CUANTAS COSAS EN MI MENTE TODO ES RUIDO Y CONFUSION...
Δεν ειμαι καλα.Καθομαι εδω τοση ωρα και σκεφτομαι πως να ξεκινησω, γιατι στο γραψιμο παντα το πιο δυσκολο ειναι η αρχη.Ειναι τοσα πραγματα στο μυαλο μου, γινεται χαμος εκει μεσα, απο τι να ξεκινησω; Οποτε ειπα να ξεκινησω απο το βασικο, οτι δεν ειμαι καλα.Τωρα θα μου πειτε, γιατι ομως δεν εισαι καλα.
Ο ενας λογος φυσικα ειναι η αθλια σιχαμερη ιψδ που αν ηταν προσωπο θα ηταν μια πολυ κακια μοχθηρη υπουλη γυναικα και αν την εβλεπα μπροστα μου θα της εδινα δυο γερα χαστουκια για να μην πω οτι θα τη σκοτωνα.
Μου κολλησε τωρα μια ασχημη εικονα που οταν τη σκεφτομαι νιωθω απαισια και μετα μου χαλαει δε διαθεση και δεν εχω ορεξη για τιποτα.Δε μου εχει ξανατυχει κατι τετοιο.
Και αναρωτιεμαι, παω στο ψυχοτετοιο και κανω θεραπεια για το συμπτωμα με τα σκουπιδακια που μαζευω ή με τα ρουχα που κοιταω.Κι αν μετα εχω αλλο συμπτωμα; Τι θα κανω; Θα κανω ψυχοθεραπειες για καθε συμπτωμα ξεχωριστα; Θα δινω τοσα λεφτα; Και μη μου πειτε οτι δεν ειναι το θεμα τα λεφτα γιατι ειναι βλακειες.Δεν ειμαστε φτωχοι αλλα αναρωτιεμαι συχνα τι θα γινοταν αν ημασταν.Και καθε φορα που δινω τα 70 ευρω στον ψυχοτετοιο, τα λυπαμαι.Νιωθω πολυ ασχημα καθε φορα που δινω αυτα τα 70 ευρω.Και για τους γονεις μου περισσοτερο.Υποτιθεται οτι θελει χρονο και παει σιγα σιγα το πραγμα αλλα βαριεμαι αφορητα και δεν εχω πια αλλη υπομονη και επισης εχω και τις αμφιβολιες μου και χαλιεμαι με αυτη τη θεραπεια.
Ενα παιδι που γνωρισα και ειχε και αυτος για πολλα χρονια ιψδ μου συνεστησε ενα γιατρο στον οποιο πηγε και αυτος και του εγραψε φαρμακα που τον βοηθησαν.Μου ειπε επισης οτι θεωρει, μια και το εχει ψαξει, οτι ενα zoloft που παιρνω εγω δεν ειναι αρκετο.Και μαλλον εχει δικιο.Θελω να παρω και ηρεμιστικα, νομιζω οτι τα χρειαζομαι μερικες φορες.Δεν τον εμπιστευομαι αυτον που μου γραφει τα φαρμακα.Δεν τον συμπαθω.Με εκνευριζει.Μου σπαει να νευρα.Δε θελω να ξαναπαω σε αυτον.Ποτε.
