ΕΧΩ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ Η ΟΧΙ?

ειμαι ενα κοριτσι αντικειμενικα φυσιολογικο.Δουλευω εχω σχεση εδω και 4 χρονια και περναω αρκετο χρονο με τους φιλους μου.Ομως οταν μενω μονη μου κατι δεν παει καλα κλαιω συχνα χωρις λογο,νιωθω ενοχες για μικρα πραγματα και ξενυχταω καπνιζοντας.Αλλες φορες θυμωνω και εκνευριζομαι με πραγματα που οταν τα σκεφτομαι δεν ειναι και τοσο συμαντικα.οι φιλοι δεν ξερουν τιποτα και φροντιζω παντα να φαινομαι χαρουμενη και πολλες φορες το κανω επιτηδες γιατι αισθανομαι πως θα τους στεναχωργσω αν με δουν θλιμμενη.αγχωνομαι πολυ για το αν ειναι καλα οι γονεις μου και αν σκεφτω κατι ασχημο εχω ενοχες κ φοβαμαι πως θα πεθανουν και θα τους εχω μιλησει ασχημα.νιωθω πως ποτε δεν διασκεδασω εκατο τοις εκατο.αν μπορειτε να με συμβουλεψετε θα χαρω πολυ

Γεια σου ntoraki1. Τι σκέφτεσαι όταν μένεις μόνη και το βιώνεις με τέτοιον τρόπο που σου βγαίνει κλάμα? Αυτό δλδ που έγραψες, το "χωρίς λόγο", δε νομίζω πως ευσταθεί. Ο λόγος ή οι λόγοι υπάρχουν, όμως εσύ δεν τους έχεις αναγνωρίσει και ψηλαφίσει ακόμη -προσωπική μου άποψη-. Ποια είναι τα μικρά πράγματα για τα οποία νιώθεις ενοχές?
Επίσης, γιατί φροντίζεις να φαίνεσαι πάντα χαρούμενη? Είσαι πάντα χαρούμενη? Όχι, το είπες και η ίδια. Οπότε γιατί να δείχνεις κάτι διαφορετικό από την πραγματικότητά σου? Όταν υποκρινόμαστε διαθέσεις, δεν είναι λογικό να καταπιεζόμαστε εσωτερικά? Πιστεύεις μήπως ότι αν έδειχνες ότι είσαι θλιμμένη οι άλλοι θα σε αντιμετώπιζαν διαφορετικά, ίσως να μη σε ήθελαν μαζί τους, φοβάσαι κάτι τέτοιο? Σε κάποιον ψυχολόγο έχεις απευθυνθεί ποτέ σου να το ψάξεις?

συμφωνω με την απο πανω μου ,,, δεν υπαρχει το 'χωρις λογο', υπαρχει δεν εντοπισα ακομα τον λογο,,,,,,,,οσο για τα 'μικρα πραγματα' , δεν ειναι παντα τοσο μικρα οσο νομιζουμε , σημασιοδοτουν μεγαλυτερες κατηγοριες πραγματων μεσα στη ζωη μας (βλεπε και 'ο θεος των μικρων πραγματων')

{...οι φιλοι δεν ξερουν τιποτα και φροντιζω παντα να φαινομαι χαρουμενη και πολλες φορες το κανω επιτηδες γιατι αισθανομαι πως θα τους στεναχωργσω αν με δουν θλιμμενη.}<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<< <<<<ενοεις φιλους την παρεα που βγαινεται για να το ριξεται εξω , η φιλους κολητους που τα λετε,,,,,,γιατι αν ενοεις το δευτερο , εισαι λαθος μιας και τους εχεις αφησει ''ανημερωτους'', και τι να τους κανεις αν δεν τους δινεις την ευκαιρια να σου συμπαρασταθουνε .....

