ΕΧΩ ΑΠΕΛΠΙΣΤΕΙ ΠΙΑ

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ...
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ...ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΥΤΕ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΠΑΡΕΞΗΓΩ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΤΛ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ..

ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΘΩ ΕΧΩ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΛΕΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΙΣΩΣ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ ΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΩΟΡΡΗΞΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ...ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΑ...ΑΥΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕ 2 ΜΕ 3 ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ...ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ...ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΧΑΡΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ...ΑΠΑΘΕΙΑ..ΠΡΟΣΠΟΙΟΥ� �ΑΙ ΟΤΑΝ ΓΕΛΑΩ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΙ ΓΕΛΟΥΝ Π.Χ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ "ΖΗΛΕΙΑ" ΓΙΑΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟΣΟ "ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ" ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΕΒΑΙΑ..
ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ "ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΑ...ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ...ΤΙ ΕΧΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΣΤΑΘΕΡΟ ΨΥΧΙΣΜΟ?"
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ? HELP...

Quote:

---

Originally Posted by athens1404

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ...
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ...ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΥΤΕ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΠΑΡΕΞΗΓΩ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΤΛ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ..

ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΘΩ ΕΧΩ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΛΕΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΙΣΩΣ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ ΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΩΟΡΡΗΞΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ...ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΑ...ΑΥΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕ 2 ΜΕ 3 ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ...ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ...ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΧΑΡΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ...ΑΠΑΘΕΙΑ..ΠΡΟΣΠΟΙΟΥ� �ΑΙ ΟΤΑΝ ΓΕΛΑΩ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΙ ΓΕΛΟΥΝ Π.Χ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ "ΖΗΛΕΙΑ" ΓΙΑΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟΣΟ "ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ" ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΕΒΑΙΑ..
ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ "ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΑ...ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ...ΤΙ ΕΧΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΣΤΑΘΕΡΟ ΨΥΧΙΣΜΟ?"
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝΗΣΥΧΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ? HELP...

---

γιατι στο αρχικο μου ποστ δεν φαινεται ολο το μηνυμα? χμ

Δοκίμασες να πας σε ψυχοθεραπευτή κουκλίτσα; Τα χάπια δεν θα σου κάνουν τπτ το θέμα είναι να βρεις τι είναι αυτό που σε τρώει. Εγώ να σου πω ξεκίνησα να πηγαίνω και νομίζω μου κάνει καλό. Μιλάς με έναν άνθρωπο ας τον πληρώνεις αλλά αν βρεις τον κατάλληλο ψυχοθεραπευτή ηρεμείς με αυτά που σου λέει αν βέβαια καταφέρεις να τα αποδεχτείς. Πλέον τις 3 μέρες της βδομάδας ησυχάζω έστω αλλά δυστυχώς απ' όσο βλέπω το περιβάλλον κι οι φίλοι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο... Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο να έχεις κοντά σου κόσμο ή να μην έχεις; Όλα θα πάνε καλά όμως να το ξέρεις!!! Απλά ψάξε το!

* Εγώ σε καταλαβαίνω και να ξέρεις πως όλοι όσοι το περνάνε ή το πέρασαν σε καταλαβαίνουν! Αν αισθάνεσαι άνετα εδώ να ξεφορτώνεις και να μιλάς αν σου κάνει καλό πάντα δεν είμαι ειδικός. Σε καταλαβαίνω όμως απόλυτα. Ο μόνος που θα καταφέρει ώστοσο να σε αγγίξει πραγματικά είναι ένας καλός Ψυχοθεραπευτής. Δυστυχώς η οικογένεια αν όχι πάντα που πάντα είναι, πολλές φορές το χειρίζεται ΤΕΛΕΙΩΣ λάθος το θέμα! Δεν πρέπει να τους κακίζουμε όμως όποιος είναι έξω από αυτό δεν θα σε καταλάβει ΠΟΤΕ!! Ακόμα και η ίδια όταν βγαίνεις και το ξεχάσεις θα απορείς πως επέτρεψες να ζεις σε κάτι τέτοιο και θα σκέφτεσαι ίσως πως δεν ήταν απίστευτα τα πράγματα αλλά εσύ θεωρούσες πως ήταν.

