S-O-S... ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Γεία σας!
Μπορεί να μην είναι τα κατάλληλο φόρουμ που απευθύνομαι αλλά θέλω επειγόντως πληροφορίες για έναν φίλο μου, ο οποίος είναι ομοφυλλόφιλος και είναι απεγνωσμένος :(. Ενδιαφέρεται να περάσει σε στρατιωτικές σχολές(ΣΑΣΣ Στρατολογικό ή ΣΑΣΣ Ψυχολόγων) άλλα έχει ακούσει ότι οι υποψήφιοι περνούν από ψυχολογικό και σωματικό έλεγχο, πχ να τους βάζουν σε ένα δωμάτιο όλους μαζί χωρίς ρούχα για να δουν τα γενητικά τους όργανα. Αυτό όπως καταλαβαίνεται είναι πολύ δύσκολο για αυτόν, καθώς είναι πολύ συνεσταλμένο και ντροπαλό άτομο, που δεν έχει καμία διάθεση να μαθευτεί το μυστικό του(μόνο σε μένα το έχει πει) και δεν θέλει σε καμία περίπτωση να του τύχει κανένας ανεπυθίμητος σεξουαλικός ερεθισμός.
Σε περίπτωση που περάσει τον πρώτο έλεγχο-άκουσα ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο- θα μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του κανονικά; Η κατά την διάρκεια θα έχει προβλήματα με τους υπόλοιπους; (Βασικά θα ήθελα να μου παραθέσετε βιώματα ή γεγονότα)
Να ξαναπώ ότι δεν έχω που αλλού να ρωτήσω και θα ήμουν ευγνώμων αν μου δίνατε οποιαδήποτε απάντηση. Πραγματικά δεν ξέρει τι να κάνει και τον πιάνει τρομερό άγχος κάθε φορά που σκέφτεται το μέλλον του....
Ευχαριστώ εκ των προτέρων :)

και κανονικα στο στρατο να παει, απλα για τη θητεια του, παλι το ιδιο θα του κανουν. βαζουν σε μια αιθουσα τον εναν μετα τον αλλον (ολοι ταυτοχρονα ομως μεσα), με παραβαν αν ντρεπεσε το διπλανο, και σου λενε να ξεγυμνωθεις τελειως για να τσεκαρουν το σωμα σου. ερχεται γιατρος (εμενα ετυχε γιατρινα), ελεγχει, αγγιζει κλπ, κι αν δει κατι υποπτο ή παραξενο πανω σου (πχ κανα τατουαζ ή ασχημη ουλη), μπορει να σε ρωτησει κι ολας. τουλαχιστον οταν πηγα εγω ετσι ηταν.

οσον αφορα τωρα το υπολοιπο, δε ξερω, εξαρταται τη προσωπικοτητα του, ποσο εχει σκληραγωγηθει κι αντεχει, ειδικα με τοσους αντρες εκει μεσα πιστευω θα ηταν δυσκολο για καποιον ομοφυλοφιλο.

αυτο που θα πω ισως ακουστει βλακεια, αλλα γιατι δε περνα πρωτα απο εναν ψυχολογο/σεξολογο μπας και λυσει εστω και λιγο το σεξουαλικο του, και νιωσει πιο straight ?

Ναταλία-Ναταλία,

έχω δυο υπέροχους φίλους οι οποίοι είναι ομοφυλόφιλοι. Αναγνωρίζω πως υπάρχει πολλή ομοφοβία εκεί έξω, όπως και η άποψη ''φυσικά και δεν έχω πρόβλημα, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει στο κρεβάτι του'' την οποία και δε συμμερίζομαι. Πολύ απλά γιατί ένας ομοφυλόφιλος δεν είναι ομοφυλόφιλος μόνο στο κρεβάτι του, αλλά κάθε μέρα και όπου, στο σπίτι, στη δουλειά, τη σχολή, το γραφείο, το πικ-νικ.. Είναι ομοφυλόφιλος. Οπότε όταν δεν έχω πρόβλημα με την ομοφυλοφιλία αυτό ισχύει γενικά.
Αν αυτό, βέβαια, ο ίδιος το αντιμετωπίζει ως ένα σκοτεινό μυστικό που θα πρέπει συνέχεια να το κρύβει και να το ξεκουκουλώνει πότε πότε, κρυφά σε κάποια κρεβατοκάμαρα, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι απόλυτα φυσικό να αγχώνεται, να ζορίζεται, ακόμα και να φτάνει στην απόγνωση.

