Πανικός φοβίες και σπουδές

Αν και με παρελθόν (αλλά και παρόν) σε διαταραχές πανικού, σε κοινωνική φοβία, όπως και σε μια πληθώρα άλλων φοβίων, ποτέ δεν σταμάτησα να συνεχίζω να κάνω την δουλειά μου (με οποιοδήποτε κόστος).

Τώρα, τον τελευταίο μήνα, βρίσκομαι μπροστά σε μια νέα πρόκληση. Διαβάζω για εξετάσεις, προσπαθώντας συγχρόνως να παλέψω με τα προβλήματα μου. Πρέπει να είμαι κλεισμένος στο σπίτι για αρκετές ώρες, πάνω από το βιβλίο. Δυστυχώς, τα προβλήματα αυτοσυγκέντρωσης έχουν εμφανιστεί, το άγχος έχει κορυφωθεί, δύσπνοια, κούραση, αδυναμία συνέχισης του διαβάσματος, φαύλος κύκλος....

Ήθελα να διαβάσω εμπειρίες και απόψεις, άλλων μελών του forum τα οποία ενώ αντιμετώπιζαν κάποιο πρόβλημα έπρεπε συγχρόνως να ολοκληρώσουν κάποιες σπουδές.

να σου πω κάτι να γελάσεις;
όταν είχα εξετάσεις, πήγαινα στην τουαλέττα πολλές φορές την ημέρα:P! τόσο φοβόμουνα!
περνώντας τα χρόνια, έβαλα ένα κόλπο στα σκαριά: βρήκα κάτι τελείως διαφορετικό να κάνω όταν είχα την αγωνία των εξετάσεων: κι όπως είμαι γυναίκα και μάλιστα ανοικοκύρευτη, βρήκα κάτι που να με απασχολεί όταν η αγωνία έφτανε στο αποκόρυφο, κάτι σωματικό, που να εκτωνόνομαι όχι ας πούμε πηγαίνοντας σινεμά, ή απλώς σταματώντας το διάβασμα. εγώ βρήκα το κέντημα! κένταγα σαν τρελή για μια ώρα ή και παραπάνω, και μετά, διάβαζα σκεπτόμενη (με ευχαρίστηση) τις ώρες που έχασα.
το πράγμα πήγε καλά πάντως, κι έχω τελειώσει τις βλακοσπουδές μου εδώ και χρόνια...

μπορείς όταν φοβάσαι να κοροϊδέψεις λίγο τον εαυτό σου, να τον σαρκάσεις; ίσως να μην είναι και άσχημη ιδέα, δεν ξέρω...

Τα πρώτια χρόνια των σπουδών μου δεν έκανα τίποτα άλλο εκτός από αυτό που ήταν \"υποχρεωτικό\" (παραδείγματος χάρη τα εργαστήρια - αν και κατά τη διάρκεια των εργαστηρίων δεν ήταν λίγες οι φορές που με είχαν πιάσει κρίσεις πανικού, αυτό το υποχρεωτικό με έκανε να το αντέχω). Έτσι μιας και δεν ασχολιόμουν καθόλου, δεν πήγαινα καν στη σχολή είχα αφήσει πάρα πολλά μαθήματα, όταν το πήρα απόφαση ότι πρέπει να τελειώσω άρχισα να διαβάζω, δεν είχα ποτέ ιδιαίτερο άγχος, γιατί έπαιρνα και αρκετό xanax (περίπου 2 mg ημερισίως). Το καλύτερο που πιστεύω ότι έχεις να κάνεις είναι να βρεις μια χρυσή τομή ανάμεσα σε αυτά που νιώθεις και σε αυτά που πρέπει να κάνεις, με ένα καλό πρόγραμμα (και όχι τόσο απόλυτο πάντοτε ώστε να σε αγχώνει) μπορείς να τα καταφέρεις.

Gus1973 σε καταλαβαίνω γιατί έχω περάσει τα ίδια: σχολείο, πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακό, δουλειά (εκπαίδευση), εξεταστικές, εργασίες, παρουσιάσεις... Όλα εξαιρετικά αγχωτικά και ειδικά για εμάς...

Κι εγώ βίωνα το άγχος μου κλεισμένη μέσα στο σπίτι. Αυτό που κατάλαβα τα τελευταία χρόνια πως με ωφελεί ιδιαίτερα είναι το περπάτημα (μόνη ή με παρέα) στα μαγαζιά ή γενικά στην πόλη. Πολλοί λένε πως και η γυμναστική σε εκτονώνει (δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα). Επίσης το να εξωτερικεύεις το άγχος σου, μιλώντας με άτομα που κάνουν τον ίδιο αγώνα με εσένα στις εξετάσεις νιώθεις ότι δεν είσαι ο μόνος που αγχώνεσαι και ότι έχεις άτομα που περνούν τα ίδια με σένα, ακόμα κι αν δεν αντιμετωπίζουν τις κρίσεις πανικού...

Να σκέφτεσαι κάτι το οποίο δεν το λέω παρηγορητικά, είναι η αλήθεια και το πιστεύω: τα έχεις καταφέρει τόσες φορές, είναι και αυτό κάτι δύσκολο που με την ίδια δύναμη και πίστη θα το καταφέρεις, είμαι σίγουρη!

Σας ευχαριστώ παιδιά για τις συμβουλές σας και για το θάρρος που μου δίνετε!!! Να είστε καλά.