καλησπερα...
Η ιστορια ειναι πραγματικα πολυ μπερδεμενη.Ειχα για χρονια μεγαλη σχεση.. πηγαινε χαλια...μαζι ειμασταν απο συνηθεια.. Το αγορι μου ειχε εναν κολλητο,καναμε πολυ παρεα λογω περιστασων,ομως βριζομασταν συνεχεια,μαλωναμε,για ολα μου εφταιγε εκεινος.Εκεινος ηταν η αιτια για οσα μου πηγαιναν στραβα.Παρολα αυτα ηθελα να τον βλεπω.. περιεργο... Πριν 7 μηνες χωρισα. Ενα μηνα νωριτερα,το τηλεφωο χτυπησε... Ηταν ο κολλητος του πρωιν μου. Τα χασα τελειως ,τι ηθελε..να τσακωθουμε παλι.Η φωνη του ετρεμε,μου ζητησε να βρεθουμε να ξεκαθαρσουμε καταστασεις.Αρχικα ημουν αρνητικη,φοβομουν να βγω μαζ του παρολο που ηθελα.Βρεθηκαμε,μιλησαμε... καταλαβα πως ολο αυτο το μισος .. απο την μερια μου ηταν απλα μια συσκευασια για να καλυψη οσα ενιωθα για εκεινον.ΑΥτος παλι.. ερωτευενος μαζι μου 3 χρονια..
ααΡΧισαμε να βρισκομαστε,ολοκληρωσαμε.. χημεια απιστευτη σε ολους τους τομεις.. λογικη δεν υοηρχε σε οτι καναμε..απλα το ζουσαμε.. αυτος γεματος τυψεις.. και γω απο την μερια μου..
αρχικα ημουν πιο ανετη ,δεν με ενδεφερε αν θα μα8ευοταν..ομως δεν εινια ετσι..Ολα ειναι ναντιον μας ,,,ολοι.. τα παντα...Δεν γινετε να συνεχιστει ειπαμε.πρεπε να τελειωσει.. Αυτος μου ειπε πς σημαινω πολλα ..δεν μπορουμε να κρυβομαστε για παντα.. ατην στιγμη που νιωθουμε τοσα... κ δενομαστε ολο κ πιο πολυ..δεν ειναι ενα απλο απωθυμενο.
ΟΙ μερες περνουσαν...δεν μιλαγαμε...εγω αγχωμενη μακρια του.. Αυτος αφιερωνει τραγουδια στο φαψεβοοκ σ μενα.. εγω δεν ξερω τ να κανω..τ στελνω μηνυμα...
ΠΡαγματικα δνε ξερουμε τι να κανουμε... η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ...ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ..