Printable View
Πολλές φορές έχω "αγγίξει" τα όρια της τρέλας. Έχω φτάσει στο όριο που λέει και ο γιατρός μου. Μερικές φορές η συμπεριφορά μου δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή. Σε μια ταινία μου έκανε εντύπωση μια ιστορία ψυχασθενών την εποχή του 50α στην Αμερική, την εποχή δηλαδή που οι ψυχίατροι αποφάσισαν να θεραπεύσουν τους ασθενείς τους και όχι να τους απομονώσουν από τον υπόλοιπο κόσμο. Έλεγε στην ταινία "και εμείς ζήσαμε και αγαπήσαμε κάποτε, θυμηθείτε μας".
συμφωνω απολυτα....ο κοινωνικος αποκλεισμος ειναι το αιτιο της "τρελας"...αφου ετσι γινεσαι αντικοινωνικος και χανεσε στην αβυσσο του εαυτου σου
κι οταν καποιος τρελενεται λογο της υπερβολικης κοινωνικοτητας του τι ειναι ? σιγουρα ΔΕΝ μπορουμε να τα εχουμε με ολους καλα, νομιζω πως ακομα κι αν υποκρινομασταν πως ειμαστε με ολους το ιδιο καλοι και φιλικοι κλπ, στο τελος παλι καπου θα το χαναμε, γιατι δεν αντεχει ενας ανθρωπος ετσι. αρα και η υπερβολικη κοινωνικοποιηση πειραζει, ειδικα οταν σε περιβαλλουν ατομα που σου ειναι αχρηστα...
υπαρχουν ΠΑΡΑ πολλοι κοινωνικα αποκλεισμενοι, ειτε εκουσια ειτε ακουσια.δεν οδηγουνται στην "τρελα".
μπορει η "τρελα" να οδηγει στον κοινωνικο αποκλεισμο, λογω της διαφορετικοτητας και λογω του στιγματος, πως μπορειτε να ξερετε ομως οτι συμβαινει και το αντιστροφο?
ο κοινωνικος αποκλεισμος συνδραμει στην αναπτυξη διαγορων ψυχ. παθησεων, δεν ειναι παντα απολυτο.. μπορει να συμβει και το αντιθετο, ουτε αυτο επισης ειναι απολυτο. ενας τρελος σιγουρα δεν ειναι επικινδυνος, αλλα μπορει να γινει. πολλα πραγματα παιζουν ρολο που καθοριζουν τη συμπεριφορα του ανθρωπου..
εαν ενας ανθρωπος ομως εχει φιλους με τους οποιους δεν επικοινωνει ακομα και εαν αυτοι ειναι πολυαριθμοι δεν ειναι και αυτη μια απομονωση και μια μοναξια; δεν νομιζω η σχιζοφρενεια να στηριζεται στην μοναξια με την εννοια της απομακρυνσης απο τους παντες. πιο πολυ νομιζω πως εχει να κανει με την ελλειψη επικοινωνιας. σε αυτο θεωρω πως πρεπει να επενδυσει η επιστημη της ψυχολογιας.
Δεν φταιει ισως η απομονωση για την σχιζοφρενεια. Μαλλον το αναποδο , η σχιζοφρενεια φταιει για την απομονωση.
Σε γενικες γραμμες ναι υπαρχει μεγαλη απομονωση...με αυτη την αρωστια , οχι τοσο γιατι αλλαξε ο κοσμος αλλα γιατι αλλαξαμε εμεις και ως αποτελεσμα και η συμπεριφορα του κοσμου απεναντι μας.
