Οργη-Επιθυμια βλαβης Εξωτερικων παραγοντων

Καλησπερα σε ολους και σε ολες.Ευχαριστω προκαταβολικα για το ενδιαφερον.Δεν μπορεσα να βρω καποιο αναλογο θεμα ωστε να μοιραστω μαζι σας τον προβληματισμο μου και πηρα την πρωτοβουλια να ανοιξω νεο.
Το να μαθεις να διαχειριζεσαι το θυμο σου ειναι ενα πραγμα.Το να κατανοησεις και να διαχειριστεις την συνειδητη επιθυμια σου να βλαψεις και ενιοτε να καταστρεψεις ειναι κατι διαφορετικο.Τρομαζω πολλες φορες απο την δημιουργικοτητα,την ακριβεια και την πολυπλοκοτητα που μπορει να εχουν τα σεναρια εκδικησης και καταστροφης μεσα στο μυαλο μου.Η ταχυτητα με την οποια δημιουργουνται και εξελισονται ειναι εκπληκτικη,βαζοντας με μετεπειτα σε σκεψεις,για το ποσο τελικα εχω η δεν εχω καταφερει να νικησω εσωτερικα την πλευρα με τα πρωτογονα ενστικτα.Φυσικα και πρεπει να εχω το καταλληλο ερεθισμα απο το περιβαλλον και τις καταστασεις για να μπω σε ενα τετοιο συλλογιστικο μοτιβο.Πρεπει να εχω προσβληθει,πληγωθει η να εχει συμβει το αντιστοιχο σε κοντινα μου ατομα.
urge to kill λοιπον.
Ανα φασεις στη ζωη μου,ολη αυτη η διαδικασια υπηρξε εντονοτερη.Συνειδητα αφηνομουν σε αυτη,βρισκοντας ετσι,πιστευα,μια εσωτερικη διεξοδο στην εκφραση της εντασης και του θυμου μου.Αλλοτε χρησιμοποιουσα το θυμο και την ενταση για εγγρηγορση μεσα στη καθημερινοτητα μου και για αποφυγη παραδοσης στην απελπισια η τη θλιψη,οπου ηξερα πως θα με ακινητοποιουσαν ψυχικα.Με τον καιρο,σταδιακα οταν καταλαβα οτι δεν μου αρεσε να παιρνω δυναμη απο το θυμο μου για να πορευομαι μεσα στις μερες μου,αρχισα να αποδυναμωνω μεσα στο κεφαλι μου ολα τα καταστροφολογικα σεναρια.Παραλληλα,η χρονικη αποσταση απο την εμπειρια/γεγονος/ειδηση που εθρεψαν τη δημιουργια τους,μεγαλωνε.Για λιγο καιρο μεχρι σημερα,ξεχασα τις τασεις μου αυτες.
Τις θυμηθηκα μετα απο μια κουβεντα με ενα φιλο οπου το ψυχολογικο του μοτιβο δε διεφερε πολυ απο την κατασταση που περιγραφω ανωθεν.Οι λογοι που γεννουν την επιθυμια για καταστροφη ειναι διαφορετικοι και προσωπικοι αλλα η ενταση του επιθυμητικου κομματιου ιδια και ισως μεγαλυτερη.Ο ιδιος επιλεγει να μενει μακρια απο κοσμο,κατι σαν συνειδητη αυτοεξορια,επειδη αναγνωριζει μεσα του τις εντονες τασεις καταστροφης προς συγκεκριμενους ανθρωπους.Στη δικη του περιπτωση,το νιωθει απολυτα φυσικο να ανταπαντησει βιαια σε κατι που θα τον θιξει,αλλα ταυτοχρονα συνειδητοποιει οτι δεν θα επρεπε να ειναι ετσι.
Με προβληματισαν παρα πολυ ολα αυτα γι'αυτο και ηθελα να τα μοιραστω εδω.Κατανοησα οσο δε πηγαινε το προβλημα του,γιατι αντιστοιχο θεμα εχω και εγω.Ενιωσα αδυναμη ομως που δε μπορω να προσφερω καποια απαντηση η πιθανη λυση,παρ'ολη την αναλυση και τον εντοπισμο των πιθανων αιτιων.Ειμαι σε θεση αραγε να βρω απαντησεις τοσο για εκεινον,οσο και για εμενα?
Πριν μερικους μηνες και μαζι με καποια αλλα οικογενειακα προβληματα που αντιμετωπιζα,σκεφτομουν σοβαρα απευθυνθω σε ψυχολογο.Τα οικονομικα παντα εμπαζαν βεβαια και κατεληγα απλα να με ηρεμω με yalom.....
Θα ηθελα πολυ να ακουσω τη γνωμη οσων απο εσας ενδιαφερεστε/θελετε να μοιραστειτε κατι πανω στο θεμα.
ευχαριστω.

γεια σου ...ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ! ,,,,,,,,,,,,ολα πηγαιναν καλα , διαβαζα το κειμενακι σου , θαυμαζα την 'ευγλωτια' , απορουσα για την συνυπαρξη με το καταστρόφικ ,,,,,,,,,,,,,,,,,μεχρι που εφτασα στη φραση : Ενιωση αδυναμη ....... Α για κοριτσι προκειται λεω!; ; , γιατι ενωσο το διαβαζα μεχρι εκει ειχα την εικονα αγοριου ,,,ξαναδιαβαζω το κειμενο απ την αρχη , και προσπαθω να το δω απο αλλη οπτικη ,,,................................... δυσκολο θεμα οπως καθε αλλο ακραιο θεμα,, ,ξαναστεκομαι στην ιδια φραση (κανει και κοντραστ στο ολο κειμενακι σου) , στην δευτερη λεξη τωρα : ...αδυναμη . Σε κανει να νοιωθεις αδυναμη , ειναι κατι αυτο. ΄Καθευαυτη η αδυναμια ειναι λογος (αρκετος λογος) να δεχθεις ακομα και αυτο :οτι ισως δεν θα θα βρεις λυσεις (αμεσες ετσι;) απαντησεις , και δεν θα μπορεσεις να διευθετησεις ενα ζητημα ,που, ωρα ειναι να αναρωτηθεις αν ειναι αναγκαιο εν τελει αυτο , η ΑΠΑΝΤΗΣΗ δηλαδη, εδω και τωρα,, εχεις και το δικαιωμα να το αναβαλεις ,,,ακομα και να περασεις,γιατι οχι, στην ΑΠΟΔΟΧΗ , ,,δισεκατομμυρια κ' αλλοι ανθρωποι ζουνε με το αυτονοητο ας πουμε της αναζητησης της δικαιωσης και οχι της εκδικησης ! Εσυ γιατι να μην μπορεις να το κανεις ? δεν μιλαω ηθικολογικα αλλα καθαρα 'συμφεροντολογικα' για σενα , κ για το όποιο ατομο . Σημαντικο ενοειται ειναι να συζητησεις γι αυτο με εναν ψυχολογο η καποιον φιλο (εκτος τον ομοιδεατη ε),,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,{(Ψ>>στα κεντρα ψυχικ υγειας χωρις λεφτα) },,και σημαντικο ειναι επισης που το εγραψες εδω (γραφεις πολυ ωραια αλωστε).........