σε ευχαριστώ για την απάντηση σου..στο τέλος του πόστ έλεγα οτι προσποιούμαι στους γύρω πως είμαι καλά, γελάω μιλάω... γιατι οσο και αν ακούγεται "περίεργο" ντρέπομαι που είμαι έτσι..Στο γραφείο οι συνάδελφοί μου γελούν, σχολίαζουν και εγω τους κοιτάζω με "ζήλεια" (καλά να είναι οι άνθρωποι) προσπαθώ να ξεχνιέμαι με συζητήσεις αλλά δνε τα καταφέρνω...ΗΕLP...
Γάτε τι ακριβώς εννοείς "και θα σκέφτεσαι ίσως πως δεν ήταν απίστευτα τα πράγματα αλλά εσύ θεωρούσες πως ήταν" ?
Και πάλι ευχαριστώ για την απάντηση τα λόγια ανθρώπων που έχουν περάσει κάτι τέτοιο είναι πολυ ανακουφιστικά

Αγαπητή φίλη καλησπέρα. Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να ξεφύγω ακόμα αλλά μόλις ξεκίνησα να το πολεμώ.. Δεν ξέρω που θα μας βγάλει σίγουρα όμως θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Σε κάποιες φάσεις ως δια μαγείας σε εμένα εξαφανίζεται και γεμίζω αισιοδοξία. Σε εκείνες τις φάσεις καταλαβαίνω πως εγώ ήμουν ο υπερβολικός και όχι οι σκέψεις ή οι καταστάσεις. Σίγουρα αυτό θα το διαπιστώσεις και εσύ σε λίγο καιρό. Αυτό εννοούσα στη φράση μου.

Αυτό που έχεις που λες πως ζηλεύεις το έχω κι εγώ. Πστεύω πως κατά βάθος είναι αίσθημα ενοχής που δεν μπορούμε να καταφέρνουμε να είμαστε αυτό που θέλουμε να είμαστε. Η Ψυχοθεραπεία είμαι σίγουρος πως θα σε βοηθήσει. Κάνω γνωσιακή-συμπεριφορική και είμαι λίγο καλύτερα. Δυστυχώς με τάραξε όμως ένας γνωστός και εδώ και 2 μέρες είμαι πάλι πολύ άσχημα. :( Αυτός είναι και ο λόγος που σου λέω πως το περιβάλλον παίζει τεράστιο ρόλο! Σε κάποιες φάσεις δεν ξέρω αν είναι καλύτερο να μιλάω ή να προσπαθώ να είμαι σε παρέα ή να ανοίξω την πόρτα και να εξαφανιστώ!

Ήθελα να ξέρεις πως περνώ τις μέρες με κατάθλιψη πιο γελαστά παρά ποτέ. Η προσπάθεια να μη γίνω αντιληπτή από τους συναδέλφους κυρίως, με εξουθενώνει, μου προκαλεί περισσότερη κατάθλιψη νομίζω.
Ξέρω τι περνάς και ξέρω πόση μοναξιά έχει όλη η ιστορία. Ελπίζω να μην έρθουν στιγμές που μέσα από τα γέλια θα σου τρέχουν δάκρυα απελπισίας. Ελπίζω να μάθεις να αποδέχεσαι τον εαυτό σου και την κατάθλιψή σου. Η παραδοχή είναι κι αυτή μια νίκη, ένα βήμα προς το καλύτερο. Έχει δρόμο ακόμα, μην το βάλεις κάτω, μη συγχωρείς πάντα όσους δεν καταλαβαίνουν, κουράγιο.

{ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΥΤΕ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΠΑΡΕΞΗΓΩ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΤΛ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ..}<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<< <<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<ενα πραγμα ειναι οτι οντως καποιος που δεν τα περναει αυτα ειναι δυσκολο να καταλαβει,,,,,, ενα Αλλο ειναι οτι εσυ μεσα στην απολυτη ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΣΟΥ τον 'αθωώνεις' ,ελαφρα τη καρδια !, ..........______________ Δεν ειναι απαραιτητο νομιζω , ο/η συντροφος να εχει περασει ακριβως τα ιδια , για να εκτιμησει , να συμπονεσει και να συμπαρασταθει στον ανθρωπο του,ειναι κατι που πρεπει να τοχει, και πηγαζει απ τη γενικοτερη ικανοτητα του να αγαπαει και να ανταποκρινεται σ αυτον το ρολο του !,,,,,,,,,,,γιατι δεν τον ΠΑΡΕΞΗΓΕΙς ; να τον παρεξηγήσεις,,, επειδη αυτος ειναι ο ποιο διπλα σου,,,, και ενω εσυ δηλωνεις οτι δεν μπορεις να αντλησεις χαρα απο πουθενα ..... ......μα απο που να αρχισεις να ψαχνεις για αυτο ; απ τον γειτονα ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

γάτε (περίεργο να σε αποκαλώ ετσι) narnia και path σας ευχαριστώ τόοοοοσο πολύ για τις απαντήσεις σας...να είστε καλά παιδιά και ελπίζω για όλους μας να έρθουν καλύτερες μέρες ψυχικά και όχι μόνο...narnia μου φαίνεται τόοσο περίεργο που κάποιος άλλος ανθρωπος νιώθει το ίδιο μέ έμενα...γελάμε στους πάντες και μέσα μας η ψυχή μας κλάιει...γιατί ρε γαμώτο?? path νομίζω πως έχεις δίκιο σε αυτα που λές (ετσι όπως τα λές φαίνεσαι ανθρωπος δυναμικός και με χιούμορ αυτό θα σε πάει μπροστά)...
τι θα γίνει με εμάς όλους ρε παιδιά σκέφτομαι το μέλλον και με φοβίζει...φοβάμαι πως κάποια στιγμή θα τρελαθώ...φοβάμαι πως η ζωή μου θα περάσει γρήγορα και θα έρθω κοντά στον θάνατο (μπρρρ τι λέω βραδιάτικα παναγίτσα μου) και τότε πως θα είμαι ψυχολογικά θα καταρεύσω τελείως? σκέφτομαι το παιδάκι μου τώρα είναι ενάμισι έτους και δεν καταλαβαίνει αλλά αργότερα θα μεγαλώνει με μία μαμά με κατάθλιψη? οπως συνέβη και με εμένα? η μάμά μου έπασχε απο αγχώδη κατάθλιψη τώρα είναι καλά βέβαια...
νιώθω ώρες ώρες πως έμεις οι άνθρωποι είμαστε σάν ζωάκια γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, ζευγαρώνουμε και μετά τέλος...και όμως μέσα μου βαθειά μια πολύ μακρίνή φωνή μου λέει πως δεν είναι τα πράγματα έτσι...πως ο άνθρωπος δεν έιναι ζώο, πως έχει πνέυμα και ψυχή, πως η υπαρξή του έχει νόημα...πολυ μάκριά πρέπει να είναι αυτή η φωνή όμως ρε παιδί μου...χιχι,
φιλάκια σε όλους

{και όμως μέσα μου βαθειά μια πολύ μακρίνή φωνή μου λέει πως δεν είναι τα πράγματα έτσι...πως ο άνθρωπος δεν έιναι ζώο, πως έχει πνέυμα και ψυχή, πως η υπαρξή του έχει νόημα...πολυ μάκριά πρέπει να είναι αυτή η φωνή όμως ρε παιδί μου...}<<<<____________________________________ ___________________<<<<απο σενα εξαρταται τοτε να αφουγκραστεις αυτη την φωνουλα μεσα σου,,, ,,,αν σου δινει ελπιδα και νοημα , να προσηλωθεις στα νεύματά της , να απομακρυνεις τον αγονο φοβο απο κοντα σου,,,,,,,,Και αν ειναι μακρυα-οπως λες- να κανεις 'ησυχια' οταν σου 'μιλαει' , για να την ακους καθαροτερα , η να χρησιμοποιεις τεχνικα μεσα ,οπως αυτο εδω το φορουμ, για να επικοινωνεις με αλλους που προσπαθουν κι αυτοι να κανουν το ιδιο ................