ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟΣ VERSUS ΑΓΧΩΔΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ. Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΛΥΣΗ;

Printable View

02-12-2010, 02:32
tita1977

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟΣ VERSUS ΑΓΧΩΔΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ. Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΛΥΣΗ;

Έχω έναν προβληματισμό και θα ήθελα τη γνώμη σας. Σκεφτόμουν εάν η ποιότητα της ζωή των ανθρώπων με αγχώδεις διαταραχές, κοινωνική φοβία ή άλλες μορφές φοβίας καθώς και κρίσεων πανικου ήταν διαφορετική στην περίπτωση που το κοινωνικό σύνολο αντιλαμβανόταν αλλιώς το θέμα αυτό. Εάν δηλ. το να παρουσιάζεις συμπτώματα άγχους θεωρούνταν σαν κάτι συνηθισμένο (που όντως είναι) όπως για παράδειγμα η αυξημένη χοληστερίνη ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αν ζούσαμε σε μια κοινωνία η οποία είχε την κατάλληλη ενημέρωση και εκπαίδευση απέναντι στο θέμα αυτό ώστε να μην υπάρχει κοινωνικός στιγματισμός. Βέβαια είναι ένα καθαρά υποθετικό σενάριο και μη πραγματοποιήσιμο τουλάχιστον ακόμα. Παρόλα αυτά διαπιστώνοντας από κοινές δηλώσεις των μελών του φόρουμ ότι η ντροπή, τα αισθήματα ενοχής και ο φόβος μην αποκαλυφθεί τι τους συμβαίνει επειδεινώνουν κατά πολύ ή ακόμα είναι και η αφορμή για να εκδηλωθούν τα συμπτώματα, φτάνω στο συμπέρασμα ότι μεγάλο ρόλο στη ανακούφιση και γιατί όχι σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και στην εξάλειψη του προβλήματος θα έπαιζε η επιθυμητή αντιμετώπιση από τους συνανθρώπους μας.
Φανταστείτε να περιμένετε σε μια ουρά στην τράπεζα και να νιώθετε να σας πιάνει κρίση πανικού. Πώς θα νιώθατε εάν γνωρίζατε πως μπορείτε ανα πάσα στιγμή να πείτε άνετα στο διπλανό σας τι σας συμβαίνει και ότι χρειάζεστε τη βοήθειά του; Π.χ μια καρέκλα, ένα ποτήρι νερό ή κάποιο εμψυχωτικό λόγο; Πόσες οπισθοχωρίσεις θα είχατε γλιτώσει και πόσες δουλειές θα είχαν ολοκληρωθεί απλά και μόνο γιατί κάνατε ένα μικρό διάλλειμμά για να συνέλθετε και δεν τρεπόσασταν σε άτακτο φυγή;Γιατί κάποιος που ζαλίζεται επειδή απλά του έπεσε η πίεση και νιώθει ότι λιποθυμά να έχει την αμέριστη συμπαράσταση και συμπόνοια των άλλων οι οποίοι σπεύδουν να βοηθήσουν χωρίς δεύτερες περίεργες σκέψεις και το θέμα λήγει τόσο απλά όσο και προήλθε δηλ. χωρίς ενοχές και χωρίς ντροπή;
Μήπως τελικά στην κρίση πανικού νιώθουμε αβοήθητοι και μόνοι περισσότερο γιατί δε μπορούμε να ξεστομίσουμε τι πάθαμε παρά γι αυτό πραγματικά που βιώνουμε στο σώμα μας; Έχετε παρατηρήσει ότι οι κρίσεις πανικού συμβαίνουν συνήθως όταν είμαστε μόνοι ή σε περιβάλλον όπου αισθανόμαστε μόνοι και αβοήθητοι; Γιατί δε μας πιάνει η κρίση πανικού όταν είμαστε με ένα αγαπημένο άτομο που γνωρίζουμε ότι μπορούμε να του πούμε ελεύθερα τι μας συμβαίνει γιατί θα μας καταλάβει;
Ουτοπικό μεν ευσεβής πόθος δε. Κρίμα που δεν έχει γίνει ούτε η παραμικρή καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού για το συγκεκριμένο θέμα από τους υπεύθυνους φορείς τη στιγμή που έχουμε δει καμπάνιες για τόσα μα τόσα άλλα θέματα ταμπού π.χ. aids, καρκίνο, ομοφυλοφιλία. (δεν εννοώ ενημέρωση για πρόληψη αλλά ενημέρωση για την εξάλειψη του κοινωνικού στιγματισμού)
02-12-2010, 04:38
Γάτος

Αγαπητή tita1977. Το πρόβλημα πηγάζει από την κοινωνία και πιο συγκεκριμένα την συμπεριφορά της. Ακόμα και τα ΜΜΕ προβάλλουν όσους πάσχουν από πιο απλές καταστάσεις (όπως π.χ. μια κατάθλιψη) σαν "προβληματικούς" (το βάζω σε εισαγωγικά για να σας πω πως ακόμα και πρόβλημα να έχει κάποιος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ονομάζεται έτσι! Αυτό όμως θέλουν να δείξουν) σαν άτομα τρελά που έχουν εγκεφαλικά προβλήματα. Δείτε μια σειρά στην τηλεόραση που να έχει μέσα έναν καταθλιπτικό και θα το καταλάβετε. Επίσης οι ίδιοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν όσους έχουν κάποιο πρόβλημα π.χ. αγχώδη διαταραχή σαν άρρωστο, όχι πως δεν είναι αλλά τον αντιμετωπίζουν σαν λεπρό ένα πράγμα. Και να σ πω και κάτι ακόμα. Δες τις οικογένειες μόλις πεις πως πας σε ψυχολόγο σε αντιμετωπίζουν λες και δεν στέκεις καλά. Δυστυχώς δεν μπορούν να καταλάβουν πως οι ψυχ/κες ασθένειες δεν επηρεάζουν την κρίση μας αλλά τα συναισθήματα μας. Εντάξει μπορεί λίγο και την κρίση μας αλλά το βασικό είναι πως μια τέτοια ασθένεια δεν μας κάνει τρελούς ίσα ίσα που μας κάνει πιο ευαίσθητους, πιο συμπονετικούς και πιο ευάλωτους.
02-12-2010, 05:36
crazy_diamond

Η αλήθεια είναι πως κοινωνικός στιγματισμός υπάρχει. Αλλαγές έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον μέσα στην ψυχιατρική κοινότητα σε μια πρώτη φάση, μπορούμε όμως να έχουμε προσδοκίες για ένα κράτος πρόνοιας, ειδικά στο ''εδώ και τώρα'';

Έχω δει αρκετές φορές σε προεκλογικές εκστρατείες υποψηφίων να φιγουράρει κάποια πολιτική για τη μέριμνα και τη φροντίδα περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων, όπως τα ΑΜΕΑ, όμως ποτέ δεν έτυχε να δω αναφορά σε αγχώδεις διαταραχές. Σπάνια άλλωστε πολιτικές τέτοιου είδους γίνονται πράξη. Περισσότερο προβάλλονται ως δείκτες πολιτισμού για να στεφτούν κάποιοι ευρωπαίοι.

Φυσικά και η ενημέρωση της κοινωνίας είναι λύση. Κοινωνία όμως είμαστε και εμείς. Εγώ, εσύ, ο περιπτεράς, ο καθηγητής στον έκτο, που είναι πιθανό να μας πιάσει μια κρίση πανικού. Θέλω να πω πως αυτός ο στιγματισμός μας κουρδίζει συχνά ως ενοχικά ρομποτάκια και εύκολα μπαίνουμε σε μια διαδικασία αυτολογοκρισίας και αυτό-περιθωριοποίησης.

