειναι πολυ ευαλωτη ισως γιατι φοβασαι μην ακολουθησεις το λαθος προτυπο του πατερα σου!

Αγνωστε,

γραφεις οτι δεν νιωθεις καμια εκτιμηση για τον εαυτο σου? Αυτο πώς προκυπτει μεσα σου?

Κ κατι ακομα: η σχεση σου μ αυτη τη γυναικα ηταν παντα σ αυτο το επιπεδο?