Νομίζω πως το πιο σημαντικό για το φίλο σου είναι να αποδεχτει την ομοφυλοφιλία του, να την αγκαλιάσει και να στέκεται ως αυτό ακριβώς που είναι απέναντι στους άλλους.

Εάν ενδιαφέρεται για τις σχολές που αναφέρεις τότε σίγουρα θα γνωρίζει ότι η μέρα της εξέτασης είναι μία μέρα και πως αν περάσει θα συνυπάρχει με πάρα πολλούς άντρες μέσα στη σχολή για μερικά χρόνια ακολουθώντας μετά μια εργασιακή πορεία και πάλι μέσα στο στρατό. Ο στρατός έχει τις δυσκολίες του και αυτό, αν και γυναίκα που φυσικά δεν έχει κάνει φαντάρος, το γνωρίζω πάρα πολύ καλά.
Νομίζω πως είναι καλό να ηρεμήσει και να καταλάβει πως αν κάνει αυτή την επιλογή και ακολουθήσει αυτές τις σπουδές, δε θα πρέπει να τον απασχολεί το γεγονός πως έλκεται από άντρες και θέλει να σχετίζεται μαζί τους. Είναι πιο σημαντικό να νιώσει καλά με τον εαυτό του, να είναι σίγουρος γι' αυτόν και να πιστεύει σ' αυτόν και σε αυτό που θέλει να κάνει.

Σίγουρα θα υπάρξουν και καψόνια, δεν είναι απίθανο να ερωτευτεί κάποιον συμφοιτητή του, όσο μάλιστα πιθανό είναι να κάνει και φίλους. Δηλαδή όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε μικρή κοινωνία, είτε κάποιος είναι ετεροφυλόφιλος είτε ομοφυλόφιλος.

Κι αν οι σπουδές στις στρατιωτικές σχολές είναι αυτό που θέλει ο φίλος σου πραγματικά,
εύχομαι να τα καταφέρει και να περάσει :)

Προσωπικα εμας μας βαζαν σε παραβαν...ενας -ενας ( ηταν καμμια 10αρια παραβαν) και μας λεγαν απλως βαλε το δαχτυλο σου αναμεσα στα μπαλλακια σου. Αυτο ηταν. Ο ιατρος εριχνε μια γρηγορη κλεφτη ματια και εφευγε.

Σίγουρα η ομοφυλοφιλία είναι συναίσθημα το οποίο εύκολα εκδηλώνεται όπως εκδηλώνεται και η έλξη μπροστά σε μια γυναίκα. Και μπορεί να εκδηλωθεί πιο εύκολα στο «κατάλληλο» περιβάλλον, δηλαδή ανάμεσα σε περιβάλλον με όλο άντρες, όπως ο στρατός. Και αν εκδηλωθεί κάποιος στιγματίζεται ή μπορεί να τύχει και σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Θα πρέπει να προσέξει τη συμπεριφορά του, να μην αφήνει υπονοούμενα στα λόγια, να μην κοιτάζει τους άλλους ερωτικά, να συμπεριφέρεται φυσιολογικά σα να μην συμβαίνει τίποτα, να είναι δυναμικός ώστε να μην τον πάρουν για ντροπαλό και τον εκμεταλλευτούν.
Και δεν είναι μόνο η πρώτη μέρα στον ιατρικό έλεγχο. Εκεί θα γυμνωθεί αναγκαστικά όπως όλοι, να μην αγχώνεται γι αυτό, να συμπεριφερθεί εκεί λες και δε συμβαίνει τίποτα. Το γύμνωμα είναι κάτι το σύνηθες, είτε στα μπάνια είτε στους κοιτώνες ύπνου. Εκεί να προσέξει, να μην κοιτάζει τους άλλους στα όργανα ή με ερωτικό ύφος ή να λέει υπονοούμενα.
Είναι κάτι σαν μια αυτοεπιβολή, μια καταπίεση αισθήματος, μια ευκαιρία να διώξει το αίσθημα αυτό, για να αποφύγει όλα τα αρνητικά στις διαπροσωπικές σχέσεις με τους άλλους.

