Ειναι γκει, ερωτευμενος με καποιον αλλο/αλλη, η υπερβολικα δειλος ???
Ειμαι 35 και αυτος 30. Και οι δυο ελευθεροι, χωρις εντονο παρελθον σχεσεων, χωρις μεγαλη ερωτικη εμπειρια και ντροπαλοι στις επαφες με το αλλο φυλλο. Εχουμε φυσιολογική κοινωνική ζωή και καλή εμφάνιση. Γνωριστηκαμε πριν 5 χρονια και μου εκανε αμεσως κλικ. Ειμαστε φιλοι και κατα περιοδους κολλητοι. Δεν εχει γινει τιποτα ερωτικο μεταξυ μας, ουτε καν φιλι, αν και εχω δειξει οτι θα το ηθελα. Οι πιθανοτητες ειναι 3. Ειναι γκει, ερωτευμενος με καποιον αλλο/αλλη, υπερβολικα δειλος.
Ακολουθει μια συνοψη της καταστασης.
Καταλαβα οτι μου αρεσε απο την πρωτη στιγμη αλλα επισης μου εκανε μαλλον γκει και επισης λογω της διαφορας ηλικιας προτιμησα να ειμαστε φιλοι. Στην πορεια ομως αυτο αλλαξε, η πιο συχνη παρεα με εκανε να τον αγαπησω και η συμπεριφορα του μου εδειχνε οτι ηθελε κατι παραπανω. Ηταν πολυ τρυφερος / διαχυτικος μαζι μου ΜΟΝΟ μπροστα σε τριτους και ποτε οταν ειμασταν μονοι μας. Βρισκομαστε περισσοτερο με παρεα και πολυ λιγοτερο μονοι μας. Οταν ειμαστε οι 2 μας νοιωθω εναν ηλεκτρισμο και αμηχανια. Πιστευω οτι ειναι αμοιβαιο. Συναντιομαστε κατα διαστηματα συχνα και κατα διαστηματα χανομαστε εντελως. Στα διαστηματα που βλεπομαστε τακτικα και μετα χανομαστε εγω υποφερω φρικτα απο την ελλειψη του. Μου δημιουργει ενα συναισθημα εθισμου. Οσο πιο συχνα τον βλεπω τοσο περισσοτερο χρονο θελω να περναω μαζι του.
Εχω κανει καποιες προσπαθειες να ερθουμε πιο κοντα, αλλα ενω η αντιμετωπιση σε πρωτη φαση ειναι θετικη, και ενθαρυντικη, εκει που φτανουμε στο σημειο να γινει μια κινηση στο τελος με αποριπτει.
Ετσι και εγω αποδεχτηκα οτι μαλλον ειναι εν τελει γκει και αποφασισα οτι πρεπει να μεινουμε φιλοι. Σκεφτηκα και ανελυσα πολυ το ολο θεμα. Μου πηρε αρκετο κοπο και χρονο να το ξεπερασω, περασα απο περιοδους θυμου, εν τελει καταφερα να τον ξαναδω φιλικα γιατι τον αγαπαω τοσο πολυ και θελω απλα να ειναι καλα. Για να το επιτυχω αυτο κρατησα αρκετη αποσταση στην αρχη και επανηλθα σιγα σιγα στην ανεκτη για μενα δοση και συχνοτητα.
Προσφατα ετυχε να ξαναερθουμε λιγο πιο κοντα και ΜΠΑΜ ... Δεν μπορουσα να πιστεψω οτι το μυαλο μου ξαναγυρισε παλι και τον ηθελα. Ολη αυτη η προσπαθεια να μεινουμε φιλοι σβηστικε με το που περασαμε λιγες ωρες μαζι. Εχω μια τρομερη εξαρτηση και μου λειπει αφανταστα οταν δεν ειμαστε μαζι.
Γενικως, εχουμε περασει διαφορες φασεις μαζι, και σε φιλικο επιπεδο περναμε τελεια, οποτε ΔΕΝ θελω να ρισκαρω να το χαλασω αυτο εφοσον δεν θελει. Το προβλημμα ειναι τα μπερδεμενα μηνυματα που παιρνω κατα καιρους απο αυτον. Απο το να μου κραταει κακια και να μην μου μιλαει κατα περιοδους, μεχρι το να μου τραγουδαει τραγουδια που να μου δινουν ελπιδες που δεν θε επρεπε ... μεχρι και προσφατα ...
Προσπαθω να μην δινω σημασια στις δονησεις που λαμβανω και να κοιταω απλα τα γεγονοτα ως εχουν. Παρ'οτι μου ειναι εξαιρετικα δυσκολο εχω επιχειρησει μερικες φορες να συζητησω το θεμα μαζι του και αυτος απλα αποφευγει, οποτε και εγω για να μην τον φερω σε δυσκολη θεση το αφηνω.
Μπηκα στο φορουμ κ διαβασα διαφορα περι δειλιας και αναποφασιστικοτητας σεξουαλικου προσανατολισμου κλπ και νομιζω οτι καπου εκει βρισκεται και η δικη μας απαντηση. Εχω σκεφτει επισης το ενδεχομενο να εχει καποιο ψυχολογικο προβλημμα η απλα να παιζει μαζι μου ... αν και δεν βρισκω το λογο ...
Η ερωτηση μου ειναι πως να ξεκολλησω ? Με το να βρεις καποιον αλλο θα μου πειτε. Ωσπου να γινει αυτο ομως τι κανω ? Ενοειται οτι δεν εχω καμια προσδοκια απο αυτον. Το μονο που με νοιαζει ειναι να επανελθω. Ειναι καλυτερα να ξεκοψω για παντα ? Το θεωρω μια ευκολη λυση και ταυτοχρονα αδυναμια αντιμετωπισης της καταστασης, αλλα κυριως ΔΕΝ ΘΕΛΩ. Δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω, αν υπαρχει κατι που μπορω να κανω, αν πρεπει να παω σε ψυχολογο, η ψυχιατρο, η απλα να περιμενω να περασει η κριση ...