ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟς

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΕΣ,

ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΡΙΖΑ 26 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΤΟ FORUM. ΔΙΑΒΑΣΑ ΑΡΚΕΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ. ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΛΕΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΣΑΣ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ ΑΠΕΝΑΤΙ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ. ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ (ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ), ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΙΠΑ (ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΕΡΙΠΟΥ) ΕΧΟΥΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΕΝΑΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΔΕ ΜΟΥ ΜΙΛΑΝΕ, ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΩΣ ΚΛΑΜΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΜΟΥΤΡΟΜΕΝΟΙ ΚΛΠ. ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΩΡΙΜΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΟΝΟ ΥΣΤΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΡΩΝΙΕΣ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΤΟ "ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ". ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΝ ΠΟΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΧΕΣΗ Ο,ΤΙ ΚΙΑΝ ΓΙΝΕΙ ΟΣΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΔΕ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΑΡΑ ΝΑ ΧΩΡΙΣΩ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ.
ΠΟΛΛΟΙ ΙΣΩΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΟΥΝ ΑΝ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΩ ΜΕ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ Ή ΑΝ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΟ, ΠΡΟΚΟΜΕΝΟ ΜΕ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΕΧΩ ΤΑΣΕΙΣ ΦΥΓΗΣ... ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΣ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ.

απλό, εύκολο.
όταν πρόκειται για τον άλλον.
εγώ είμαι γονιός, το έργο το παίζω, όσο κι αν προσέχω να μην το παίζω.
οι γονείς μοιάζουμε πολλές φορές σαν υπάλληλοι σε σούπερ μάρκετ. φορτώνουμε τα παιδιά μας εύκολη τροφή, προπαρασκευασμένη, γκατζέτ συναισθηματικού τύπου \'είσαι ευαίσθητη, θα πληγωθείς\', \'μα να μην ξέρεις να κάνεις σωστές επιλογές\' \'εμείς όμως σε αγαπάμε\', \'ζούμε για σένα\', κλπ, όπως επίσης μας αγοράζουν και παιχνίδια παντός τύπου (αυτοκίνητα, διαμερίσματα, σπίτια, ταξίδια, μέσον για διάφορα πράγματα).
μετά όμπως
οι υπάλληλοι αυτοί προχωρούν μαζί μας προς τα ταμεία και παίρνουν τη θέση του ταμία:
πλήρωσε για την αγάπη
πλήρωσε για την ζεστασιά
πλήρωσε για όλα όσα σε πείσαμε πως έχεις ανάγκη.
πλήρωσε γιατί μας έχεις ανάγκη
πλήρωσε γιατί χωρίς εμάς δεν αξίζεις τίποτε
πλήρωσε γιατί αν δεν πληρώσεις εσύ θα πεθάνουμε εμείς.
πλήρωσε γιατί δεν είσαι ελεύθερη. είσαι δέσμια της αγάπης μας.

δυστυχώς έτσι είναι.

λίγο κυνικό, μα περίπου έτσι.

το ξέρω, το έχω φάει στη μάπα. το έχω μάθει, ίσως κάνω κι εγώ έτσι με τα παιδιά μου.

ΑΡΚΕΤΑ.

ΒΑΣΤΑ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ.

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩς ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΠΕΤΥΧΑΝ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥς, ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ.
ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΔΟΥΛΕΨΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ, ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΚΑΤΣΟΥΦΙʼΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. Ίσως κάποτε μεγαλώσουν.

μα είθε να μεγαλώσεις εσύ.
η σχέση σου είναι δική σου. συνήθως τόσο καταπιεστικοί γονείς οδηγούν το παιδί τους να γίνει καταπιεσμένο, ανελεύθερο. ζήσε τη ζωή σου. ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΠΡΩΤΑ,
με σεβασμό για τους γονείς, δηλαδή με απόσταση.
με αγάπη και αλληλεγγύη για το φίλο σου.
η ζωή δική σου είναι.
φιλικά,
κάποια που δεν κατάφερε ακόμη
τι-ποτέ...