Σκέφτομαι πως η ενημέρωση μπορεί να αρχίσει και από εμάς. Όχι πως φτάνει μόνο το δικό μας άνοιγμα και μοίρασμα (αντιμετωπίζοντας τη μέσα μας ντροπή, ενοχή και φόβο) για να ενισχυθεί η κοινωνική αλληλεγγύη, αλλά νομίζω πως είναι ένα πρώτο βήμα για μια αλλαγή.
02-12-2010, 07:40
deleted-member30-03

εννοειτε οτι σε μια τελεια κοινωνια θα ειχαμε φροντισει για τα ατομα που εχουν καποιο προβλημα, να μην στιγματιζονται και τα βλεπουμε μειονεκτικα, αλλα απλα σαν διαφορετικα, με διαφορετικες ικανοτητες δλδ. για παραδειγμα ακομα κι ο τυφλος εχει ανεπτυγμενη την ακοη και την αφη, αυτο ομως οι καθημερινοι ανθρωποι δε το γνωριζουν, κι ετσι του φερονται καπως...

στη κοινωνια που ζουμε ειναι πολυ ευκολο να σου κολλησουν μια ταμπελα, να το επικυρωσει η κοινωνια, και να εισαι "αυτο" που αποφασισαν ολοι. ειτε θες τρελος, ψυχοπαθεις, σχιζοφρενεις, καταθληπτικος, ειτε οτι αλλο, για μενα αυτα ειναι "χαρισματα" κι ο ανθρωπος που τα εχει και συνεχιζει να παλευει μοιαζει ηρωας. εξαλου απο την ιδια τη κοινωνια προηρθαν ολα, δε ξυπνησαμε ετσι στα ξαφνικα.

γιαυτο εντελει στρεφομαι εναντια αυτης της κοινωνιας. γιατι ειναι σαπια και υποκριτρια, και καποια μερα θα πρεπει να παρουμε ολοι την εκδικιση μας και να την αλλαξουμε! δεν υπαρχουν προβληματικοι, απλα ανθρωποι με διαφορετικες ικανοτητες. προβληματικη ειναι η ιδια η κοινωνια που μας θελει ολους ιδιους!
02-12-2010, 14:41
whitecandle

ΚΕΝΟ συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, αλλά διαφωνώ σε αυτό. Τον τυφλό δεν θα έπρεπε να τον υπερυψώνουμε στη θέση του επειδή έχει ανεπτυγμένες άλλες αισθήσεις, αλλά επειδή είναι άνθρωπος.. Επιπλέον, αυτή η εκδίκηση που λες, μπορεί να γίνει πολύ εύκολα, γιατί είναι πάρα πολλοί αυτοί που έχουν ψυχολογικά. Δεν ξέρω, να μας πει κάποιος ένα ποσοστό, για να έχουμε καλύτερη άποψη;

Επιπλέον, Γάτε και άλλοι, και οι λεπροί άνθρωποι είναι. Και μάλιστα η λέπρα δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο πάντα, νομίζω το 85% ή παραπάνω, έχουν ανοσία. Αυτό το ξέρατε;
02-12-2010, 16:47
tita1977

Σωστή η άποψή σου lightbluepath! Δεν είναι σωστό να μπαίνουμε κι εμείς σε αυτή τη νοοτροπία που οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε από το κοινωνικό σύνολο δηλ. να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους ανάλογα με την πάθησή τους. Ο λεπρός, ο ασθενής του aids, της ηπατίτιδας, ο τυφλός, ο σχιζοφρενής κλπ είναι όλοι άνθρωποι και όλοι έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν το σεβασμό και την αποδοχή που αρμόζει σε οποιοδήποτε ανθρώπινο ων. Ανοίγοντας αυτό το thread ουδεμία πρόθεση είχα να συγκρίνω περιπτώσεις και να πω ότι η κοινωνία μας αντιμετωπίζει σαν "τρελούς" αφού πιστεύω μου είναι ότι όλοι έχουμε την ίδια αξία και δικαιώματα. Ακόμα όμως και το άτομο που θεωρείται "τρελό" μπορεί να τυγχάνει περιθωριοποίησης αλλά του αναγνωρίζεται το ακαταλόγιστο. Κανείς δε θα θυμώσει μαζί του αφού δεν καταλαβαίνει. Του αναγνωρίζεται τουλάχιστον κάτι. Το παιδι όμως για παραδειγμα που πάει στρατό και είτε κάνει απόπειρα αυτοκτονίας είτε κάνει ότι μπορεί να πάρει απαλλαγή γιατί δεν αντέχει το ανθρωποφάγο σύστημα, στιγματίζεται στην υπόλοιπη ζωή του. Και μπορεί να είναι ένα παιδι που υπο ιδανικές συνθήκες να μπορει να δημιουργησει και να προσφερει στην κοινωνία που η ίδια το απορρίπτει. Αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι εξαιτίας της φύσης των ατόμων με ψυχολογικά "θέματα" που οφείλεται συχνά στην πολύ ευαίσθητη και ευθραστη ψυχοσύνθεσή τους η κοινωνία θα έπρεπε να είναι πιο επιεικής. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης που επικρατεί αποκλείονται άτομα που σύμφωνα με τον ΚΕΝΟ έχουν όντως ιδιαίτερα χαρίσματα αλλά δεν θεωρούνται αρετές στη σύγχρονη αιμοβόρα κοινωνία. Δυστυχώς ακούς συνέχεια εκφράσεις όπως "μόνο οι δυνατοί επιβιώνουν", "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό", να ξεστομιζονται με ελαφρά τη καρδία και να ισχύουν ως απαράβατοι κανόνες.
02-12-2010, 18:19
whitecandle

