ΑΣΤΑ ΛΑ ΒΙΣΤΑ ΜΩΡΟ ΜΟΥ!!!
Όταν σου είπα πως θέλω να χωρισουμε, με κοιταξες με έκπληξη και λυπη και με σπασμένη φωνή ρωτησες:
*"Γιατί; Γιατί τώρα;"
Ήξερα την απάντηση αλλα οχι τι να σου απαντήσω. Ήξερες την αλήθεια αλλα προσποιουσουν άγνοια.*
Έκλαψες κι ´ έκλαψα.
Με παρακαλεσες να σ ´ ακούσω και σ´ άκουσα.
Μου πες πως 5 χρονια δε σβηνονται ετσι απλα και μ ´ αγκαλιασες όπως δε μ ´ είχες αγκαλιάσει ποτέ.
Καθώς έφευγα ουρλιαζες να γυρίσω πίσω.
Γύρισα και σε κοίταξα για τελευταία φορά.
Ήσουν πανέμορφη μέσα στο νυφικό σου.
Κι ´ ύστερα την εκανα.. όσο ήταν ακόμη καιρός.
