Πρόβλημα

Γεια σας παιδιά! Παρακολουθώ για κάποιο διάστημα το forum και αποφάσισα να γράψω για το πρόβλημα στη σχέση μου.
Είμαστε και οι δύο 24 και 27 χρονών και έχουμε σχέση τρισήμιση χρόνια. Έχουμε πολλά προβλήματα επικοινωνίας το τελευταίο τρίμηνο και το αγόρι μου είναι σε μια φάση που δουλεύει καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδυ και με το παραμικρό αρπάζεται και δεν έχει υπομονή. Εγώ αυτά τα χρόνια τον έπρηζα με τις συγκρίσεις που έκανα με την προηγούμενη σχέση του και συνέχεια τον ρώταγα με αποτέλεσμα εγώ να τον έκανα χάλια ψυχολογικά αλλά να επιμένω να πάρω την απάντησή μου. Έτσι του έδειχνα ότι δεν του έχω εμπιστοσύνη που όμως δεν ίσχυε τις περισσότερες των περιπτώσεων απλώς ήθελα επιβεβαίωση. Ξέρω ηλιθιότητα μεγάλη! Το είχαμε συζητήσει και είχε πει θα με βοηθήσει σε αυτό και του υποσχέθηκα ότι θα το μειώσω και όντως έγινε αλλά τώρα μου λέει ότι το έκανα μια φορά στο τόσο αλλά ήταν μαζεμένα..

Λοιπόν πριν τρεις μήνες ήθελα να μιλήσουμε για κάτι που αφορούσε τη σχέση μας (όχι να συγκρίνω αλλά είχαμε ένα πρόβλημα) αλλά επειδή ένιωθα ότι με αγνοούσε σε αυτό μέρες, του έστειλα μηνύματα άσχημα και από τότε συμπεριφέρεται πολύ απότομα που ποτέ πριν δεν το έκανε. Λέει ότι με αγαπάει αλλά δε ξέρει τι του γίνεται.. εγώ ξέρω ότι έφταιξα αλλά έπαιξε ρόλο και η δουλειά του που τους τελευταίους μήνες δουλεύει συνέχεια και έχει πιεστεί λογικό. Τον καταλαβαίνω ως ένα σημείο... τον έπρηζα τόσα χρόνια και τώρα αγανάκτησε και δεν έχει υπομονή πλέον. Θέλει να βγαίνουμε όσο μπορούμε βέβαια λόγω της δουλειάς του και να μιλάμε κανονικά στο τηλέφωνο αλλά να μην τον κουράζω και τον πρήζω όπως λέει. Το όλο σκηνικό ξεκίνησε πριν τρεις μήνες και κάνω υπομονή (αλλά είμαι συνέχεια μέσα στη θλίψη και κάποιες φορές τον έπρηζα αν δεν είναι ερωτευμένος να με χωρίσει αλλά λέει εγώ είμαι στον κόσμο μου όταν το λέω αυτό και δεν τον καταλαβαίνω) αλλά δεν μου λέει ότι με αγαπάει πλέον από μόνος του έπρεπε να τον ζορίσω προχτές να μου το πει. Του έστειλα προχτές μνμ ότι τον αγαπάω και δεν απάντησε και όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο την επόμενη μέρα (επειδή αρκετές φορές του έστελνα τον τελευταίο καιρό ότι τον αγαπάω αλλά ποτέ δεν έστελνε) τον ρώτησα γιατί δεν έστειλε ή δεν μου το λέει και είπε ένιωσε ωραία με αυτό που του έστειλα αλλά δεν ήθελε να στείλει, δεν ένιωθε εκείνη τη στιγμή την ανάγκη να το στείλει και δεν είναι υποχρεωμένος να απαντάει όταν του στέλω ότι τον αγαπάω. Του ζήτησα να συζητήσουμε για το πως ξεκίνησαν όλα, παραδέχτηκα τα λάθη μου, αν και είχε συμφωνήσει να με βοηθήσει γιατι με αγαπούσε αλλά τώρα λέει δεν ήξερε ότι θα αλλάξει σαν άνθρωπος, και δε ξέρει τι γίνεται μέσα στο κεφάλι του. Δε θέλει να σκέφτεται και δε θέλει να συζητήσουμε παρά μόνο όταν είναι έτοιμος και δε ξέρει πότε, γιατί φοβάται μη τσακωθούμε επειδή δεν συμφωνούμε σε τίποτα πλέον και μου πει να χωρίσουμε.

