Printable View
Ειχα διαταραχη αγχους με συμπτωματα στο σωμα μου περασε με 4 μηνες λαντοζ τα κοψα υποτροπιασα δεν εχω λεφτα να παω στον ψυχιατρο και ισως δεν θελω να κανω αυτα π θα μ πει, ηρεμιστικα δεν μπορω να παιρνω συνεχεια τι κανω ξαναρχιζω την αγωγη οπως πριν, παιρνω μερα παρα μερα λαντοζ αυτη τη βδομαδα κατι γινεται οχι τελεια, εχει περασει κανεις σωματοφορμη διαταραχη, ξεμπερδεψε η θα το χω μια ζωη να την βγαζω καθαρη με αντικαταθλιπτικα μονο?
Ακόμα και γιατρός να ήσουν βρε συ θα έπρεπε να πάρεις γνώμη άλλου γιατρού. Μην πειραματίζεσαι πρέπει να απαυθυνθείς σε ειδικό. Κοίταξες στα κέντρα ψυχικής υγείας;
ρωτησα τον γιατρο του ικα που ναι παθολογος και μου πε καλυτερα μερα παρα μερα για να διοχευτευεται αργα η ουσια στον οργανισμο,
ο ψυχιατρος μου χε πει τοτε πως θα πρεπει να παιρνω φαρμακα μεχρι να αλλαξω τροπο σκεψης..σαν καταδικη μου φαινεται και μενοχλουν οι παρενεργειες ειδικά στο οτι παιρνεις κιλα αλλο να παρεις φαρμακα για να ξεπερασεις μια κατασταση και αλλο να φτανεις σε σημειο στα 22 σου να πρεπει να παιρνεις αντικαταθληπτικα για να συντηρεισαι και οχι πως με τα φαρμακα ειμαι σουπερ ευδιαθετη και ευτυχισμενη αλλα τουλαχιστον δεν εχω συμπτωματα οπως πνιξιμο, ρεψιματα που με εμποδίζουν στην αναπνοή, στομαχια...νιωθω ενα κενο ουτως η αλλως δεν μαρεσει η ζωή, η καθημερινότητα, η δουλεια, το σύστημα, νιωθω πως η ζωή ειναι μια ταλαιπωρία, εχω φτασει σε σημείο να μην μου προκαλει τιποτα ικανοποιηση ενω εχω οικογενεια, συντροφο, δουλειά, σπίτι δικο μου,αμαξι, νιωθω βαρετα ότι και να κάνω και απο πανω εχω και τα συμπτώματα στο σώμα που μου ξαναχτυπάνε την πόρτα και φοβαμαι τρεμω γιατι ειχα περασει μια κολαση πριν παρω φαρμακα δεν μπορουσα νερο να πιω μου επεφτε βαρυ, ημουν - 40 κιλα και δεν ενιωθα στιγμη καλα
Πρεπει να φτασεις σε σημειο να σε ικανοποιει αυτο που εχεις και αυτο που βλεπεις γυρω σου μαλλον... Πως θα ηταν η ιδανικη ζωη για σενα εχει τυχει καθολου να το σκεφτεις? Ας πουμε θα'θελες να κανεις αλλα πραγματα/θα'θελες να ζεις καπου αλλου/θα'θελες αλλα ατομα γυρω σου κτλ? Κανε μια προσπαθεια να δεις τι φταιει και τι δε σ'αρεσει στη ζωη σου , ξερω δεν ειναι ευκολο.. αλλα οταν μια κατασταση μας κανει να αισθανομαστε ετσι σημαινει οτι πρεπει να αλλαξει, γιατι τα φαρμακα δινουν μια παραταση απλως..
Υπαρχει οντως καποια βοηθεια παιρνοντας λαντοζ μερα παρα μερα και οχι καθε μερα?
elirene,
τα αντικαταθλιπτικα δεν ειναι για μια ζωη. ειναι ομως μια βοηθεια για να μεινεις σ ενα επιπεδο. ενα επιπεδο ικανο να δεις τι σε ενοχλει. κ βεβαια πώς σε ενοχλει, τί σου προκαλει πονο κ ενοχληση. και να μπορεσεις να δουλεψεις με τον εαυτο σου πιο ωριμα.
εχεις ατομα που σου στεκονται σε ολο αυτο? εχεις εναν ανθρωπο που μπορει να σε ακουσει ή που εμπιστευεσαι ωστε να ανοιχτεις?
Ε ειναι οι πολλες αρνητικες εμπειριες του παρελθοντος γιατι το παρον εξαρταται απο το παρελθόν, αυτο που δεν μ αρεσει ειναι η δουλεια αλλα και με την ανεργια που υπαρχε δεν μπορω να φυγω, η σχεση που εχω ειναι καλη αν και δεν ηταν ερωτας απο αναγκη εμεινα αλλα εχω αναπτυξει συναισθηματα σιγα σιγα, ισως ειναι και πιο σωστη σχεση γτ πες τον αγαπησα με τις χαρες του αφου τον γνωρισα καλα. Μετα μενω μακρια απτην οικογενεια ισως με επιβαρυνει αυτο, εχω και ιστορικο διαταραχων κυριως αγχους, εχω παθει καταθλιψη, διατροφικη διαταραχη, μετατραυματικη αγχωδη και τωρα αυτο με τα συμπτωματα στο σωμα που εχουν ριζωσει και αναγαστικα φαρμακα..για να δουμε τι θα δουμε..πολυ ταλαιπωρια αυτη η ζωη,μια μαχη, μονο στιγμες απολαμβανουμε..λιγες