Antisocial & Avoidant personality disorders

...μαζι με 10χρονη σχεδον καταθλιψη (ετσι λενε τουλαχιστον οι γονεις μου, εγω πιστευω ειμαι κυκλοθυμικος και φταιει απλα η μιζερια της Αθηνας), και μια συνεχομενη απαθεια (η οποια φτανει μεχρι μισανθρωπια και σιχαμαρα για ολα). μονιμως μοναξια, βαρεμαρα με λιγα λογια κι ενεργεια για τιποτα. δε γουσταρω να κυκλοφορω, φιλους ή κοπελα δεν εχω, νιωθω αβολα οταν γνωριζω καινουργιο κοσμο, ακομα κι αν ειναι συγγενης που ηρθε επισκεψη σπιτι.

σε ψυχολογο δεν εχω παει (εχω περασει ομως αναγκαστικα απο ψυχιατρο στο στρατο, ο οποιος μου γραψε κατευθειαν χαπια, τα οποια δε πηρα), κι ουτε προκειται κυριως λογο του οικονομικου και επειδη δεν υπαρχει η ορεξη.

ξερω οτι με την αγαπη μπορω να νικησω αυτο που εχω. οταν ειμαι σε σχεση κανω περισσοτερα πραγματα, κυκλοφορω πιο συχνα, εχω πιο πολυ ενεργεια και σιγουρια στον εαυτο μου. νιωθω πως υπαρχει ενα ατομο που με νοιαζεται και με αγαπα!

αλλα δυστυχως αυτη η αγαπη πλεον καταντησε δυσευρετη και δυσκολη, σχεδον ανυρπακτη. ειδικα οταν δεν εισαι εντελως ανεξαρτητος ακομα, να εχεις αμαξαρα και δικο σου σπιτι, καμια δε σε θελει.

δουλεια φυσικα δεν εχω, και πως θα μπορουσα αλλωστε οταν στην Ελλαδα μαστιζει η ανεργια... παρατησα και το σχολειο απο νωρις, οποτε δεν εχω καποιο σπουδαιο χαρτι...

γενικα δε βλεπω κανενα μελλον, δεν εχω ονειρα.

τι πιστευετε για μια τετοια περιπτωση ? ξεπερνιεται ή χρειαζεται απαραιτητα θεραπεια ?

Αν μου επιτρέπεις μπορώ να κάνω δυο ερωτησούλες; Εσύ τον εαυτό σου τον αγαπάς; Πιστεύεις ότι γι αυτά που νιώθεις φταίνε μόνο οι άλλοι ή ο τρόπος που σκέφτεσαι εσύ τα πράγματα;

Quote:

---

Originally Posted by tita1977

Αν μου επιτρέπεις μπορώ να κάνω δυο ερωτησούλες; Εσύ τον εαυτό σου τον αγαπάς; Πιστεύεις ότι γι αυτά που νιώθεις φταίνε μόνο οι άλλοι ή ο τρόπος που σκέφτεσαι εσύ τα πράγματα;

---

σαν ανθρωπος γενικα, δε μπορω να δω το ειδος μας πλεον με καλο ματι, εχω απογοητευτει απο την ανθρωποτητα. σαν ανθρωπος μεσα σε αυτη πολλες φορες εχω σκεφτει πως θελω να αυτοκτονισω εξαιτιας της κι ολων αυτων των "χαρισματων" που ανεφερα. αυτα τα "χαρισματα" τα αποκτησα λογο της κοινωνιας που μεγαλωσα, οποτε ουσιαστικα ριζα καθε ψυχικης αδυναμιας μου (και μη) βρισκω πως ειναι οι αλλοι. αγαπω τον εαυτο μου σαν ξεχωριστη οντοτητα, θελω να ζησω. οχι ομως αν ειναι μια κατεστραμμενη αδεια ζωη διχως νοημα και μεστη μιζερια οπως τωρα! οποτε αν κι αμεσα εμεις ειμαστε οι υπευθυνοι των πραξεων μας, εμμεσα ειναι ολοι οι αλλοι που μας μαθαν αυτες τις πραξεις...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

ξερω οτι με την αγαπη μπορω να νικησω αυτο που εχω. οταν ειμαι σε σχεση κανω περισσοτερα πραγματα, κυκλοφορω πιο συχνα, εχω πιο πολυ ενεργεια και σιγουρια στον εαυτο μου. νιωθω πως υπαρχει ενα ατομο που με νοιαζεται και με αγαπα!