Να πω ότι ήμαστε πολύ αγαπημένο ζευγάρι και πολύ αγαπημένοι και ερωτευμένοι αλλά τον τελευταίο καιρό έχει αλλάξει εξαιτίας της συμπεριφοράς μου και φοβάμαι ότι ξεκίνησε έτσι και πλέον δεν είναι ερωτευμένος και δε θέλει να το σκέφτεται γιατί αν το συνειδητοποιήσει αυτό θα είναι όλα χάλια. Με αγαπούσε πάρα πολύ και το γεγονός ότι πάντα μου απαντούσε στις ανασφαλείς ερωτήσεις μου που ποτέ δε θα το έκανε για άλλη το αποδεικνύει.
Ήμουν ηλίθια και τρομερά ανασφαλής αλλά αυτό που κάνει τώρα να μου λέει συνέχεια μην με κουράζεις, μην με πρήζεις, δεν νοιάζεται και να μην μου μιλήσει μέρες πλέον, το θεωρώ υπερβολικό. Δε ξέρω πως να αντιδράσω γιατί δε ξέρω τι γίνεται. Νιώθω ότι δε νιώθει τίποτα πλέον, ναι με αγαπάει αλλά δεν είναι ερωτευμένος, και εγώ έχω χάσει τα πάντα. Είμαι πολύ χάλια ψυχολογικά και αυτός αλλά δεν μου δείχνει τίποτα. Εγώ το δείχνω και δεν με αντέχει. Πως να τον βοηθήσω να βγαίνουμε και να μιλάμε γενικά και εγώ να είμαι καλά ενώ σκέφτομαι ότι μπορεί να μην είναι ερωτευμένος πλέον; Θέλει να ηρεμήσει, θέλει να με ακούει και να βγαίνουμε αλλά να μην υπάρχει ένταση.

Και μόνο που σκέφτηκε ότι δε θέλει να μιλήσουμε για αυτό γιατί φοβάται μην μου πει να χωρίσουμε σίγουρα κάτι σημαίνει.. όλα αυτά που κάνει και λέει είναι πολύ αντιφατικά. Τις προάλλες μου είχε κάνει έκπληξη και είχε έρθει να με δει. Δε ξέρω τι να κάνω πως να τον βοηθήσω να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του. Έχω τρελαθεί γιατί δεν μπορώ χωρίς αυτόν.

Είναι όλα πολύ συνοπτικά και δεν περιμένω να καταλάβετε ακριβώς τι γίνεται αλλά θα το εκτιμούσα αν μου λέγατε την άποψή σας σχετικά με αυτό γιατί δεν μιλάω σε κανέναν και τα έχω όλα μέσα μου.

Ξέρεις που βρίσκεται το μυστικό; ΑΣΤΟΝ ΗΣΥΧΟ! Άφησε τον να ηρεμήσει, μη γκρινιάζεις, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τον διώξεις πιο γρήγορα απ ότι θα φύγει, γιατί πραγματικά το πρήξιμο και η γκρίνια είναι το χειρότερο ξενερωτικό μέσα σε μια σχέση...:)

Το ξέρω ότι αυτό πρέπει να κάνω. Έκλεισα και το κινητό από χτες για να μην τον πάρω τηλέφωνο. Απλώς πονάω που φτάσαμε σε αυτό το σημείο και νιώθω ότι δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ μας. Συν ότι δεν έχω καθόλου υπομονή εκ φύσεως και το μόνο που θέλω είναι να είμαστε όπως πρώτα. Εντάξει να μην γκρινιάζω γενικά αλλά να μην μου λέει ότι με αγαπάει δεν το αντέχω. Έχουμε ένα πρόβλημα να το λύσουμε και όχι έτσι όπως κάνει δεν καταλαβαίνω τίποτα πλέον..
Σ'ευχαριστώ που απάντησες.

εβα.....βγες λίγο από την πίεση που σου ασκεί η ανάγκη σου να ξαναείστε όπως παλιά και σκέψου ψύχραιμα.
Για να γίνετε όπως παλιά, θέλει πολύ κόπο. Πχ, με το να απαιτείς να γίνει με λόγια τύπου, "πες πως μ αγαπάς" και αν στο πει να πάρεις μια ανάσα ανακούφισης, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, παρά μόνο αυτό της ανασφάλειας σου.
Σκέψου όλα αυτά που σας έφεραν εδώ. Σκέψου τι έκανες, σκέψου τα λάθη σου.
Επικεντρώνομαι μόνο στα δικά σου, όχι γιατί αυτός είναι αλάθητος, (σίγουρα έβαλε το χεράκι του ίσως παραμελώντας σε), αλλά επειδή εσύ πρέπει πρώτα να δεις μέσα σου και να αλλάξεις πράγματα.
Το κυριότερο όμως είναι να του δώσεις λίγο χώρο και τις στιγμές που περνάτε μαζί να μην είναι ξεκαθαρισμάτων και παραπόνων, αλλά ηρεμίας και πιο πολύ "ζευγάρι".