Καταρχήν καλώς ήρθες mariza.
Να ξέρεις ότι το πρόβλημά σου δεν είναι εύκολο. Επειδή όμως ο φίλος σου μπορεί να γίνει κάποια στιγμή άντρας σου, θα σου πρότεινα να φερθείς έξυπνα. Δηλαδή:
ΠΟΤΕ μη πεις στο φίλο σου την γνώμη που έχουν οι γονείς σου γι΄αυτόν.
ΜΗΝ αναφερθείς σε φασαρίες που έγιναν για το άτομό του και φυσικά
ΜΗΝ του αναφέρεις κουβέντες άσχημες που ενδεχομένως έχουν ειπωθεί από τους γονείς σου για τον φίλο σου.
Αν κάνεις το λάθος και του τα πεις να ξέρεις ότι πολύ δύσκολα θα τους αγαπήσει.
Ο χρόνος θα κάνει τους γονείς σου πιο θετικούς.Θα δείς.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ,
ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΙ-ΠΟΤΕ. ΜΙΧΑΛΗ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΝΕΦΕΡΑ ΟΤΙ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΚΡΥΒΑ ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ, ΟΠΟΤΕ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΡΕΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΔΕΟΣ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΔΕΙΞΕ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΩΣ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΤΡΑΦΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΟΥ, ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΕΞΥΠΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΑΝ ΜΕ ΠΙΕΣΕΙ Ή ΔΕΙΞΕΙ ΑΠΕΧΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΚΕΝΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ. ΕΧΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ.
ΤΙ-ΠΟΤΕ ΟΣΑ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ. ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΑΜΕΣΑ, ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ? ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ. ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΕΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ΘΕΜΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΤΙ ΘΕΛΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ: ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ Ή ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ. ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΩ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ Ή ΜΑΤΑΙΑ ΕΛΠΙΖΩ?

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Σε καμία περίπτωση η απομάκρυνση από τους γονείς σου δεν είναι η λύση.
Να ξέρεις όμως ότι και ο φίλος σου έχει τα όρια του. Δέχεται μία επίθεση χωρίς να έχει κάνει ποτέ τίποτα. Κάποια στιγμή όταν τα πράγματα γίνουν πιο σοβαρά Θα αντιδράσει. Να θυμάσαι ότι πως ότι και κουβέντες να ανταλλάξεις εσύ με τους γονείς σου λίγο καιρό μετά δεν θα θυμάσαι τίποτα ακριβώς γιατί είναι γονείς σου. Ο φίλος σου όμως είναι ξένος με και θα τα θυμάται παντα. Σκέψου ότι μπορεί να γίνει άντρας σου! Προσπάθησε να διορθώσεις το λάθος σου και μη βάζεις το φίλο σου στο \"παιχνίδι\".
Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι είναι εφικτό να συμβιβάσεις τις καταστάσεις.
Όταν τον γνωρίσουν θα αλλάξουν άποψη. ʼλλωτε όλοι οι γονείς θέλουν για γαμπρό τους κάποιον που αγαπάει την κόρη τους. Απλώς δεν ξέρουν.
Ασε το χρόνο να λειτουργήσει υπέρ σου!

η απομάκρυνση είναι από το δικό σου ψυχικό κόσμο, να ξέρεις να βάζεις όρια. φυσικά οι γονείς είναι πάντα αγαπημένα πρόσωπα. μα τα όρια πρέπει να τα διαισθανόμαστε...
αυτά που λέει ο μιχάλης είναι πραγματικά πολύ σωστά.
δούλεψε μέσα σου την ανεξαρτησία, όσο μπορείς.

