Απωλεια και πενθος αποχωρισμου

Καλησπέρα.Αν και δεν ξερω αν αυτο το τοπικ ειναι το καταλληλο το αφηνω στην κριση σας.Δεν περιμενα ποτε οτι ενας χωρισμος θα μου γεννουσε τα συναισθηματα οπου εχω σημερα.Επιασα τον ευατο μου να θελει καποιον να τον περιποιηθει και να το φροντισει,μοναξια στο σπιτι μου αφότητη(μενω μονος),γενικα ρε αδερφε καπου να ακουμπησω.Ξαφνικα η αυτονομια μου επεσε βαρια εξου και η παλινδρομηση που περιεγραψα σε προηγουμενο ποστ.Σκεφτομουνα οτι νταξει αφου δεν τα πηγαιναμε καλα,αφου δεν μου εβγαινε το ερωτικο,αφου συνεχεια επρεπε να εξηγω πως είναι για μενα το καθετι και γενικα ολους τους λογους που με αναγκασαν να διακοψω ε θα το ξεπερασω νταξει μια σχεση ηταν(1 χρονος).Η πραγματικοτητα μοιαζει διαφορετικη υπολογιζα χωρις τον ξενοδοχο.Με καποιο μαγικο τροπος ο εαυτος μου βιώνει την απωλεια χωρις να ειναι προθυμος να συνεργαστει με το μυαλο μου.Το μυαλο μου λεει αλλα κουκουρουκου δλδ.Τα παντα αρκει να μην βιωσω.<<Ελα τωρα δεν ειναι τιποτε>>,<<σιγα την σχεση>>ακυρωση,αρνηση,κριτι κη και μονο για τα αρνητικα της σχεσης οποτε εκλογικευα τα πραγματα και ελεγα οτι αυτη η παλινδρομηση οφειλεται στην διαταραχη μου.Εγω ομως τα μεσημερια δεν μπορω να κοιμηθω γιατι η καρδια μου χτυπαει τοσο δυνατα που με ξεκουφαινει και λυνω σταυρολεξα τι να κανω.Αισθανομαι λυπημενος και ιδιαιτερα ευσυγκινητος.Παντα απεφευγα τους αποχωρισμους,δεν ηθελα να πηγαινω σε αεροδρομια με ανθρωπους που φευγανε και να με πηγαινουν στο αεροδρομιο οταν φευγω εγω.....ασε που δημιουργουσα εξαρτητικες σχεσεις για να μην βιωσω πενθος.Πονος και δακρυα βεβαια το χειροτερο ειναι μια σχεση να μην πηγαινει αλλα να μην χωριζεις για να μην πονεσεις(και αυτο εφαγα πολυ ξυλο μεχρι να το μαθω).Συνειδητα γνωριζω οτο τιποτε δε ειναι δεδομενο και τα παντα ρει αλλα οταν μπαινουν τα συναισθηματα στη μεση οι αρχες φευγουν απο το παραθυρο και ειναι ανθρωπινο αυτο το καταλαβαινω.Απλα εξεπλαγην με τις τριπλες του μυαλου μου το μυαλο μου πηγε παντου εκτος απο εκει.Αυτα απο εμενα τωρα πρεπει να πλυνω τα πιατα να καθαρισω το σπιτι και να μαγειρεψω...σιγσ,σιγα.Διαολ� � απεταξαμην....

νομίζω πως ο χωρισμός είναι χειρότερος και από το θάνατο....

Βασικά μου θύμισες εμένα μετά απο τον τελευταίο μου χωρισμό, εδω και εναν χρόνο την σκέφτομαι κάθε μερα, σαν να πενθώ.. το θέμα είναι όμως οτι μάλλον και εσυ για τον ίδιο λόγο χώρισες, δεν σου έβγαινε ειπες το ερωτικό-σεξουαλικό, την λάτρεψα σαν άνθρωπο αλλα το ερωτικό και μένα δεν μου έβγαινε, οπότε ήταν μονόδρομος..