Κι εγω νιωθω ετσι πολλες φορες, δεν θελω ποτε να δειχνω οτι εχω κατι και δεν δειχνω ποτε αυτο που νιωθω.
Παντα ειμαι "καλα".Ισως δεν εμπιστευομαι κανεναν ή μαλλον δεν θελω ποτε κανενας να νιωσει λυπη για μενα και να μου συμπαρασταθει.

ευχαριστω πολυ ολους για τις απαντησεις σας...ο λογος που το κρυβω ειναι οτι αν με ρωτησουν τι εχω ειλικρινα δεν ξερω τι να απαντησω δεν εχω κατι συγκεκριμενο σχεδον ποτε...οσο για το τι σκεφτομαι..ειναι και αυτο περιεργο.Σκεφτομαι τους γονεις αν ειναι καλα και τι θα εκανα αν τους συνεβαινε κατι ...σκεφτομαι κατι που εχω πει στο αγορι μου και αμεσωσ νιωθω ενοχες..δεν κοιμαμαι καθολου καλα και εχω ενα σφιξιμο στο στομαχι σαν κατι κακο θα συμβει..το μονο που μπορω να πω με σιγουρια ειναι οτι δεν ειμαι καλα δεν ειμαι ολοκληρωμενη δεν ξερω ποια ειμαι...ειμαι ενα κοριτσι χαρουμενο, μελαγχολικο η νευρικο??πολλες φορες επιδιωκω να κλαψω βλεποντας ταινιες μονο και μονο για να κλαψω.αυτο που με τρομαζει ειναι οτι συνειδητοποιω οτι αυτο μου συμβαινει χρονια απλα φευγει και ερχεται...εχω παρατηρησει παντως πως τα καλοκαιρια νιωθω καλυτερα δεν ξερω αν αυτο σημαινει κατι...

αυτο που φοβαμαι κυριως ειναι πως αν το πω στους φιλους μου θα το παρουν πιο σοβαρα απο οτι ειναι ..αλλωστε αν το παραδεχτω μπορει και να γινει πιο πραγματικο..οσο το αρνουμαι και προσπαθω να φαινομαι καλα υπαρχουν στιγμες που νιωθω και καλα

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Γεια σου ntoraki1. Τι σκέφτεσαι όταν μένεις μόνη και το βιώνεις με τέτοιον τρόπο που σου βγαίνει κλάμα? Αυτό δλδ που έγραψες, το "χωρίς λόγο", δε νομίζω πως ευσταθεί. Ο λόγος ή οι λόγοι υπάρχουν, όμως εσύ δεν τους έχεις αναγνωρίσει και ψηλαφίσει ακόμη -προσωπική μου άποψη-. Ποια είναι τα μικρά πράγματα για τα οποία νιώθεις ενοχές?
Επίσης, γιατί φροντίζεις να φαίνεσαι πάντα χαρούμενη? Είσαι πάντα χαρούμενη? Όχι, το είπες και η ίδια. Οπότε γιατί να δείχνεις κάτι διαφορετικό από την πραγματικότητά σου? Όταν υποκρινόμαστε διαθέσεις, δεν είναι λογικό να καταπιεζόμαστε εσωτερικά? Πιστεύεις μήπως ότι αν έδειχνες ότι είσαι θλιμμένη οι άλλοι θα σε αντιμετώπιζαν διαφορετικά, ίσως να μη σε ήθελαν μαζί τους, φοβάσαι κάτι τέτοιο? Σε κάποιον ψυχολόγο έχεις απευθυνθεί ποτέ σου να το ψάξεις?

---

δεν εχω παει ποτε σε ψυχολογο γιατι για να το κανω αυτο θα πρεπει να το συζητησω με την μητερα μου και φοβαμαι οτι θα τρομαξει αν της πω οτι εχω τετοια αναγκη...και η αληθεια ειναι οτι φοβαμαι τι θα ακουσω...