αλλα δυστυχως αυτη η αγαπη πλεον καταντησε δυσευρετη και δυσκολη, σχεδον ανυρπακτη. ειδικα οταν δεν εισαι εντελως ανεξαρτητος ακομα, να εχεις αμαξαρα και δικο σου σπιτι, καμια δε σε θελει.

---

Καλώς ηρθες ΚΕΝΟ,

κι ευχομαι συντομα το νικ σου να μην σε αντιπροσωπευει:)

δεν νομιζω να εχει σημασια αν αυτο που εχεις λεγεται καταθλιψη ή καποια αλλη δυσλειτουργια. Σημασια εχει αυτο που λες εσυ πώς νιωθεις.Πως χρειαζεσαι αγαπη κ πώς μεσα απο αυτην νιωθεις πιο γεματος και σημαντικος. Νομιζω πώς ολοι ετσι αισθανομαστε. Κ πιστευω πώς ολοι αυτο ακριβως χρειαζομαστε. Ειναι πολυ ομορφο που το λες.

Σκεφτομαι ομως, πώς αν ξεκινας με την σκεψη κ την ιδεα πώς ολες οι γυναικες πχ. ειναι "ετσι" μοιαζει ολο αυτο να ειναι πολυ σταθερο μεσα σου. Οποτε μηπως αυτο σε εμποδιζει να δεις πιο καθαρα ανθρωπους διπλα σου, που απλα δεν ειναι ετσι?

Αν με ρωτουσε λοιπον καποιος ανθρωπος αν αυτο αλλαζει, εγω θα ελεγα με σιγουρια "ναι". Γιατι πιστευω πώς τα εξω αλλαζουν, οταν αλλαζει η ματια μας. Ο τροπος που κοιτταμε. Οχι γιατι παυει να υπάρχει η ασχημια εκει εξω, αλλα γιατι εχουμε πλεον την ικανοτητα να διακρινουμε κ την ομορφια κ να την ζησουμε. Που σιγουρα υπάρχει κ αυτη. Και μεσα μας, αλλα κ σε αλλους ανθρωπους.

Και οπως καθε τι ομορφο, φυσικα ειναι δυσευρετο μα ειναι κ αληθινο. Εγω σου ευχομαι να το βρεις, εντοπιζοντας πρωτα την ομορφια που υπάρχει σε σενα, αποδεχομενος οτι μπορει να συνυπαρχει κ με ασχημα ή οδυνηρα σημεια.

Τελος, για το αν χρειαζεσαι θεραπεια ή οχι, εχει σημασια εσυ πως νιωθεις. Εχεις ερωτηματα?ανησυχιες για τον εαυτο σου? αμφιβολιες? πιστευεις πώς εχεις τροπο να πας παρακατω σε τομεις της ζωης σου που θα θελες? αν νομιζεις πώς μπορεις να τα καταφερεις χωρις βοηθεια η θεραπεια ειναι περιττη. αν νομιζεις πώς οι ανησυχιες σου ειναι εντονες ισως να ειχε σημαντικη χρησιμοτητα η θεραπεια.με αποτελεσματα.

σε ευχαριστω! :)

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Σκεφτομαι ομως, πώς αν ξεκινας με την σκεψη κ την ιδεα πώς ολες οι γυναικες πχ. ειναι "ετσι" μοιαζει ολο αυτο να ειναι πολυ σταθερο μεσα σου. Οποτε μηπως αυτο σε εμποδιζει να δεις πιο καθαρα ανθρωπους διπλα σου, που απλα δεν ειναι ετσι?

---

πρωτα απ'ολα δεν εχω ανθρωπους διπλα μου. φιλοι και γνωστοι δεν υπαρχουν αμεσα, οπως ειπα κανω δυσκολα γνωριμιες, και πλεον σπανια κυκλοφορω...