Τίτα, καταρχάς καλωσόρισες. Κατα δεύτερον, δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα όλα αυτά που θες να πεις, αλλά σε αυτά που κατάλαβα, έχω κάποιες ενστάσεις. Το να μην θυμώσει κάποιος με ένα άτομο που θεωρείται "τρελό", αν και για μένα ατυχής η λέξη, αλλά δεν υπάρχει και καμμία θετική, τελοσπάντων, αυτό δεν είναι καλό. Γιατί το ξεχωρίζουν έτσι αυτό το άτομο, λες και είναι διαφορετικό. Και το περιθωροποιούν έτσι. Είναι ένας φαύλος κύκλος δηλαδή. Το παιδί αυτό που λες δεν είναι καθόλου ανώτερο από έναν σχιζοφρενή ή έναν τυφλό. Και αυτοί υπο ιδανικές συνθήκες θα ήθελαν να προσφέρουν, και μάλιστα ξέρω άτομο με σχιζοφρένεια, που πήγε και στρατό. Δηλαδή ήρωας, αν και πιστεύω όλοι με σχιζοφρένεια είναι λίγο πολύ ήρωες. Αιμοβόρα δεν λες τίποτα. Αλλά πάντα έτσι ήταν. Παλιά σκότωναν τα παιδιά στον Καηάδα, και λίγο πιο πρόσφατα, σκότωναν γυναίκες με κόκκινα μαλλιά ως μάγισσες. :S Δεν χρειάζεται να έχουν ιδιαίτερα χαρίσματα για να τυγχάνουν ίσης αντιμετώπισης, το ξαναλέω. Όσο για τις εκφράσεις, δεν λες τίποτα. Συμφωνώ απόλυτα.
03-12-2010, 01:14
tita1977

Quote:

Originally Posted by lightbluepath

Τίτα, καταρχάς καλωσόρισες. Κατα δεύτερον, δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα όλα αυτά που θες να πεις, αλλά σε αυτά που κατάλαβα, έχω κάποιες ενστάσεις. Το να μην θυμώσει κάποιος με ένα άτομο που θεωρείται "τρελό", αν και για μένα ατυχής η λέξη, αλλά δεν υπάρχει και καμμία θετική, τελοσπάντων, αυτό δεν είναι καλό. Γιατί το ξεχωρίζουν έτσι αυτό το άτομο, λες και είναι διαφορετικό. Και το περιθωροποιούν έτσι. Είναι ένας φαύλος κύκλος δηλαδή. Το παιδί αυτό που λες δεν είναι καθόλου ανώτερο από έναν σχιζοφρενή ή έναν τυφλό. Και αυτοί υπο ιδανικές συνθήκες θα ήθελαν να προσφέρουν, και μάλιστα ξέρω άτομο με σχιζοφρένεια, που πήγε και στρατό. Δηλαδή ήρωας, αν και πιστεύω όλοι με σχιζοφρένεια είναι λίγο πολύ ήρωες. Αιμοβόρα δεν λες τίποτα. Αλλά πάντα έτσι ήταν. Παλιά σκότωναν τα παιδιά στον Καηάδα, και λίγο πιο πρόσφατα, σκότωναν γυναίκες με κόκκινα μαλλιά ως μάγισσες. :S Δεν χρειάζεται να έχουν ιδιαίτερα χαρίσματα για να τυγχάνουν ίσης αντιμετώπισης, το ξαναλέω. Όσο για τις εκφράσεις, δεν λες τίποτα. Συμφωνώ απόλυτα.