Mariza

Καλησπέρα και καλώς ήρθες στη παρέα μας

Ότι έγραψαν οι προηγούμενοι φίλοι με βρίσκει σύμφωνο εκτός ότι δε πρέπει να φύγεις από το σπίτι.
Το γεγονός ότι είσαι 26 και μένεις με τους γονείς σου λέει κάποια πράγματα για τη σχέση σου με τους γονείς σου...όχι απαραίτητα κακά...
Οι γονείς πολλές φορές νομιζουν ότι ξέρουν το καλό μας και προσπαθούν να μας χειραγωγήσουν δείχνοντας μας την ανασφάλεια και την έλειψη εμπιστοσύνης που νοιώθουν για μας...γεμίζοντας μας με ενοχές ...
Αυτό δε μας βοηθάει καθόλου να νοιώσουμε ασφαλείς και ότι έχουμε ένα στ\'ηρηγμα και το χειρότερο μας οδηγούν σε σπασμωδικές κινήσεις χωρίς να μπορούμε να δούμε καθαρά ακόμα και τη σχέση μας μια και οι κινήσεις μας γίνονται κάτω από ένα άβολο και ανασφαλές καθεστώς και περιβάλλον.
Μη συνδέεις τη σχέση σου με το παλικάρι με τη σχέση σου με τους γονείς σου. Είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα που το καθένα πρέπει να το αντιμετωπίσεις ξεχωριστά.
Θα πρότεινα όπως δήποτε να βρεις τρόπο να μείνεις μόνη σου όχι φεύγοντας από το σπίτι εξ αιτίας της διαμάχης με τους γονείς αλλά ως μια διαδικασία απογαλακτισμού από την ασφάλεια της οικογένειας και ανάληψης της ευθύνης της ζωής σου και πληρώνοντας φυσικά και το ανάλογο κόστος....
Προέχει να αλλάξουν οι ενέργειες μεταξύ εσένα και των γονιών σου και να οριοθετήσης τη σχέση σου μαζί τους κάτι που είναι δύσκολο αλλά όχι αδύνατον μένοντας στον ίδιο χώρο μετά από όλα αυτά...άσε που θα σε οδηγήσουν σε βιαστικές αποφάσεις και στα υπόλοιπα σου θέματα...
Πάρτο απόφαση ότι αυτοί οι άνθρωποι για τους δικούς τους λόγους που δεν είναι σκόπιμο να αναλύσουμε, δε πρόκειται να αλλάξουν στάση και άποψη για τον ιδανικό σύντροφο και για το μέλλον της πριγκήπισσάς τους...
Σημασία έχει εσύ πως νοιώθεις και τι σημαίνει για σένα αυτή η σχέση. Μαζί του θα είσαι μεθαύριο (αν είσαι) και όχι μαζί τους ...αυτός θα σε στηρίζει (αν το κάνει) και όχι οι γονείς που αποδεδειγμενα δε μπορούν να σου σταθούν σε ψυχολογικό επίπεδο πάντα...
Τα πάντα είπαμε πολλε΄ς φορές έχουν ένα κόστος ...
Αν είμαστε διατεθημένοι να το πληρώσουμε καλώς αλλιώς θα πρέπει να αρκεστούμε στο ψέμα και το συμβιμασμό αφήνοντας τους άλλους να καθορίζουν τη ζωή μας το μέλλον μας και τα συναισθήματά μας κατά συνέπεια...
Ελπίζω να μη θεωρηθώ σκληρός μαζί σου αλλά προτιμώ σ αυτή τη φάση και την ηλικία που είσαι να σου μιλήσω ειλικρινά...όπως το κάνω με όλους άλλωστε...

Φιλικότατα

Γιάννης

ΓΙΑΝΝΗ,

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΟΥ, ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ. ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΟΛΙΣ 5 ΜΗΝΕΣ, ΟΠΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΑΚΟΜΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ. ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΘΩ, ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑ ΜΕΣΟ ΜΙΣΘΟ. ΑΠΛΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ. ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝ ΠΩ ΟΤΙ ΜΕΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 15 ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ ΒΟΗΘΗΜΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΩΣΤΑ!
ΕΠΙΣΗΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ ΘΑ ΣΧΕΤΙΣΤΕΙ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΨΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΘΕΣ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ. ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ. ΑΠΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΦΕΡΘΩ ΟΣΟ ΠΙΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΤΟ ΘΕΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΗΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΚΑΠΩΣ ΚΑΛΑ.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΚΟΥΡΑΣΩ ΑΛΛΟ.
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Μαρίζα μου, εγώ πιστεύω ότι αν πραγματικά νομίζεις ότι η σχέση σου δεν είναι κάτι επιπόλαιο, αλλά κάτι που αξίζει και έχει βάθος στο χρόνο, - να κρατήσεις αναγκαστικά μια ουδέτερη στάση μέχρι οι γονείς σου να καταλάβουν ότι δεν κρίνεις επιφανειακά τα δρώμενα. Το σημαντικότερο είναι δε όταν περνάνε σε σκηνές από ότι λες υπερβολικού θεάτρου ( θα με πεθάνεις, καταστρέφεις τη ζωή σου, δεν σου αξίζει αυτός ο άνθρωπος ... κτλ) να μην τσακώνεσαι μαζί τους , αλλά αντίθετα να αποτραβιέσαι και να αφήνεις το θέμα στο φλου...μέχρι να μιλήσει ο χρόνος για όλα...