αν ομως αυτο πηρα απο τις γυναικες, κι ολες πλεον μοιαζουν χασιμο χρονου και χαμενο παιχνιδι ? δεν μου αρεσει να "τσουβαλιαζω" και να λεω ολες οι γυναικες ειναι ιδιες, ομως γενικα υπαρχει μεγαλη απογοητευση και δε βλεπω ν'αλλαζει τπτ. εχω χασει τη πιστη μου πλεον, δε νομιζω πως θα βρεθει ποτε καμια να ταιριαζουμε αλλα και να παραμεινει μαζι μου.

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Και οπως καθε τι ομορφο, φυσικα ειναι δυσευρετο μα ειναι κ αληθινο. Εγω σου ευχομαι να το βρεις, εντοπιζοντας πρωτα την ομορφια που υπάρχει σε σενα, αποδεχομενος οτι μπορει να συνυπαρχει κ με ασχημα ή οδυνηρα σημεια.

---

σ'ευχαριστω αλλα εβαλα σαν οριο στον εαυτο μου τα 30, αν φτασω εκει και δεν εχω βρει σταθερη δουλεια και κοπελα, δε νομιζω πως χρειαζεται να συνεχισω τη προσπαθεια.

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Τελος, για το αν χρειαζεσαι θεραπεια ή οχι, εχει σημασια εσυ πως νιωθεις. Εχεις ερωτηματα?ανησυχιες για τον εαυτο σου? αμφιβολιες? πιστευεις πώς εχεις τροπο να πας παρακατω σε τομεις της ζωης σου που θα θελες? αν νομιζεις πώς μπορεις να τα καταφερεις χωρις βοηθεια η θεραπεια ειναι περιττη. αν νομιζεις πώς οι ανησυχιες σου ειναι εντονες ισως να ειχε σημαντικη χρησιμοτητα η θεραπεια.με αποτελεσματα.

---

καλα, να κανω ακριβως οτι θελω δε γινεται, Ελλαδα ζουμε δυστυχως κι ορισμενα πραματα απλα τα ξεχναμε. ομως οπως εξηγησα η αγαπη, η σιγουρια που προσφερει μια σχεση, μπορουν να βοηθησουν να εξελιχτει ενας ανθρωπος φυσιολογικα. αυτο ακριβως ζηταω και για μενα, γιατι οπως ζω τωρα δεν ειναι φυσιολογικα.

ΚΕΝΟ, γεια και πάλι :)

Σου έγραψα και στη ''Γυναικεία Απογοήτευση'' και διάβασα και τα όσα έγραψες εδώ. Είναι η τρίτη φορά που γράφω και προσπαθώ να ανεβάσω αυτό το ποστ, το οποίο αρνείται πεισματικά, για κάποιον προφανώς δικό του μυστήριο λόγο, και επιμένει να εξαφανίζεται! Λέω να το παλέψω άλλη μία φορά. Τρίτη και τυχερή.

Το ότι αναγνωρίζεις πως ο τρόπος που ζεις τώρα δε σε ικανοποιεί είναι τελικά από μόνο του σημαντικό. Αναγνωρίζεις πως έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η ζωή σου τώρα δεν είναι αυτό που θέλεις και έχεις το θάρρος να το λες δυνατά στον εαυτό σου και σε άλλους. Θέλεις όπως λες να ζήσεις. Αλλιώς απ' ότι τώρα. Η επιθυμία αυτή, αν καρφωθεί μέσα μας γερά, είναι αρκετή για να ζητήσουμε την αλλαγή.

Θα χρειαστεί όμως να κάνεις κι εσύ κάτι γι' αυτό. Δεν μπορείς να φτιάξεις φρουτοσαλάτα αν πρώτα δεν πας στη λαϊκή ν' αγοράσεις φρούτα. Σχετικά με το θέμα της εύρεσης συντρόφου, για παράδειγμα, σου πρότεινα να ξεκινήσεις κάποια δραστηριότητα μέσω της οποίας θα έχεις τη δυνατότητα να γνωρίσεις κόσμο, υπήρξαν προτάσεις και από άλλα μέλη.. δοκίμασε κάτι απ' όλα αυτά.

