ΓΙΑΤΙ ΠΟΙΑ ΤΟΣΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ????????????ΔΕΝ ΤΟ ΜΠΟΡΩ........

λενε πως ειναι καλο να σαι ευαισθητος........συνεσταλμεν ο ατομο ΑΛΛΑ εγω το χω αυτο σε υπερβολικο βαθμο......οπως κ το αγχος[θα το συζητησω αλλη φορα αυτο].......με το παραμικρο ,με οτι κ αν μου πουν θ βαλω αμεσως τα κλαματα,μπορει να κατσω κ μερς να σκασω ,να ειμαι χαλια.......κ αυτο εχει κ πολλες σοβαρες επιπτωσεις στην υγεια μου[ζαλαδες,πονοκεφαλοι,εξανθη ματα]..........βλεπετε ως φοιτητρια νοσηλευτικης που μαι θα πρεπει αυτο με την ευαισθησια να το κοψω τωρα γιατι πρεπει αυριο μεθαυριο που θα πιασω δουλεια σ ενα νοσοκομειο να τα βγαλω περα......πρεπει να σταθω στα ποδια μου.....να μαθω εκει κ σαυτους που πρεπει να τα ¨¨χωνω¨¨να τους βαζω στις θεσεις τους ,να μην με ταπεινωνουν........να δουν οτι κ εγω μπορω να μιλησω......
θελω να γινω σε κανονικο βαθμο αναισθητη να μην με νοιαζει τπτ,να μην ασχολουμαι πραγματα τα οποια με πληγωνουν γιατι πλεον εχω φτασει σε σημειο να κοιτω τους αλλους κ δυστυχως τελευταια εμενα.................................

ναι αλλά ρε συ αυτό που λες είναι αδύνατον.. Δεν μπορείς να το κόψεις εδώ και Τώρα και να μην το ξανασκεφτείς έτσι!!!!!!

Ο άνθρωπος διαμορφώνεται και αλλάζει στάδια σιγά σιγά σιγά... Γιατί θες να στήσεις τον εαυτό σου στον τοίχο και να τον πλακώσεις στις μπουνιές???? Σιγά σιγά, βήμα βήμα!!

αυτο θελω σταδιακα...βημα βημα....απλα μου ναι πολυ δυσκολο.......απειρες φορες το χω προσπαθησει κ μου ναι δυσκολο....

πάντως αυτό που έχω καταλάβει είναι πως δεν μπορείς να γίνεις αναίσθητη. Εγώ το είπα θα γίνω αναίσθητος και στην προσπάθεια μου να το καταφέρω τα έκανα χειρότερα. Ας είσαι ο εαυτός σου απλάαααα να μπορείς να αμύνεσαι να το πω?? να καταφέρνεις μάλλον να διαχειρίζεσαι τις καταστάσεις και να καταλάβεις μέχρι που βάζεις τα όρια σου. Είσαι ευαίσθητη δεν μπορεις να γινεις αναισθητη, ειναι στην φυση σου δεν πρεπει να αλλαξεις συναισθηματα αλλα τροπο σκεψης. ;)

Γεια σου, amarylis.

Όπως λέει και ο Γάτος δεν μπορείς να αλλάξεις από τη μια στιγμή στην άλλη, και προσωπικά δεν πιστεύω πως το να φτάσεις στο άλλο άκρο, αυτό της απόλυτης αναισθησίας, θα είναι καλό, ούτε και πραγματική λύση για σένα.

Νομίζω πως είναι μάλλον θέμα ισορροπίας. Αυτό το μπούκωμα που νιώθεις ίσως να είναι επειδή πιθανότατα δεν εκφράζεις κάποιες φορές αυτά που νιώθεις. Εγώ πάντως όταν τα κρατάω όλα μέσα μου, αυτολογοκρίνομαι και καταπιέζομαι, νιώθω -όπως λες κι εσύ- πως σκάω.

Από την άλλη υπάρχει εκείνο το σημείο μέσα μας μέχρι το οποίο η συμπεριφορά, ο χαρακτήρας, ακόμα και απλές εκφράσεις των άλλων ατόμων γύρω μας είναι για εμάς ανεκτά. Αυτά τα όρια αλλάζουν ανάλογα και με τη φάση στην οποία βρισκόμαστε. Πιο απλά, μπορεί αυτή την περίοδο να μην αντέχεις πολλά πολλά. Ή ακόμα να χρειαστεί να εντοπίσεις και να καταλάβεις γιατί επηρεάζεσαι τόσο πολύ με ό,τι μπορεί και να μην είναι δικό σου, αλλά προέρχεται από το περιβάλλον σου, από άλλους ανθρώπους οι οποίοι απευθύνονται σε σένα με τον άλφα ή βήτα τρόπο.