Ακριβώς τα ίδια μου λέει..
Το ξέρω ότι έχει δίκιο. Η παραμικρή πιθανότητα να έχει σκεφτεί να με αφήσει ή να μην είναι ερωτευμένος με σκοτώνει και αντιδράω υπερβολικά.
Αποφάσισα να μην έχουμε καμία επικοινωνία αυτές τις μέρες και όταν θελήσει αυτός να κάνει την κίνηση γιατί αν μιλάμε κανονικά πάλι εγώ θα πιέσω την κατάσταση. Δεν μου είπε αυτός να μην μιλάμε ίσα ίσα αλλά τσακωθήκαμε χτες και του το κλεισα και από τότε δεν το άνοιξα το κινητό. Το ανοίγω μια φορά στο τόσο να δω αν με πήρε και είχα μόνο μια κλήση χτες και σήμερα τίποτα. Από την άλλη αν κάνει δυο βδομάδες να με βρει δε σημαίνει κάτι; Δε σημαίνει ότι όντως δεν είναι ερωτευμένος πλέον; Γιατί όταν τον αγαπάς τον άλλον όσα προβλήματα και αν έχετε θέλεις να τον ακούς. Αν πάθω κάτι δηλαδή πότε θα το μάθει; Δε θα έπρεπε να ενδιαφέρεται για μένα;

Η πρώτη σου σχέση είναι?
Έτσι φαίνεται τουλάχιστον :ρ
Όσο και να αγαπάς κάποιον, όταν σου σπάει τα νεύρα και η κάθε επαφή που έχεις μαζί του έχει αρνητική αίσθηση, γιατί να το κυνηγάς και από πάνω να νιώσεις χάλια? (γι αυτόν μιλαω)
Βάλε λίγο εσένα στη θέση του.
Όσο για το αν είναι ερωτευμένος είναι μεγάλη κουβένα. Εσύ νιώθεις ερωτευμένη αλλά στην πραγματικότητα επιβεβαιώση ζητάς και το μεταφράζεις έτσι. Έρωτας είναι κάτι άλλο και αν ανατρέξεις λίγο σην αρχή της σχέσης σας, θα καταλάβεις τι εννοώ.

πι ες: στα λέω λίγο χονροκομμένα, όχι για να σε στεναχωρήσω αλλα να σε ξυπνήσω.

Το θεμα eve ειναι οτι τωρα ακομα κι αν εχεις σταματησει λιγο να τον πιεζεις εξακολουθει να υπαρχει η παλια πιεση σαν ενα φορτιο, πρεπει να περασει καποιος χρονος ωστε κατα καποιο τροπο να ξεχαστουν μερικα πραγματα και να χαλαρωσει η σχεση. Αυτο σιγουρα δε θα το πετυχεις κλεινοντας του στα μουτρα το τηλεφωνο και περιμενοντας μετα να σε παρει. Που εδω που τα λεμε σε πηρε μια φορα μετα. Βλεπω οτι εισαι αρκετα δεμενη μαζι του και φαινεται σαν να ειστε καπως ο ενας πανω στον αλλον αυτα τα χρονια, γι'αυτο και καταλαβαινω την αναγκη σου αυτη για επιβεβαιωση αλλα δεν ετυχε ποτε κι εσυ να θελεις το χωρο σου? Συμφωνω για το πρωτη σχεση που ακουστηκε, απο κει ξεκινανε ολα αυτα.........

Η πρώτη μακροχρόνια ναι. Ερωτευμένη είμαι ναι δεν πιστεύω στις σχέσεις χωρίς έρωτα γιατί αν λείπει τότε η σχέση θα τελειώσει αναπόφευκτα. Δεν έχει διαφορά από τις αρχές το μόνο που άλλαξε είναι ότι προστέθηκε και η αγάπη. Πιστεύω στον έρωτα ακόμα και είκοσι χρόνια να είναι μαζί ένα ζευγάρι και πάλι λίγα μου φαίνονται. Νιώθω όπως στις αρχές. Περισσότερο με νοιάζει να γίνει καλά ψυχολογικά και να είναι ο ίδιος που ήταν γιατί τώρα μου δείχνει άλλον εαυτό και πονάω πάρα πολύ. Αν δεν με αγαπάει να με αφήσει και να βρει αλλού αυτό που νόμιζε ότι βρήκε σε εμένα. Ας είναι αυτός καλά και για μένα δεν με νοιάζει πλέον. Δε γίνεται να λέει ότι είμαι το άλλο του μισό και τώρα να λέει δεν ήξερε ότι θα αλλάξει σαν άνθρωπος και δε ξέρει τι του γίνεται παρ'όλο που λέει ότι είναι ακόμα ερωτευμένος. Είναι όλα πολύ μπερδεμένα.
Σ'ευχαριστώ που ασχολείσαι μαζί μου νιώθω πολύ πίεση και ίσως μου κάνει πολύ καλό αυτό στην ψυχολογία μου. Να σαι καλά.