Ίσως η διάθεσή σου τώρα και η απογοήτευση να σε απομακρύνουν από την όποια προσπάθεια να αλλάξεις τις υπάρχουσες συνθήκες, όμως το πρώτο βήμα είναι δικό σου.
Σου τα γράφω όπως ακριβώς τα συλλάβιζα και στον εαυτό μου. Και μετά σκεφτόμουν.. τόσοι χειμώνες για μια δρασκελιά! Κι εγώ έτσι. Ένα βήμα τη φορά.

Δεν πιστεύω πως ''ξεπερνιέται''. Πιστεύω πως μπορείς να το ξεπεράσεις. Ενεργητική φωνή.

Την καλημέρα μου.

Καλημέρα.Όμως,οι απόψεις σου για την κοινωνία εν γένει και το θηλυκό φύλο,βολεύουν στην παραμονή της απάθειας.Έχουμε δλδ έναν φαύλο κύκλο,όπου η αντίσταση που προέρχεται από τις δομημένες εικόνες για τον άνθρωπο λειτουργεί ως ένα φράγμα για την προσέγγιση(που όμως είναι απαραίτητη για την κάλυψη των αναγκών).Ωστόσο,αν αυτές δεν αλλάξουν-κατά το δυνατόν-δε θα υπάρχουν έτσι κι αλλιώς συνέπειες στις διαπροσωπικές σου σχέσεις;Eννοώ πως και η κοπέλα που θα βρεις(και στο εύχομαι),θα αποτελεί μέρος ενός δικτύου κοινωνικού,αποτελούμενου από οικογένεια,φίλους,τυχόν επαγγελματικό κύκλο,κτλ.Αν εσύ αντιστέκεσαι στην κοινωνικοποίηση,τότε δε θα υπάρχει εξ ορισμού ένα χάσμα μεταξύ σας,αφού δεν θα επιθυμείς την επαφή με τον κόσμο;

Και,καταλαβαίνεις,πως αν κυκλοφοράς σπάνια,οι ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση γίνονται σπάνιες,τη στιγμή που σου χρειάζεται για την ομαλοποίηση των σχέσεων με την κοινωνία.Και η αμφιθυμία αυτή,θέλω αλλά δε θέλω,παραμένει και σε βασανίζει,σε περιορίζει τόσο πολύ.Επίσης αυτά τα στερεότυπα για το γυναικείο φύλο θα αρθούν μέσω της επαφής σου με έναν ειδικό,ώστε να μην έχεις αυτή τη σχέση αγάπης/ανάγκης,απώθησης/θυμού για το γυναικείο φύλο.Ποια είναι η άποψή σου για τα παραπάνω,θα ήθελες να τα σκεφτείς;

Αν το δούλευες με έναν ειδικό,θα σου γινόταν λίγο λίγο πιο οικεία η ανθρώπινη φύση,δε θα τη φοβόσουν τόσο,ούτε όσα κομμάτια της εσύ κουβαλάς,θα ερχόταν μία σταδιακή τροποποίηση στις δομήσεις αυτές και τα σχήματα που τώρα είναι άκαμπτα,θα προχωρούσες στο δρόμο της κάλυψης των αναγκών σου.

Γεια σου Κενο,

Ελπιζω να μη γινομαι αδιακριτος, το 'antisocial' ομως αυτο πως προεκυψε? Εχεις ιστορικο αντικοινωνικης συμπεριφορας και στο διεγνωσαν? Ειδικα με το "αποφευκτικος" απο διπλα μου φαινεται και λιγο αντιφατικο...

Quote:

---

Originally Posted by crazy_diamond

Σχετικά με το θέμα της εύρεσης συντρόφου, για παράδειγμα, σου πρότεινα να ξεκινήσεις κάποια δραστηριότητα μέσω της οποίας θα έχεις τη δυνατότητα να γνωρίσεις κόσμο, υπήρξαν προτάσεις και από άλλα μέλη.. δοκίμασε κάτι απ' όλα αυτά.

