...να ψάχνω την αγάπη (αληθινή ή ψεύτικη). Είμαι 32, δεν μου λείπει τίποτα, δεν έχω τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απο αυτούς τους ανθρώπους που είναι γύρω μου και...ζουν, βιώνουν την αγάπη, την προσοχή από το αντίθετο φύλλο...
Είμαι αυτό που λέει κανείς "εμφανίσιμη", πάντα προσέχω τον εαυτό μου, είμαι έξυπνη και μορφωμένη, ξέρω να μιλήσω και έχω άποψη για τα πάντα....Κι όμως...δεν έχω αισθανθεί ΠΟΤΕ κάποιον να με αγαπά...να με ποθήσει γιαυτό που είμαι. Αναρωτιέμαι "ίσως είμαι άσχημη..ένας άντρας ΠΟΤΕ δεν κοιτάζει μια άσχημη γυναίκα...Ισως είμαι αντιερωτική", όμως νιωθω τα βλέμματα θαυμασμού καποιων αντρών....
Μέγαλωσα σε μια οικογένεια που πάντα μείωνε τις δυνατοτήτές μου και έμενα την ίδια και δεν είχα την αγάπη και την υποστήριξη που κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει απο την οικογενεία του..Ισως να βρίσκεται εκει η πηγή του κακού. Οσό και να πιστεύω σε μένα ίσως καταβάθος να νιώθω ότι δεν είμαι άξια της ευτύχίας μου με συνέπεια αυτό να περνάει στο αντιθετο φύλλο και όχι μόνο......Ισώς να μην είναι όυτε αυτο...Ισως απλά να είμαι απο αυτούς τους άτυχους ανθώπους...