Μου αρέσει η σκέψη σου να προστατεύσεις τον εαυτό σου, να γίνει προτεραιότητά σου και συμφωνώ. Είσαι όμως φοιτήτρια νοσηλευτικής και πέρα από όποια αντιξοότητα θ' αντιμετωπίσεις στο εργασιακό σου περιβάλλον θα αντιμετωπίσεις και πολύ ανθρώπινο πόνο στο χώρο αυτό. Ανθρώπους που η δουλειά σου θα είναι να τους φροντίσεις. Δεν νομίζω λοιπόν πως το θέμα είναι να αναισθητοποιηθείς, να μη σε αγγίζει τίποτα και να γίνεις ρομποτάκι. Είναι αυτή η ισορροπία να κάνεις υπεύθυνα τη δουλειά σου, ακόμα και να δείχνεις συμπόνοια όταν φροντίζεις κάποιον που υποφέρει, πώς να το πω, ανθρωπιά, ζεστασιά, αλλά τελικά να μη σε επηρεάζει τόσο ώστε να γκρεμίζεσαι μέσα σου.

σας ευχαριστω καταρχην που μου απαντησετε.....ηθελα να ακουσω τις γνωμες σας,να δω πως εσεις θα το αντιμετωπιζατε,,οντως με βαλατε σε καποιες σκεψεις....προς θεου με τιποτα δεν ιελω να αλλαξω αυτο που μαιιιιιιιιι γιατι πολυ απλα γιαυτο ξεχωριζω οπως κ ολοι μας για καθε τι ξεχωριστο.....απλα θελω να μαι πιο δυνατη κ καποιες καταστασεις ας το θεσω ετσι που μου αναστατωνουν τη ζωη να τις παιρνω με χιουμορ......πιστευω τελικα πως αυτη τη ζωη πρεπει λιγακι να χουμε εστω κ λιγο αναισθησια πανω μας γιατι εμας τους υπερβολικα ευαισθητους μας καταπανε κ μας κανουν οτι θελουν................

Ευαισθησία δίχως όρια αυτοπροστασίας λοιπόν. Δεν είναι αναισθησία αυτό που ζητάς να διδαχτείς, είναι τα προσωπικά σου όρια. Το ότι βάζεις τον εαυτό σου τελευταίο πάντα δε δείχνει ευαισθησία, δείχνει αυτοτιμωρία και καταπίεση. Ένα άτομο που έχει θέμα με το να κάνει τα προσωπικά του όρια σεβαστά από τον περίγυρό του σημαίνει πως ανέχεται συμπεριφορές που το πληγώνουν, πως επικεντρώνεται στο να μην έχουν οι άλλοι πρόβλημα έστω κι αν αυτό του κοστίζει προσωπικά και δεν μπορεί να "σηκώσει" το ψυχολογικό κόστος αυτής της σύγκρουσης, πως αναλαμβάνει το ρόλο του να κρατά την ειρήνη με εσωτερικό του όμως πόλεμο, πως αποζητά την έγκριση των άλλων με βαρύ φορτίο για το ίδιο, πως λίγο λίγο χάνει την αίσθηση της προσωπικής ταυτότητας.

Αναγνωρίζεις κάποια από τα παραπάνω σε σένα?

και γω ειμαι ευαισθητος, ειδικα οταν νιωθω παρεξηγημενος απο καποια μελη εδω στο φορουμ που μου λενε οτι την πεφτω, οτι ειμαι σπαστικος, η φορτικος και το κυριοτερο πως οτι κανω, το κανω επιτηδες, ομως δεν ξερουν οτι αυτο ειναι το προβλημα μου.. ολα τα αλλα τα ξερουν μονο αυτο τους διαφευγει. δεν ξερουν ουτε να συγχωρουν. ΟΜΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΕΠΙΤΗΔΕΣ, ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙ ΟΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ.. εισαστε ολοι τοσο τελειοι, που μονο εγω ειμαι λαθος. μπραβο σας!

RAINandWIND ναι....δυστυχως αναγνωριζω μερικα απ αυτα που ανεφερες......ειναι ενα θεμα το οποιο πρεπει να τα ξεκινησω με τον ιδιο μου τον εαυτο βημα προς βημα......να μαθω να αντιμετωπιζω καποιες καταστασεις....κ μαλλον πρεπει να μαθω να πιστευω κ σε μενα κ να με προστατευω γιατι ειναι κατι που δεν το κανω.

seleios AYTA που αναφερεις δεν τα γνωριζω αλλα απ αυα που γραψες μου φαινεται πως υποτιμας σε μεγαλο βαθμο τον εαυτο σου κ δεν πρεπειιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ιιιιιιιιιιιιιιιι.

δεν ξερω... απλα καποιοι εδω μεσα δεν εχουν και τοσο ανθρωπινα συναισθηματα.. φερονται σαν ανθρωποι των σπηλαιων... ας μην τους ονομασω καλυτερα... γιατι εχουν μεγαλο στομα και θα με φανε σαν υαινες!

