ΕΝΑ ΗΣΥΧΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΜΕ ΑΝΗΣΥΧΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Τελευταια στιγμη θυμηθηκα το ραντεβου με τον ψυχοτετοιο.Δεν τον υποβιβαζω.Δεν τον περιφρονω.Απλα προτιμαω να τον λεω ετσι.Ειναι μια χαρα ανθρωπος, σοβαρος, αξιοπρεπης, και πιστευω κανει καλα τη δουλεια του.Απο κει και περα, μεχρι σε ενα σημειο μπορει να με βοηθησει.Ετσι ειναι δυστυχως αυτα τα θεματα.Πρεπει και εσυ ο ιδιος να θελησεις και να αποφασισεις να βοηθησεις τον ευατο σου με διαφορους τροπους.Δεν υπαρχει συγκεκριμενη λυση.Δεν ειναι απλα τα πραγματα, ουτε πυρετος ειναι, ουτε σωματικο τραυμα.Απο την αλλη, δεν ειναι και τοσο περιπλοκα οσο νομιζουμε.

-Εχω καταλαβει τι πρεπει να κανω για να το ξεπερασω, αλλα δισταζω να το κανω.Δε θελω να χαλασω τη μερα μου και τη διαθεση μου.Γιατι ξερω οτι αυτο θα συμβει.
-Ετσι ομως αυτο συνεχιζει να υπαρχει και να σε ταλαιπωρει και δε σε αφηνει τελικα να κανεις τη ζωη σου και αναγκαζεσαι να ερχεσαι σε μενα.
-Το ξερω αλλα...σκεφτομαι βραχυπροθεσμα.
-Ειναι ανθρωπινο αυτο.Οταν νιωσει καποιος φαγουρα το πρωτο πραγμα που θα κανει ειναι να ξυστει.Οσο ομως ξυνεται, η φαγουρα συνεχιζει να υπαρχει και γινεται πιο εντονη.

Αυτο το παραδειγμα μου το λεει παντα ο ψυχοτετοιος.Αυτο πρεπει να κανω φαινεται.Να αφησω την φαγουρα να με ταλαιπωρει μεχρι που θα φυγει οριστικα.Αλλα πως να το κανω;

-Ειμαι σε μια φαση της ζωης μου που δε θελω ενας ψυχαναγκασμος να μου χαλαει τη μερα μου.
-Ε ας τη χαλασει.Και τι εγινε; Ποσο θα κρατησει αυτο;
-Θα κρατησει αρκετη ωρα, θα μου χαλασει η μερα.Ξερω οτι μετα την επομενη μερα μπορει να εχει ξεχαστει αλλα...εχω τοσα να κανω στη διαρκεια μιας μερας, εχω τους φιλους μου, τα χομπι μου, τη σχολη.
-Ειναι χειροτερο να σου χαλασει μια μερα, ή ειναι χειροτερο που εδω και τοσο καιρο σε ταλαιπωρει αυτο το πραγμα;

Ισως τελικα η λυση ειναι να σκεφτομαστε μακρυπροθεσμα.Να θυσιαζουμε το παρον για ενα καλο μελλον.Για ενα μελλον στο οποιο θα εχουμε απαλλαγει απο τα ασχημα του παροντος, που τοτε θα εχει γινει παρελθον.
Συμφωνησαμε να κανουμε κατι, ωστε σιγα σιγα να μπορεσω να το σταματησω αυτο.Ειναι μια καλη ιδεα και ημουν εγω που την προτεινα.Να ελεγχω αυτο που βλεπω για λιγα δευτερολεπτα, και μετα να το πεταω.Εκεινος λεει να το πεταω ακομα κι αν δεν εχω βεβαιωθει τι ηταν αυτο, αλλα αυτο δεν ξερω αν μπορω να το κανω.
Του μιλησα και για το θεμα με το πλυσιμο των χεριων.

-Πλενω πολυ συχνα τα χερια μου.
-Ποσο συχνα;
-Μπορει και 10 φορες τη μερα.Καθε φορα που νιωθω οτι τα χερια μου ειναι βρωμικα, παω και τα πλενω.Δε θελω να αγγιζω τα αντικειμενα αν ξερω οτι τα χερια μου δεν ειναι εντελως καθαρα.Φοβαμαι να τα αγγιξω.Εχω γινει μυγιαγγιχτος.

Η συζητηση πηγε στην τελειομανια.

-Παντα ημουν τελειομανης.Απο το σχολειο.Μου αρεσει η ταξη, η οργανωση.Τα αντιθετα δεν τα αντεχω, την αταξια και την ανοργανωσια.Ειναι ο χαρακτηρας μου ετσι.Μηπως πρεπει να το παρω αποφαση και να παψω να ειμαι τελειομανης; Μηπως αυτο ειναι το προβλημα; Μηπως πρεπει να μαθω να ζω ετσι; Να συμβιβαστω οτι στη ζωη μου θα υπαρχει η αταξια, η ανοργανωσια; Μηπως να παω κοντρα σε αυτο που ειμαι, στη φυση μου;
-Αυτο που λες ειναι στοιχειο διπολικου χαρακτηρα.Απο το ενα ακρο στο αλλο.Η θα ζεις στην απολυτη ταξη ή στο απολυτο χαος.
-Ισως πρεπει να βρω μια μεση κατασταση.

Το ιδιο μου ειπε και η μαμα.Καθομουν και σκεφτομουν για ολα αυτα.Και μαλλον πρεπει να σκεφτω ακομα περισσοτερο.Το καλυτερο ομως ειναι καποια πραγματα να τα δω στην πραξη.Δεν ειμαι υπερ της θεωριας, ουτε ειμαι υπερ της πραξης.Ειμαι υπερ του συνδυασμου θεωριας και πραξης.Θελω να ζησω πραγματα, να εχω νεες εμπειριες, να κανω νεες γνωριμιες.Θα ηθελα να γνωρισω ατομα που εχουν το ιδιο θεμα με μενα, ειτε το βιωνουν τωρα, ειτε το εχουν ξεπερασει.Αυτο θα με βοηθουσε πολυ και το ειπα και στον ψυχοτετοιο.Μου λεει πως ειναι καλη ιδεα αλλα ισως αυτα τα ατομα να μη θελουν να μοιραστουν αυτο το θεμα με αλλους.Γιατι ομως; Οταν μοιραζομαστε τα προβληματα μας με αλλους, αυτο μας βοηθαει. Σεβαστο βεβαια καποιος να μη θελει να το κανει.

Γυρνωντας σπιτι, ειχε βραδυασει.Δεν ειχε κοσμο στους δρομους.Λες και ειχε ερημωσει ο τοπος.Μα που πηγαν ολοι; Τους χτυπησε η κριση και καθονται ολοι μεσα; Γιατι τοση ησυχια; Πηγα απο ενα στενο που δεν ειχα ξαναπαει.Μου αρεσω να ανακαλυπτω νεα μονοπατια...Ηταν ενα μυστηριωδες απογευμα με πανσεληνο...

http://anisixos.blogspot.com/2010/11/blog-post_19.html

ωραιο κειμενο στεφανε! :)