Τι γνωριζετε?

Τι γνωριζετε για τα ψυχαναγκαστικα καταναγκαστικα προβληματα και ποια θεραπεια θεωρειται καλυτερη σε τετοιες περιπτωσεις? Τα φαρμακα ή την ψυχοθεραπεια?
Εχετε παρομοιες εμπειριες?

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ Η ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΟΔΟΣ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ!ΤΟ ΛΕΩ ΒΑΣΗ ΔΙΚΙΑΣ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ!

gerginio, η δική σου εμπειρία έχει να κάνει με ψυχαναγκαστική διαταραχή? Αν όχι, μήπως θα έπρεπε να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί σε αυτά που προτείνουμε στους άλλους?
Σε παρακαλώ θερμά.

Ιφιγένεια,
αν θέλεις πες μας λίγα πράγματα για την εμπειρία σου.
Έχεις διαγνωσθεί με ψυχαναγκαστική διαταραχή?
Έχεις απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό και αν ναι, τι σου έχει πει?

Οταν λες να σου πούμε ότι γνωρίζουμε για τους ψυχαναγκασμούς, τι εννοείς? Τι ακριβώς θέλεις να μάθεις?
Δεν έχει νόημα να κάνουμε μια στείρα θεωρητική παράθεση γνώσης/πληροφόρησης.
Μπορείς σε παρακαλώ να μας πεις τι ακριβώς θέλεις να μάθεις?

ΥΓ. Δανάη, εάν έχεις πάρει το κείμενο από κάπου, θα σε παρακαλούσα να παραθέσεις την πηγή.

δεν ειναι ευκολη περιπτωση η ψυχαναγκαστικη διαταραχη....θελει αρκετο χρονο.......θεραπευτικα ενας συνδιασμος αντικαταθλιπτικων με ψυχοθεραπευτικου τυπου προσεγγιση ειναι ο ορθοτερος!Οι μεν γνωσιακοι θεραπευτες οπως &οι συμπεριφερειολογοι εχουν πιο αμεσα αποτελεσματα αλλα ισως & πιο...επιφανειακα!οι ψυχοδυναμικες προσεγγισεις απο την αλλη θελουν πολυ περισσοτερο χρονο διοτι ανατρεχουν σε πιο αρχαικα σταδια αναπτυξης!

Για πείτε κι άλλα ρε παιδιά..Με ενδιαφέρουν......Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή βρίσκει μόνιμη γιατρειά ή θέλει εφ\'όρου ζωής θεραπεία;;;Οι συμπεριφοριστικές μεθόδοι είναι σωτηρία για τον ασθενή αλλά μοιάζει να έχει αντιμετωπίσει μόνο το σύμπτωμα και όχι την αιτία....Η οποία είναι ποιά εν τέλει;Ναι μεν ξέρω ότι δεν πρέπει να κάνω αυτό όταν κάνω κάτι άλλο αλλά χρειάζομαι έτσι έναν ψυχίατρο δίπλα μου για κάθε καινούρια ψυχαναγκαστική πράξη που μου ξυπνά..Επίσης είναι δύσκολο ο ασθενής να μπορέσει να πείσει τον εαυτό του ότι αυτό που κάνει είναι ψυχαναγκαστικό...Είναι φορές που αγνοεί την ύπαρξή του και άλλες που κάθε του πράξη την οριοθετεί στα πλαίσια του ψυχαναγκασμού....Η φαρμακοθεραπεία βοηθάει στον τομέα της μείωσης του άγχους από ότι έχω καταλάβει ,αν και τώρα που σταμάτησα τα χάπια για λίγο αυτά που επανήλθαν στην φόρα ήταν τα καταθλιπτικά συμπτώματα και όχι κάτι ψυχαναγκαστικό....Καταλήγω στο ότι πλέον πιστεύω ότι ο ψυχαναγκασμός είναι η επιφάνεια......Θυμάμαι τα τρία αυτά συναπτά έτη ψυχοθεραπείας μου ότι σταματούσα από τον ένα ψυχαναγκασμό και σαν Λερναία Ύδρα είχε ξεφυτρώσει άλλος και αργούσα να το συνειδητοποιήσω.......Οπότε μήπως να στραφούμε στο ότι η ιδεοληψία έχει να κάνει με κάποιο πρόβλημα στον εγκέφαλο,ότι είναι κάτι βιολογικό και όχι απλά μια συμπεριφορά που μαθαίνεται;;;Ο αδερφός μου αν και μεγάλωσε στο ίδιο με εμένα περιβάλλον με πατέρα ψυχαναγκαστικό εξίσου δεν αντιμετωπίζει κανένα αντίστοιχο πρόβλημα αν και η νουθεσία ήταν η ίδια.....