ΒΑΡΕΘΗΚΑ.ΑΠΛΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΑ ΙΔΙΑ Κ ΤΑ ΙΔΙΑ

Απο μικρη ειχα απο πισω μου 2 γονεις υπερπροστατευτικους.μεχρι κ τωρα στα 22 μου.σε ολα να θελουν να αποφασιζουν για μενα,ειδικα η μητερα μου.αλλαξα σχολειο λογω μετακομισης στα 10 μου κ ηταν ενα δυσκολο διαστημα για μενα,ειχα πανω μου για χρονια τη ρετσινια της καινουριας κ του φυτου που διαβαζε επιμελως(ασχετα που στο χαρ/ρα μονο φυτο δεν υπηρξα ποτε,απλα ημουν υπευθυνη).μεγαλωσα τελειωσα το λυκειο περασα στην πολη μου κ συνεχισα να μενω με τους γονεις μου.οι σχεσεις μου με φιλες οτι να ναι..η μια πιο χειροτερη απο την αλλη,κ ολες σχεδον να προσπαθουν να μου φανε το αγορι μου,στην γ ταξη του λυκειου η μια,κ πριν 2 1,5 χρονο η αλλη.κ τις 2 τις θεωρουσα αδερφες μου.απο τοτε πονεσα πολυ αλλα διεγραψα την λεξη φιλια για μενα.πλεον μονο γνωστες εχω ουτε μια φιλη,εχω σκληραγωγηθει απιστευτα σε αυτο το θεμα κ τα βγαζω περα μονη μου.ενα διαστημα με θυμαμαι να περναω καλα,πριν 2,5 χρονια οταν διασκεδαζα σαν φοιτητρια κ ειχα φιλες (ΤΟΤΕ) βγαιναμε πηγαιναμε διακοπες γνωριζα κοσμο με φλερταραν φλερταρα ενιωθα υπεροχα(αν εξαιρεσουμε τους περιορισμους των γονιων μου που σταδιακα ξελασκαραν λιγο πλεον πχ τι ωρα θα γυρναω σπιτι να μη κοιμαμαι εξω κλπ).ειχα βγει απο μια σχεση 1,5 χρονου κ περνουσα τελεια,απο δικη μου επιλογη.με τους αντρες ποτε δεν ειχα θεμα ουτε δυσκολια στο να μιλαω να φερομαι ωραια να προσελκυω ενδιαφερον κλπ. μεχρι κ πριν 1χρονο γνωρισα ενα παιδι το οποιο ναι μεν με αγαπαει κ ολα τα σχετικα ομως με πιεσε πολυ στο πρωτο διαστημα.να μη κανω το ενα να μη κανω το αλλο κλπ,οπως κ το οτι δεν μου χρειαζοταν φιλες γιατι ειχαμε ο ενας τον αλλο...δεν ειχε εμπειρια σε σοβαρη σχεση κ αντιδρουσε ετσι απο ανασφαλεια νομιζω.τοτε ημουν ερωτευμενη,τυφλη θα ελεγα κ τον ακουγα.μετα απο καποιο καιρο ομως δεν το αντεξα αλλο κ του μιλησα ισια..χωρισαμε για κατι μερες αλλα τα ξαναβρηκαμε ειπα να του δωσω μια 2η ευκαιρια γιατι επεμενε απιστευτα οτι θα αλλαξει κ οτι ειχε μετανιωσει κ εγω ενιωθα μονη,εξαλλου ηταν κ ο μονος που ειχα διπλα μου τοσο πολυ...τωρα πια εχει οντως αλλαξει σε πολλα ομως,το ειπε κ το εκανε κ το εκτιμω βαθια...ΑΛΛΑ...ΕΓΩ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΑΡΧΙΖΩ Κ ΒΑΡΙΕΜΑΙ.Κ ΓΕΝΙΚΑ ΒΑΡΙΕΜΑΙ.ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΦΙΛΩΝ ΟΛΑ ΟΛΑ..θελω να αλλαξει η ζωη μου...θελω να φυγω απο εδω...και ζω με αυτο το ονειρο, περιμενω να τελειωσω τη σχολη μου για να μπορεσω να φυγω..(δινει τη δυνατοτητα η σχολη μου αν προσπαθησω κ παραπερα μετα τις σπουδες)παντα με ελκυαν τα ταξιδια οι αλλοι κοσμοι γενικα μεγαλα πρωτογνωρα πραγματα...σαν ανθρωπος δεν φοβαμαι το καινουριο γενικα κ εχω θαρρος...
το μονο πραγμα που θυμαμαι για μενα ειναι ΔΙΑΒΑΣΜΑ,ΕΡΩΤΕΣ ΠΟΥ ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΚΑΤΕΛΗΓΑΝ ΣΕ ΠΟΝΟ,ΝΑ ΧΑΝΩ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΜΙΑ ΜΙΑ, Κ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΑΠΟ ΓΟΝΕΙΣ...
ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ 22 ΧΡ Κ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΣΑΝ 40?
ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ?
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ?
ηθελα πολυ να δινω αγαπη στους γυρω κ χαμογελα..ΚΑΙ ΕΤΡΩΓΑ ΧΩΜΑ..παντα ηθελα να ζω τη ζωη με τρελα..με θυμαμαι καποτε χαμογελαστη κ θεοτρελη να περναω καλα...
ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΤΣΙ?
ουτε με τη σχεση μου δεν ξερω τι να κανω..ξερω μονο πως δεν ισχυει για εμας το ''ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ'' γιατι δεν το νιωθω..
HELP ME...PLEASE...ΜΙΛΗΣΤΕ ΜΟΥ,ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΚΑΤΙ...ΓΙΑΤΙ ΕΝΑ ΦΙΛΟ Η ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΟΛΕΣ ΜΕ ΓΡΑΨΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΟΥΝ ΤΟ Μ***Ι ΤΟΥΣ..ΟΥΤΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΣΟ Κ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΝΕ...ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕ ΜΕΝΑ Κ ΑΙΩΝΕΣ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑ...Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ,ΠΛΕΟΝ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΜΑΚΡΙΑ,ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΧΛΙΑΡΗ ΣΧΕΣΗ...
νιωθω πως αν συνεχισω ετσι.........καλυτερα να μη ζω...ΘΕΛΩ ΠΑΛΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ...ΚΑΠΟΤΕ ΖΟΥΣΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑ,ΡΙΣΚΟ,ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ,ΠΕ� �ΙΕΡΓΕΙΑ,ΙΝΤΡΙΓΚΑ,ΠΑΘΟΣ,ΑΝΥ ΠΟΜΟΝΗΣΙΑ.......ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΥΝΑΤΑ ΑΝΥΠΟΜΟΝΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΘΟΣ......ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΒΑΡΕΤΗ ΜΟΝΟΤΟΝΗ ΑΥΤΗ ΡΟΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ,ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΛΙΓΟ........
βλεπω συμφοιτητριες μου να βγαινουν να γλεντανε να περνανε καλα κ αναπολω τα παλια...που καποτε τα εκανα συνεχεια αυτα..
ΘΕΛΩ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΙΣΩ...ΧΩΡΙΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ...
ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ ΕΛΕΥΘΕΡΑ.......................