αμαρυλις, ενα ειναι σιγουρο. αν δεν ασχοληθεις με ακριβως αυτα που σε πληγωνουν τωρα, δεν προκειται να μη σε νοιαζουν αυριο. Οποτε ισως ειναι καλυτερο να ασχοληθεις με οτι σε πληγωνει. Το "ασχολουμαϊ" οχι με την εννοια του καθομαι κ σκαω, κλαιω μονο...αλλα προσπαθω να ανιχνευσω το συναισθημα κ να δω πώς προκαλειται. Ως μελλουσα νοσηλευτρια θα γνωριζεις οτι το να ζητας βοηθεια μπορει να ναι σωτηριο.

Νομίζω πως τόσο η crazy όσο και η rain και η Σοφία αλήθεια έχουν απαντήσει στοχευμένα αγαπητή amarylis. Θα ήθελα πραγματικά να σου γράψω ένα σωρό πράγματα αλλά κάποιες φορές τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Ρίξε τις σκέψεις σου στον έλεγχο των πραγμάτων που μπορείς να ελέγξεις. Είναι πολύ δύσκολο, αυτό προσπαθούμε άλλωστε όλοι να κάνουμε λίγο πολύ εδώ μέσα. Για λίγο είναι καλό να πηδήξεις στο αντίθετο άκρο ίσως για να δεις πως δεν είσαι εσύ έτσι, Αναίσθητη χωρίς συναισθήματα και κενή. Αν το κάνεις δεν θα αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Το θέμα λοιπόν είναι να μάθεις να βάζεις τα δικά σου όρια ίσως, να καταφέρνεις μάλλον να αμύνεσαι!! :D

Καταρχήν κι εγώ πιστεύω πως η ευαισθησία είναι χάρισμα αλλά μοιάζει σαν ένα εργαλείο που μπορεί να γίνει καταστροφικό αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά. Κάτι σαν να υπάρχει ένα τίμημα γι'αυτό το χάρισμα,μια απαίτηση και για μένα αυτό είναι η αυτογνωσία, η αναγνώριση και διαχειρισμός των συναισθημάτων (καθώς και τα όρια τα οποία βέβαια είναι απαραίτητα σε όποιο βαθμό κι αν είναι η ευαισθησία μας).

Επίσης είναι κάτι που υπάρχει σε κάποιον. Ο βαθμός ευαισθησίας υπάρχει μέσα μας και δεν αλλάζει. Μη ζητάς λοιπόν να γίνεις αναίσθητη.

Αυτό που βλέπω εγώ διαβάζοντας το μνμ σου είναι ότι το πρόβλημά σου δεν είναι θέμα ευαισθησίας αλλά αυτογνωσίας και πίστης στον εαυτό σου. Σαν η κάθε 'βολή' να έρχεται και ταρακουνάει τη δική σου εικόνα για τον εαυτό σου κι αυτό σε πληγώνει.
Πες για παράδειγμα πως είσαι μελαχροινή. Αν έρθει ο απέναντι και σου πει ότι είσαι ξανθιά θα σε πειράξει? Αν εσύ ξέρεις ποια είσαι γιατί να σε αγγίξει τόσο η κουβέντα του καθενός?

Βέβαια αν ήσουν αναίσθητη δε θα σε άγγιζαν τα παραπάνω αλλά δε θα σε άγγιζαν και οι ομορφιές της ζωής ή ακόμα και οι ασχήμιες αλλά που κινητοποιούν μέσα μας μηχανισμούς συμπαράστασης, υποστήριξης αγάπης και προσφοράς που κι αυτό είναι μια από τις χαρές της ζωής εφόσον βέβαια έχουμε βάλει αρχικά όρια γιατί πάνω απ'όλα πρέπει να είμαστε εμείς καλά και φροντισμένοι για να δώσουμε.

Θεωρώ λάθος η ευαισθησία να ταυτίζεται με την αδυναμία ή την αποτυχία.

Μου άρεσε πολύ αυτό που είπε η Σοφία, ότι το μόνο σίγουρο είναι πως δεν ασχοληθείς με αυτά που σε πληγώνουν σήμερα αποκλείεται να μη σε νιάζουν αύριο....
Τι σε πληγώνει? γιατί? πως μπορείς να το αντιμετωπίσεις?.... μην το ρίχνεις στην ευαισθησία απλά. Η ευαισθησία υπάρχει απλά να σου τονίσει ότι κάτι δεν πάει καλά εκεί...

...δεν χρειαζεται να παψεις να εισαι ευαισθητη, να γινεις δηλαδη αναισθητη. Θα πρεπει να παψεις να εισαι ευάλωτη, να δημιουργησεις αντιστασεις , ασπιδες δηλαδη απεναντι σε οτι σε βάλει. Ειναι σημαντικο να καταλαβεις την διαφορα μεταξυ των δυο λεξεων και μεταξυ των δυο καταστασεων . Να εντοπισεις και να αναλυσεις τι ειναι αυτο/α που σε βαλουν η και σε προσ-βαλουν ενδεχομενως και να σταθεις απεναντι τους ............

...εξαλου μια επιτυχημενη νοσυλευτρια πρεπει να ναι ευαισθητη, να διαθετει στοργη και συμπονοια !!!!!!!!!