Σου έφαγε κομμάτι του μηνύματος.Αν ήταν κάτι σημαντικό,μπορείς να το ξαναγράψεις αν θέλεις.
Αν γενικότερα η δομή της προσωπικότητάς σου είναι φιλοεξαρτητική,θα μπορούσες να κινηθείς προς την κατεύθυνση ενός συντρόφου που να μην έχει τάσεις συνεξάρτησης,ώστε να καταφέρεις μέσα από μία τέτοια σχέση να δουλέψεις ταυτόχρονα το θεματάκι της αυτονομίας.Ωστόσο,απόλυτη αυτονομία δεν υπάρχει,ακόμη και άλλες δεσμεύσεις να μην έχεις,μία συναισθηματική ευθύνη οφείλει να υπάρχει για να υπολογίζεις και το μέσα του άλλου(όπως ανάλογα κι εκείνος το δικό σου).Δηλαδή στο μέλλον συνειδητά να μη στραφείς σε άτομο που-άθελα ή ηθελημένα-θα συνεισφέρει στην παραμονή σε μοτίβα επανάληψης εξαρτητικών σχέσεων,έχοντάς το δουλέψει πρωτύτερα.

Σου λείπει το ολόγραμμα του άλλου,όχι ο άλλος στην πραγματικότητα.Αναζητάς μία πλευρά της σχέσης,το κομμάτι που σου ήταν το πιο σημαντικό(για σένα όπως ήσουν κι είσαι).Και στη φάση αυτή,ξεχνάς λιγάκι τα όσα κομμάτια,όσες πλευρές δε σου έκαναν,στην ιεραρχία ανεβαίνει και εξουσιάζει όχι η μνήμη η αντικειμενική,αλλά η βαθιά επιθυμία να ήταν τελικά ολόκληρη,μία συναισθηματική ματιά πάνω στην παρελθοντική σχέση,μία ρομαντική νοσταλγία,που είναι ικανή να διαγράψει τα αρνητικά.Ωστόσο,δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια.

Να χωρίζεις για να μην πονέσεις...Χμ,κοίτα,κι αυτό παίζει από καιρό σε καιρό.Ή για να σταματήσεις τον πόνο άλλοτε.Δεν έμαθες κάτι απ'αυτές τις διαδρομές.Γράφεις πως ναι.Ε,μην αφήσεις την τάση να ξαναγυρίζεις(συναισθηματι� �ά),σε κάτι που δεν ήταν κατάλληλο για την κάλυψη των ενήλικων αναγκών σου,απλά για να εξυπηρετηθούν οι παιδικές σου ανάγκες(για φροντίδα).

