Υποτροπιάζουσα κατάθλιψη

Εδώ και ένα χρόνο προσπαθώ να ισορροπήσω την ψυχολογία και τις εναλλαγές διάθεσης μου.Μετά απο μια μεγάλη στρεσογόνα περίοδο(1 ετος), πέρασα 3 μήνες με συμπτώματα κατάθλιψης. (Κλάμα , απώλεια όρεξης , αδυναμια συγκέντρωσης , απωλεια ενδιαφεροντος προς τον εαυτο μου και προσωπικης φροντιδας).Δεν ήταν μετατραυματικο στρες. Δεν ήξερα αν είναι όντως κατι σοβαρο ή ήταν συναισθηματικη ανασφαλεια κ αδυναμια. Προσπαθησα μόνη μου να το ξεπεράσω και είχα στηριξη απο φιλους , παρ'ολο που ποτε δεν ομολογησα τι ακριβως μου συνεβαινε..Ημουν καλυτερα αλλα τα συμπτωματα επανηλθαν μετα απο 5 μήνες.

Αυτη τη στιγμη, ειμαι πεσμενη , με χαμηλη ενεργητικοτητα. Η συναναστροφες με τους γυρω με κουραζουν και στους φιλους δινω οτι μπορω συναισθηματικα , αλλα κουραζομαι ευκολα. Εχω αδυναμια συγκεντρωσης , δεν κοιμαμαι καλα , εχω επεισοδια αγχους, νιωθω απογνωση , νευριαζω ευκολα και βγαζω αμυνες στη σχεση μου. Ο συντροφος μου θα ειναι στο εξωτερικο για μεγαλο διαστημα και η στηριξη του δεν μου αρκει απο κει , παρολο που με κανει να ξεχνιεμαι και με στηριζει. Εχω παψει να μιλαω στους φιλους μου για το πως νιωθω γιατι το τελευταιο 1,5 χρόνο ενιωθα πως τους εφθειρε και αυτους και τη σχεση μας , μιας και δεν ημουν ποτε ευχαριστημενη με τη ζωη μου και παντα είχα καποιο προβλημα συναισθηματικο που οτι και να εκαναν δεν λυνοταν. Πριν ενα χρονο δεν μπορουσα να διαβασω ουτε περιοδικο απο την πνευματικη κουραση. τωρα μπορω αλλα νιωθω ασχημα. πνευματικα δεν μπορω να ειμαι παραγωγικη και με φορτιζει αρνητικα.

Πολλες φορες αναρωτιεμαι τι ειναι σοβαρο και τι οχι; Μηπως ειμαι υπερβολικη και δεν εχω καταθλιψη αλλα ειναι ο χαρακτηρας μου; μηπως τα διογκωνω εγω μεσα στο μυαλο μου;μηπως κρυβονται ανασφαλειες και αλλες ανικανοποιητες πτυχες του εαυτου μου απο πισω;οταν κλαιω , συχνα λυπαμαι τον εαυτο μου. δεν ειμαι στο σταδιο της απογνωσης οπως παλια , ομως βλεπω το προβλημα και δεν μπορω να κανω κατι. Δεν εχω επισκεφτει καποιον ειδικο λογω οικονομικης καταστασης.

Οταν προσπαθουσα να θεραπευσω τον εαυτο μου , σταματησα για λιγο τους ρυθμους μου , με παρα πολυ κοπο εφτιαξα τον υπνο μου , και ετρωγα καλυτερα. εβλεπα ταινιες και ακουγα μουσικη που δεν με κουραζαν ( δεν μπορουσα να βρω λυτρωση σε βιβλια , με επιανε πονοκεφαλος, και δεν μπορουσα ναγ γραφω τις σκεψεις μου , οι λεξεις δεν εβγαιναν) απεφευγα να βγαινω για βολτα μονη μου, κατι που το εκανα παρα πολυ παλια , γιατι επεφτα περισσοτερο. αντισταθηκα στον πειρασμο του αλκοολ και του καπνισματος η του φαγητου. δεν ξεσπασα πουθενα. οι αυτοκαταστροφικες μου τασεις περιορζονταν στο μυαλο μου. εκανα σκεψεις οτι κανεις δεν με νοιαζεται πραγματικα και οτι το αισθημα της ευτυχιας ειναι τοσο προσωρινο που καταντα ανοησια. Επισης εχασα καθε τροπο προσωπικης εκφρασης.

Είμαι 20 ετών , και πριν 2 χρονια αριστη μαθητρια (τωρα καταβαλω τεραστιο κοπο να μαθω πραγματα πολυ πιο απλα απο αυτα που διαβαζα παλαιοτερα) και δεν ειχα ποτε προβλημα στις σχεσεις με φιλους ή το αλλο φίλο. Οι γονεις μου δεν ζουν μαζι μου και χωρισαν οταν ημουν 6 και οι σχεσεις μου μαζι τους ειναι τυπικες με τον ενα και καλες με τον αλλο.