ποιοσ σου ειπε οτι στο στρατο δεν υπαρχουν ομοφυλλοφιλοι ισα ισα αμα δεν ειναι κραγμενοσ θα περασει γαματα θα χει γκομενο καθε βδομαδα και δεν κανω πλακα ολοι που εχουμε παει στρατο ειχαμε στανταρ ενα στελεχοσ ομοφυλοφιλο τι ολοι αυτοι γιναν αφου μπηκαν???

Quote:

---

Originally Posted by crazy_diamond

Αναγνωρίζω πως υπάρχει πολλή ομοφοβία εκεί έξω, όπως και η άποψη ''φυσικά και δεν έχω πρόβλημα, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει στο κρεβάτι του'' την οποία και δε συμμερίζομαι. Πολύ απλά γιατί ένας ομοφυλόφιλος δεν είναι ομοφυλόφιλος μόνο στο κρεβάτι του, αλλά κάθε μέρα και όπου, στο σπίτι, στη δουλειά, τη σχολή, το γραφείο, το πικ-νικ.. Είναι ομοφυλόφιλος. Οπότε όταν δεν έχω πρόβλημα με την ομοφυλοφιλία αυτό ισχύει γενικά.
Αν αυτό, βέβαια, ο ίδιος το αντιμετωπίζει ως ένα σκοτεινό μυστικό που θα πρέπει συνέχεια να το κρύβει και να το ξεκουκουλώνει πότε πότε, κρυφά σε κάποια κρεβατοκάμαρα, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι απόλυτα φυσικό να αγχώνεται, να ζορίζεται, ακόμα και να φτάνει στην απόγνωση.

Νομίζω πως το πιο σημαντικό για το φίλο σου είναι να αποδεχτει την ομοφυλοφιλία του, να την αγκαλιάσει και να στέκεται ως αυτό ακριβώς που είναι απέναντι στους άλλους.

---

δεν νομιζω οτι εχω διαβασει κατι πιο ευστοχο σε θεματα σεξουαλικοτητας τελευταια. πιστευω κι εγω πώς το πιο σημαντικο ειναι αυτο: το να αποδεχτει ο φιλος σου την σεξουαλικοτητα του. κ στη συνεχεια να δει πώς θα την "επικοινωνησει" στο περιβαλλον του (εργασιακο κ οχι μονο). ομως δεν ξερω ποσο ευκολο ειναι κατι τετοιο, σε ενα στρατιωτικο περιβαλλον.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Σίγουρα η ομοφυλοφιλία είναι συναίσθημα το οποίο εύκολα εκδηλώνεται όπως εκδηλώνεται και η έλξη μπροστά σε μια γυναίκα. Και μπορεί να εκδηλωθεί πιο εύκολα στο «κατάλληλο» περιβάλλον, δηλαδή ανάμεσα σε περιβάλλον με όλο άντρες, όπως ο στρατός. Και αν εκδηλωθεί κάποιος στιγματίζεται ή μπορεί να τύχει και σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Θα πρέπει να προσέξει τη συμπεριφορά του, να μην αφήνει υπονοούμενα στα λόγια, να μην κοιτάζει τους άλλους ερωτικά, να συμπεριφέρεται φυσιολογικά σα να μην συμβαίνει τίποτα, να είναι δυναμικός ώστε να μην τον πάρουν για ντροπαλό και τον εκμεταλλευτούν.
Και δεν είναι μόνο η πρώτη μέρα στον ιατρικό έλεγχο. Εκεί θα γυμνωθεί αναγκαστικά όπως όλοι, να μην αγχώνεται γι αυτό, να συμπεριφερθεί εκεί λες και δε συμβαίνει τίποτα. Το γύμνωμα είναι κάτι το σύνηθες, είτε στα μπάνια είτε στους κοιτώνες ύπνου. Εκεί να προσέξει, να μην κοιτάζει τους άλλους στα όργανα ή με ερωτικό ύφος ή να λέει υπονοούμενα.
Είναι κάτι σαν μια αυτοεπιβολή, μια καταπίεση αισθήματος, μια ευκαιρία να διώξει το αίσθημα αυτό, για να αποφύγει όλα τα αρνητικά στις διαπροσωπικές σχέσεις με τους άλλους.