Τι πρεπει να κανω; Θελω να αντιμετωπισω το προβλημα στη ριζα του, που λενε.Δε γουσταρω να εμφανισθουν κι αλλα συμπτωματα στο μελλον.Πως θα μπορεσω να απαλλαξω για παντα απο την ιψδ; Πως θα μπορω να ξερω οτι θα εχω απαλλαγει απο αυτην την βρωμιαρα; Να σταματησω να ειμαι τελειομανης.Να μην φοβαμαι.Να μην σκεφτομαι πραγματα που με βασανιζουν.Να μη σκεφτομαι απαισιοδοξα.Να μην εχω μειωμενες αντοχες στις δυσκολιες της ζωης.Να αντεχω τα πραγματα που δε μου αρεσουν.Καποιοι ανθρωποι φαινεται πως εχουν μειωμενες αντοχες στα πραγματα που δεν τους αρεσουν, αλλοι οχι.Αλλοι αντεχουν.Εγω φαινεται πως εχω μειωμενες αντοχες.Οταν με βαλεις να κανω κατι που δε μου αρεσει, οταν βρισκομαι σε καταστασεις που δε μου αρεσουν, παθαινω θλιψη, εντονη δυσαρεσκεια, αρχιζω και σκεφτομαι απαισιοδοξα.Δε μπορω να αντεξω.Και δε μπορω να αντεξω και σε πολυ αντιξοες συνθηκες.Μεγαλωσα με ανεσεις.Οχι δεν ειμαι πλουσιοπαιδο που μενει σε βιλα και ειχα 10 ζευγαρια παππουτσια και ο,τι ζητησω.Μεγαλωσα ομως με μια σχετικη ανεση.Ειχα παντα ενα πιατο φαι, δε χρειαστηκε να δουλεψω.Βεβαια περασα ενα σωρο αλλες δυσκολιες.Τα λεφτα δε σου εξασφαλιζουν οτι θα εχεις την υγεια σου.Ουτε οτι θα τα καταφερεις στις σπουδες, στις σχεσεις σου κτλ.Παντα διαβαζα πολυ.Τους καλους βαθμους τους πετυχα με πολυ κοπο.Εκανα ενα σωρο φροντιστηρια, ιδιαιτερα.Εχω περασει δυσκολες φασεις, μοναξια, οικογενειακα προβληματα.Περα απο αυτα ομως, ειχα παντα μια στηριξη, ειχα αυτα τα βασικα και ποτε δε βρεθηκα στη θεση να τα στερηθω.Αυτο δε θα το αντεχα λοιπον.Δε θα αντεχα να μη φαω για μια μερα.Και η σκεψη αυτη ειναι ψυχαναγκαστικη.Σκεφτομαι πως θα ηταν να επρεπε να μη φαω για μια και δυο και τρεις μερες.Σκεφτομαι πως θα ηταν αν επρεπε να περπατησω μια πολυ μεγαλη αποσταση.Δεν αντεχω σε τετοιες σκεψεις.Ομως λενε οτι τα καλα κοποις κτωνται.Πρεπει δηλαδη να υποφερω για να εχω; Πρεπει να υποφερω για να συμβει κατι καλο; Πρεπει να πεθανω στη γυμναστικη για να αδυνατισω και να εχω καλο σωμα και να νιωθω καλα με μενα και να αρεσω και στους αλλους; Σκεφτομαι συχνα και τους ανθρωπους που ζουσαν στα παλια χρονια.Τοτε που δεν ειχαν τις ανεσεις που εχουμε εμεις.Που επρεπε να κουραστουν παρα πολυ για να πετυχουν κατι; Σκεφτειτε κατι που κανετε με ευκολια σημερα, παλια θα καταβαλατε πολυ κοπο και κουραση.Οι παλιες εποχες με θλιβουν, μου προκαλουν ψυχαναγκαστικες σκεψεις.Ναι ξερω, τι νοημα εχει να σκεφτομαι πως θα ηταν να ζουσα τοτε; Αλλα ετσι ειναι οι ψυχαναγκασμοι.Απο την αλλη βεβαια, παλια ηταν πιο απλα τα πραγματα.Ουτε τοσα πολλα υλικα αγαθα, ουτε τοσες πληροφοριες, δεδομενα, εικονες, μιντια, αναγκες, συνεχεια νεες αναγκες, προβληματα, καταθλιψεις, ολα αυτα δεν υπηρχαν.Ολα αυτα σε τρελαινουν.Οταν η μαμα μπαινει στο ιντερνετ μου λεει "αυτο το ιντερνετ εχει τοσα πολλα πραγματα που σε τρελαινει".Ε δεν εχει αδικο.Εγω ομως δε θελω να συμφωνησω μαζι της, γιατι ετσι ειναι σα να αποδεχομαι οτι ζω στο χαος και εγω δε θελω να ζω στο χαος.Το χαος ειναι σεξι, ειδα γραμμενο με σπρει σε ενα τοιχο.Το χαος δεν ειναι σεξι.Το χαος ειναι απαισιο.Αλλα φαινεται ειναι αναποφευκτο να βουταμε σε αυτο.Καποιοι βουτανε ομως και πνιγονται.Αλλοι τρελαινονται.Αλλοι βρισκουν αμεσως αυτο που ψαχνουν.Στη σημερινη εποχη το χαος ειναι πιο χαος απο ποτε.