Τόνια, πόσο δίκιο πρέπει να έχεις τελικά.....Όντως αυτή η έλλειψη επικοινωνίας μπορεί να είναι το κλειδί.... Γιατί εγώ παρατηρώ στον εαυτό μου, όταν μου μιλάνε δηλαδή μου απευθύνουν το λόγο είμαι καλύτερα, μια φορά χάρηκα κιόλας (ενώ δεν μπορώ να χαρώ) ενώ παλιά μου έλειπε η επικοινωνία, οπότε ίσως αυτό είναι το κλειδί όπως είπα. Μπράβο, μόνη σου το κατάλαβες ή στο είπαν κάποιος ασθενής πχ;Quote:
Originally Posted by tonia1804
Aν ήταν έτσι οι μοναχοί (χριστιανοί, βουδιστές) θα είχαν σοβαρό πρόβλημα. Όπως και κάποιοι που κάνουν δημιουργικά επαγγέλματα που απαιτούν απομόνωση (συγγραφείς, επιστήμονες).
Θα έλεγα η κοινωνική απομόνωση σαν αποτέλεσμα της οικονομικής ανέχειας μπορεί να συμβάλλει στην εκδήλωση ψυχικής ασθένειας.
Αν λες για μένα, εγώ δεν είπα απομόνωση, αλλά έλλειψη επικοινωνίας, είναι άλλο πράγμα. Μπορεί να μιλάς και να μη λες τίποτα ουσιαστικό. Όσο για τους μοναχούς, μετά από κάποια ηλικία δεν το παθαίνεις.
Δεν το είπα για σένα.
Εννοούσα περιπτώσεις όπου υπάρχει οικονομική ανέχεια δηλαδή χαμηλό εισόδημα σε συνδυασμό με επάγγελμα χαμηλού κύρους, μια απότομη μεταβολή στην οικονομική κατάσταση κλπ. Τότε μπορεί να δεχθείς θέλεις δεν θέλεις πολλές προσβολές και να απομονωθείς. Η κλασσική περίπτωση. Σε χλευάζουν φίλοι, συγγενείς κλπ.
Αυτό που λες το έχω νιώσει και εγώ. Όπως και το να με αποσυντονίζουν, να ζαλίζομαι στην κυριολεξία από άτομα που με προσβάλλουν λόγω της οικονομικής ή κοινωνικής μου κατάστασης. Είμαι εργαζόμενη και μορφωμένη. Με προσβάλλουν άτομα που λόγω υποστήριξης οικονομικής από οικογένεια ζουν άνετα ή έχουν κάνει την δική τους οικογένεια. Φτάνουν στο σημείο μάλιστα να υποβιβάζουν την μόρφωση του άλλου ενώ οι ίδιοι είναι κατώτερης μόρφωσης ή νοημοσύνης μόνο και μόνο επειδή μπορούν και επειδή ο άλλος ζει φτωχικά θα έλεγα ή δεν έχει παντρευτεί.
Αντιθέτως μερικά άτομα είναι σαν να σε θρέφουν με ενέργεια. Τα παιδιά π.χ. αισθάνομαι σαν να γεμίζω όταν περάσω λίγο χρόνο με τις μικρές ανιψιές μου. Επίσης με θρέφει το ακαδημαϊκό περιβάλλον.
Δεν το πιστεύω αυτό που λες. Καταρχάς τι έχεις νιώσει κι εσύ, την έλλειψη επικοινωνίας; Αλλά να σε υποβιβάζουν τέτοια άτομα, πρέπει να τους πεις στα μούτρα ότι είναι κομπλεξικοί γιατί είναι, ή έμμεσα λέγοντάς τους πως ένας κομπλεξικός θα το έλεγε αυτό. ;) Μα δεν μπορούνε να σου μιλάνε έτσι. Εγώ μαθαίνω πιστεύω με τον καιρό να μιλάω όταν πρέπει, νομίζω είναι πολύ σημαντικό. Όμως ξεφύγαμε από το θέμα.. :/
Σωστα, ολα αυτα ειναι παραγοντες κινδυνου που οταν αθροιστουν βοηθουν σε καποιον που ειναι ευαλωτος να την εκδηλωσει.
Quote:
Originally Posted by genesis