το μνμ σου κοπηκε! στειλε κ το υπολοιπο!

αυτα γινονται νομιζω γιατι προσπαθεισεσ να αλλαξεισ και να ρθεισ στα νερα του συντροφου σου οταν εχουμε μια σχεση αν δεν τραβαει οπωσ την θελουμε αλλαζει η μορφη τησ σχεσησ οχι εμεισ δηλαδη αν εχεισ μια σοβαρη σχεση και αλλα θεσ εσυ και αλλα αυτοσ το παλευεισ λιγο στρογγυλευεισ λιγο τα πραγματα αλλα δεν τα αλλαζεισ γιατι θα βρεισ τοιχο καποια στιγμη κανοντασ πραγματα που δε σου ταιριαζουν κι ετσι αλλαζεισ την μορφη τησ σχεσησ ειτε γινεται χαλαρη ειτε χωριζεισ!!!

Εάν δε λάμβανες την αμέριστη αποδοχή των γονιών σου,των ανθρώπων δηλαδή που σμίλευαν την προσωπικότητά σου με το παράδειγμά τους και τις δικές τους συμπεριφορές,ίσως έμαθες να κάνεις τα πάντα για να σε αγαπάνε.Όμως η αγάπη που"κερδίζει"κάποιος με τον τρόπο αυτό δεν είναι γνήσια και δεν αντικατοπτρίζει τον πραγματικό του εαυτό.Έγινες κατά κάποιον τρόπο μία people pleaser,το είδος του ανθρώπου που καταναγκαστικά θέλει και χρειάζεται να γίνεται αρεστός και αγαπητός σε όλους,αδιακρίτως.