Όλγα μου και οι δύο πλευρές πιστεύω ότι την επιβαρύνουν τη δεδομένη στιγμή έτσι όπως το περνάει και γι αυτό και δε της είπα να πάει να μείνει με το φίλο της που θα ήταν μια πολύ καλή λύση μέχρι να ΄πατήσει στα πόδια της μόνη της.
Εγώ βέβαια δε θα έμενα στο σπίτι με τίποτα γιατί είναι οι ενέργειες τέτοιες τη δεδομένη στιγμή που πρέπει να αλλάξουν και για να αλλάξουν πρέπει να πείσει τους γονείς ότι μεγάλωσε και ότι αυτοί που της χάρισαν τη ζωή δε την ορίζουν κιόλας και ότι η ζωή της της ανήκει.
Οι άνθρωποι δεν εξετάζω το λόγο αλλά έτσι λειτουργούν και ειδικά σ αυτή τη φάση που \"τα παίζουν όλα\" δε πρόκειται να υπολογίσουν τη καρδιά και τη ψυχή της κοπέλας..οπότε η κοπέλα είναι εγκλωβισμένη με δύο μέτωπα,εξαντλημένη από τη χρόνια \"προφανώς\" χειραγώγηση των γονιών και ανήμπορη να λειτουργήσει για το συμφέρον της μέσα σ αυτό το κλίμα.
Γι αυτό και επιβάλλεται να φύγει έστω να μείνει σε κάποια φίλη για κάποιο διάστημα για να αλλάξει τις ενέργειες με τους γονείς και για να τα βρει και με τον εαυτό της πατώντας γερά στα πόδια της ....
Δεν είπα να κάνει πόλεμο με τους γονείς αλλά να κάνει μια συζήτηση από καρδιάς μαζί τους και να τους δηλώσει ωμά ότι δε τους νοιώθει δίπλα της και παρότι αυτοί θα ξαναπροσπαθήσουν να την ενοχοποιήσουν για να τη μπλοκάρουν και να τη καθηλώσουν κερδίζοντας πάλι τον έλεγχο αυτή θα τους αποδείξει ότι επειδή θέλει να διατηρήσει τη σχέση της μαζί τους το κάνει για να προστατέψει τόσο τη σχέση μαζί του όσο και τον εαυτό της..και μετά τα ξαναλέμε....

Καλησπέρα Γιάννη,

Όπως σου είπα και στο προηγούμενο μήνυμά μου, πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή μια κίνηση απομάκρυνσης από το σπίτι μου, θα συνδεθεί άμεσα με τη \"διαμάχη\" μας. Δεν νομμίζω ότι είναι αυτό το μήνυμα που θέλω να λάβουν. Θα πιστέψουν ότι τους τιμωρώ και ότι εγώ είμαι αυτή που απομακρύνεται από το σπίτι και από τους ίδιους.
Ίσως όλα θα έμοιαζαν πιο φυσιολογικά και αρμονικά αν πρώτα ερχόταν μια σχετική ισορροπία στις σχέσεις μας. Από την άλλη ξέρω ότι αυτό θα αργήσει πάρα πολύ να έρθει... Ίσως κι αυτό είναι ένας ακόμα λάθος χειρισμός από μέρους μου. Ίσως το καλύτερο θα ήταν πρώτα να κάνω το ξεκίνημα μόνη μου και μετά να ανακοινώσω τη σχέση μου. Η στιγμή που επέλεξα να το ανακοινώσω δεν ήταν τυχαία. Πίστευα (κακώς τελικά) ότι τώρα που βρήκα δουλειά και είμαι πιο ανεξάρτητη θα μπορούσαν να το δεχτούν πιο καλά... Όχι πιο καλά, απλά νόμιζα ότι θα έμπαιναν στη σκέψη \"Δεν μας αρέσει, αλλά δικιά της είναι η ζωή, αυτή είναι υπεύθυνη, ας φάει τα μούτρα της\".
Αλλά .......... ούτε καν πέρασε στιγμιαία από το μυαλό τους.
Ας μην ξαναρχίσω την κλάψα.
Ελπίζω να τα πούμε σύντομα, σε χαιρετώ

