το βλέμμα του άλλου

έχω ανάγκη το βλέμμα του άλλου γιατί σκέφτομαι: τα βλέπω στραβά; τα νιώθω στραβά; και θέλω ο άλλος να με επιβεβαιώσει. στην ουσία μάλλον ζητάω να τον πάρω με το μέρος μου. να σας πάρω δηλαδή με το ΄μέρος μου.
αυτό είναι ένα καρφί για μένα.
ναι τι θέλω να γράψω.

'προσπαθείς να μου κάνεις κακό, γιατί ετοιμάζομαι να πάω στη δουλειά μου και ήρθα δίπλα σου κι εσύ μου μιλάς για αυτά'. έτσι μου είπε ο άντρας μου, σηκώθηκε από την καρέκλα, μαύρισε το ύφος του, κι έφυγε χωρίς να με χαιρετήσει.
-κι εγώ νιώθω τώρα ρόμπα-.
εκείνη την ώρα ένιωθα πως είχα δίκιο. δεν πίστευα πως του έκανα κακό. πίστευα πως επειδή είχε τις καλές του, θα ήταν εύκολο να του ζητήσω να σκεφτεί κάπως τη διαγωγή του.
τώρα όμως που τα έγραψα, -συνέβησαν αυτά τα παραπάνω λόγια πριν μια ώρα- νιώθω ότι μπορεί να είχε δίκιο και καίγομαι.
να γράψω τώρα και τι είχε προηγηθεί για να καταλάβετε, όσοι θέλετε να διαβάσετε και να μου πείτε ίσως τη γνώμη σας.
εχτές κυριακή ο τάκης, ο άντρας μου, πρότεινε να πάμε να φάμε σε εστιατόριο, μαζί με το μικρό μας γιό, το γιώργο. ο γιώργος τότε, ο οποίος έχει προβλήματα διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής, -ξέρετε τον όρο;- τον παρακάλεσε να πάμε σε΄΄ενα συγκεκριμένο εστιατόριο. γνωρίζοντας τον πατέρα του, προσπαθησα να πείσω το γιωργο να πάμε αυτή τη φορά εκεί που λέει ο μπαμπάς του, όμως αυτό κατέστη αδύνατο, και τέλος ο μπαμπάς του συμφώνησε να πάμε στην επιλογή του γιώργου. καθήσαμε σ' ένα τραπέζι, και ο τάκης, ο άντρας μου και πατέρας του γιώργου άρχισε να λέει οτι εδώ έχει κλιματισμό που είναι ανακύκλωση των χνώτων του καθενός, κλπ κλπ. γιατί αργούνε αυτοί, κλπ κλπ. εγώ προσπαθούσα να βρω ένα θέμα ευχάριστο. αδύνατον. 'πάψε να ασχολείσαι μαζί μου! -μα, είμαστε σε εστιατόριο, ας κουβεντιάσουμε ευχάριστα, έχουμε μαζί και το παιδί μας! -μιλιά από την άλλη. ο γιώργος: -σταματείστε!- ο τάκης: -θα σηκωθώ να φύγω! -εγώ: τάκη, λένε πως αυτός που απειλεί είναι αυτός που φοβάται-. εκεί σταματήσαμε κάπως.
όταν ήρθε ο λογαριάσμός, και είπα πως ήταν φτηνά, ήταν καινούρια έκρηξη.
μάζεψα εσωτερικό θυμό και κυρίως απαξίωση.
σπίτι, παγωμάρα. το απόγευμα αναφορά στα έξοδα.
τα πορτοφόλια είναι τελείως ξεχωριστά, εφόσον, παρόλο που δουλεύω κι εγώ, έχω δυσκολίες να δω το εκκαθαριστικό της εφορίας. του είπα όμως τώρα πως πρέπει να βοηθήσει λίγο παραπάνω, αναλαμβάνοντας έστω την προετοιμασία σε ένα μάθημα της κόρης που θα πάει τρίτη λυκείου. τότε άρχισε η αναφορά: -και αυτά που πληρώνω εγώ; σε ρωτάω! την ασφάλεια υγείας; την έχεις πληρώσει ποτέ εσύ;-