Τα συναισθήματα των ανθρώπων αλλάζουν. Εξακολουθώ να πιστεύω πως αυτό που νιώθεις προέρχεται από το ανικανοποίητο που έχεις μαζί του.
Το κακό καλή μου είναι πως αυτός πήρε μεγάλη δόση από σένα και αυτό τον άλλαξε. Θέλει λιγότερο γιατί το πολύ τον πνίγει και θα φτάσει κάποια στιγμή που θα αναγκαστεί να διαλέξει.
Εύχομαι να μπορέσεις να δεις καθαρά και να το σώσεις.

rock είμαστε πολύ δεμένοι δεν μπορούμε χωρίς τον άλλον και είμαστε τα πάντα ο ένας για τον άλλον. Δε ξέρω αν έχει σχέση, που είναι η πρώτη μου μακροχρόνια αλλά είναι και θέμα ανθρώπου. Πάντα ήμουν της λογικής και δεν με εχει επηρρεάσει που είναι η πρώτη μου σχέση στα συναισθήματά μου, είναι απλώς αυτός για μένα και κανείς άλλος. Για μένα ισχύει αυτό. Ναι τον χώρο μου τον ήθελα όταν είχα πολλά νεύρα και τον δικαιολογώ σε αυτό αλλά είναι ικανός να μην μου μιλάει για μέρες από τα νεύρα του τώρα που πριν δεν το έκανε!
Να τον πάρω τηλέφωνο και απλώς να είμαι δίπλα του και να μην του κάνω νύξη για όλο αυτό θα ήταν το καλύτερο; Να περιμένω από αυτόν να ανοίξει συζήτηση όταν είναι έτοιμος δηλαδή; Φοβάμαι να τον πάρω γιατί μετά από κάποιες μέρες θα μου βγει το παράπονο πάλι και άντε πάλι από την αρχή.

Σιγουρα παιζει ρολο ο χαρακτηρας, οταν εισαι εκ των πραγματων μονο για τον αλλον κι αυτος για σενα και λειτουργειτε μ'αυτη τη λογικη προκυπτουν θεματα οπως αυτα που αναφερεις, θεματα ζηλειας επισης κτλ. Το οτι ειναι η πρωτη σου μακροχρονια αρα και πρωτη ουσιαστικη σχεση ειναι που σε δυσκολευει να δεις τα σημεια στα οποια κανεις τις υπερβολες. Σου λεω ομως οτι ερχεται η στιγμη που καταλαβαινεις οτι καποια πραγματα που σε πειραζουν στον αλλον ηταν υπερβολες και καπου εκει ειναι που χαλαρωνεις. Ειναι πολυ ασχημο οντως να ειναι αυτη η απομακρυνση απο τον αλλον που θα σε ταρακουνησει και ισως αυτο σε αγχωνει περισσοτερο, αλλα αν δωσεις χωρο στον αλλο, θα το εκτιμησει και θα αλλαξει απεναντι σου. Αν χαλαρωσεις λιγο τη συμπεριφορα σου θα δεις οτι κι εσυ θα νιωθεις καλυτερα μετα και δε θα εισαι συνεχεια στην τσιτα να αναρωτιεσαι τι κανει καθε ωρα και στιγμη. Δωσε του χωρο και περιμενε καμια φορα να σε ψαξει αυτος πρωτα.

