κοινωνικη αποδοχη :(

απο μικρος ο κοσμος δεν με αποδεχεται., δεν με θελει στην παρεα του. γιατι; κωλοπαιδο δεν ειμαι ουτε πειραζω τους αλλους. αυτοι να αυτοκτονησουν οχι εμεις

θελω να πω ειμαι πολυ απογοητευμενος απο ολο αυτο το κουκλοθεατρο και την υποκρισια... αισχος. και την ντουντουκα να επαιρνα και να φωναζα "το ανθρωπινο ειδος βρισκεται υπο απειλη εξαφανισης" δεν θα αντιδρουσε κανενας :(

Καλησπέρα insect.:)
Όλοι μας θέλουμε που και που μία ντουντούκα,δε νομίζεις;
Aλλά φοβάμαι πως όταν φωνάξουμε"είμαι μαλάκααας"(σαν τη γνωστή σκηνή σε μία ταινία)κάποιος θα μας ανταπαντήσει"δεν είσαι ο μόνοοοος"(πάλι σαν τη γνωστή ταινία).
Όταν λες πως από μικρό δεν σε αποδεχόταν ο κόσμος,τι εννοείς;Τι θυμάσαι ως ένδειξη μη αποδοχής από το περιβάλλον σου;

insect,

Το χουμε ξανασυζητήσει. Το χεις ξανανοίξει το θέμα, γιατί σε καίει.
Έχω και γω περάσει παρόμοιες καταστάσεις και σε καταλαβαίνω.
Η μη αποδοχή είναι σα να σε νεκρώνει, σα να παθαίνεις ασφυξία.
Άμα δεν εκπέμπεις στα ίδια μήκη κύματος με τους άλλους, όσο χρυσός άνθρωπος και να κανείς, τον βάζουν στο περιθώριο. Τον καταδικάζουν στη μοναξιά.
Είναι το να φτάνεις στο σημείο να νοιώθεις μίσος, οίκτο και να θέλεις να εκδικηθείς όσους σου συμπεριφέρθηκαν έτσι.Που δε σου έδωσαν την ευκαιρία να εκφραστείς και να σε αποδεκτούν έστω με τις ιδιαιτερότητες τους.
Τουλάχιστον ΠΟΤΕ μη τους δίνεις την ευκαιρία να σε εκμεταλλευτούν ή να σε εξευτελίσουν.

Καλημέρα,

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Ναι στο θεμα φιλων παρεας ειμαι απο μικρος στην απεξω. εχουν στο μυαλο τους ακομα την εικονα ενος περιθωριοποιημενου, ησυχου και μαλακα που δεν πειραζει κανεναν. ετσι εγινε π[ολλες φορες το θυμα κοροιδειας και του κλασσικου θαψιματος... δηλαδη μολις εφευγα απο την παρεα να επεφτε το θαψιμο. καλα εννοειται πως αυτο ισχυει σχεδον με ολους, οι παρεες παντα βρισκουν καποιον να θαβουν και επειδη εχω συμμετασχει και εγω σε τετοιου ειδους πανηγυρια δεν ειμαι ουτε γω αθωωος στο εθνικο μας σπορ. παρολα αυτα οταν περναμε εκτεταμενη περιοδος θλιψης και αδυναμιας ειναι σαν να προσπαθουμε με νυχιθα και μ δοντια να μην μεινουμε στην απεξω απο τα κοινωνικα δρωμενα. τεσπα, δεν λεω πως ο κοσμος ειναι καλος η κακος αλλα οτι οποιος εχει την ευκαιρια να θαψει θα το κανει γιατι με τετοια μυαλα εχουμε μεγαλωσει ολοι σαν κατι παρακμιακες χωρες στα ηθη παρολο ακμαζομενες στην τεχνολογια το ομαδικο μυαλο ειναι μια αφορμη για να νιωθουν και οι αχρηστοι του κοσμου αυτου δυνατοι. Λιγους φιλους ευτυχως εχω, δεν θα μπορουσα να τους κανω ολους φιλους, γνωστους πολλους εχω αλλα η αληθεια ειναι οτι το πολυ φιλοσοφειν φερνει ως αποτελεσμα το γραψαρχιδειν, αν και δεν αμφιβαλλω πως μπορει τελικα να ισχυει το πολυ γραψαρχιδειν φερνει το φιλοσοφειν. Καλημερα και παλι.

insect,

γιατι πιστευεις οτι απο μικρο δεν σε αποδεχονταν ο κοσμος? σε ποιους αναφερεσαι? σε παιδακια αλλα, οταν ησουν κι εσυ μικρο παιδι? σε γονεις? συγγενεις?

λες ακομα οτι ξερεις οτι κανεις δεν ειναι αποδεκτος απο ολο τον κοσμο.αφου το ξερεις, γιατι σε ενοχλει? αναρωτιεμαι, γιατι οπως λες εχεις φιλους,ετσι δεν ειναι? Θα ηθελες αυτοι να ειναι περισσοτεροι ας πουμε?

δεν ξερω αν θα ηθελα να ηταν περισσοεροι οι φιλοι απλα εχω καταλαβει πως τα εχω κανει θαλασσα. φτανω στο σημειο να μου φταινε ολα και ολοι. τεσπα επιλογη μου ηταν να απεχω απο το πολυ παιχνιδι. λαθος μου που εκανα εγγραφη σε φορουμ ψυχολογιας αφου ο κοσμος με ενα απλο κλικ μαθαινει τα παντα γηια μενα και στο πρωτο στραβο που θα γραψω με απορριπτει. ανταγωνισμος ψυχων. μερικοι κανουν το παν για να αποκτησουν φημη εγω εκανα το παν για να εχω μια ηρεμη ζωη και να μπορω να υπερασπιστω εαυτον. απο ενα σημειο και μετα σου μενει πικρα και ελαχιστη διαθεση για εκθεση.

Πρωτα απολα Πιστεβω οτι πρεπει να αποδεχτουμε τους εαφτου μας οπως ειναι στο 100%.μετα απο αυτο ιδικα αν εχεις περασει την ιλικια των 25 περιπου , ελαχιστα σε νοιαζει αν σε αποδεχοντε οι αλλοι η οχι... και αν δεν σε αποδεχοντε αφτοι εχουν το προβλημα που αντι να σε αγγαλιασουν κ να σε βαλουν στιν παρεα τους οποσ εισαι και να δουν τα θετικα σου προφασιζοντε λογους να μην σε θελουν για να ευχαριστισουν τις ανομαλες τουσ πεπι8ισεις τους... γραφτους μαν..
"νομος"... οταν εισαι μονος γινεσαι στοχος...

Να σαι ο εαυτός σου, να κάνεις αυτά που θέλει η συνείδηση, αυτά που σε γεμίζουν και να μην ανέχεατι την εκμετάλλευση και την κοροϊδία των άλλων, ούτε να ψάχνεις τρόπους για να γίνεις αρεστός στους άλλους προσπιούμενος.
Το ξέρω δύσκολο πράγμα το συναίσθημα της απόρριψης.
Έστω και λίγους καλούς φίλους θα βρεις, φτάνει αν μην κλείνεσαι στον εαυτό σου και να χάνονται οι ευκαιρίες.