Παράνοια

Είναι μερικές φορές που θέλω να σπάσω την μονοτονία μου. Να, ας πούμε να κατακτήσω τον κόσμο, to take over the world οπως λένε οι Pinky & The Brain. Θα κοπούν τα σοβαρά σοβαρά και τα αστεία αστεία. Βασικά δεν ξέρω μερικές φορές νιώθω πως σαν επιτύχει ένας άνθρωπος φοράει μια μάσκα , και καλά εγώ πέτυχα και σας γράφω στα @@ μου αλλά δεν είναι έτσι*. Η απόσταση μεταξύ πλουσίων και φτωχών, όσον αφορά τον χρηματικό πλόυτο είναι τεράστια τη σήμερον ημέρα**. Ευακιρίες για νέες καταχωρήσεις ελάχιστες πλέον και το μόνο που κάνουν οι top είναι τους άλλους να ζηλεύουν.

ΠΧ οι μοντέρνοι κρίσοι να έχουν παραδεχτεί πως έχουν χαρίσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. (Gates, Buffet, Mr. Facebook. κτλ.).

Εσείς ζηλεύετε τέτοιυς ανθρώπους;

*αυτό το παρατηρώ σε αυτούς που πέτυχαν και δεν εννοώ αυτό που φαντάζεστε

**τρανταχτή απόδειξη γι'αυτό που λέω είναι η εξάρτηση που έχουν οι φτωχοί απο΄τους πλουσίους.

Με λίγα λόγια ισχυεί κάτι τέτοιο: οι φτωχοί ανταγωνίζονται μεταξύ τους και οι πλούσιοι συνεργάζανται μεταξύ τους. Στο DNA των ζηλόφθονονων (προς τον δυτικό τρόπο ζωής ) λαών , όπως ο δικός μας έχει εμφυτευτεί το εκ-παιδευτικό σύστημα "φάτους όλους" , "για να μην φάνε εσένα".

Ο μόνος τρόπος να μάθεις κάτι για τα καλά είναι να το δοκιμάσεις εσύ ο ίδιος.

Έτσι λοιπόν αν ανάψω ένα σπίρτο δεν θα έχω καταφέρει τίποτα στην ουσία παρά να ανάψω μια φωτιά για λίγο. Άν κατάφερα να ανάψω πολλά σπίρτα μαζί κάτι έχω κάνει .. την φωτιά λίγο πιο δυνατή. Άν όμως κατάφερα να μάθω στα σπίρτα πως από τα σύννεφα και κάτω υπάρχει μόνο νερό τότε έχω καταφέρει πολλά.

+ένα ενδιαφέρον λινκ

http://sapientiavivendi.blogspot.com...g-post_17.html

+για όποιον δεν θέλει λινκ

Επιστημονικά στην Ψυχιατρική ως παράνοια ορίζεται η συμπεριφορά που χαρακτηρίζεται από σοβαρά, χρόνια αισθήματα καταδίωξης, φιλυποψίας και υπερβολικής σημασίας που έχει το άτομο για τον εαυτό του. Παρατηρείται σε πολλές ψυχιατρικές παθήσεις και σπάνια υπάρχει ως ξεχωριστή παθολογική οντότητα. Όμως είναι παρά πολύ συνηθισμένη σε όλα τα επίπεδα της ψυχολογικής ζωής, επομένως "φυσιολογική" από στατιστική άποψη, παρουσιάζεται υπερβολική σε ψυχιατρικές συνθήκες.
Η δυσκολία του ατόμου που υποφέρει από παράνοια να εμπιστευθεί τους άλλους συχνά το οδηγεί σε απομόνωση. Το άτομο μπορεί να βρίσκεται συνεχώς σε αναμονή κάποιας πολύ αρνητικής εξέλιξης και να προσπαθεί να «μαντέψει» τις σκέψεις αυτών που θέλουν το κακό του. Κυριαρχούν συναισθήματα θυμού, φόβου, καχυποψίας και σε ορισμένες περιπτώσεις οργής ή μελαγχολίας. Είναι δυνατόν μία συγκεκριμένη παρανοϊκή ιδέα να κυριαρχήσει στην ψυχική ζωή του ατόμου, ενώ στις βαρύτερες περιπτώσεις το άτομο μπορεί να ακούει φωνές που σχολιάζουν τη συμπεριφορά του, επαναλαμβάνουν τις σκέψεις του ή του δίνουν διαταγές.
Όπως αναφέρει το Associated Press, έρευνες που έγιναν σε χιλιάδες ανθρώπους στη Βρετανία, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες κατέδειξαν ότι τα κρούσματα παράνοια αυξάνονται τα τελευταία χρόνια. Οι επιστήμονες, ωστόσο, δεν είναι σε θέση να δώσουν ένα συγκεκριμένο ποσοστό παρανοϊκών (το ποσοστό κυμαίνεται από 5-50%), λόγω κυρίως του ευρέως φάσματος ορισμού της ασθένειας.
Έρευνα του ειδικού του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο King’s College, Ντάνιελ Φρίμαν, κατέδειξε ότι σχεδόν ένας στους τέσσερις Λονδρέζους κάνει συχνά παρανοϊκές σκέψεις. Όπως εξηγεί ο ίδιος, πρόκειται για ένα φαινόμενο που οφείλεται μεταξύ άλλων στον σύγχρονο τρόπο ζωής: καλούμαστε να βγάλουμε γρήγορα συμπεράσματα έχοντας στη διάθεσή μας ελάχιστες πληροφορίες, ενώ πολλά διφορούμενα γεγονότα οδηγούν σε παρανοϊκές σκέψεις.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι υπάρχει ένα ευρύ φάσμα στην παράνοια, από επικίνδυνες ψευδαισθήσεις που οδηγούν σχιζοφρενείς στην βία μέχρι παράλογες φοβίες που εμφανίζουν καθημερινά οι άνθρωποι. «Τώρα αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε ότι η τρέλα είναι ανθρώπινη και ότι χρειάζεται να μελετήσουμε τους φυσιολογικούς ανθρώπους για να την καταλάβουμε», υποστηρίζει ο Τζιμ Βαν Ός, καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Μάαστριχτ στην Ολλανδία.
Έρευνες με χιλιάδες ανθρώπους από την Βρετανία, τις ΗΠΑ και άλλα μέρη συμπεραίνουν ότι οι ρυθμοί της παράνοιας μειώνονται, αν και οι εκτιμήσεις των ερευνητών σχετικά με το πόσοι από εμάς έχουν παρανοϊκές σκέψεις ποικίλει, από 5 μέχρι 50 %.
Μια βρετανική έρευνα, με δείγμα 8.500 ενηλίκων, υποστηρίζει ότι το 21% των ανθρώπων σκέφτονταν πως υπήρχαν φορές που άλλα άτομα ενεργούσαν εναντίον τους. Μια άλλη έρευνα 1.000 περίπου ατόμων στη Νέα Υόρκη βρίσκει ότι το 11% θεωρούσαν ότι παρακολουθούνταν ή κατασκοπεύονταν.
Ο Ντένις Κομπς, βοηθός καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, μελετά την παράνοια σχεδόν μια δεκαετία. Όταν πρωτοξεκίνησε σχετικές έρευνες - κυρίως σε φοιτητές - ανακάλυψε ότι ένα 5% αυτών έκανε παρανοϊκές σκέψεις. Από πιο πρόσφατες μελέτες προκύπτει ότι το ποσοστό αυτό τριπλασιάστηκε στο 15%.
Σε ένα μικρό πείραμα στο Λονδίνο, ο Φρήμαν κατέληξε στο ότι το ένα τέταρτο των επιβατών του Μετρό πιθανώς κάνουν σκέψεις που προσδιορίζουν την έννοια της παράνοιας. Επιπλέον, 200 τυχαία άτομα πραγματοποίησαν μια -εικονικής πραγματικότητας- διαδρομή με τρένο. Πάνω από το 40% των συμμετεχόντων είχαν τουλάχιστον παρανοϊκές σκέψεις. Κάποιοι αισθάνθηκαν εκφοβισμένοι από τους «εικονικούς» συνεπιβάτες γιατί - όπως υποστήριξαν - ήταν επιθετικοί, έκαναν άσεμνες χειρονομίες ή επεδίωκαν να αρχίσουν καβγά. Ο Φρήμαν υποστηρίζει ότι στις μεγάλες πόλεις, πολλά αόριστα και διφορούμενα περιστατικά μπορούν να οδηγήσουν παρανοϊκές σκέψεις και αυτό γιατί συνεχώς πραγματοποιούμε βιαστικές κρίσεις από περιορισμένες πληροφορίες, όπως ποιο δρόμο να επιλέξουμε ή αν ένας άγνωστος είναι ή όχι επικίνδυνος.
Ο σημαντικότερος παράγοντας κατά τα συμπεράσματα της έρευνας του κυρίου Φρήμαν για την εποχή της παραληρηματικής καχυποψίας είναι ο αυξανόμενος αριθμός των ανθρώπων που ζουν στις πόλεις. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας οι αστικοί πληθυσμοί του πλανήτη ξεπερνούν τον αγροτικό. Το δε 2030 αναμένεται οι αστικοί πληθυσμοί να αποτελέσουν το 65% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τα ποσοστά της παράνοιας είναι διπλάσια στις αστικές περιοχές από ότι στις αγροτικές σύμφωνα με τον Δρ Φρήμαν. Οι κοινωνικοί δεσμοί είναι χαλαρότερη στις πόλεις από ότι στις αγροτικές περιοχές και η κοινωνική απομόνωση πολύ αυξημένη στις αστικές περιοχές πράγμα το οποίο συνδέεται άρρηκτα με την εμφάνιση παρανοϊκών σκέψεων.
Επίσης ρόλο στην εμφάνιση παρανοϊκών σκέψεων έχει και η άνιση διανομή του πλούτου καθώς αποδείχτηκε ότι σε περιοχές με ευρείες ανισότητες στην κατανομή του πλούτου μειώνεται δραματικά το επίπεδο αλληλοεμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων.
Ορισμένα βίαια γεγονότα όπως η 11η Σεπτεμβρίου στην Αμερική ευνοούν την ανάπτυξη καχυποψίας. Το κλίμα τρομοκρατίας και τρομολαγνείας που ακολούθησε αύξησε δραματικά τα περιστατικά παρανοϊκής συμπεριφοράς των πολιτών της χώρας.
Τέλος στην σύγχρονη Ελλάδα τα περιστατικά παράνοιας αυξάνονται δραματικά γιατί όλη η ζωή του σύγχρονου Έλληνα εξαρτάται πια από την τηλεόραση η οποία καλλιεργεί την καχυποψία συστηματικά, γιατί αυτό πουλάει πάρα πολύ. Η τρομοκρατία των ατελείωτων δελτίων ειδήσεων που περνάει εξαιτίας της πολύωρης έκθεσης στα δελτία, βιωματικά στη συμπεριφορά του Έλληνα κάνει το σύγχρονο πολίτη επιφυλακτικό, καχύποπτο, ημιμαθή-πολύξερο και επιτείνει τη συμπεριφορά που συνάδει με τους ορισμούς της παράνοιας.
Ευτυχώς σύμφωνα με τους παραπάνω επιστήμονες η πλειονότητα των περιστατικών παρανοϊκής συμπεριφοράς δεν χρήζει ιατρικής παρακολούθησης. Δημιουργεί όμως έναν κοινωνικό ιστό πολύ ευάλωτο, σαθρό του οποίου οι προοπτικές για το μέλλον εμφανίζονται δυσοίωνες.