---

Θα συμφωνησω κατα πολυ με το παραπανω ποστ.. Να σου πω την αληθεια Ναταλια αν και δεν ξερω τι ατομο ειναι γενικα, ισως αυτη η καταπιεση να μην του ειναι τοσο ευκολη και επειδη ειναι καπως περιοριστικα τα πραγματα στο στρατο δε μπορει να ξερει τι αντιδρασεις θα εχουν τα αλλα ατομα γυρω. Φανταζομαι οτι ο μονος τροπος να τα αποφυγει σε περιπτωση που δεν εχουν καλη συμπεριφορα απεναντι του θα ειναι το να φυγει απο τη σχολη και ειναι κριμα.
Στην Ελλαδα θεματα οπως η ομοφυλοφιλια ειναι ακομα ταμπου κι οσο και να υπαρχουν καποιοι πιο ανοιχτομυαλοι, παντα βρισκονται κι αυτοι που θα κανουν τη ζωη του αλλου δυσκολη, ποσο μαλλον σε ενα περιβαλλον σαν το στρατο που ουσιαστικα μεσα σε ολα διαιωνιζει και καποια στερεοτυπα που εχουν να κανουν και με το φυλο.
Σε αλλες σχολες που δε μενεις μαζι με αλλα ατομα κτλ ειναι πιο χαλαρα τα πραγματα γιατι επιλεγεις που και πως θα εξωτερικευσεις τον εαυτο σου, το προβλημα δε θα ειναι η αρχικη εξεταση πιστευω αλλα τα υπολοιπα χρονια στα οποια θα ειναι αναγκασμενος να ειναι κλεισμενος μεσα εκει.
Τεσπα γνωμες λεμε απλα, δεν ειμαι αντρας ουτε εχω καμια εμπειρια απο τετοιο περιβαλλον να ξερω πως λειτουργει ακριβως, κρινω ομως απ'αυτα που βλεπω εξω σε συμπεριφορες ανθρωπων γενικοτερα.

Κάθισα και σκεφτόμουνα αυτή τη φράση που έχουμε όλοι μας είτε χρησιμοποιήσει είτε ακούσει είτε διαβάσει πολλές φορές. "Δεν είμαι ομοφυλόφιλος/η αλλά έχω έναν/δύο/τρεις φίλους που είναι". Και ξέρω (και δεν το αναφέρω με διάθεση κριτική, αλλά περισυλλογής ), πως μπορεί να αρνιόμαστε την επίδραση της κοινωνίας μέσα μας, ωστόσο η κοινωνία έχει τον τρόπο της να μας επηρεάζει ακόμη και ασυνείδητα. Αλλιώς γιατί να ξεκινάμε "καθαρίζοντας" τη δική μας ταυτότητα πρώτα από κάθε κηλίδα??? Κάνω και τη δική μου αυτοκριτική εδώ, γιατί με ενδιαφέρει όχι να μάθω να καθαρίζω τη δική μου ταυτότητα, αλλά να βλέπω βαθύτερα και να διεισδύω σε ό,τι λέω και λένε οι γύρω μου. Μία μου αρχική παρατήρηση, που μου υπενθύμισε ένα άρθρο που -θα αξιωθώ άραγε να το γράψω κάποτε?γκρ- που σκόπευα να γράψω πάνω σε αυτή τη φράση-εισαγωγή "ο ομοφυλόφιλος ως αξεσουάρ" για να εξηγήσω και σε μένα αυτή την απολογητική μας τάση, αυτή την ανάγκη μας να πετάξουμε από επάνω μας κάθε ρετσινιά και μετά να προχωρήσουμε σε κάθε είδους άλλη κουβέντα.