Γεια σου
Αυτο που περιγραφεις ειναι <<μα ποια ειμαι τελικα?>>Αυτο μπορει να φερνει αναστατωση η αμηχανια δεν ειναι ομως κατι ανησυχητικο ετσι νομιζω.Μαλλον ερχεσαι σ επαφη με τον εαυτο σου και αρχιζεις να τον ακους....Η καταθλιψη που εσυ λες ειναι μια μορφη συναγερμου που ειναι εκει για να μας πει κατι που τοσο καιρο δεν ακουμε.Χαλαρωσε και δωσε στον εαυτο σου την ευκαιρια να εκφραστει σιγα,σιγα αν πνιγεσαι ζητα βοηθεια........

[QUOTE=ανεμος;213895]Γεια σου
Αυτο που περιγραφεις ειναι <<μα ποια ειμαι τελικα?>>Αυτο μπορει να φερνει αναστατωση η αμηχανια δεν ειναι ομως κατι ανησυχητικο ετσι νομιζω.Μαλλον ερχεσαι σ επαφη με τον εαυτο σου και αρχιζεις να τον ακους....Η καταθλιψη που εσυ λες ειναι μια μορφη συναγερμου που ειναι εκει για να μας πει κατι που τοσο καιρο δεν ακουμε.Χαλαρωσε και δωσε στον εαυτο σου την ευκαιρια να εκφραστει σιγα,σιγα αν πνιγεσαι ζητα βοηθεια........[/Qπολλες φορες νιωθω πως αυτο που χρειαζομαι ειναι να μεινω μονη μου αλλα δεν ξερω αν τελικα αυτο πρεπει να κανω...αυτο που μου φαινεται αστειο ειναι πως αν ρωτησεις ξεχωριστα το περιβαλλον μου θα με περιγραψει πολυ διαφορετικα σαν να μιλανε για αλλο προσωπο... ο πατερας μου θα με πει δυναμικη και εξυπνη η μανα μου ησυχη και βολικη το αγορι μου νευρικη και οι φιλοι μου ευχαριστη και σε εμενα θα απευθυνθουν για τα προβληματα τους.εχω αρχισει να πιστευω πως διαμορφωνω την συμπεριφορα μου αναλογα με τα θελω του ατομου που εχω απεναντι μου καθε φορα...

Μπορει να εχεις ολα τα παραπανω χαρακτηριστικα ,δυναμιλη,εξυπνη,βολικη,νευ ρικη,ευχαριστη και συναμα να δινεις και λυση και ολα αυτα να εισαι εσυ......Μπορει πραγματι να εισαι χαμελεον και να προσαρμοζεσαι στην αναγκη του εκαστοτε περιβαλλοντος ,μπορει και τα δυο....Το θεμα ειναι να βρεις μεσα σου που συμφωνεις και που διαφωνεις με τα παραπανω χαρακτηριστικα...δλδ ειμαι δυναμικη ,αισθανομαι ετσι? η ειναι του πατερα μου αυτο και ουτω καθεξης....οι αλλοι εχουν την ταση να μας φορτωνουν με <<εικονες τους>> αλλα το ποιοι ειμαστε πραγματικα ειναι δικια μας ευθυνη να το γνωριζουμε και να το κανουμε γνωστο και στους αλλους οταν μας βαραινουν χωρις να το θελουν.......
Παντως ειναι καλο να ζητησεις μια πιο ειδικη βοηθεια..................................

πολλες φορες νιωθω πως αυτο που χρειαζομαι ειναι να μεινω μονη μου αλλα δεν ξερω αν τελικα αυτο πρεπει να κανω...αυτο που μου φαινεται αστειο ειναι πως αν ρωτησεις ξεχωριστα το περιβαλλον μου θα με περιγραψει πολυ διαφορετικα σαν να μιλανε για αλλο προσωπο... ο πατερας μου θα με πει δυναμικη και εξυπνη η μανα μου ησυχη και βολικη το αγορι μου νευρικη και οι φιλοι μου ευχαριστη και σε εμενα θα απευθυνθουν για τα προβληματα τους.εχω αρχισει να πιστευω πως διαμορφωνω την συμπεριφορα μου αναλογα με τα θελω του ατομου που εχω απεναντι μου καθε φορα...