Δεν αισθανομαι ανετα με τον εαυτο μου.Αν μπορουσα θα αλλαζα πολλα.Θα ηθελα να επαιρνα νεα ρουχα, πολλα νεα ρουχα, ακριβα και μοντερνα, θα ηθελα πιο ωραιο σωμα, θα ηθελα να παρω ολα τα νεα μηχανηματα παθητικης γυμναστικης.Θα ηθελα να μενω μονος μου, αφου καμια φορα εκνευριζομαι αφορητα που μενω με τη μαμα.Θα ηθελα να βρισκομουν καθε μερα με τους φιλους μου.Θα ηθελα να ζω σε μια πολη με ποιοτητα ζωης η οποια απουσιαζει σε μεγαλο βαθμο απο την Αθηνα.Με πνιγει η Αθηνα.Με κουραζει.Δε με σηκωνει το κλιμα της.Δεν ξερω.Βγαινω εξω και ζαλιζομαι, με πιανει το κεφαλι μου.Ειναι βεβαια και το ιψδ που συμβαλει σε αυτο.Τα σκουπιδακια, τα ρουχα.Ειναι ομως και τα παππουτσια μου που εχει χαλασει η σελα και παει στραβα και λυνουν τα κορδονια, ειναι που δε βλεπω την ωρα να παω σπιτι να βγαλω τα ρουχα μου και να κανω μπανιο, ειναι που η ζεστη με χτυπαει και δεν την υποφερω.
Και οι σχεσεις ειναι τοσο δυσκολες μερικες φορες που λες οτι καλυτερα να εισαι μονος.Συμβιβασμοι, υποχωρησεις, τσακωμοι, απογοητευσεις.
Αυτο που εντονα με προβληματιζει ειναι οταν καμια φορα τα πραγματα πανε ασχημα, σκεφτομαι οτι αν εκανα αλλη επιλογη σε καποια φαση της ζωης μου (εχω μια συγκεκριμενη φαση στο μυαλο μου) θα ηταν αλλιως τα πραγματα και τωρα θα ημουν αλλου και δε θα γινονταν ολα αυτα και θα ημουν ο εαυτος μου κτλ.Πολυ δυσαρεστη σκεψη, θελω να μπορεσω να την αποβαλω, γιατι με κανει να νιωθω πολυ ασχημα.
Δεν αντεχω να ξερω οτι δεν ειμαι ο ευατος μου.
Μερικες φορες θελω απλα να ξαπλωσω στο κρεβατι.Νιωθω κοπωση, δεν εχω ορεξη για τιποτα, ενω ξερω οτι μπορω να κανω πολλα πραγματα.Πραγματα που θελω αλλα και που πρεπει.Ακομα ομως κι αυτα που θελω, μερικες φορες δεν εχω ορεξη να τα κανω.Και τελικα περναει η μερα και δεν κανω τιποτα.Και μετα πρεπει να περιμενω την επομενη μερα να τα κανω και μετα να περιμενω ποτε θα δω τον ψυχοτετοιο για να του πω πως ειμαι μπας και με βοηθησει.
Και μετα παλι θα μπω στο facebook και στα αλλα σαιτ κοινωνικης δικτυωσης και θα αρχισω να μιλαω με αγνωστους να περναει η ωρα, να κανω add αγνωστους, να απορριπτω, να με απορριπτουν, να απογοητευομαι και μετα φτου απο την αρχη το ιδιο.Το γουσταρω βεβαια, αλλα φαινεται πως πολυ συχνα ειναι μεγαλο χασιμο χρονου και ενεργειας και τελικα χανεις αυτα που θα εκανες αν δεν εκανες αυτο.
Αυτα τα λιγα...τα αλλα τα ξεχασα...
Παλι περασε γρηγορα η μερα...
Εσεις τι πιστευετε για ολα αυτα; Εχετε κανει παρομοιες σκεψεις; Πως ξεφυγατε απο αυτες; Τι σκεψεις κανετε στην καθημερινοτητα σας; Πως αντιμετωπιζετε τις δυσκολιες;
Και τι θα κανω τελος παντων με την ιψδ; Πως θα απαλλαγω για παντα απο αυτη, οχι απο τα συμπτωματα, απο την ΙΨΔ γενικα.Υπαρχει κανεις σε αυτο το φορουμ που εχει παρομοια συμπτωματα με μενα; Υπαρχει καποιος που ξεπερασε οριστικα την ιψδ;
Δειτε αυτο και αλλα ποστ στο μπλογκ μου :
http://anisixos.blogspot.com