---

εχεις δικιο κι εχω ηδη σκεφτει να γραφτω πχ γυμναστηριο ή να μαθω καποια πολεμικη τεχνη (σαν το Καρατε, αφου μ'αρεσει τοσο και η Ιαπωνικη κουλτουρα), ομως ειναι θεμα διαθεσης περισσοτερο, κι εγω εχω μαθει πλεον σε συγκεκριμενο προγραμμα, γι'αυτο δυσκολευομαι.

επισης ειναι και θεμα ενεργειας, σκεφτομενος πως θα τα ξεκινησω ολ'αυτα απλα για να κοινωνικοποιηθω μπας και βρω ενα ατομο να με θελει, με πιανει η απαθεια και λεω 'χασιμο χρονου μαλλον δεν αξιζει' κι ετσι ποτε δε κανω τπτ.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Καλημέρα.Όμως,οι απόψεις σου για την κοινωνία εν γένει και το θηλυκό φύλο,βολεύουν στην παραμονή της απάθειας.Έχουμε δλδ έναν φαύλο κύκλο,όπου η αντίσταση που προέρχεται από τις δομημένες εικόνες για τον άνθρωπο λειτουργεί ως ένα φράγμα για την προσέγγιση(που όμως είναι απαραίτητη για την κάλυψη των αναγκών).Ωστόσο,αν αυτές δεν αλλάξουν-κατά το δυνατόν-δε θα υπάρχουν έτσι κι αλλιώς συνέπειες στις διαπροσωπικές σου σχέσεις;Eννοώ πως και η κοπέλα που θα βρεις(και στο εύχομαι),θα αποτελεί μέρος ενός δικτύου κοινωνικού,αποτελούμενου από οικογένεια,φίλους,τυχόν επαγγελματικό κύκλο,κτλ.Αν εσύ αντιστέκεσαι στην κοινωνικοποίηση,τότε δε θα υπάρχει εξ ορισμού ένα χάσμα μεταξύ σας,αφού δεν θα επιθυμείς την επαφή με τον κόσμο;

---

αυτο λεω, ειναι ενας φαυλος κυκλος οπως πολυ σωστα ειπες, που δεν μπορω να νικησω και να αλλαξω μονος μου. αυτος ξεκιναει απ'την απαθεια που νιωθω μολις ξημερωσει το 'αλλη μια ανουσια μερα ξεκινα', και κλεινει το βραδυ σκεφτομενος πως 'παλι δεν εκανα τπτ'.

αν βρω κοπελα τουλαχιστον θα υπαρξει αλλαγη, κι οπως εγραψα, τοτε θα κανω πιο πολλα πραγματα. το δοκιμασα στο παρελθον και πετυχε, ακομα κι αν δεν περιλαμβανει την κοινωνικοποιηση κι αλληλεπιδραση με αλλους. ετσι κι αλλιως ξεκαθαριζω οταν γνωριζω καποια πως δε γουσταρω τοσο την επαφη με το κοσμο, δλδ δε προκειται να γνωρισω ολες τις φιλες της ή το σοϊ της κλπ (τους γονεις ισως μετα απο κατι μηνες, αν παει σοβαρα το πραμα).

ουτως ή αλλως ψαχνω καποια να μου ταιριαζει. σιγουρα οχι μια κοινωνικη, δημοφιλης κοπελα που τα εχει καλα με ολους. μη μου πεις οτι ολες οι κοπελες ειναι ετσι και δεν υπαρχουν αντικοινωνικες, γιατι αυτο ειναι 'τσουβαλιασμα'....

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Και,καταλαβαίνεις,πως αν κυκλοφοράς σπάνια,οι ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση γίνονται σπάνιες,τη στιγμή που σου χρειάζεται για την ομαλοποίηση των σχέσεων με την κοινωνία.Και η αμφιθυμία αυτή,θέλω αλλά δε θέλω,παραμένει και σε βασανίζει,σε περιορίζει τόσο πολύ.Επίσης αυτά τα στερεότυπα για το γυναικείο φύλο θα αρθούν μέσω της επαφής σου με έναν ειδικό,ώστε να μην έχεις αυτή τη σχέση αγάπης/ανάγκης,απώθησης/θυμού για το γυναικείο φύλο.Ποια είναι η άποψή σου για τα παραπάνω,θα ήθελες να τα σκεφτείς;