Καλησπέρα και καλώς σας βρήκα!
Χαίρομαι για τις ενστάσεις γιατί έτσι δίνεται η ευκαιρία για έναν επικοδομητικό διάλογο.
Σχετικά με τη λέξη "τρελός" όπως θα είδες την έβαλα σε εισαγωγικά γιατί δεν είναι μία λέξη που ενστερνίζομαι. Την έγραψα για να δείξω πως εκφράζεται ο κόσμος για άτομα που έχουν ψυχιατρικές παθήσεις και χωρίς την αγωγή τους μπορεί να έχουν απώλεια συνείδησης. Σε καμμία περίπτωση δεν θέλω να πω οτι κάποιος είναι ανώτερος απο κανέναν άλλο. Το παράδειγμα του παιδιού από το στρατό ήταν τυχαίο απλά για να περιγράψει ένα άτομο που πάσχει από αγχώδη διαταραχή. Αναφέρθηκα στις αγχώδεις διαταραχές γιατί είναι κάτι που μου συμβαίνει και γνωριζω καλύτερα το θέμα από άλλες παθήσεις .
Τώρα, όσον αφορά στους σχιζοφρένεις, εννοείται ότι είναι ήρωες όπως και όλοι οι άνθρωποι που τραβούν το γολγοθά τους. Αυτό που γνωρίζω σχετικά με τους σχιζοφρενείς και τον κοινωνικό στιγματισμό είναι ότι είχε γίνει καμπάνια ενημέρωσης του κοινού πριν από 2 ή 3 χρόνια από ότι θυμάμαι σε τηλεόραση και έντυπο τύπο. Μάλιστα είχαν αναφερθεί και σε διεθνούς κύρους επιστήμονες που ήταν σχιζοφρενείς, ενημερώνοντας έτσι το κοινό ότι τα άτομα αυτά μπορεί να είναι καθόλα λειτουργικά χωρίς κανένα προβλημα. Σαφως και μια καμπάνια δεν είναι αρκετή για να αλλάξει το κοινωνικό φέρεσθαι αλλά τουλάχιστον έγινε κάποιο βήμα το οποίο ελπίζω να έχει και συνέχεια.
Εγώ αυτό που ήθελα να πω ανοίγοντας το thread ήταν απλά ότι οι παράγοντες που επηρεάζουν ένα άτομο με αγχώδη διαταραχή (το οποίο είναι ευάλωτο στην κριτική λόγω της φυσης της ψυχοσύνθεσής του, που πολύ συχνά οφείλεται στη χαμηλή αυτοεκτίμηση), είναι εκτός από τα προσωπικά τραυματικά βιώματα, το εξωτερικό του περιβάλλον και κατ επέκταση το κοινωνικό σύνολο. Άρα εκτός από τον κοινωνικό στιγματισμό που είναι κοινός για πολλές ομάδες ανθρώπων με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αγχώδεις διαταραχές έχουν έναν επιπλέον λόγο να ζουν το εφιάλτη τους διπλό (κριτική στην κριτική). Πόσο μάλλον όταν τα άτομα αυτά ανήκουν και σε άλλες ιδιαίτερες ομάδες. Όταν για παράδειγμα κάποιος έχει αγχώδη διαταραχή με χαμηλή αυτοεκτίμηση (ΧΑΕ) αλλά ταυτόχρονα είναι σχιζοφρενής, ομοφυλόφιλος, έγχρωμος, φορέας του aids, AMEA και τόσα άλλα. Η κοινωνία απαιτεί από τους ανθρώπους με ΧΑΕ να απολογούνται γι αυτό που συμβαίνει στον ψυχισμό τους (να μη μιλήσω για φάρμακα, ψυχοθεραπείες, δυσβάστασχτο οικονομικό κόστος) όταν στην ουσία μεγάλο μέρος της αιτίας του προβλήματος αποτελεί η ίδια. Άρα θεωρώ ότι όφειλε να είναι πιο ενημερωμένη και ευαισθητοποιημένη απέναντι στους ανθρώπους αυτούς. Νομίζω ότι είναι χρέος της πολιτείας να μεριμνήσει γι αυτό
03-12-2010, 02:04
deleted-member30-03