Μήπως να εστιάσεις εκεί ?
Μήπως τελικά όλη αυτή η θλίψη που βγάζεις είναι επειδή δεν αφήνεις ελεύθερο τον εαυτό σου και προσαρμόζεσαι στις ανάγκες των άλλων προκειμένου να είσαι αρεστή και στο τέλος αυτό σε καταπιέζει τόσο πολύ που σου βγαίνει σε κλάμα?

...αυτο με τα καλοκαιρια σημαινει κατι. Ειναι κλασικο συμπτωμα οσων πασχουν απο καποιας μορφης καταθλιψη. Το χειμωνα , η καλυτερα οταν εχει μικρη ηλιοφανεια δεν προσλαμβανουν την 'απαραιτητη' (για αυτους) ποσοτητα μελατονινης , με αποτελεσμα την καταθλιψη......(η επειδη πασχουν δεν μπορουν να προσλαβουν αυτη την ουσια , τελος παντων οπως και ναχει το ιδιο ειναι) ..........οσο το αρνεισαι και δεν μιλας γι αυτο θα υπαρχουν στιγμες που θα νοιωθεις καλα ,και ατελειωτες.... ωρες που θα νοιωθεις χαλια...... Αφου η μανα σου οπως λες ειναι το κομβικο προσωπο ,,,ξεκινα απο αυτη ,,,στο χρωσταει αλωστε ,,αυτη σε εφερε σ αυτο τον περιπλοκο κοσμο....

Γεια σας και απο μενα.Θελω να σας πω και εγω για τα δικα μου να μου πειτε την γνωμη σας αν και αποτι βλεπω μαλλον εχω καταθλιψη.Ολα αρχησαν πριν απο 2 χρονια οταν χωρησα με την πρωην μου.Την ξεπερασα τοσο γρηγορα και αυτο γτ με καταπιεζε και ετσι οι επομενοι 3 μηνες ηταν για μενα ανακουφιστηκα τελειοι!Ομως μια μερα ετσι ξαφνηκα περασε απο το μυαλο μου σαν αστραπη η σκεψη πως ειμαι ομοφυλοφιλος..φυσηκα ταραχτηκα και ολα τα συναφη.με τον καιρο το καταπιεζα μεσα μου και αρχησα σιγα σιγα να κλεινομε στον εαυτο μου πραγμα πρωτοφανες για μενα.πλεον δεν εχω ορεξη για τπτ ολα μου φαινοντε ιδια μονοτονα οσο και αν προσπαθω καθημερινα να ξαναβρω την διαθεση μου..θελω να παω σε καποιον ψυχολογο αλλα ειναι πανακριβοι γαμωτο και δεν θελω να ανησυχησω τους γοννεις μου πριν να ειμαι βεβαιος.οποιος μπορει να καταλαβει αν εχω καταθλιψη η οχι παρακαλω να απαντησει..ευχαριστω πολυ!

Μα καλά δουλευόμαστε τελείως; Ανοίγεις Ποστ μέσα στο ποστ; Γουστάρω. Και τώρα στο θέμα σου. Όχι, δεν έχεις κατάθλιψη. Όχι, δεν χρειάζεσαι ψυχολόγο. Τράβα σε εξομολόγο ή κομμωτή. Είναι τσάμπα (συγκριτικά) και μακράν πιο έμπειροι. Όσο για το θέμα που σε καίει αν είσαι γκέι, δεν έχεις παρά να πας μια μπαρότσαρκα σε κάνα "γκέι" μπαράκι στο Γκάζι. Κάτσε στο μπαρ, παρήγγειλε μια μπύρα και άρχισε να κόβεις κίνηση. Αν σου κάνει κούκου τότε ίσως αξίζει να προβληματιστείς πάνω στο θέμα. Μην ξεχνάς βέβαια ότι παίζει νασαι και μπάι.. Καλή τύχη μεγάλε.