---

κυκλοφορω μονο οταν εχω μια συγκεκριμενη δουλεια να κανω. πχ να παω σουπερ μαρκετ ή για αλλου ειδους ψωνια, κινηματογραφο ή αλλη εξοδο οταν υπαρχει παρεα (που δεν υπαρχει πλεον) και το εχουμε κανονισει. δεν ειμαι αρνητικος σε μια προσκληση, απλα απο μονος μου εγω δε νιωθω να βγω οταν δεν υπαρχει λογος. αλλοι αραζουν με τις ωρες σε καφετεριες και κλαμπς το βραδυ, εγω δεν ειμαι τετοιος τυπος, δε νιωθω πως διασκεδαζω ετσι, οσο κι αν τελικα εκει ειναι η καταληλοτερη ευκαιρια να γνωρισεις μια κοπελα. προτιμω τα ησυχα μεροι με λιγα ή καθολου ατομα (αν οχι σπιτι).

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Αν το δούλευες με έναν ειδικό,θα σου γινόταν λίγο λίγο πιο οικεία η ανθρώπινη φύση,δε θα τη φοβόσουν τόσο,ούτε όσα κομμάτια της εσύ κουβαλάς,θα ερχόταν μία σταδιακή τροποποίηση στις δομήσεις αυτές και τα σχήματα που τώρα είναι άκαμπτα,θα προχωρούσες στο δρόμο της κάλυψης των αναγκών σου.

---

δεν ειναι θεμα φοβου, δεν φοβαμαι κατι. θεμα απαθειας ειναι, δε μου λεει κατι το να κυκλοφορησω χωρις λογο, με την ελπιδα οτι ετσι θα βρω κοπελα. το εκανα στο παρελθον πριν γινω τοσο αντικοινωνικος, και δεν ειδα αποτελεσματα. οποτε γιατι να αλλαξει τωρα κατι που μεγαλωσα κι εγινα χειροτερος ?

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Ελπιζω να μη γινομαι αδιακριτος, το 'antisocial' ομως αυτο πως προεκυψε? Εχεις ιστορικο αντικοινωνικης συμπεριφορας και στο διεγνωσαν? Ειδικα με το "αποφευκτικος" απο διπλα μου φαινεται και λιγο αντιφατικο...

---

oχι εγω το διεγνωσα διαβαζωντας ψυχολογια, για να βρω λυσεις να το αντιμετωπισω.

Το θεμα ειναι οτι πολλα ατομα απο δω μεσα,εχουν λιγο η πολυ σχεδον τα ιδια προβληματα.Το να τα γραφεις μεσο ενος υπολογιστη δεν ειναι η λυση αλλα αν αυτα τα ατομα οπως εγω εσυ μπορουν να βρεθουν απο κοντα και να πουν το προβλημα τους με την συζητηση, κανεις οντος το πρωτο βημα και το λες καπου,βγαινει απο μεσα σου πιο ωραια απο τη σε ενα ψυχολογο ο οποιος στη συνεχεια θα μας δωσει φαρμακα.Τη να σου κανει και ο ψυχολογος αμα εσυ κρινεις οτι δεν μπορεις να πεις καποια πραγματα,η δεν ξερεις πως να τα πεις και φοβασε να μη σε παρεξηγησουν.Εγω πιστευω οτι ατομα με την ιδια παθηση μπορουν να βρουν λυση στο προβλημα τους αρκει να ανοιχτουν σε μια ομαδα ανθρωπων και μεσα απο τη συζητηση να βρεθει ενας νεος οριζοντας γι αυτους αλλα και για μας.Πιστευω οτι αν κανουμε εμεις την αρχη και βρεθουμε μιλησουμε μπορει να ερθουν κι αλλοι να συμετεχουν δεν εχει να κανει πως ειμαστε εξωτερικα ουτε κι αν εχω ρουχα να βαλω,ουτε αν καποιος απο μας εχει πορσε η φιατ.Το θεμα ειναι οι ανθρωποι και τη μπορουμε να κερδισουμε ο ενας απο τον αλλο μεσα απο συζητηση και γιατι οχι μην αποκλειετε τιποτα, ακομα και τη θεραπια της ιδιας της κρισεις πανικου η της μελανχολιας που εχεις εσυ..Απλα ολα ειναι στο χερι μας και αυτη ειναι η γνωμη μου