το παραδειγμα με το στρατο, αν και τυχαιο, κατα καποιο τροπο εκφραζει κι εμενα. χωρις να θελω να επεκταθω με λεπτομεριες του τι συνεβη οταν εγω ημουν φανταρος, να πω απλα πως ουτε οι γιατροι (και συγκεκριμενα ψυχιατροι) εκει μεσα φερονται στους ασθενεις οπως τους αξιζουν. ετσι πολλες φορες γραφονται φαρμακα για χρηση χωρις να εχει γινει διαγνωση ακριβως, κι αλλα διαφορα τετοια. οι περισσοτεροι να ξεπεταξουν τη σειρα θελουν, οποτε με μια δυο ερωτησουλες τελειωσαν. φυσικα μετα εισαι τρελος για ολη σου τη ζωη, δε ξερω αν μπορεις να βρεις και δουλεια στο δημοσιο....
03-12-2010, 02:14
Arsi

Με έχει απασχολήσει αρκετά το θέμα και ειδικά μέρος του θέματος.
Η διαφορετικότητα αντιμετώπισης απ'το κοινωνικό σύνολο των σωματικών και ψυχικών προβλημάτων.

Υποστηρίζεται και είναι αλήθεια πως ένα σημαντικό κομμάτι αντιμετώπισης είναι η αυτοαποδοχή του όποιου προβλήματος.
Σαφώς λοιπόν,και μια εσφαλμένη αντίδραση της κοινωνίας απέναντι σε ψυχικά πάσχοντες δημιουργεί παιρετέρω προβλήματα στην ίαση αφού πολλές φορές αντί να ενισχυθεί η αυτοαποδοχή αποτρέπεται.

Εκτός αυτού,επιπλέον προκύπτουν θέματα επιβίωσης όπως εργασία,επανένταξη στο κοινωνικό σύνολο μέσω μιας γενικότερης άγνοιας που συντηρεί ευτυχώς όλο και λιγότερο με τα χρόνια έναν ρατσισμό προς τις ψυχικές ασθένειες.

Ευτυχώς έχουν γίνει σημαντικά βήματα αλλά συμφωνώ πως δεν είναι αρκετά.
Ειδικά σε κλειστές κοινωνίες το φαινόμενο είναι ακόμα πιο έντονο.Και ακριβώς τη στιγμή που ένας άνθρωπος χρειάζεται βοήθεια αντ'αυτού αρχίζει να αυτομαστιγώνεται νιώθοντας ντροπή και ενοχή για το πρόβλημά του.

Έχω προβληματιστεί γιατί.
Μισοκατέληξα πως ο λόγος είναι πως μια ψυχική ασθένεια επηρεάζει την κρίση,την συμπεριφορά κι αυτό είναι κάτι που φοβίζει τους άλλους εφόσον εν δυνάμει μπορεί να σχετιστεί μαζί τους.
Ενώ σε μια σωματική ασθένεια,μη μεταδόσιμη τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα.
Άραγε για τους πάσχοντες από aids γιατί ο ρατσισμός?Μήπως ο φόβος πάλι του αντίκτυπου κι όχι τόσο η διαφορετικότητα?

Μήπως τελικά για οποιοδήποτε ρατσισμό ευθύνεται κατά ένα μεγάλο μέρος ο φόβος κινδύνου ή απώλειας?