Σημειώσεις από βιβλίο:

Η παράνοια ξεκινάει από τους πρώτους μήνες στην ζωή ενός βρέφους.

Ένα παιδί θα αναπτύξει προσωπικότητα τιμωρίας (να τιμωρεί τον εαυτό του) όπως ακριβώς θα τιμωρούσε ένας γονιός το παιδί του. Μιμείτε την τιμωρία - αυτοτιμωρείται.

Η σχιζοφρένια σύμφωνα με την παλαιά ψυχαναλυτική θεωρία είναι αποτέλεσμα της γυναικείας επιρροής στα παιδιά.

Το βασικό χαρακτηριστικό της σχιζοφρενικής προσωπικότητας είναι η έλειψη εμπιστοσύνης σε άλλους ανθρώπους ως αποτέλεσμα της απόρριψης που έχει λάβει το άτομο από τα αγαπημένα του πρώιμα πρόσωπα.

Η μανία έχει κοινά χαρακτηριστικά. Είναι η κραυγή του ατόμου για να ακουστεί και δημιουργεί παρόμοιες συνθήκες αυτο-τιμωρίας (δες επάνω σημείωση).

Η ομαδική θεραπεία είναι επικύνδυνη, δηλαδή η ομδαοποίηση των διαταργμένων, αφού μπορεί να οδηγήσει σε επιδίνωση της νευρασθένειας, δηλαδή των ψυχώσεων και των νευρώσεων και χρησιμοποιείται μόνο από έμπειρους ψυχαναλυτές, θεραπευτές.

Η ειρωνία είναι, πως ενώ οι ειδικοί θέλουν να κυριαρχίσουν στον χώρο της ψυχικής υγείας δημιουργείται η ανάγκη για ακριβής διάγνωση για το κάθε άτομο ξεχωριστά.

Το Δόγμα λέει, πως λίγο πολύ, όλοι είμαστε λίγο η πολύ σχιζοφρενείς και μανιακοί.

Αυτά από το βιβλίο της ιστορίας.

Και βέβαια αυτοί που εισάγανε το "Δόγμα" στην ανθρωπότητα δεν ζουν πλέον και έχουν πάρει άλλοι τις θέσεις τους. Είναι όλα ιστορία, το παρόν είναι κάτι το ασταθές και βασικά δεν νομίζω να υπάρχει έστω και ένας που να γνωρίζει την αλήθεια για την ιστορία μας. Προσωπική μου άποψη.

Γιατί ότι έχει διασωθεί είναι καλά φυλλαγμένο. Μπορεί το τώρα να είναι παρελθόν ή εναλλακτική πραγματικότητα. Μπορεί στην πραγματικότητα ο κόσμος να έχει καταστρεφεί και εμείς όλοι να είμαστε φαντάσματα. Μπορεί να μην έχουμε ιδέα για την πραγματικότητα και μπορεί να έιναι όλα ένα ψέμα.

Μπορεί, δεν μπορεί? Δεν είναι απίθανο. Συζήτηση κάνω έτσι, μην φορτώσετε άγρια πάλι...

Είναι φοβερό το γεγονός πως στο μετρό, όπως λέει και ο συγγραφέας, από τους τέσσερις ο ένας έχει παρανοικές σκέψεις. Με βάζει σε σκέψεις για το που έχουμε φτάσει, είναι δυσάρεστη η εξέλιξη αν μη τι άλλο δείχνει σημάδια εσωστρεφής κοινωνίας.

Πολύ μιλάτε ρε παιδιά!

Με τρώει δεν λέω, αλλά με έχει πιάσει μια ανίκητη επιθυμία να μιλήσω γι ότι πιστεύω.

Αν το δούμε κι απ'την ανάποδη.

Το γυμναστήριο και οι πρωτείνες/ χημίες είναι ένα καλό τρόπος να μεταμορφώσει τους loosers σε ανθρωπάκια με αυτοπεποίθηση.

Και βέβαια να τους σπάσει ο τσαμπουκάς. Δεν κατάλαβα τσάμπα φοβάμαι και πιστεύω στα φαντάσματα. Πόσο να βοηθήσει ακόμα η γυμναστική?

Quote:

---

Originally Posted by insect

Σημειώσεις από βιβλίο:

Η παράνοια ξεκινάει από τους πρώτους μήνες στην ζωή ενός βρέφους.

Ένα παιδί θα αναπτύξει προσωπικότητα τιμωρίας (να τιμωρεί τον εαυτό του) όπως ακριβώς θα τιμωρούσε ένας γονιός το παιδί του. Μιμείτε την τιμωρία - αυτοτιμωρείται.

Η σχιζοφρένια σύμφωνα με την παλαιά ψυχαναλυτική θεωρία είναι αποτέλεσμα της γυναικείας επιρροής στα παιδιά.

Το βασικό χαρακτηριστικό της σχιζοφρενικής προσωπικότητας είναι η έλειψη εμπιστοσύνης σε άλλους ανθρώπους ως αποτέλεσμα της απόρριψης που έχει λάβει το άτομο από τα αγαπημένα του πρώιμα πρόσωπα.

Η μανία έχει κοινά χαρακτηριστικά. Είναι η κραυγή του ατόμου για να ακουστεί και δημιουργεί παρόμοιες συνθήκες αυτο-τιμωρίας (δες επάνω σημείωση).

---

δν είχα σκεφτεί κάτι τέτοιο για συγκεκριμένο πρόσωπο που γνωρίζω, αλλά τείνω να πιστέψω κάτι τέτοιο.

Καλο ειναι να αναφερεις τις πηγες σου.
Απο τους πρωτους μηνες της ζωης ενος βρεφους ε?

Κατσε να μιλησω με καποιο βρεφος να δω εαν ευσταθουν....

Quote:

---

Η σχιζοφρένια σύμφωνα με την παλαιά ψυχαναλυτική θεωρία είναι αποτέλεσμα της γυναικείας επιρροής στα παιδιά.

---

Εννοεις οτι φταιει η μαμα? Οχι γιατι αλλιως θα το ανεφερε ξεκαθαρα οτι φταιει αυτη...ή οποιος σε μεγαλωσε τελος παντων.
Γιατι εαν εννοεις σεξουαλικους προσανατολισμους δεν υπαρχουν μονο σχιζοφρενεις αντρες αλλα και γυναικες.

Τεσπα , θελω πηγες.

Οχι δεν πιστευω το γραπτο λογο παντα , οπως δεν πιστευω πολλα πραγματα.
Πχ εαν πω οτι τους σχιζοφρενεις τους πονα ο ερωτας , θα εχω δικιο φυσικα.

Αλλα αυτο ειναι παραπλανηση γιατι πονα ολο σχεδον τον πληθυσμο παραδειγματος χαριν:)

Είναι από google book. Τώρα τελευταία διαβάζω πιο συχνά google books, έχει πολλά και διάφορα.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αρκετά παλιό, παλιές θεωρίες επομένως. Η άποψη ήταν αυτή που λες, ότι οι μανάδες έφτιχναν στο παιδί την προσωπικότητα, και ο Freud υποστήριζε πως τα παιδί τους πρώτους μήνες είναι ερωτευμένο με την μαμά. Έχει καταρριφθεί αυτή η θεωρία πάντως γιατί υπάρχουν άλλοι τόσοι παράγοντες που μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο επιρρεπή σε διάφορες διαταράξεις. Άλλωστε ακόμα και με τέτοιοες κατηγορίες δεν παύει ο καθένας να διατηρεί κάποια "δικά του" στοιχεία.

Το λινκ που έδωσα είναι εξίσου ενδιαφέρον. Δεν είναι βιβλίο βέβαια. Λέει πολύ απλά πως ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να το πάθει...

Εκτός από την παράνοια , που έχει επικρατήσει στις μέρες μας, αναρωτιέμαι πόση ψευτομαγκιά και ψευτοκλανία υπάρχει, σε ανθρώπους που υπο άλλες συνθήκες θα είχαν εξαφανιστεί από τον ίδιο τους τον δημιουργό.

Δεν θέλω να παω στην κόλαση η αλήθεια είναι. Αλλά και πάλι γιατί να μη κσεφτόμαστε έτσι όπως είναι η πραγματικότητα. Είτε γερνάς και έχεις το θάρρος να αντιμετωπίσεις τις αρρώστιες που θα σου έρθουν και έρχονται στον κάθε άνθρωπο που φεύγει από φυσικά αίτια, είτε πεθαίνεις νεος χωρίς να έχεις καταφέρει να βουλώσεις όσα στόματα θα ήθελες.

4ος λογος θανατου οι παρενεργεις απο τα χαπια.Ελπιζωωω να σας λεει κατι αυτο

Πυγη : http://www.scribd.com/doc/5704858/-4-