τότε εγώ πήρα ένα χαρτί και έγραψα τι πληρώνει ο τάκης: ασφάλεια υγείας, που είναι για όλη την οικογένεια, αλλά έχει γίνει ιδιαίτερα ωφέλιμη σε μένα γιατί έχω πολύ βαρύ ιατρικό ιστορικό, με τρεις επεμβάσεις στον εγκέφαλο, κόστος που μας έσωσε η ιδιωτική ασφάλιση-
πήρα λοιπόν ένα χαρτί και έγραψα:
έξοδα τάκη: ασφάλεια ιατρική, αυτοκινήτου, έξοδα βενζίνης, σούπερ μάρκετ, μακ-ντόναλτ που πάει ο γιώργος με τον μπαμπά του, προσωπικά έξοδα του πατέρα, σέρβις του αυτοκινήτου, 350 ευρώ που στέλνει στο μεγάλο μας παιδί που σπουδάζει στην επαρχία.
έξοδα τί-ποτέ: δεη, οτε, νερό, πετρέλαιο, ρουχισμό παιδιών, κολυμβητήριο γιώργου, ιατρικά και ψυχολόγοι γιώργου, ιδιαίτερα γιώργου, μαθηματικά αφροδίτης, σχέδιο, φυσική, αγγλικά αφροδίτης (η κόρη που θα παέι τρίτη λυκείου), μεταφορικά δικά μου, ρουχισμός ή ό,τι άλλο αφορά το σπίτι. και δεν συμπεριέλαβα και το δικό μου ψυχίατρο (για τον οποίο γνωρίζει ότι πηγαίνω κάθε εβδομάδα).
του τα έδειξα. τον ρώτησα πώς τα βλέπει. δε δέχτηκε να συνεχίσει την κουβέντα με τα στοιχεία μπροστά του. κυκλοφορούσε μέσα στο σπίτι λέγοντας ότι τα πράγματα δεν είναι όπως θέλω να τα παρουσιάσω, αποδεικνύω ότι ζούμε με περισσότερα χρήματα από αυτά που έχουμε.
ναι, βέβαια εγώ έχω φεσωθεί, ευτυχώς όχι πολύ, απλώς έχω το σύστημα υπερανάληψης στην τράπεζα, και ζω με ένα μείον σύν-πλην από 1400 έως 3500 μείον. αλλιώς θα πρέπει να έχω ομηρικούς καυγάδες. έτσι το βουλώνω και πληρώνω, βοηθάει ο πατέρας μου, όσο μπορεί, έχω και το φέσι μου, και αυτό είναι.
μετά από αυτό, ευτυχώς, χτύπησε το κουδούνι. η ώρα ήταν 9 το βράδυ. ήταν η δέσποινα, φίλη, μαμά τεσσάρων παιδιών. -τάκη, παραχώρησέ μου την τί-ποτέ να παμε μια βόλτα εδώ στον πεζόδρομο-. είπε φιλικά και αστεία. πέταξα τη σκούφια μου. πήγα μια βολτίτσα, και γύρισα 10.10', μάλλον κατάκοπη.
τότε ο τάκης θέλησε να είναι τρυφερός μαζί μου. το λέω έτσι πιστεύοντας όμως ότι άλλο να είσαι τρυφερός, κι άλλο να θέλεις απλώς να κάνεις σεξ με τον άλλον. χωρίς κανέναν ενδιάμεσο λόγο γλυκύτητας, μετά από την ημέρα αυτή.
έτσι, χωρίς αποκοιμήθηκα κοιτάζοντας τηλεόραση.
όταν ξύπνησα, είδα ότι είμουν στον καναπέ, πήγα στο κρεβάτι μου και συνέχισα τον ύπνο μου.
το πρωί που είχα σηκωθεί, ήρθε και με βρήκε και μου είπε χαμογελαστά:
εγώ ήθελα να σε γδύσω. να σου βγάλω αυτό κι εκείνο. εσύ όμως κοιμόσουνα του καλού καιρού και με έδιωχνες.
-μα τάκη μου, του λέω χωρίς να σκεφτώ ότι είμουνα σκληρή, μέσα μου ένιωθα πως θα ήθελα να τα βρούμε, ούτε που το κατάλαβα. όμως δε νομίζεις ότι για να πλησιάσουμε τον άλλον πρέπει κάπως να το προετοιμάζουμε; τι μέρα περάσαμε χτες; είπαμε καμιά καλή κουβέντα; πώς έτσι στο ξαφνικό να έχουμε επαφή; πώς;

