Printable View
Εχει κανεις ποτε κανει ολοκληρωμενη σχεση πασχοντας απο ψυχικη νοσο? Εμενα ολες μου οι σχεσεις ηταν επιπολαιες και για να πω την αληθεια φοβαμαι να ερωτευτω γιατι μπορει να υποτροπιασω και να γινω ρομπα ή μετα να καταλαβει η συντροφος μου οτι παιρνω φαρμακα και να με βλεπει με συμπονια και ελεος και οχι σαν συντροφο ή και να μαθευτει παντου...Τι εχετε να πειτε επ' αυτου? Ψυχωση και ερωτας γινεται?Δεν ξερω το φοβαμαι...ειμαι 20 και ποτε δν εχω ζησει τον ερωτα...μονο επιπολεοτητες
δεν ξερω αν θα υποτροπιασω ξανα..αν ειναι ψυχολογικης φυσεως η ψυχωση τοτε δεν νομιζω αμα ειναι οργανικης φυσεως τοτε ο αλλαχ να με φιλαει...γιατι εγω νομιζω οτι ειανι οργανικη...ειχα ρωτησει τον γιατρο μου και μου ειπε οτι η ψυχωση εξαρταται απο γενετικους περιβαλλοντολογικους γενετικους ψυχολογικους και οργανικους παραγοντες...Πως να ξεφυγει κανεις απο αυτον τον καρκικο της ψυχης...μακαρι να προλαβουμε την ιαση της ψυχωσης πριν πεθανουμε και να νιωσουμε ξανα υγιεη οντα....
EDIT: ειχα διαβασει στο schizophrenia.com οτι η ιαση της ψυχωσης θα μπορουσε να ειχε βρεθει μεχρι το 2012 αν ειχε γινει αρκετη ερευνα... ΕΙΘΕ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕ ΘΕΕ ΕΙΘΕ
ΕDIT2: μακαρι να βγουν σε καμια 15 χρονια φαρμακα χωρις παρενεργειες που να μην καλυπτουν μονο τα συμπτωματα αλλα και να τεινουν στην ιαση..ειθε ρε παιδια..ειμαι πολυ μελαγχολικος αυτες τις μερες...δεν θελω να υποτροπιασω για 3η φορα...καλα τα παω χωρις φαρμακα αλλα αμα μου ξανασαλεψει τι γινεται..δεν θελω να ξαναπαχυνω κιολας
Πασχω απο Ατυπες Ψυχικες Εκδηλωσεις(Psychotic Disorder Unspecified νομιζω κααπως ετσι)
Πολλά άτομα που πάσχουν από κάποια ψυχική νόσο όχι μόνο κάνουν σχέσεις, ερωτεύονται ανθρώπους και βρίσκουν ανταπόκριση στα αισθήματά τους, αλλά και δημιουργούν πετυχημένες οικογένειες. Γιατί όχι εσύ???
Αυτό που σε σταματά είναι λοιπόν όχι η ίδια η ψυχική ασθένεια, αλλά το δικό σου σχήμα γι αυτήν και η εσωτερίκευση της διαφορετικότητας και του στίγματος που φέρει ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ.
Άρα όταν αλλάξεις τις σκέψεις μειονεκτικότητας που σε κατατρέχουν, όσα έχεις μέσα σου συνδέσει με φόβους για τις επιπτώσεις τις προσωπικές και διαπροσωπικές με την ασθένεια, θα αποκτήσεις την ικανότητα να επεξεργάζεσαι διαφορετικά το βάρος της, και να το αλαφρώσεις.
Δεν είναι η μοίρα σου αυτή, ΦΤΙΑΞΕ τη μοίρα σου. Επένδυσε πάνω στο να κατανοήσεις το γιατί χρησιμοποιείς την ασθένεια ως ένα φράγμα προς τον έρωτα. Όλες αυτούς τους εσωτερικούς σου διαλόγους, που σου καθορίζουν τι μπορείς και τι δεν μπορείς να κάνεις. Επίσης, σκέψου και κάτι άλλο. Η συμπόνοια δεν είναι ταπεινωτική. Μην βαφτίζεις από πριν τα συναισθήματα των ανθρώπων απέναντί σου και τα καταδικάζεις. Κινδυνεύεις όταν θα βρεις έναν άνθρωπο να σε νιώσει και να θέλει να συμβαδίσετε, να πεις στον εαυτό σου "μα δε με αγαπάει πραγματικά, με ΛΥΠΑΤΑΙ". Εεεε, αφού από τώρα έχεις φτιάξει μέσα σου ένα τοπίο, τότε δε θα προσπαθήσεις λες να ενώσεις τις κουκίδες? έτσι που ακόμη και ο άλλος και τα δικά του συναισθήματα να ερμηνευτούν κατάλληλα για να έρθεις να τα συνταιριάξεις με όσα εσύ φοβάσαι?