Κάνε αυτό που αισθάνεσαι ...

ʼλλωστε ποτέ δεν είναι αργά οπότε αν αργότερα νοιώσεις την ανάγκη να κάνεις κάτι κάντο τότε ...τώρα ούτως ή άλλως δεν έχεις και τη διάθεση να φτάσεις το μαχαίρι στο κόκαλο γιατί όπως καταλαβαίνω δεν είναι τόσο τραγική η κατάσταση που να μην αντέχεται και δεν είναι και κάτι καινούριο φαντάζομαι, απλά μη το αφήσεις έτσι . Προσπάθησε να βάζεις αυτό το θέμα σε ανύποπτο χρόνο με τους γονείς σου προσπαθώντας να αλλάξεις τις ενέργειες.Είναι πολύ σημαντικό να οριοθετηθείς και να καταλάβουν ότι είσαι ενήλικη και η ζωή σου ανήκει.
Δε θα βγεις μόνο εσύ κερδισμένη αλλά και αυτοί !
Καλή επιτυχία στη προσπάθειά σου !

Καλημέρα σε όλους,

Είμαι μέλος κάτι λιγότερο από ένα μήνα. Διαβάζω τα θέματα των άλλων μελών και πραγματικά νιώθω ότι το δικό μου \"πρόβλημα\" είναι ίσως από τα πιο ασήμαντα.
Υπάρχει κάτι κοινό όμως με τα προβλήματα πολλών άλλων μελών, ο υπερπροστατευτικός Έλληνας γονιός που πολλές φορές γίνεται και κομπλεξικός.

Αντιλαμβάνομαι ότι η πραγματικότητα και οι συνθήκες της ζωής μας γίνονται όλο και πιο δύσκολες, όλο και πιο απάνθρωπες, όλο και πιο επικίνδυνες. Αλλά....................; Τι μπορεί να γίνει; Να μπούμε σε μια γυάλα και να αφήσουμε τους άλλους να ζήσουν για μας για να μην πληγωθούμε;

Ο άλλος σταυρός που κουβαλάμε είναι το τι θα πει ο \"κόσμος\". Αν η επιλογή σου δεν είναι σύμφωνη με τα θέλω και τους κανόνες της κοινωνίας, δεν είσαι αποδεκτός. Καταλαβαίνω ότι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, που δύσκολα αναλύεται και τελικά οδηγεί σε αδιέξοδες συζητήσεις.

Αλλά πως μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος που προσπαθούν να τον πείσουν ότι η επιλογή του δεν είναι αποδεκτή από τον κοινωνικό περίγυρο;
Εγώ πάντως νιώθω μοναξιά. Μπορεί να μην έζησα την κατακραυγή του περίγυρου αλλά ζω την έντονη κριτική των γονιών μου, οι οποίοι μέσα σε όλα τα άλλα προσπαθούν να μου δημιουργήσουν μια ακόμα ενοχή, ότι είμαι 26 χρονών και ότι έχω αποτύχει στο να κάνω φίλους. Γιατί αν είχα πραγματικούς φίλους λένε, κάποιος από όλους αυτούς θα με είχε ταρακουνήσει και θα μου είχε πει ότι κάνω λάθος. Είμαι τόσο μόνη; Τόσο απελπιστικά μόνη;

Τότε γιατί ζω; Τότε τι πέτυχα μέχρι σήμερα;

Προφανώς τίποτα.