Quote:

---

Originally Posted by KENO

σαν ανθρωπος γενικα, δε μπορω να δω το ειδος μας πλεον με καλο ματι, εχω απογοητευτει απο την ανθρωποτητα. σαν ανθρωπος μεσα σε αυτη πολλες φορες εχω σκεφτει πως θελω να αυτοκτονισω εξαιτιας της κι ολων αυτων των "χαρισματων" που ανεφερα. αυτα τα "χαρισματα" τα αποκτησα λογο της κοινωνιας που μεγαλωσα, οποτε ουσιαστικα ριζα καθε ψυχικης αδυναμιας μου (και μη) βρισκω πως ειναι οι αλλοι. αγαπω τον εαυτο μου σαν ξεχωριστη οντοτητα, θελω να ζησω. οχι ομως αν ειναι μια κατεστραμμενη αδεια ζωη διχως νοημα και μεστη μιζερια οπως τωρα! οποτε αν κι αμεσα εμεις ειμαστε οι υπευθυνοι των πραξεων μας, εμμεσα ειναι ολοι οι αλλοι που μας μαθαν αυτες τις πραξεις...

---

Και εμείς με τη σειρά μας είμαστε διπλά υπεύθυνοι να μην δίνουμε την ευχαρίστηση σε αυτούς τους άλλους να γεύονται το δημιούργημά τους αλλά να σηκώσουμε ανάστημα και να πάρουμε στα χέρια μας τον έλεγχο της ευτυχίας μας. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας να ζούμε ευτυχισμένοι ακόμα και σε περιβάλλοντα δυσλειτουργικά. Στο χέρι μας είναι να κόψουμε αυτές τις ρίζες και να ανθήσουμε εμείς. Αν σε δυσκολεύει ή δεν ξέρεις τον τρόπο η βοήθεια από έναν ειδικό ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Όλα έχουν μια αρχή, και μια πορεία μέχρι να φτάσουν στον οριστικό στόχο. Μπορείς αν θέλεις να ζεις παρέα με λίγα άτομα που σου προσφέρουν ηρεμία, γαλήνη και κοινά θέλω. Αυτό δεν ονομάζεται αντικοινωνικότητα αλλά συνειδητή επιλογή τρόπου ζωής. Και έχεις κάθε δικαίωμα να επιλέγεις!

Quote:

---

Originally Posted by makrei

Το θεμα ειναι οτι πολλα ατομα απο δω μεσα,εχουν λιγο η πολυ σχεδον τα ιδια προβληματα.Το να τα γραφεις μεσο ενος υπολογιστη δεν ειναι η λυση αλλα αν αυτα τα ατομα οπως εγω εσυ μπορουν να βρεθουν απο κοντα και να πουν το προβλημα τους με την συζητηση, κανεις οντος το πρωτο βημα και το λες καπου,βγαινει απο μεσα σου πιο ωραια απο τη σε ενα ψυχολογο ο οποιος στη συνεχεια θα μας δωσει φαρμακα.Τη να σου κανει και ο ψυχολογος αμα εσυ κρινεις οτι δεν μπορεις να πεις καποια πραγματα,η δεν ξερεις πως να τα πεις και φοβασε να μη σε παρεξηγησουν.Εγω πιστευω οτι ατομα με την ιδια παθηση μπορουν να βρουν λυση στο προβλημα τους αρκει να ανοιχτουν σε μια ομαδα ανθρωπων και μεσα απο τη συζητηση να βρεθει ενας νεος οριζοντας γι αυτους αλλα και για μας.Πιστευω οτι αν κανουμε εμεις την αρχη και βρεθουμε μιλησουμε μπορει να ερθουν κι αλλοι να συμετεχουν δεν εχει να κανει πως ειμαστε εξωτερικα ουτε κι αν εχω ρουχα να βαλω,ουτε αν καποιος απο μας εχει πορσε η φιατ.Το θεμα ειναι οι ανθρωποι και τη μπορουμε να κερδισουμε ο ενας απο τον αλλο μεσα απο συζητηση και γιατι οχι μην αποκλειετε τιποτα, ακομα και τη θεραπια της ιδιας της κρισεις πανικου η της μελανχολιας που εχεις εσυ..Απλα ολα ειναι στο χερι μας και αυτη ειναι η γνωμη μου