Μετανάστες,ψυχικά πάσχοντες,ναρκομανείς,ομοφ υλόφιλοι,πρώην κ νυν φυλακισμένοι κα..............γιατί?

Όπως και να'χει είναι πράγματι άδικος ο στιγματισμός(όπως και ο κάθε στιγματισμός) που υφίστανται οι ψυχικές ασθένειες και απαράδεκτος προς τους παθούντες.

Ένα βήμα είναι η ενημέρωση.
Άλλο η αυτοαποδοχή.Σιγά σιγά εμείς οι ίδιοι να πετάξουμε το βάρος που δε μας αναλογεί.Αλλά στην πράξη κάποιες φορές δυσκολεύουν τα πράγματα αν το θέμα έχει να κάνει με την επιβίωση πχ δουλειά.Ας είμαστε έστω ανοιχτοί στους υπόλοιπους:)έχοντας συγχρόνως την ευκαιρία να ενημερώσουμε οι ίδιοι το δικό μας περιβάλλον σχετικά με το τι σημαίνει το πρόβλημά μας που όπως και να'χει γνωρίζουμε περισσότερα.

Είδα πρόσφατα στην τιβι δε θυμάμαι καν ποιο,ένα δημόσιο πρόσωπο να παραδέχεται πως πέρασε κατάθλιψη και την παρουσιάστρια να μιλάει πάντως μπράβο της που το παραδέχτηκε λες και ποιος ξέρει τι είναι!
Έχω ακούσει από νέο άτομο 23(δεν είχε ιδέα για το πρόβλημά μου)...αυτή ήταν τρελή,αφού το παραδέχτηκε κιόλας πως κάνει ψυχοθεραπεία!έλεος!( μετά ανοίχτηκε κουβέντα 2ωρη τουλάχιστον για το θέμα..)
Εμένα την ίδια πριν κάποια χρόνια γύρισαν και μου είπαν 'από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια'
Πριν μέρες που ρώτησα το ρευματολόγο για αντικαταθλιπτικά ήρθε ο ίδιος σε δύσκολη θέση και πετάχτηκε λες και του ζήτησα κόνιο:P
Ένας άλλος μου πρότεινε τα lyrica κάποια στιγμή πριν καιρό και καλά για ινομυαλγία και του λέω τι είναι?αντικαταθλιπτικά?' oχι βρε ψυχοφάρμακα!'...μα με ένα ύφος...!
Και πολλά άλλα.
(δε μιλάω δε καν για αντιλήψεις μεγάλων σε ηλικία που ζουν σε κλειστές κοινωνίες,με λυπεί που ακούω τέτοιες απόψεις από νέους ακόμα...)
Παρόλα αυτά το ξαναλέω πως πιστεύω πως μέρα με τη μέρα γίνονται βήματα ενημέρωσης και αποδοχής.

Και εκτός της κοινωνικής μέριμνας ένα σημαντικό κομμάτι περνάει απ'τα χέρια μας.Με τον προσωπικό μας αγώνα προς αυτήν την κατεύθυνση και την υγιή υποστήριξη της όποιας ιδιαιτερότητάς μας.
03-12-2010, 19:42
RainAndWind

Εναλλακτική οπτική.Ακτιβισμός.MAD PRIDE(αυτό το κίνημα μελετώ τον τελευταίο καιρό,καθώς οι οραματιστές του χρησιμοποιούν όπλα όπως η ανάκτηση λέξεων,που είναι μία μορφή πολέμου ενάντια στο στίγμα μέσω της αδρανοποίησης λέξεων-η αντίσταση στη γλώσσα).Προσπαθώ να μάθω περισσότερα,καθώς με ενδιέφερε ο ξεκάθαρος συσχετισμός και πηγή έμπνευσης από το ακτιβιστικό ομοφυλοφιλικό κίνημα.Με τον ίδιο τρόπο που αυτοί ανέκτησαν λέξεις-που μεγάλα συντηρητικά κομμάτια κοινωνιών χρησιμοποίησαν για να τους περιθωριοποιήσουν-έτσι η λέξη τρελός κάποια στιγμή θα ανακτηθεί.
03-12-2010, 20:22
oboro

Quote:

Originally Posted by RainAndWind

Εναλλακτική οπτική.Ακτιβισμός.MAD PRIDE(αυτό το κίνημα μελετώ τον τελευταίο καιρό,καθώς οι οραματιστές του χρησιμοποιούν όπλα όπως η ανάκτηση λέξεων,που είναι μία μορφή πολέμου ενάντια στο στίγμα μέσω της αδρανοποίησης λέξεων-η αντίσταση στη γλώσσα).Προσπαθώ να μάθω περισσότερα,καθώς με ενδιέφερε ο ξεκάθαρος συσχετισμός και πηγή έμπνευσης από το ακτιβιστικό ομοφυλοφιλικό κίνημα.Με τον ίδιο τρόπο που αυτοί ανέκτησαν λέξεις-που μεγάλα συντηρητικά κομμάτια κοινωνιών χρησιμοποίησαν για να τους περιθωριοποιήσουν-έτσι η λέξη τρελός κάποια στιγμή θα ανακτηθεί.

Συμφωνω... Σκεφτομουν τις προαλλες οτι σημερα στην Ελλαδα μεταξυ ψυχικα πασχοντων, θεραπευτων, θεραποντων, οικειων κλπ θεωρειται απο τη μια σημαντικο να παραδεχεται κανεις οτι εχει προβλημα και οτι χρειαζεται αντιμετωπιση και οτι η νοσος του εχει αυτες και αυτες τις συνεπειες, αλιμονο ομως στον πασχοντα αν αναφερθει εστω και λιγο στην "τρελα" που ειναι σε θεση να του προκαλεσει το ψυχικο προβλημα αυτο... Στο εξωτερικο ειναι λιγοτερο ενοχοποιημενοι , θυμαμαι την Jamison ας πουμε να μην εχει κανενα προβλημα να αναφερθει στην "τρελα της μανιας", κι ας εχει διπλη ιδιοτητα τροπον τινα ως ειδικος και πασχουσα. Πιστευω οτι πηγαζει παντα απο την ανασφαλεια μας σαν ατομα μια τετοια διστακτικοτητα απεναντι στις λεξεις-κλειδια... Απ' την αλλη χωρις καποιας μορφης κοινωνικη αλλαγη δεν δημιουργουνται και οι συνθηκες για να μπορεσει κανεις να επαναφερει τη λεξη "τρελα" στο καθημερινο του λεξιλογιο... Οτι οκ, εγω απενοχοποιηθηκα, οι αλλοι ομως οχι ακομη, οποτε ας μην μιλησω για την τρελα του να με βλεπω με αλλαγμενο σωματοτυπο στον καθρεφτη η του να ειμαι πεπεισμενος οτι ολοι προσπαθουν να με βλαψουν στη φαση της μανιας κλπ. Γιατι δεν χρησιμοποιουμε τετοιες λεξεις εδω, καταλαβες...
03-12-2010, 21:24
tita1977

Quote:

Originally Posted by RainAndWind

Εναλλακτική οπτική.Ακτιβισμός.MAD PRIDE(αυτό το κίνημα μελετώ τον τελευταίο καιρό,καθώς οι οραματιστές του χρησιμοποιούν όπλα όπως η ανάκτηση λέξεων,που είναι μία μορφή πολέμου ενάντια στο στίγμα μέσω της αδρανοποίησης λέξεων-η αντίσταση στη γλώσσα).Προσπαθώ να μάθω περισσότερα,καθώς με ενδιέφερε ο ξεκάθαρος συσχετισμός και πηγή έμπνευσης από το ακτιβιστικό ομοφυλοφιλικό κίνημα.Με τον ίδιο τρόπο που αυτοί ανέκτησαν λέξεις-που μεγάλα συντηρητικά κομμάτια κοινωνιών χρησιμοποίησαν για να τους περιθωριοποιήσουν-έτσι η λέξη τρελός κάποια στιγμή θα ανακτηθεί.

Δεν ήξερα ότι υπάρχει! Μέχρι τώρα γνώριζα μόνο το gay pride. Ακούγεται ενδιαφέρον. Θα ενημερωθώ σχετικα