τότε γύρισε και με κοίταξε με ένα βλέμμα ευθές και ακίνητο και μου είπε την ατάκα "προσπαθείς να μου κάνεις κακό", κλπ, αυτό που έγραψα στην αρχή. και ξέρετε γιατί το έγραψα στην αρχή;
γιατί τώρα δεν το θυμάμαι!
αυτό γίνεται συνέχεια. μου λέει πράματα που μου φαίνονται εκείνη την ώρα άδικα, παράξενα, τρελα, μ' αφήνουν άναυδη, και μετά δεν ξέρω πια τι μου έχει πει.
μένει μόνο σαν πληγή μέσα μου.
κι έχω ανάγκη να πω, ακριβώς αυτό που βίωσα, γιατι νιώθω ότι είμαι ή πολύ κακιά, ή τρελή: αν κάποιος άλλος τα έβλεπε ή τα βίωνε, τί θα έλεγε;
αλλά πώς να μιλήσεις γύρω σου; μιλάς σε λίγους. και τους παίρνεις με το μέρος σου, ή σου λένε 'κάνε υπομονή'. μα δεν είναι εύκολο. σκηνές και μέρες σαν τη χτεσινή και πολλές φορές πολύ μα πολύ χειρότερες, ζω εδώ και χρόνια. κι εκείνος ζει έτσι. το ζήτημα δεν είναι το διαζύγιο. βλέπω το γιώργο πουθέλει τον πατέρα του, βλέπω και τον τάκη που αγαπάει τα παιδιά του πολύ, που είναι τίμιος, αλλά νιώθω, και δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, ότι εγώ δεν έχω χώρο.
θέλω το βλέμμα σας.
κυριολεκτικά την άποψή σας.

Νομίζω ότι όλοι όσοι γράφουμε τα προβλήματα μας στο φορουμ το ίδιο αναζητάμε, το βλέμμα των άλλων, που μόνο παρηγοριά δίνει και όχι λύσεις.

Δεν θα μπορούσα να σε χαρακτηρίσω ούτε κακιά ούτε τρελή, μάλλον κουρασμένη και απογοητευμένη. Μάλλον η συμβατικότητα στις σχέσεις που όλοι βιώνουμε με διαφορετικό τρόπο, έχει γίνει ανυπόφορη για σένα. Αν το σκεφτείς είναι ό,τι πιο υγειές μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο, το να αντιδρά σε κάτι που δεν τον καλύπτει ή δεν τον ευχαριστεί, αλλά........... είδες; Ακόμα κι εσύ αυτοαποκαλέστηκες τρελή, κακιά. Ούτε εσύ δεν μπορείς να δεχτείς ότι έχεις δικαίωμα να νιώσεις απόσταση από τους άλλους, να βλέπεις ότι δεν καλύπτουν τις ανάγκες σου.
Μη σκεφτείς ότι σε κατακρίνω, όλοι το ίδιο κάνουμε, κι εσύ κι εγώ και όλοι. Νιώθουμε τύψεις για το γεγονός ότι οι άλλοι μας πληγώνουν ή απλά δεν ανταποκρίνονται στα \"θέλω\" μας. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να πω. Και στο δικό μου το μυαλό όλα μπερδεμένα είναι, τα θέλω, τα πρέπει, οι άλλοι, το βλέμμα τους, όλα.......

ίσα-ίσα, νιώθω ότι έτσι όπως μου \'γραψες, συμπορεύτηκες μαζί μου, και σ\' ευχαριστώ.
στο βλέμμα του άλλου προσπαθούμε καμιά φορά να πιαστούμε όταν έχει, όπως σ\' εμένα, θολώσει το δικό τους βλέμμα...