Μεγάααλο κυνήγι.Και αυτοθυματοποιητικό.Στην προσπάθειά σου να ικανοποιήσεις αυτές τις ανάγκες τις αχόρταστες,δεν κράταγες τα σωστά όρια στις ανθρώπινες σχέσεις σου.Δηλαδή άφηνες να σε πατάνε,δίχως να αντιδράς,δίχως να βάζεις ένα στοπ,ως εδώ,εσύ εκεί,εγώ εδώ φιλεναδούλα,γκόμενε,γονέα,� �τιδήποτε.

Πρόσεχε όμως τι γίνεται όταν τα όρια είναι τέτοια.Δίνεις,δίνεις,δίνει� �.Παίρνεις ελάχιστα.Ξαναδίνεις,ξαναδί νεις,ξαναδίνεις.Ξαναπαίρνε ις ελάχιστα.Τότε αρχίζεις και θυμώνεις.Τον θυμό σου δεν τον εκφράζεις,γιατί και μικρή τον καταπίεζες απέναντι στους γονείς που σε πίεζαν διαρκώς με την υπερπροστατευτικότητά τους και τις παραβιάσεις απέναντι σε σένα(ειδικά η μητέρα σου).Τώρα έχεις αρχίσει να τον συναισθάνεσαι.Έχει αρχίσει να βγαίνει.Θα ήθελα να προσέξεις λίγο τον τρόπο που εκφράστηκες για τις φίλες σου,αυτή την οργισμένη φράση(και φωναχτή,με ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ)ΜΕ ΠΑΡΑΤΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΟ Μ...Ι ΤΟΥΣ.Είσαι θυμωμένη μαζί τους,όπως και με τους γονείς σου,όπως και με το αγόρι σου(που επίσης για να είναι μαζί σου,δεχόσουν να θυματοποιείσαι στον τρόπο που προσπαθούσε να σε "μικρύνει"για να μην σε αισθάνεται"απειλητική",άρα να είσαι δεδομένη και υποταγμένη).

Λοιπόν.Τι κάνεις τώρα;Θα σου πρότεινα δουλίτσα με έναν ειδικό,έναν ψυχολόγο,για να καταλάβεις τι σημαίνει όρια στις ανθρώπινες επαφές.Και τα λέμε αν επιθυμείς.Όσα σου έγραψα πώς σου φαίνονται,έχεις κάποια αντίρρηση κάπου,συμφωνείς κάπου και αν ναι(και στα δύο)πού;

Πάλι μου την έφαγε,παρόλο το edit.γουέλ,να ξαναγράψω.Και με το αγόρι σου τα όρια δεν ήταν σωστά,αφού τον άφηνες να σε πλάθει καταπώς επιθυμούσε,από φόβο μην τον χάσεις ίσως;και επίσης αυτό σε κράταγε μικρή,ενώ εκείνον πιο ασφαλή,με εσένα πιο"ακίνδυνη"και πιο εξαρτημένη.Οι φίλες σου επίσης,δες τι θυμό βγάζεις γι αυτές,αφού δεν υπήρχαν όρια,θύμωνες μαζί τους,γιατί η δοτικότητά σου δεν ήταν γνήσια,αλλά αναγκαστική.Παρατήρησε πως εκφράστηκες γι αυτές,εκεί στο τέλος,στα κεφαλαία.Είδες πόσo θυμώνεις όταν δε δίνεις με μέτρο,αλλά με αυτοθυσία;

JenM, θέλω να σταθώ στο θέμα με τις φιλίες σου.
λες πως όλες οι φίλες σου ήθελαν να σου φάνε το σύντροφο σου.
αυτό μου φαίνεται λίγο ακραίο να το πω.
μήπως ήταν και λίγο η ιδέα σου αυτή?
να τύχει με μία αυτό το καταλαβαίνω.
αλλά με όλες?
δν πιστεύω δλδ πως όλες πια ήθελαν το συγκεκριμένο άντρα.

μηπωσ τα παιχνιδισματα που κανουν μερικεσ οταν μια φιλη τουσ εχει αγορι μεσα στα πλαισια του γυναικειου ανταγωνισμου εσυ τα επαιρνεσ οτι τον γουσταρουν κι ολασ

Δεν συνηθίζω να απαντώ ετσι, αλλα διακρινω άλλη μια κοπελα που θελει να παει στο μεγαλο χωριό την Αθήνα….