Ασφυκτιώ

διαγραφή μυνήματος

emili@, καλησπέρα.

Καλά έκανες και άπλωσες το ''σεντόνι'' σου εδώ :)

Από αυτά που διάβασα ήθελα να σε ρωτήσω, η παραμονή σου σε αυτή την κατάσταση είναι μια συνειδητή επιλογή, ή θεωρείς πως δεν έχεις εναλλακτική; Ήδη κάπως σκέφτεσαι να ξεφύγεις με το να πας σε κάποιο μοναστήρι.. Η παραμονή σου στο σπίτι με την οικογένεια ως έχει, οι έγνοιες, οι ευθύνες που έχεις αναλάβει και η ασφυξία που νιώθεις έχουν κάποιο όφελος; Κι αν υπάρχει κάποιο είναι τελικά σπουδαιότερο από τη δική σου ψυχική και σωματική υγεία;

Έχεις ξαναζήσεις μόνη σου κατά τη διάρκεια των σπουδών. Γιατί δεν αρχίζεις πάλι να καλλιεργείς μέσα σου την ιδέα να ζήσεις και πάλι μόνη; Να απομακρυνθείς δηλαδή από το περιβάλλον όπου και είσαι τώρα ''εγκλωβισμένη''. Έχεις τη δυνατότητα να πάρεις αυτή την απόφαση. Η επιλογή είναι δική σου. Δύσκολη αλλά σημαντική για να είσαι καλά. Ακόμα και στην κοντινή πόλη, γιατί όχι;

Για να το πω και αλλιώς, μήπως είναι ώρα ν' ανοίξεις τα φτερά σου, να πετάξεις και να προσπαθήσεις μόνη σου για ό,τι είναι καλύτερο για σένα;

Ειχα προλαβει κι εγω να διαβασω το ποστ σου και σου λεω οτι για καποια πραγματα δε μπορεις να κανεις και πολλα.. Θα σου προτεινα κι εγω αν μπορεις να μαζεψεις οτι αντοχες εχεις και να πας να μεινεις καπου μονη σου. Οπως και να 'χει και η μητερα σου και ο πατερας σου ειναι ενηλικες και κανουν τις επιλογες τους, δεν εισαι εσυ υπευθυνη γι'αυτες τις επιλογες ουτε και για το να βρεις λυση στα προβληματα που εχουν μεταξυ τους. Το σημαντικοτερο ειναι να εισαι εσυ καλα και να βρεις γαληνη στη ζωη σου, καταλαβαινω οτι σε πληγωνει ολο αυτο που γινεται αλλα μην αφησεις τη ζωη σου να περασει μεσα σε μια τετοια κατασταση. Καλη δυναμη και μη δισταζεις να βγαζεις απο μεσα σου ολα αυτα τα συναισθηματα που εχεις, ειτε εδω μεσα στο φορουμ ειτε εκει εξω.