γεια χαρα κ απο μενα, download spiral...
ευλογο να αναρωτιεσαι ολα αυτα, οταν πασχεις απο κατι που καλα καλα ακομα δεν εχεις καταλαβει τι ειναι, πώς ακριβως σε επηρεάζει κ πώς περναει στις οποιες σχεσεις κανεις. Ο χρονος θα σου δωσει τις απαντησεις που ψαχνεις,τις επιλογες που σου δινονται κ τις δυνατοτητες που θα εχεις καθε φορα. Εγω θα σου ελεγα να χρησιμοποιησεις τον φοβο σου καπως αλλιως: προσπαθωντας να σε καταννοησεις καλυτερα. Τι ακριβως φοβασαι στις σχεσεις, στον εαυτο σου, στους αλλους. Ερχομενος πιο κοντα στον ιδιο σου τον εαυτο θα στρωσεις τον δρομο ωστε να σε πλησιασουν κι αλλοι. Κανοντας πιο ουσιαστικες σχεσεις. Χωρις τον φοβο του να μαθευτει κατι παρα εξω, εμπιστευομενος τον ανθρωπο που εχεις διπλα σου.Κ τον εαυτο σου, καθε φορα οσο γινεται.
Αλλωστε στα 20 εχεις ολο τον χρονο μπροστα σου ωστε να ψαχτεις, να προσπαθησεις, να ρωτησεις, να πειραματιστεις κ να δημιουργησεις τις προυποθεσεις για ομορφες σχεσεις. Κ στα 20 ετσι κ αλλιως, με ψυχωση ή οχι, παιρνεις μια προγευση του ερωτα. Το κομματι με τις περισσοτερες αναταραξεις, ερχεται μετα:) Καλη δυναμη ευχομαι!
Quote:
Originally Posted by the_downward_spiral
το ερωτημα για το αν εχει ο καθενας απο εμας το δικαιωμα να ζησει την δικη του ζωη
και οχι την ζωη καποιου αλλου
αναδυεται εντονα καθε στιγμη στη ζωη μας
και αναλογα τι απανταμε σε αυτο καθε φορα πραττουμε
οι δυσκολιες υπαρχουν παντα
ειτε αυτη η δυσκολια λεγεται σεξουαλικη κακοποιηση
ειτε ψυχωση
ειτε διπολικη διαταρραχη και γενικα ψυχικη ασθενεια
ειτε καταθλιψη
ειτε εγκαταλειψη
ειτε φτωχια
ειτε συναισθηματικη υποτιμηση απο το αμεσο περιβαλλον
ειτε υπερβολικο παχος
ειτε ανεργια
ειτε καποια εξαρτηση
ενταξει: καθε φορα πιστευουμε πωε η δικια μας η δυσκολια ειναι η μεγαλυτερη απο ολες η ισως η χειροτερη
εσυ πχ για την ψυχωση εχεις κανει 100 σεναρια
οποιος το μαθει θα με κοροιδεψει
δεν θα μπορω να κανω σχεση επειδη.
αυτα ειναι σεναρια και μονο σεναρια.
εαν ο καθενας απο εμας πιστευε σε αυτα που σκεφτεται και δεν το εψαχνε λιγακι
ολοι θα φοβομασταν υπερβολικα για το καθε βηματακι
ομως αυτος ειναι ενας λογος που ειμαστε και εδω. οπως και εσυ αλλωστε.
υπαρχουν πολλα σεναρια και οχι μονο ενα...αυτο το καταστροφικο που εχουμε στο μυαλο μας
ναι μπορεις να κανεις μια ομορφη σχεση
εαν ξεκολλησεις απο τον τροπο που εχεις μαθει να σκεφτεσαι για σενα και την ασθενεια σου
που ειναι σιγουρα απαξιωση και παλι απαξιωση
και υιοθετησεις εναν αλλον πιο ανοιχτο τροπο σκεψης πιο ανοιχτο πιο ευχαριστο πιο ανακουφιστικο για σενα και τους ανθρωπους που θα συναντας
αν μπορεις να σε φροντιζεις
να μαθαινεις τα ορια σου
να κοιτας με ψυχραιμια και χιουμορ
να βαζεις στοχους μικρους σιγα σιγα
να μην αφηνεσαι στην ανωριμοτητα του τιποτα γιατι ολοι μπορουμε να το κανουμε αυτο εχοντας παντα μια ωραιοτατη δικαιολογια.
αλλα οπως λεει και ο σοφος λαος
μεγαλωνεις σιγα σιγα
και οπως στρωνεις ετσι και θα κοιμασαι
φροντιζε λοιπον να διαλεγεις ανετα κρεβατακια και ωραιο παπλωμα
(ολα αυτα τα λεω και για μενα )
σε φιλω;):):D