Ειναι στα ζευγαρια στους παντρεμενους μερες με ενταση μερες καλες και μερες κακες. Οταν ημουν αρραβωνιασμενους και εμεις ειχαμε τις εντασεις μας και προσπαθουσα να κανω οσο μπορω την κατασταση να μην φτανει στα ακρα. Καλη διαθεση να δειχνω γιατι και εγω με τη δουλεια καμια φορα με νευρα γυρνουσα. Αλλα ειδα και το οικονομικο που μετραει και αυτα και οπου φτωχια και γκρινια και οταν τα οικονομικα δεν πανε καλα αυτο φερνει κακη διαθεση και στεναχωρια. Φερνει και αγχος και σε κανει αλλο ανθροπο και οταν ειχε παει ο αδεφος μου να αλλαξει φορτηγο και να αγορασει καινουργιο ειχε βαλει και τρεις μηνες γραμματια για να το ξοφλησει και θυμαμαι ποσο ειχε αλλαξει απο το αγχος και ηταν αποτομος λιγο και στη γυναικα του και στα παιδια του και τον ελεγα ρε erst μην το βγαζεις στο σπιτι σου γιατι αυτο σε στηριζει και δεν πρεπει να πριονιζεις το κλαδι που σε στηριζει. Αλλα δε μαρεσει να κανει και αυτο που να μην εισαστε καλα και να σκεφτεται το κατο κεφαλι και να θελει να κανετε σεξ γιατι οταν δεν υπαρχει συναισθημα δεν κανεις εροτα αλλα σεξ αφου θες μονο και μονο να το κανεις για να φυγουν τα χοντραδια και αυτο την μειωνει τη γυναικα και δεν ειναι σωστο να το κανει. Και στον καναπε δε μου αρεσε που σε αφησε να κοιμηθεις γιατι ειναι εγωιστικο αυτο να μην κοιτασ τον αλλον και να πηγαινεις στο κρεβατι και να τον αφηνεις να πιανεται στον καναπε και να μην τον παιρνεις στο κρεβατι. Ομος απο την αλλη που μονο να υποθεσο μπορω γιατι δεν ειμαι σπιτι σασ ειναι μηπος και εκεινος εχει αγχωθει με το αλλο παιδι του με τα οικονομικα του αν δεν πανε καλα και ξεσπαει. Ειναι μεγαλη υποθεση το ταιρι σου να ειναι διπλα σου γιατι σημερα ειναι δυσκολα παντου τα πραγματα και αν εισαι και ευαισθητος τοτε ειναι πιο δυσκολα και αν ο δικος σου ανθρωπος δε σε καταλαβαινει τοτε ειναι ασχημα. Αλλα πρεπει να μαθαινεις και μονος να τα βγαζεις περα γιατι ειναι κακο να εξαρτασαι απο αλλον και οικονομικα και συναισθηματικα και αν ο αλλος ειναι τσογλανος και το εκμεταλευεται μετα πληγωνεσαι και βγαινεις απο τα νερα σου και γινεσαι αλλος ανθρωπος και λες εγω δεν ειμαι ο berg πως καταντησα ετσι; Και τοτε πρεπει να τα βρεις με τον εαυτο σου γιατι αν δεν τα βρεις με τον εαυτο σου και με τους αλλους δε θα τα βρεις και οι αλλοι θα σε βρουν ανοιχτο και θα σε κοπανησουν σαν το χαπτοδι κατω αν ειναι κακοι ανθρωποι. Δηλαδη ετσι τα εχω ζησει και χειροτερα. Αλλα να γραφεις και να μιλασ και εξω στην πραγματικη ζωη με φιλες πραγματικες για αυτα για να μη μενουν μεσα σου και σε τρωνε και να μην το βαζεις κατο.

σ\' ευχαριστώ...
θα ξαναγράψω...
να είσαι καλά, να προσέχεις κι εσύ τον εαυτό σου κι αυτούς που αγαπάς!

Τι-ποτε,

Ακόμα σκέφτομαι το μήνυμά σου. Μέσα από τις σκέψεις μου όμως ξεπήδησε ένας τρόμος! Πόσο ειλικρινές είναι το βλέμμα των άλλων; Τι κρύβεται πίσω από αυτό; Ποιός σε αγαπάει; Γιατί η αγάπη μας για τους άλλους πρέπει να έχει όρους; Σε προειδοπειώ ότι οι σκέψεις μου είναι σκοτεινές, οπότε αν δεν έχεις διάθεση μην το διαβάσεις.