Διαολε απεταξαμην,κοινως υπαγε πισω σατανα.Κατι λειπει στην τελευταια σειρα που εγραψες.....Αν θες συμπληρωσε το.
Μια καταπληκτικη ταινια με σχεση τα παραπανω που γραφτηκαν στο τοπικ αυτο είναι το <<Τhe fountain>> του Αρονοφσκυ.Νομιζω οτι δεν εχω δει αλλη ταινια που να περιγράφει τοσο περιεκτικα και τοσο εμπεριστατωμενα τις σχεσεις των ανθρωπων μεταξυ τους και την σχεση τους με το θανατο.Πως βιωνει ο καθενας την σχεση του πως αντιδρα ο ενας και πως ο αλλος στον επερχομενο θανατο την αναγκη μας να γατζωθουμε πανω στον αλλο την αρνηση μας στην ροη των πραγματων.Για μενα αυτη η ταινια ήταν γροθια στο στομαχι.
Πολλες φορες σε μια σχεση λογω των συναισθηματων και λογων των προσωπικων μας αναγκων αρνουμαστε να δουμε τον αλλο ως μια ξεχωριστη προσωπικοτητα με τις δικες του αναγκες και επιθυμιες αναπτυσσεται κτητικοτητα,αποκλειστικοτ� �τα και ενας φοβερος ελεγχος.Μου συνεβη αυτο που περιγραφω πριν απο πολλα χρονια και μου ηταν τρομερα δυσκολο να το δω ενταξει ημουν πολυ ερωτευμενος και συζουσαμε 4 χρονια.Οταν χωρισαμε πραγματικα ηθελα να πεθανω μου πηρε πανω απο δυο χρονια να το ξεπερασω αλλα ολα καλα.Ηταν απο τις δυσκολες εμπειριες που εχω αλλα εμαθα πολλα πραγματα.Τωρα η σχεση που ανεφερα στην αρχη του post δεν ηταν ετσι ευτυχως το δουλεψαμε και οι δυο αυτο πολλες φορες με συγκρουσεις αλλες φορες πιο χαλαρα και ηρεμα.Ο ελεγχος ειναι ενα παιχνιδι που συνηθιζεται δηλαδη να προσπαθω να ελεγξω τον αλλο καθως και τι θα νιωθει για μενα,σημερα προσπαθω και το καταφερνω να μην το κανω,ειναι χειριστικο όλο αυτο.
Την ταινια αυτη την προτεινω ανεπιφυλακτα για οσους δεν την εχουν δει........
Καλημερα.

Oταν παιρνουμε μια αποφαση να αφησουμε κατι ή καποιον πισω ειναι επειδη μαλλον κατι μας ποναει ή μας ενοχλει στην συμπεριφορα του. Σιγουρα ομως αυτος ο καποιος, δεν χαρακτηριζεται μονο απο οτι μας ενοχλουσε στο προσφατο παρελθον. Αλλά και απο γοητευτικα, ομορφα στοιχεια που μας τραβηξαν το ενδιαφερον καποτε. Οποτε, αμα αποφασιζουμε να αποχωριστουμε καποιον, αποχωριζομαστε κ τα οποια ομορφα χαρακτηριστικα. Κ τις ομορφες στιγμες ή συνηθειες που μας κρατουσαν μαζι. Την κοινη καθημερινοτητα. Οποτε το βρισκω μαλλον λογικο αυτο το πενθος του αποχωρισμου, ακομα κι αν βιωνεται μεσα απο σενα που μαλλον ήσουν αυτος πηρες την αποφαση να μεινεις μακρυα. Οταν μαλιστα, αυτο το πενθος το αφηνεις για πρωτη φορα να λειτουργησει κ να παρει χωρο στη ζωη σου τοτε ισως εκει να οφειλεται κ το ξαφνιασμα σου. Ομως εγω θα το μου το χρεωνα ως κερδος στο πλαισιο του προσωπικου "ξεπαγωματος" κ μιας μεγαλυτερης εσωτερικης ελευθεριας.

Καλο καθαρισμα:)

Καλημερα
Φυσικα εννοεις καλο καθαρισμα μεσα,εξω.Οπως και να χει να σαι καλα.

Μπορεί γι' αυτή τη κοπέλα να ήθελες εξ αρχής άλλα γι' αυτό να σε επηρέασε τόσο πολύ. Ή μπορεί να μην έχει να κάνει με την κοπέλα αλλά με τη φάση που είσαι τώρα στη ζωή σου κι αυτό να σε πείραξε.
Γενικά όσο περισσότερες προσδοκίες (ματαιωμένες) τόσο περισσότερος πόνος. Όσο λιγότερες, δεν τρέχει και τίποτα.

Καλύτερα να πενθείς ένα χωρισμό, παρά μια χαμένη ζωή!!!Παντως οκ, φυσικα ,προσωπικα πληγωνομαι, αλλα συνειδητοποιω εντος κλασμάτων του δευτερολέπτου πως δεν ειναι και το τελος της ζωής, απλα το τελος ενος κυκλου.... και οπως λενε...οταν κλεινει μια πορτα καπου.. καπου αλλου ανοιγει μια νεα...