Καλησπερα ειμαι 16 χρονων.Κάθε μέρα είναι μια τεράστια αγγαρία για μένα με τα σχολεία φροντιστηρια κτλπ.Καθε πρώι οταν σηκώνομαι να πάω στο σχόλειο νιώθω μια έντονη στεναχώρια,νιώθω οτι δεν ειμαι ελέυθερος ζηλέυω μεχρι και τον σκουπιδιάρη που δεν πάει σχολειο.Το έχω συνδέση κάτι σαν φυλακή,κάθε σχολική περίοδο αρχίζουνε τα προβλήματα.Να για παράδειγμα οταν κλείσανε τα σχολεία ειταν όλα καλά με το που ξανανοιξανε αρχίσαν τα προβλήματα,φοβάμαι οτι δεν θα γράψω καλά στα μαθηματικά τα παιδία με πειράζουνε στο σχολείο,νιώθω οτι με κοροιδεύουνε κτλπ.Φέτος μετακομίσαμε κιόλας και αυτό πιστέυω οτι είταν η αποκορύφοση.Ευτύχως που υπάρχει και το ποδόσφαιρο οπου εκει ξεδίνω,ειμαστε πιο ενωμένοι με τα παιδιά και το πιο σημαντικό για μένα ειναι οτι τα παω πολυ καλά και έχω άριστες σχέσεις με τα παιδιά.Θελώ να περασώ σε μια σχόλη για να μέινω λίγο μόνος αν και αυτό μου φένεται πολλή δύσκολο.Κουράστηκα πια δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμα,το ποδόσφαιρο ειναι όλη μου η ζώη το αγαπώ,θέλω οποσδήποτε να γίνω ποδοσφαίριστης.