Το βλέμμα των άλλων μας επιβεβαιώνει, το αναζητούμε καθημερινά, απεγνωσμένα. Όμως που το αναζητούμε; Εκεί που μας συμφέρει κάθε φορά. Χρειαζόμαστε τόσο πολύ τη συμπάθεια των άλλων για να νιώσουμε καλύτερα.
Όταν τελικά κερδίζεις αυτό το βλέμμα που αναζητάς, πόσο σίγουρη είσαι ότι είναι ειλικρινές; Πόσες φορές η συμπάθεια των άλλων βασίζεται στην αδιαφορία, στην άγνοια, στο συμφέρον; Τι από όλα αυτά κρύβεται στη ματιά και στα λόγια συμπάθειας; Μήπως η συμπάθεια γίνεται λύπηση; Τι να την κάνεις τη λύπηση των άλλων όμως; Ποιος χρειάζεται τη λύπηση; Κανεις.

Και η αγάπη; Που είναι η αγάπη; Τι είναι η αγάπη; Γιατί αγαπάμε με όρους; Η αγάπη είναι ελευθερία. Αυτός που αγαπάει δεν θα σου πει ποτέ \"Στα έλεγα εγώ\". Αυτός που σε αγαπάει δεν θα περιμένει στη γωνία το στραβοπάτημά σου για να επιβεβαιώσει ότι αυτός ήξερε ενώ εσύ όχι. Αυτός που σε αγαπάει δεν θα σου ζητήσει ποτέ αντάλλαγμα. Ποιός σε αγαπάει λοιπόν; Κανείς.

Τον τελευταίο καιρό νιώθω βαθιά λύπη γιατί συνειδητοποίησα, αργά ίσως, ότι δεν βρήκα ανθρώπους που να αγαπούν ειλικρινά, χωρίς ανιδιοτέλεια. Το πιο λυπηρό ίσως είναι ότι έγινα κι εγώ μια από αυτούς!

το μνμ σου με έβαλε σε σοβαρές σκέψεις. είναι από τα ωραιότερα μνμτ που έχω διαβάσει.
με έβαλε προ των ευθυνών μου: πώς μπορεί να λέω ότι αγαπάω και δεν αντέχω μια ζωή έτσι ή γιουβέτσι;
γιατί αποζητάω το βλέμμα των άλλων;
και η τελευταία παρατήρηση, σχετικά με σένα, δείχνει ταπεινοφροσύνη και σοβαρότητα.

άλλο σοβαρότητα και ταπεινόφροσύνη, όμως ίσως άλλο πράμα απ\' αυτά πρέπει να είναι η απαισιοδοξία...
σ\'ευχαριστώ!

καλημέρα σε όλους!

Νομίζω (είμαι σίγουρος γι αυτό) ότι γενικά όλα τα στοιχεία που συνθέτουν έναν χαρακτήρα έχουν να κάνουν περισσότερο με φόβους, προκαταλήψεις, στερε\'οτυπα και άλλα πολλά, παρά με δομικά στοιχεία που δεν μπορούν να ανακατενημηθούν ή και να αλλάξουν..Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σε κάθε περίπτωση καλό είναι να προσέχουμε τις πιο βαθιές μας επιθυμίες και να μην ενεργούμε με βάση εξωτερικούς (από τον εαυτό μας) παράγοντες.
Και αγαπητή Μαρίζα, σημασία δεν έχει να βρεις αυτούς που αγαπούν δίχως όρους και ειλικρινά αλλα΄να είσαι εσύ ένας από αυτούς χωρίς να περιμένεις το ίδιο γιατί αν περιμένεις το ίδιο από τους άλλους τότε αγαπάς ιδιοτελώς και έτσι γίνεται ένας ωραίος κύκλος...
Καλή μου τι-ποτέ, δεν είναι κακό κατά τη γνώμη μου να κάνουμε πράγματα για λάθος λόγους (πχ επιβεβαίωση, φόβος, προκαταλήψεις). Κάκιστο είναι να μην καταλαβαίνουμε τους λόγους για τους οποίους κάνουμε κάτι. Αν δηλαδή για οτιδήποτε κάνεις ή επιθυμείς ή δεν κάνεις ή δεν επιθυμείς γνωρίζεις και τον πραγματικό λόγο επιδεικνύοντας μια αξιοσημείωτη ειλικρίνια απέναντι στον εαυτόσου τότε κινείσσαι σε πολύ καλό δρόμο...

Αντιλαμβάνομαι t.n.t.k. ότι αυτό που έχει σημασία είναι το να μπορώ εγώ να αγαπάω δίχως όρους. Γιαυτό τόνισα στο τέλος ότι δυστυχώς δεν κατάφερα να ξεφύγω από αυτόν τον κύκλο, τον φαύλο...