Quote:

---

Originally Posted by eve

Η πρώτη μακροχρόνια ναι. Ερωτευμένη είμαι ναι δεν πιστεύω στις σχέσεις χωρίς έρωτα γιατί αν λείπει τότε η σχέση θα τελειώσει αναπόφευκτα. Δεν έχει διαφορά από τις αρχές το μόνο που άλλαξε είναι ότι προστέθηκε και η αγάπη. Πιστεύω στον έρωτα ακόμα και είκοσι χρόνια να είναι μαζί ένα ζευγάρι και πάλι λίγα μου φαίνονται. Νιώθω όπως στις αρχές. Περισσότερο με νοιάζει να γίνει καλά ψυχολογικά και να είναι ο ίδιος που ήταν γιατί τώρα μου δείχνει άλλον εαυτό και πονάω πάρα πολύ. Αν δεν με αγαπάει να με αφήσει και να βρει αλλού αυτό που νόμιζε ότι βρήκε σε εμένα. Ας είναι αυτός καλά και για μένα δεν με νοιάζει πλέον. Δε γίνεται να λέει ότι είμαι το άλλο του μισό και τώρα να λέει δεν ήξερε ότι θα αλλάξει σαν άνθρωπος και δε ξέρει τι του γίνεται παρ'όλο που λέει ότι είναι ακόμα ερωτευμένος. Είναι όλα πολύ μπερδεμένα.
Σ'ευχαριστώ που ασχολείσαι μαζί μου νιώθω πολύ πίεση και ίσως μου κάνει πολύ καλό αυτό στην ψυχολογία μου. Να σαι καλά.

---

eve, καλησπέρα.

Οι άνθρωποι αλλά και οι ίδιες οι σχέσεις αλλάζουν μέσα στο χρόνο και αυτό είναι ό,τι πιο φυσιολογικό να συμβαίνει. Δεν έχει νόημα να 'παγώσουμε' και να επιδιώκουμε να είμαστε ακριβώς όπως μερικά χρόνια πριν, ο χαρακτήρας, η συμπεριφορά, τα συναισθήματά μας.
Γιατί θεωρείς πως αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει στο φίλο σου;
Συμβαίνει, όπως άλλωστε και σε εσένα, μόνο που ίσως να μην το παρατηρείς.

Δεν μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων των ανθρώπων δίπλα μας, αλλά ούτε και να τα εκβιάζουμε, γιατί έτσι και δεν έχει ουσιαστικό αντίκρυσμα όλο αυτό, αλλά και ο άλλος νιώθει πίεση.

Πάντως, μη το αντιμετωπίζεις ως ασυνέπεια ή έλλειψη ενδιαφέροντος, ότι δηλαδή άλλα σου είχε πει κάποτε και άλλα σου λέει τώρα.

Γιατί δεν τον κοιτάς με καθαρά μάτια ως αυτό που είναι σήμερα ως άνθρωπος, παρατήρησε πώς είσαι κι εσύ και τι θα ήθελες από αυτόν, πώς θα ήθελες να εξελιχτεί η σχέση σας και σιγά σιγά χαλάρωσε και δώσε σε σας την ευκαιρία να υπάρξετε χαλαρά το διάστημα αυτό μέσα στη σχέση.

Σας ευχαριστώ πολύ που ασχοληθήκατε με το πρόβλημά μου. Δε ξέρω τι θα γίνει από δω και πέρα είμαι πολύ μπερδεμένη.. αλλά μου ήταν καλό που άκουσα και άλλες απόψεις.

Ένα ήταν, είναι και θα παραμείνει στον αιώνα τον άπαντα το φάρμακο για τον αδιάφορο γκόμενο, για τον τύπο που παραπονιέται όλη την ώρα ότι τον πρήζουν και δεν τον αφήνουν να ηρεμήσει.. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να τον μεταμορφώσεις στον ιδανικό γκόμενο που θα ενδιαφέρεται για κάθε λεξούλα που βγαίνει απ ´ το στοματάκι σου και θα κάνει το παν για να σε κρατάει χαρούμενη. Το φάρμακο είναι γνωστό απ ´ τους πανάρχαιους χρόνους και λέγεται... Ζήλια!!!
Βρες ένα φίλο σου, άρχισε να βγαίνεις μαζί του για καφέ, σινεμά κλπ και πες στον δικό σου ότι όλα είναι φιλικά
Δε χρειάζεται να πω περισσότερα.

..Αν η σχέση ήταν φαγητό, η ζήλια θα ήταν το.. Αλάτι!!!!

Καλή χρονιά!

Εξαφανισου για οσο χρειαστει χωρις παροξυσμους κ κανε την εξης ερωτηση στον εαυτο σου "Θελω να μ αγαπαει ή θελω να μ αγαπαει πολυ?". Αστον να ηρεμησει, δωστου το χωρο του! Αν σ αγαπαει θα σε αναζητησει.... Αν οχι, ελευθερωσε τον! Μην επεμβεις ομως εσυ πουθενα. Το μονο που μπορεις να κανεις για να βοηθησεις τη σχεση σου ειναι να απομακρυνθεις.