Ναταλία, δεν ξέρω ειλικρινά γιατί ο φίλος σου αν και ομοφυλόφιλος θα ήθελε να ενταχθεί σε ένα σύστημα που συνολικά, κακοποιητικά και με διάρκεια μέσα στο χρόνο, έχει βιάσει συνειδήσεις και ζωές. Αν ήμουν ομοφυλόφιλος, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα προσωπικά θα ήταν να δώσω με τη συμμετοχή μου σε αυτό ένα ΟΚ- να υποτάξω την ατομικότητά μου σε κάτι τόσο σαθρό και υποκριτικό όπως ο στρατός, οι στρατιωτικές σχολές και τα συναφή επαγγέλματα ή υπηρεσίες.

Για ποιο λόγο θα ήθελα να υπηρετήσω κάτι εχθρικά υποκείμενο προς εμένα και την ύπαρξή μου? Όσο και να έχουν αλλάξει τα πράγματα με την πάροδο του χρόνου που υποτίθεται φέρνει αλλαγές σε νοοτροπίες, η ελληνική κοινωνία παραμένει ακόμη μία κοινωνία διακρίσεων και πόσο μάλλον συστήματα τέτοια, που είναι βασισμένα στην πειθαρχία και την εξάλειψη της ατομικότητας και διαφορετικότητας εις όφελος μίας προσηλυτισμένης ομαδοποίησης.

Οπότε η θέση μου είναι λίγο διαφορετική και ξέρω πως λοξοδρομώ λιγάκι, έχω όμως την αίσθηση πως ο φίλος σου, ως συνεσταλμένο και ντροπαλό άτομο που ανέφερες πως είναι, κάνει μία επιλογή εχθρική για την προσωπικότητά του. Πώς αποδεικνύεται αυτό??? Μα ήδη έγραψες για το φοβερό του άγχος για το μέλλον, την ανησυχία του για τις σωματικές και ψυχικές εξετάσεις, τον συνεχή έλεγχο που θα συναντήσει. Και λίγα λέω. Οπότε εγώ θα τον ρωτούσα το εξής απλό αλλά όχι αυτονόητο ερώτημα : αφού κάτι σε αγχώνει και σε πιέζει να γίνεις κάτι και να είσαι κάπως ,πριν καν το ξεκινήσεις, γιατί σε έλκει ταυτόχρονα και θες να γίνεις κομμάτι του, μέρος από το σώμα του?

Γιατί να θέλω να γίνω κομμάτι ενός συστήματος που έχει αξίες και κανόνες και αρχές που αντιτίθενται στο σεβασμό στη διαφορετικότητα και προάγει την καταπίεσή της και την ομοιομορφία, γιατί διαλέγω να πάω εκεί και όχι αλλού, όταν εγώ εκ προοιμίου διαβλέπω (ακόμη και το συναίσθημά μου μου δηλώνει την αντίφαση, μέσω της τόσης πίεσης και του άμετρου άγχους μου) πόσο δύσκολο θα είναι για μένα που αισθάνομαι "διαφορετικός"? Θέλω να αποδείξω κάτι σε μένα? Σε άλλους?

Το παραπάνω ερώτημα θα έθετα στο φίλο μου και δε θα στρεφόμουν στο να τον ηρεμήσω ούτε να τον διαβεβαιώσω πως όλα θα πάνε καλά. Χίλια πράγματα μπορεί να μην πάνε "καλά" και το πιθανότερο είναι για ένα ευαίσθητο και συνεσταλμένο άτομο όπως τον περιέγραψες εσύ η ίδια Ναταλία, θα υποχρεωθεί να χάσει μέρος του εαυτού του για την έγκριση του περίγυρού του σε αυτό που επιλέγει. Η αλήθεια είναι πως η ευαισθησία του θα πρέπει να καλουπωθεί σε άκαμπτες συμπεριφορές "πακέτου", απλά και μόνο γιατί έτσι είναι τέτοια συστήματα και σε τέτοια βάση #μη-λοξοδρόμησης και αναγκαστικής κοπαδοποίησης# λειτουργούν.