Μαρίζα ζήσε το τώρα και ασε τους άλλους. Ζήσε το μέχρι να καταλάβεις που οδηγεί και κάποια στιγμή οι δικοί σου θα καταλάβουν. Εξάλλου είναι πολύ νωρίς ακόμα να τους ανακοινώσεις κάτι επίσημο, οπότε δε θα πρέπει να αγχώνεσαι...Μπράβο στο φίλο σου που παλεύει για τη ζωή του, τον τιμά ιδιαίτερα και είναι πολύ θετικό για τη σχέση σας. Εγώ νομίζω ότι το γεγονός ότι βλέπεστε μόνο Σαβ/κο σας δένει πιο πολύ! Σίγουρα αυτή η κατάσταση με τους δικούς σου κάθε άλλο παρά ευχάριστη είναι αλλά θα το χωνέψουν κάποια στιμγή ειδικά αν γνωρίσουν κάποια στιγμή το παιδί και δουν ότι αξίζει. Στο κάτω κάτω είσαι πλέον μεγάλη και ανεξάρτητη οπότε δε μπορούν να σε...κλειδώσουν στο γυάλινο πύργο τους.

Γνώμη μου πάντως είναι να μη καταφύγετε σε θορυβώδεις καυγάδες. Μόλις η μαμά σου αρχίζει να \"χτυπιέται\" όπως λες, εσύ να παραμένεις ήρεμη και ψύχραιμη και να της εξηγείς με ωραίο τρόπο και λογικά επιχειρήματα τα θέλω σου. Μετά ήρεμα αποχώρησε.

όλα θα πάνε καλά, θα δεις...

Όσο για τους φίλους σίγουρα η παρουσία τους είναι απαραίτητη. Η φιλία κάνει τη ζωή μας ομορφότερη. ʼσχετα με το τι λένε οι γονείς σου, προσπάθησε να κάνεις φίλους γιατί το θες εσύ. Μη κλέινεσαι μόνο στη σχέση σου, τα οφέλη των πραγματικών φίλων είναι πολλαπλά.

Μαρίζα μου, το άν σε κάτι κάνεις λάθος θα στο δείξει ο χρόνος και μόνο αυτός! Μην ξεχνάς ότι οι γονείς που περνάνε στα πρώτα στάδια της τρίτης ηλικίας , εκφράζουν σχεδόν πάντα την συναισθηματική τους ανασφάλεια διαμέσου άμεσων ψυχολογικών εκβιασμών στα παιδιά τους και ιδιαίτερα σε αυτά που θεωρούν ότι παίζουν το ρόλο του προσωπικού τους στηρίγματος στα βαθιά γεράματα.Όλες αυτές οι σκηνές που σου κάνουν αυτό ακριβώς μου θυμίζουν! Αν ενδώσεις (που αυτό θέλουν) έχεις χάσει το παιχνίδι οριστικά! Προσπάθησε να αγνοήσεις τη στάση τους (ακόμα και αν σου λένε ότι θα τους πεθάνεις.........κλασσική ατάκα συναισθηματικού εκβιασμού της ηλικίας αυτής) και άσε το χρόνο να κυλίσει μέχρι να καταλάβουν ότι δεν παίζεις και ότι ο άνθρωπός σου είναι ο ιδανικός για σένα. Θέσε τα όριά σου , γιατί αυτά τεστάρουν τώρα με τα καμμώματά τους...Θα δεις ότι μετά όλα θα μπουν σε σειρά. Όταν πάλι κάνουν μπροστά σου θεατρινισμούς (ιδιαίτερα σχετικά με την υγεία τους) κάτι που είναι συχνό φαινόμενο αντίδρασης , πάρε αυστηρό ύφος και κάνε ότι παίρνεις τα επείγοντα για να τους βάλεις σε νοσοκομείο. Θα δεις προς έκπληξή σου ότι να σταματήσουν απότομα τις σκηνές και θα μαζευτούν ή θα σταματήσουν τη συζήτηση μαζί σου......