Χρησιμοποιησα αρκετα την εκλογικευση αυτη την περιοδο και ηρεμουσα. Η λογικη με κανει να αισθανομαι ηρεμη. Ομως είναι όντως έτσι; Είναι συναισθηματικη ευαισθησια η αδυναμια ή μηπως όλο αυτο προερχεται απο χημικες διεργασιες που δεν μπορω να ελεγξω και θελω αγωγη;(καταθλιψη)

andromeda,

καλως ηρθες. ο τροπος που περιγραφεις το πως νιωθεις ή βιωνεις την πραγματικοτητα της ζωης σου μοιαζει αρκετα με το πώς ενιωθα σε καποια προτερη φαση της ζωης μου. Κ το πώς εβλεπα τα πραγματα. Σημερα, καποια χρονια μετα ο τροπος που βλεπω την πραγματικοτητα εχει αλλαξει αρκετα. Αυτο θα προσπαθησω να σου δειξω μεσα απο οσα θιγεις. Κ που ειναι κ δικοι μου προβληματισμοι.

Θα ηθελα να σου πω καταρχην ενα μπραβο για κατι: λες πώς δεν ξεσπασες στο αλκοολ, στο φαγητο...μπραβο που μπορεσες να επιβληθεις. Γιατι θελει ενα προσωπικο οριο κ επιβολη ολο αυτο κ δυναμη. Κι ειναι πολλοι αυτοι που ξεσπανε ή που προσπαθουν να βρουν διεξοδο μεσα απο δρομους που φαινονται αναιμακτοι μα μονο τετοιοι δεν ειναι. Ελπιζω μονο να μην εχεις παει στο αλλο ακρο δλδ του να απαγορευεις στον εαυτο σου την απολαυση ενος καλου ποτου, ενος λαχταριστου πιατου φαγητου, ως τιμωρια ή αρνηση στην απολαυση.

Επιπλεον μιλας για μια προοδο που εκανες απο μονη σου, για φροντιδα που παρειχες εσυ σε σενα. Ακουγοντας τον ρυθμο σου κ τα ορια σου καταλαβαινω οτι επιβραδυνες διαδικασιες, απεφυγες καποιες αλλες και εφτιαξες τον υπνο σου, την διατροφη σου. Ολα αυτα απαιτουν μια επικοινωνια με τον εαυτο μας, χρειαζεται να τον αφουγκραζομαστε κι αυτο μονο αυτοννοητο δεν ειναι.

Μοιαζει λοιπον να χεις κανει πραγματα, ομως απο οσα μας γραφει μοιαζει πώς χρειαζεσαι κι αλλα. Οτι το ως εδω δεν σε ικανοποιει, δεν σου προσφερει ασφαλεια κ εσωτερικη ηρεμια.Το αν αυτο που εχεις λεγεται καταθλιψη ή οχι, πραγματικα δεν νομιζω οτι θα σε κανει να ηρεμισεις. Ή ακομα κι αν γινει, θα ειναι μονο στιγμιαια ή προσκαιρα. Γιατι αληθεια, τί σημασια εχει αν δεν εχεις καταθλιψη, αλλα αυτο το αισθημα που κυριαρχει μεσα σου δεν κατευναζει τους φοβους σου? Δεν σε βοηθαει να ζησεις με τον τροπο που θες?

Υπάρχουν στ αληθεια πιο σοβαρες καταστασεις απο καποιες αλλες. Ομως εσενα αυτο ποσο μπορει να σε βοηθησει? Και η γνωση αυτη μεχρι που να σε πάει? Αληθεια, ειναι καλο να εχουμε επιγνωση και να μην βρισκομαστε μονο στον μικροκοσμο μας, μα η αληθεια ειναι πώς ζουμε μονο μεσα απο μας. Και ειναι πολυ ομορφο να μπορουμε να ακουμε τις αναγκες μας κι αυτο που προσπαθει να μας πει ο εαυτος μας με διαφορους τροπους.

Εγω θα σου ελεγα λοιπον, να δωσεις περισσοτερο χωρο στο συναισθημα, λιγοτερο στην εκλογικευση που ναι σου προσφερει μια ταξη στο μυαλο. Κ ισως μια ασφαλεια, αλλα ποση κ ποσο στερεη? Ισως λοιπον να αξιζε τον κοπο να διαβασεις καποιο βιβλιο σχετικο με τον τροπο που μπορεις να κανεις κατι τετοιο ή ακομα καλυτερα τολμησε με εναν ειδικο. Ειναι διαφορετικο να κοιτας εναν ανθρωπο στα ματια, θιγοντας οτι σε ποναει ή οτι σε φερνει σε αδιεξοδο. Το οικονομικο ειναι ενα σημαντικο θεμα μα μπορεις να οργανωσεις συνεδριες 2 φορες το μηνα, αντι για 4 κ να νιωσεις οτι πραγματι δουλευεις για σενα. Πιο ενεργα:) Εκει θα μαθεις αν χρειαζεσαι αγωγη ή οχι.

Ευχομαι παντα καλη δυναμη σε ολο αυτο, γιατι νομιζω οτι χρειαζεται...