---

αυτο μαλλον ειναι οτι πιο σωστο γραφτηκε!!!!! εξαλλου και στο εξωτερικο υπαρχει το λεγομενο group therapy. απλα εδω στην Ελλαδα ειμαστε πισω φαινεται. ποιος θα διοργανωνε πχ ομαδικη συναντηση απο αυτο το forum, οταν ο καθενας μας εχει διαφορετικα προβληματα ? ειναι λιγακι ρισκο. εγω παντως θα συμμετειχα...

Quote:

---

Originally Posted by tita1977

Και εμείς με τη σειρά μας είμαστε διπλά υπεύθυνοι να μην δίνουμε την ευχαρίστηση σε αυτούς τους άλλους να γεύονται το δημιούργημά τους αλλά να σηκώσουμε ανάστημα και να πάρουμε στα χέρια μας τον έλεγχο της ευτυχίας μας. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας να ζούμε ευτυχισμένοι ακόμα και σε περιβάλλοντα δυσλειτουργικά. Στο χέρι μας είναι να κόψουμε αυτές τις ρίζες και να ανθήσουμε εμείς. Αν σε δυσκολεύει ή δεν ξέρεις τον τρόπο η βοήθεια από έναν ειδικό ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Όλα έχουν μια αρχή, και μια πορεία μέχρι να φτάσουν στον οριστικό στόχο.

---

ευκολο να το λεμε, πρακτικα ομως δυσκολο να επιζησουμε σε δυσλειτουργικα περιβαλλοντα...

Quote:

---

Originally Posted by tita1977

Μπορείς αν θέλεις να ζεις παρέα με λίγα άτομα που σου προσφέρουν ηρεμία, γαλήνη και κοινά θέλω. Αυτό δεν ονομάζεται αντικοινωνικότητα αλλά συνειδητή επιλογή τρόπου ζωής. Και έχεις κάθε δικαίωμα να επιλέγεις

---

ισως εχεις δικιο, δεν ειναι αντικοινωνικοτητα αλλα επιλογη, ή ακομα καλυτερα στοιχειο του χαρακτηρα μου.

προσωπικα δε ζηταω καν φιλους, απλα μια κοπελα να μου ταιριαζει και να παραμεινει, να πορευτουμε μαζι στη ζωη.

Εγω φιλε ΚΕΝΟ θα βρεθω συντομα με το ΓΑΤΟ μιας και εχουμε ακριβως το ιδιο προβλημα να συζητησουμε και ποιος ξερει μπορει και να βρουμε και καμια λυση στο προβλημα μας.Τωρα αν ερθουν κι αλλα ατομα απο δω με διαφορετικα προβληματα και ανοιξουμε τη συζητηση και σε αλλα θεματα ακουσουμε νεες αποψεις, ποιος ξερει μπορει να λυθουν κι αλλα προβληματα ανθρωπων απο δω μεσα ,και ακομα και τιποτα να μη καταφερουμε ειναι καλυτερα να το προσπαθησουμε απο το να γυρισουμε στους ψυχολογους μας και στα χαπια πιστευω

Το βρήσκω πολύ καλό να γίνονται τέτοιες συναντήσεις, όταν βέβαια δεν υπάρχουν μεγάλες αποστάσεις, με άτομα που τα ενώνουν πολλά κοινά, συναντήσεις οι οποίες μπορεί να δημιουργήσουν ωραίες φιλίες και να καλύψουν κενά στην κατανόηση και τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Όσον αφορά το φίλο μας θα πρέπει να ξεκινήσει να βλεπει θετικά τη ζωή, με αισιοδοξία. Να επιδιώξει τη συναναστροφή και τις εξόδους, έτσι θα μπορεσει να δημιουργήσει φιλίες. Όοσν αφορά δουλειά άμα έχει θέληση και πείσμα κάτι θα προκύψει.